ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ φ.1747

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ 

Μια εικόνα που φεύγει και χάνεται...

  

Καπνός, σκιά ,όνειρο. Μια εικόνα που περνά κι σβήνει και χάνεται .Αυτό όλο είναι ο άνθρωπος. Η ζωή του, η πορεία μέσα στον κόσμο , επάνω στον κόσμο , επάνω στο πρόσωπο της γης, τίποτε άλλο από μια εικόνα . Έτσι παρουσιάζει την ανθρώπινη υπόσταση ο αιώνιος Νόμος του Θεού μέσα από τη γραφίδα του θεόπνευστού Δαβίδ.

Με τον τρόπο αυτό θέτει τις αληθινές αξιόλογες βάσεις και εισχωρεί στην ουσία της έννοιας της ζωής . «Μέντοι γε εν εικόνι διαπορεύεται άνθρωπος , πλήν μάτην ταράσσεται» (ψαλμ. 38).

Στα μάταια ταράζεται ο άνθρωπος να κάνει πολλά , να φανεί να ανέβει , να δοξασθεί , να πλουτίσει, να ζήσει χρόνια πολλά. Στα μάταια ! Μια εικόνα που πέρασε κι έφυγε και χάθηκε…. Πήγαινε αν θέλεις , και κάθισε σε σταυροδρόμι και παρατήρησε τους ανθρώπους που περνούν. Αμέτρητές εικόνες θα παρελάσουν από μπροστά σου , παρουσίες και παρουσίες , πλήθος .

Καμιά δεν θα μείνει . Όλες θα περάσουν και θα φύγουν.

Μια κινηματογραφική ταινία, μια θεατρική παράσταση . Σκηνές , εικόνες , πόσες περνούν από τα μάτια σου …..

Ή μία πίσω από την άλλη . Και η ταινία συνεχίζει να γυρνά , το θέατρό να παίζει και οι εικόνες συνεχίζουν να περνούν . Κάποια εικόνα λιτή , φτωχική , αδύναμη κάποια άλλη δυνατή , πληθωρική , εντυπωσιακή με χρώματα και εναλλαγές και εκπλήξεις .

Ή πρώτη σε αφήνει αδιάφορο . Η δεύτερη «σου μιλάει» , σε διεγείρει, σου προκαλεί ενδιαφέρον θερμό. Και οι δύο τελικά περνούν ,πέρασαν , έφυγαν . Κάποια Τρίτη θα έρθει να τις αντικαταστήσει , για να κεντρίσει ίσως ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον σου , να ελκύσει την προσοχή , να εξάψει την περιέργεια. Κι αυτή θα περάσει. Πέρασε . Κάποτε και η ταινία θα τελειώσει .

Και παρούσης ζωής θα λήξει , η αυλαία θα πέσει … Με τον οφθαλμό του καταυγασμένο από το θείο φως ο ιερός ψαλμωδός αντικρίζει την ουσία των ανθρωπίνων πραγμάτων :<< Ιδού παλαιστάς έθου τας μέρας μου , και η υπόστασις μου ωσεί ουθεν ενώπιον σου» (στιχ.6) . Οι ημέρες της ζωής που όρισες για μένα , Κύριε , είναι τόσο λίγες , που μετρούνται με το μικρότερο μέτρο που υπάρχει (στα ΐουδαικά σταθμά ) , τον « παλαιστή» , ούτε μισή σπιθαμή . Συγκρίνω την υπόστασή μου με τη δική σου άναρχη και αιώνια , και βρίσκω ότι είμαι ένα «ουδέν» ενώπιον Σου , ένα ατόφιο μηδέν , ένα ολόκληρό τίποτα .

Μια εικόνα περαστική….

Βέβαια ο καθένας προσπαθεί να τη φτιάξει την εικόνα του όσο καλύτερη , ελκυστικότερη μπορεί . Ίσως βάλει επάνω της και πρόσθετα χρώματα , ανταύγειες , λεπτά χαρακτηριστικά για να την κάνει να φαίνεται τέλεια προς τα έξω , ιδανική , φαντασμαγορική . Και με αυτήν θα ζητήσει να προσελκύσει τα μάτια των άλλων επάνω του, να τον δουν , να τον προσέξουν , να τον θαυμάσουν , να τον δοξάσουν!.

Ενδεχομένως να τα καταφέρει . Μα τελικά θα περάσει, θα φύγει . Η εικόνα του θα χαθεί Και όσο πιο ψεύτικη ήταν , τόσο και το κενό που θα αφήσει πίσω της πιο μεγάλο το χάσμα τραγικότερο το σκοτάδι πιο πυκνό . Τι πέτυχε λοιπόν;

« Ουδέν των εν εικόνι γεγραμμένων οι ζώντες διαφέρουσιν άνθρωποι ομοίως γαρ και τούτων κακείνων η φύσις υπορρει τω χρόνω και διαφθείρεται . Ζωγραφιές κινούμενες οι άνθρωποι . Όπως λοιπόν η ζωγραφιά φθείρεται και σβήνει με το χρόνο , έτσι και ο άνθρωπος . Κι ας έβαλε όλα τα δυνατά του να διατηρηθεί περισσότερο η εικόνα του πάνω στη γη και ας πήρε τα ακριβότερα φάρμακα κι ας έκανε τα καλύτερα εμβόλια για να μακροημερεύσει και ας προέβη στις πιο έξυπνες συναλλαγές και επενδύσεις και ας πέτυχε τα συμφέροντα , οικονομικά ανταλλάγματα κι ας πλούτισε κι ας θησαύρισε επί της γης. Εις Μάτην…. Με όλα αυτά δεν καταλάβαινε ότι τίποτε άλλο δεν έκανε παρά να προσθέσει όλο και περισσότερη παλαιότητα στην κινούμενη ζωγραφιά του, στη διαπορευόμενη εικόνα του.

Μόνο αν κάνει την έξυπνη κίνηση , την κίνηση να αποσείσει από επάνω του όλη αυτή τη ματαιότητα , τη φθαρτότητα , τη γήρανση του παλαιού ανθρώπου και να ενδυθεί «τον νέον ( άνθρωπον) τον ανακαινούμενον … κατ΄ εικόνα του κτίσαντος αυτόν» (κόλας γ10) .

Μόνο αν τελείως αποδυθεί την «εικόνα του χοϊκού» και φορέσει την εικόνα του επουρανίου»(Α’ Κορ. 1ε 49) , αν δηλαδή συνδεθεί στενά με τον Κύριο Ιησού Χριστό , ο οποίος γι αυτό ήρθε στη γη για να μας απαλλάξει από τη φθαρτότητα και να μας καταστήσει συμμόρφους της δικής του εικόνας , λαμπρούς και άφθαρτους , και αιώνιους , τότε μόνο η ύπαρξή του δεν θα αποδειχτεί μια σκιά που πέρασε και έσβησε , μια εικόνα ψεύτικη και παροδική.

Όχι . Αντιθέτως , τότε η εικόνα του θα λάβει ουσιαστική υπόσταση και νόημα , βάρος αληθινό στη ζωή – κι όχι μόνο σ’ αυτή την ψεύτικη και παροδική , αλλά κυρίως στην πραγματική και αιώνια όταν ο άνθρωπος τη συνάψει με το Χριστό και ζει εν Χριστό . Τότε πράγματι η εικόνα του θα αποδειχθεί μια έμψυχη εικόνα , που θα πορεύεται διαρκώς «από δόξης εις δόξαν» (Β ΄Κορ. γ18) σε μια αέναη κίνηση προς το αιώνιο Αρχέτυπό της, τον Κύριο και Θεό της, μέσα στις αχανείς αβύσσους της αιωνιοτητας.

(Πηγή: ο Σωτήρ τεύχος 62ο 2244 Ιούνιος 2021) (Επιμελείται : Ελένη Κ. Αρμπή)