Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑΣ φ.1750

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑΣ

«Ετυμολογικές προσεγγίσεις»

Λέξεις της επικαιρότητας - 56

Γράφει ο Χρήστος Βλαχογιάννης 

Καθηγητής Μουσικής

Η κενότητα, η οποία χαρακτηρίζει την πλειονότητα των πολιτικών μας «αναστημάτων», μας οδηγεί σε ανεπίτρεπτους διαχωρισμούς, σε στοχευμένη διχόνοια, δηλαδή, και σε ανερυθρίαστη από μέρους τους προσπάθεια εκμαυλισμού συνειδήσεων και των όποιων αντιστάσεων έχουν ακόμα απομείνει στον αποσβολωμένο λαό μας. Πολλές οι προς ετυμολόγηση λεξούλες.

Κενό , λέμε τον άδειο. Η λέξη παράγεται εκ του ρήματος χέ-ω (=χύνω) και δηλώνει αυτόν του οποίου χύθηκε το περιεχόμενο. Χέ-ω>χε-νός και με τροπή του χ>κ = κενός. Ποιο περιεχόμενο, στ’ αλήθεια, «χύθηκε»; Για να χυθεί θα πρέπει να υπάρχει. Τι λέτε;

Η διχόνοια , την οποία προσπαθούν να ενσπείρουν, για να αποσείσουν τις δικές τους εγκληματικές ευθύνες, παράγεται εκ του αριθμητικού δίχα (κι αυτό εκ του δις = δύο φορές) και τον νου . Το αποτέλεσμα, δηλαδή, που καταφέρνει αυτός που την υλοποιεί, είναι να χωρίσει στα δύο τον νου και άρα το ένα κομμάτι του να σκέφτεται και να ενεργεί διαφορετικά από το άλλο.

Ο εκμαυλισμός σημαίνει την εκπόρνευση, την μαστροπεία (εκ του μέγας+οπιπεύω = υπακούω) και είναι σύνθετη λέξη εκ του μύω (=είμαι κλειστός)+ αυλίζω .

Όσο για τον αποσβολωμένο προέρχεται εκ της προθέσεως από+ασβολόω , ρήμα που στην ελληνιστική περίοδο σήμαινε καλύπτομαι με κάπνα για να μη με αναγνωρίσουν και να μην φαίνομαι την νύχτα. Ασβόλη ή άσβολος ήταν η κάπνα ( α επιτατικό + σποδέω =κοπανάω, τρίβω, κατατρώγω). Το ρήμα στο Βυζάντιο σήμαινε αλείφω κάποιον με κάπνα για να τον διαπομπεύσω. Η έννοια που έχει σήμερα, και που ταιριάζει με το θέμα μας, είναι ο εμβρόντητος, ο άφωνος. Και πάλι στην περίπτωσή μας θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως έκφραση ντροπής του διαπομπευομένου.

Να μην ξεχνάμε όμως πως εδώ είναι Βαλκάνια , όπου συμπεριλαμβάνεται και η …Βόρεια Μακεδονία (να το εμπεδώνουμε σιγά-σιγά). Η ετυμολογία της λέξεως είναι εκ του Fάλκαρ (=ο πύργος πάνω στα τείχη, όπου για να σταθείς έπρεπε να διαθέτεις αλκή, δύναμη, για να μείνουν απόρθητες οι επάλξεις και να μην κινδυνεύσουν) κι αυτός εκ της αλκής (=δύναμης). Ένεκα του διγάμματος του Fάλκαρ, οι ξένοι το πρόφεραν ως «μπάλκαρ». Αυτή η λέξη έδωσε τα αντιδάνεια μπαλκόνι ( balcone , balcon ), που σημαίνει τον χώρο από τον οποίο παρατηρείς έξω. Το μεγαλύτερο τμήμα της περιοχής των Βαλκανίων καλύπτεται από οροσειρές και γι’ αυτό οι Τούρκοι, δανειζόμενοι την λέξη, ονόμασαν την οροσειρά Balkan , που έχει την έννοια του υψηλού, του οχυρού τόπου κι από κει ονομάστηκε έτσι ολόκληρη η περιοχή.

Την δική μας Μακεδονία, άραγε, πώς να την λέμε; Νότια, μήπως; Να ρωτήσουμε τους «προοδευτικούς» φωστήρες μας, που έχουν κάνει το άσπρο μαύρο.

* Ο κ. Βλαχογιάννης Χρήστος είναι Καθηγητής Μουσικής στο 1ο Γυμνάσιο Μεσολογγίου και Δ/ντης Χορωδίας