ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ FACEBOOK φ.1754

ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ facebook

Κυριάκος Κόκκινος Δικηγόρος - Coach

Άλμπουμ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ - ΚΙΝΗΣΗ ΟΡΓΑΝΙΚΟΤΗΤΑΣ Β Ο Κυριάκος Κόκκινος πρόσθεσε μια νέα φωτογραφία.
Αγαπημένα23 Ιουλίου στις 1:49π.μ.Ιούλιος 1974 Κύπρος-Ιούλιος 2021 Covid

Με αφορμή τον «Κύκλο» Ανελευθερίας, χειραγώγησης και αφύσικο τρόπο ζωής…

Καθώς ξαναζούμε επαναλαμβανόμενους κύκλους ανελευθερίας, χειραγώγησης, επιδείνωσης των όρων ποιότητας της βιοτικής μας, πρώτα με την επιβολή ενός αφύσικου υλιστικού τρόπου ζωής, μετά με την αφαίρεση ενός πέπλου της εικονικής μας ευημερίας με τα μνημόνια και το ξεπούλημα της χώρας, σήμερα με την αφαίρεση ενός ακόμη πέπλου εικονικής ελευθερίας με την παγκόσμια βιοηθική κρίση, συνδυασμό ενός βιολογικού πολέμου με μία πρωτόγνωρη επίθεση στα ανθρώπινα δικαιώματα, που φέρνει στην επιφάνεια την επί δεκαετίες υποβόσκουσα πλήρη ανυποληψία των πολιτικοοικονομικών δυνάμεων, που διοικούν τα κράτη και τον κόσμο, υπάρχουν σημαντικές δυνάμεις που βαστούσαν και εξακολουθούν να κρατούν τις επάλξεις του πραγματικού αγώνα, για τις αξίες που αξίζει να συνεχίσουν να ορίζουν τις ζωές μας.

Άνθρωποι του καθημερινού αγώνα, όπως ο Κύπριος αδελφός Ματθαίος Οικονομίδης, πρόεδρος του Παγκύπριου Συνδέσμου Καταδρομέων και παλαίμαχος της Κυπριακής Αντίστασης στον αισχρό εισβολέα της Κύπρου του 1974, κάθε Ιούλιο μας θυμίζει ότι για κάθε πρόβλημα, υπάρχουν άπειρες πιθανές συμπεριφορές, κάποιες βέλτιστες, άλλες κάκιστες και πολλές αδιάφορες. Ο αγαπητός Μάκης κι οι συμπολεμιστές του δεν ήταν οι «συνετοί» της εποχής τους, δεν απέφυγαν τους αγώνες και τις θυσίες, αλλά τις αγκάλιασαν, γιατί αυτή ήταν η φύση τους κι ο δρόμος της ζωής τους, που μας έφερε με όλους τους κοντά, δίπλα, για να τον πορευόμαστε μαζί, έστω κι από μακρυά.

Βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή κι έπραξαν το ηρωικό τους καθήκον, αντίθετα με τους πολιτικούς και στρατιωτικούς μικρούς και μεγάλους Εφιάλτες, που έστρωναν την ίδια ώρα το χαλί στον εσωτερικό διχασμό, στο ξεπούλημα στις μεγάλες δυνάμεις και στον Αττίλα.Έκτοτε εξακολουθεί να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της εθνικής και πανανθρώπινης προσφοράς, με έργα κι όχι κενά λόγια, λόγο για τον οποίο η φιλία του αποτελεί για εμένα σπουδαίο εύσημο! Καθώς ανατρέχουμε στις στιγμές ηρωισμού κι ολέθρου, της νίκης σε μάχες και ήττας στον πόλεμο, της ενότητας των αγωνιστών και του διχασμού των δυνάμεων του Ελληνισμού, ας το θυμόμαστε, κάθε φορά, που τείνουμε να πέφτουμε ξανά και ξανά στα νύχια του εθνοκτόνου εγωισμού και διχασμού. Τότε μια δικτατορία με τους υποστηρικτές της κι όλοι οι άλλοι απέναντι, μετά ο εθνοκτόνος κομματισμός, στη συνέχεια οι βολεμένοι κι οι επαναστάτες, οι συνετοί κι οι συνομωσιολόγοι, οι μνημονιακοί κι οι αντιμνημονιακοί, οι εμβολιασμένοι κι οι ψεκασμένοι...
  

Μια ζωή ο Ελληνισμός ξεζουμίζεται και χάνεται στο νέφος της αβεβαιότητας, της ανοησίας και της ανοσιότητας, ζώντας στο περίπου, μετατοπιζόμενος μεταξύ σφύρας και άκμονος, μεταξύ δύο ανούσιων άκρων υπερβολής και έλλειψης, που έλεγε κι ο παππούς Αριστοτέλης και ποτέ πορευόμενος τη δύσκολη οδό της ιεράς μεσότητας! Όπως τότε επιτρέψαμε αλλότρια συμφέροντα να μας αποδυναμώσουν, έτσι έως και σήμερα συνεχώς μας συμβαίνουν τα ίδια σε μία διαρκή ανακύκλωση των ιδίων λαθών.

Κι ενώ ο εχθρός είναι πάντα παρών, εμείς ξαναεπιτρέπουμε σήμερα να διχαζόμαστε και πάλι για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, όπως είναι η ζωή, η ελευθερία, η αξιοπρέπεια, που ένας Ιός, κατάφερε να τα απαξιώσει σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην μπορούμε να συμφωνήσουμε ούτε στα αυτονόητα. Μας συμβαίνει τούτο γιατί δεν είχαμε φιλοσοφήσει πάνω στην αληθινή τους σημασία κι αξία, ούτε βιώσει την ιερότητα του καθ’ ημέρα αγώνα εφαρμογής τους. Αποτέλεσμα της τραγωδίας αυτής του Ελληνισμού κι όλου του κόσμου, είναι καθένας να κρύβεται στο καβούκι της μικρότητας κι εγωιστικής ιδιοτέλειάς του, της άγνοιας ή ημιμάθειάς του, άψογα εκλογικευμένης, για να φαντάζει κι ως φρόνηση.

Συνέπεια τούτου είναι ότι αδυνατούμε να πορευθούμε προς την αληθή γνώση, να αντιληφθούμε τη διασύνδεση κι αλληλεπίδρασή μας ως ανθρώπινων κυττάρων, που ανήκουν σε ευρύτερες φυσικές συλλογικότητες, με αποτέλεσμα ο ενιαίος Οργανισμός μας, είτε λέγεται Ελλάδα είτε Ανθρωπότητα, να πάσχει από άγριες εσωτερικές αυτοάνοσες συγκρούσεις και να μην καθοδηγείται από το Κοινό Συμφέρον και τον Κοινό Λόγο. Έτσι σε κάθε κρίσιμο χρονικό σημείο βρισκόμαστε να πορευόμαστε άσκοπα, ασύνδετα και χαοτικά, πέφτοντας πότε από εδώ πότε από εκεί, χτυπώντας και πονώντας ο ένας τον άλλο με τις συνειδητές ή μη επιλογές και κινήσεις μας. Κινούμαστε στο χρόνο άστοχοι, ανυποψίαστοι τις ιερής σκοπιμότητας της μοναδικής μας ζωής, χωρίς την έλλογη πυξίδα, που η Αλήθεια κι η Αρετή, που αποκτιέται στον αγώνα κατάκτησής της, προσφέρει!

Ας είμαστε αδέλφια μου περισσότερο ανεκτικοί στη γνώμη, την αγωνία, τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των άλλων, αρχίζοντας από σήμερα να τα συνθέτουμε και εναρμονίζουμε στα αντίστοιχα του ευρύτερου Οργανισμού της Ελλάδας και της Ανθρωπότητας! Αν ανέβουμε μερικά σκαλιά στην Κλίμακα, θα διαπιστώσουμε ότι αυτό που ζούμε δεν αποτελεί ούτε φυσική ούτε αναγκαία συνθήκη κι ότι η συνείδηση έστω κι ενός κυττάρου , θα μεταδώσει την αστραπιαία της ενέργεια, εκκινώντας μια πυρηνική αλυσιδωτή αντίδραση, που καμμία άρνηση δεν θα μπορεί να διακόψει!

Αξίζει κάθε αγώνα και προσπάθεια όλων, από κοινού, από σήμερα, το να προκαλέσουμε και συμμετάσχουμε στη σπουδαία αυτή ενεργειακή αλυσίδα συνείδησης, αλήθειας κι αρετής, μόνη συνθήκη προφύλαξής μας από κάθε α-σθένεια και απαλλαγής από την άσκοπη σπατάλη δυνάμεων από τη διαιώνισης των λαθών και των τραγωδιών μας! Τα πέπλα σηκώνονται, εμείς βλέπουμε...;;;

Κυριάκος Κόκκινος, Δικηγόρος, Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων