Καλωσορίζουμε τον Σεπτέμβριο με μία διαφορετική κινηματογραφική πρόταση! φ.1757

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΙΑΚΗ ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ

Καλωσορίζουμε τον Σεπτέμβριο με μία διαφορετική κινηματογραφική πρόταση!

Γράφει - Επιμελείται Εύη Κοκκίνου - Κελλάρη*

«Ο Άνθρωπος του Θεού» της Yelena Popovic, μια ελληνορωσική συμπαραγωγή, «σπάει» τα ταμεία!

Μπήκε ο Σεπτέμβριος και αυτήν την φορά με μία κινηματογραφική πρόταση, που διαφέρει από τις συνήθεις!

Αντί για την προβολή της βίας, της εγκληματικότητας, της κακοποίησης του ανθρώπου από τον άνθρωπο, της ανηθικότητας και εξαπάτησης, που «τρομοκρατούν» αποθαρρύνοντας την έκφραση κάθε «Καλού» και «Ωραίου», την απελπισία και την ματαίωση, τον άκρατο εγωισμό και την υλιστική θεώρηση του κόσμου, είδαμε μία ταινία που εξαίρει την πίστη, την ελπίδα, την αγάπη για τον Θεό και τον συνάνθρωπο, την προσφορά, τη θυσία, την ταπείνωση, τη διάκριση, τον σεβασμό στους «Θεσμούς», τη «σιωπηρή» μαχητικότητα, τον διακριτικό πνευματικό, αλλά και κοινωνικό αγώνα, που υψώνει τον Άνθρωπο, τον απομακρύνει από το κυνήγι των υλικών αγαθών και τον οδηγεί σε έναν πιο ουσιαστικό δρόμο προς τη θέωση, λυτρωτικό!
  

Πρόκειται για την αγγλόφωνη, ελληνορωσική συμπαραγωγή «Ο Άνθρωπος του Θεού» της Yelena Popovic , με ένα εντυπωσιακό διεθνές καστ και ομάδα συντελεστών, που αποδείχθηκε ότι συνεργάσθηκαν εξαιρετικά. Η Simeon Entertainment και View Master Films, σε συνεργασία με τη Μονή Βατοπεδίου και το Ινστιτούτο Άγιος Μάξιμος o Γραικός, την Ιερά Μητρόπολη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής και άλλους, είναι υπεύθυνοι της συμπαραγωγής, ενώ υπήρξε υποστήριξη και από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου.

Η ταινία προβάλλεται από τις 26 Αυγούστου στις οθόνες των ελληνικών κινηματογράφων, αφού απέσπασε το βραβείο κοινού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας και στο Los Angeles Greek Film Festival, και ήδη «σπάει» τα ταμεία.

Είναι το θέμα της ταινίας, η ζωή του θαυματουργού Αγίου της Ορθοδοξίας Νεκταρίου Κεφαλά, γεννημένου στη Σηλυβρία της Μικράς Ασίας το 1846, που προσελκύει τους κινηματογραφόφιλους και συγκινεί;

Είναι η ανάγκη να «ξεφύγουμε» -έστω και για λίγο- από την Ασχήμια, τη Διχόνοια και την Απάθεια των Καιρών;

Είναι η Ανάγκη να πιστέψουμε σε κάτι Ανώτερο, που θα μας δώσει Δύναμη κι Ελπίδα, όταν η καθημερινότητα μας οδηγεί στην Απελπισία;

Ένα είναι το σίγουρο. Η ταινία καθηλώνει τον θεατή και μάλιστα όλων των ηλικιών! Στον κατάμεστο χώρο του θερινού «Σινέ Λαϊς» στο Βραχάτι, την Δευτέρα, με θεατές από παιδιά έως και 80άρηδες, καθ’όλη τη διάρκεια της ταινίας δεν ακούστηκε ψίθυρος, ενώ συχνά η συγκίνηση κορυφωνόταν με δάκρυα στα μάτια!

Η ταινία παρουσιάζει τα 30 τελευταία χρόνια της ζωής του Αγίου Νεκταρίου ( Άρης Σερβετάλης ) μέχρι τον θάνατό του στην Αθήνα το 1920. Ο Νεκτάριος έγινε Επίσκοπος Πενταπόλεως στην Αίγυπτο, από όπου εκδιώχθηκε συκοφαντημένος και ήρθε στην Ελλάδα, για να γίνει μετά από περιπέτειες διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής και τελικά ιδρυτής γυναικείου μοναστηριού στην Αίγινα, το οποίο ανθεί έως σήμερα.

Με σκηνοθετική μαεστρία, υψηλή αισθητική και αίσθηση του μέτρου, η πλοκή της ταινίας μολονότι περιγράφει γνωστά γεγονότα της ζωής του Αγίου, δεν είναι προβλέψιμη. Ο ρυθμός της ταινίας δεν κουράζει τον θεατή, αλλά τον μυεί σταδιακά στην κατανόηση της ζωής και των επιλογών του Αγίου, ο οποίος, μολονότι μπορούσε να ανέλθει στην Ιεραρχία της Εκκλησίας, επέλεξε να υπηρετήσει πραγματικά τον Θεό και τον Άνθρωπο και να μην «κάνει εκπτώσεις» ασκώντας Εξουσία. Ο θεατής συναισθάνεται ακόμη, με έναν μοναδικά εσωτερικό τρόπο, τα στάδια της τελικής αναγνώρισης του Αγίου από τους κατακριτές του!

Ο πρωταγωνιστής ( Άρης Σερβετάλης ), αν και κάποιοι θεωρούν ότι απέδωσε τον ρόλο χωρίς πάθος, πιστεύω ότι κατάφερε να εκφράσει την πραότητα του Αγίου εξαιρετικά αναδεικνύοντας το αρχιερατικό, θεολογικό, διδακτικό και ασκητικό έργο του μέσα από την άκρα ταπείνωση. Εξάλλου πώς είναι δυνατόν να αποτυπωθεί καλύτερα η Αγιοσύνη σε μία ταινία;

Όλοι οι χαρακτήρες του έργου αποδίδονται με πειστικό τρόπο, ενώ κάποιοι ξεχωρίζουν, όπως αυτός του Κώστα, βοηθού του Νεκταρίου (Αλεξάντερ Πετρόφ) , και του Χρήστου (Χρήστος Λούλης) , προέδρου της Ριζαρείου Σχολής, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν ο μεν πρώτος, τον άνθρωπο που αντιδρά στην αδικία κατανοώντας πλήρως τα προσόντα του Αγίου και επιζητώντας την αποκατάστασή του μετά τις συκοφαντίες, ο δε δεύτερος τον σκεπτικιστή, ο οποίος έπρεπε να περάσει χρόνος, για να αποδεχθεί την αυθεντικότητα του ασκητή και να θελήσει να κατανοήσει τον αγώνα του και τις πράξεις του.

Πειστική είναι και η οργισμένη μητέρα, Βούλα ( Καρυοφυλλιά Καραμπέτη ), που δεν θέλει η κόρη της Μαρία ( Τόνια Σωτηροπούλου) να ασκήσει μοναχικό βίο –γνωστό στην ελληνική κοινωνία το θέμα της παρέμβασης των γονέων στην ελεύθερη βούληση των παιδιών τους- φθάνοντας σε βαριές συκοφαντίες εναντίον του Αγίου, για να πετύχει τον στόχο της.

Σε δευτερεύοντα ρόλο ο Νικήτας Τσακίρογλου ως Πατριάρχης Σωφρόνιος αποτελεί τον «Πνευματικό Πατέρα» του Αγίου, ο οποίος εξαπατάται από τους συκοφάντες του Αγίου και για χάρη της εξουσίας στρέφεται εναντίον του φοβούμενος ότι εποφθαλμιά τη θέση του. Στην τελευταία σκηνή ο παράλυτος ( Μίκυ Ρουρκ) βιώνει το θαύμα χωρίς, όμως, τα χολιγουντιανά σκηνοθετικά ευρήματα και εντάσεις.

Εξαιρετική η φωτογραφία από τον Παναγιώτη Βασιλάκη, τα κοστούμια της ενδυματολόγου, Εύας Νάθενα, η διακριτική μουσική υπόκρουση με συνθέσεις του Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ και ψαλμούς από τη χορωδία βυζαντινής μουσικής Μαΐστορες της Ψαλτικής Τέχνης, τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βαρσοβίας, τη Lisa Gerrard των Dead can Dance και το κανονάκι του Πάνου Δημητρακόπουλου.

«Ο Άνθρωπος του Θεού» είναι μία καθόλα άρτια κινηματογραφική ταινία, που προσελκύει τον θεατή στα θετικά της ανθρώπινης φύσης . Δεν μένει στις συκοφαντίες και στις κακουχίες του Ανθρώπου, στον αρνητισμό και στη ματαιοδοξία, στο κυνήγι του πλούτου και της εφήμερης ευδαιμονίας, αλλά στην προσφορά του προς τον συνάνθρωπο που αγαπά, στην πίστη του, στον σεβασμό του προς τον πνευματικό του πατέρα, που μολονότι τον έχει απαρνηθεί και καθαιρέσει, συγχωρεί, χωρίς, όμως, να παραιτείται από τον καλό αγώνα για ηθική αποκατάσταση!

Σίγουρα η ταινία «Ο Άνθρωπος του Θεού» είναι μία ξεχωριστή κινηματογραφική πρόταση για μικρούς και μεγάλους, η απορία δε, που εγείρεται αβασάνιστα, είναι η εξής:

Γιατί δεν δημιουργούνται τέτοιες ταινίες υψηλού επιπέδου και αξίας από Έλληνες Σκηνοθέτες και Παραγωγούς;

Εύχομαι, ύστερα από τη δύσκολη σχεδόν 2ετία που περάσαμε, να συνεχίσουν να είναι ανοιχτοί οι χώροι Τέχνης παντός είδους και Σκέψης, για να συνεχίσει και ο νους και η καρδιά να «ανθούν» και «ευφραίνονται»!

*Η Εύη Κοκκίνου – Κελλάρη είναι Δικηγόρος

 Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια 

Υπεύθυνη Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (DPO) 

Δ/νση Γραφείου: Απ. Παύλου 40 – Κόρινθος 

Τηλ. 2741084568 & 6944964225