«ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗ ΤΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ» φ.1758

«Χορεύοντας με την μορφή των αγαλμάτων»

  

 Του Παναγιώτη Καπνιστή*

Στις 21/08/2021 και την 6η απογευματινή, στον κήπο νοτιο-ανατολικά της βιβλιοθήκης του Δήμου Λουτρακίου, στο μικρό υπαίθριο θεατράκι με τις ημικυκλικές κερκίδες, συνέβη κάτι υπέροχο.

Ομιλίες, απαγγελίες, δρώμενα, χορός Αρχαίας Όρχησης. Ως συνέχεια του υλικο-πνευματικού έργου της Δώρας Στράτου, η επίκουρος καθηγήτρια φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Λάζου Άννα, με τις συνεργάτιδές της Τίνα Γκριέκο, Δ. Μάμαλη, Φ. Νικολοπούλου, Ε. Ρούμπα και τον κ. Η. Νινιό, παραλαμβάνοντες τη σκυτάλη, ως άξιοι συνεχιστές του έργου της, παρουσίασαν την υπέροχη έκπληξη.

«Χορεύοντας με τη φωνή των αγαλμάτων» Άρχισαν με την αισθαντική ομιλία της κας Κανελλοπούλου Όλγας, Προέδρου του Ιστορικού Λογοτεχνικού Σωματείου «ΛΙΝΟΣ». Προλογίζοντας την υπέροχη συνέχεια.

Κατόπιν μίλησε ο Δρ. Μπεκάκος, καθηγητής Πανεπιστημίου, αναλύοντας διεξοδικά και διαχρονικά την «Όρχηση» μέχρι των ημερών μας, αποτελώντας την εξαίρεση στον κανόνα για τη διάχυτη βεβαιότητα που κυκλοφορεί ευρέως, για τους σπουδαγμένους αμαθείς, που παράγει η σύγχρονη παιδεία, απόρροια ανευθυνότητας, γονέων, διδασκάλων και φορέων κρατικής διοίκησης.

Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με Ύμνους στην Αφροδίτη, στις Μούσες, με τους ήχους της Άρπας Λύρας του Α. Νόσση και σύντομο λογίδριο της Μαρίας Συμεών. Ο σύγχρονος χορός και η αρχαία Ελληνική όρχηση συγκλίνουν, καθώς μελετούν και επεξεργάζονται το λόγο της ανθρώπινης κίνησης με την αναπνοή και το χρόνο. Απαγγελία των γραμμένων στη στήλη του «Σείκιλου» «ΟΣΟΝ ΖΗΣ ΦΑΙΝΟΥ, ΜΗΔΕΝ ΟΛΩΣ ΣΥ ΛΥΠΟΥ. ΠΡΟΣ ΟΛΙΓΟΝ ΕΣΤΙ ΤΟ ΖΕΙΝ, ΤΟ ΤΕΛΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ». Δηλαδή, όσον ζεις λάμπε, καθόλου μη λυπάσαι. Για λίγο διαρκεί η ζωή. Ο χρόνος απαιτεί την πληρωμή του.

Στη συνέχεια η μυσταγωγία του χορού, με την κ. Άννα Λάζου και τις συν αυτώ. Τα χαμογελαστά πρόσωπα και η κίνηση του χορού της ψυχής τους, τις φώτισε σαν λαμπάδες κινούμενες, τυλιγμένες στην απαλή μουσική της άρπας του μελωδού Α. Νόσση, με την αρμονία και το φως των άστρων του ουρανού. Μην ξεχνάμε πως η ομορφιά και η μαγεία ενός πράγματος βρίσκεται στα μάτια εκείνου που το κοιτάζει και αναφωνεί εσωτερικά, δεν μου φτάνουν τα δυο μάτια μου, θέλω πολλά μάτια να θαυμάσω αυτό που βλέπω, μ’ αυτά την έκφραση της γιορτής αγάπης.

Στη συνέχεια ακολούθησε χορός με κλειστά τα μάτια, από τη χορογράφο κ. Νικολοπούλου, πλαισιωμένη με πολλές κυρίες χορευτικού τιμ και συνοδεία απαλής μουσικής από την άρπα-λύρα του Α. Νόσση ………………………… Εδώ οδηγεί ο εσωτερικός παλμός της καρδιάς, οι κινήσεις προδίδουν την αθωότητα του μικρού παιδιού που υπάρχει μέσα μας, είναι η έκφραση του ίδιου του δημιουργού που μας επιτρέπει να τον δούμε μέσα από τα δημιουργήματά του στο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση. Και μ’ αυτό τον καρδιακό χορό έκλεισε ο κύκλος της 1ης μέρας.

Η 2η μέρα ολοκληρώθηκε (δυστυχώς δεν μπόρεσα να παρευρεθώ λόγω υποχρέωσης μετάβασής μου στην Αθήνα), με την επίσκεψη όλων στη λίμνη Βουλιαγμένης και στο Ηραίο.

Εκεί έγινε μια καταπληκτική ξενάγηση από τον Σ.Π. για τον αρχαίο Ναό της Ήρας, τις τελετές κ.λπ., για την αρχαία Δεξαμενή και τα ορύγματα.

Επίσκεψη στο Φάρο και επιστροφή στη λίμνη για φαγητό.

Στη συνέχεια μετάβαση στο Λαογραφικό Μουσείο Περαχώρας. Ξενάγηση, χορός και μάθημα χορού στον κήπο του Μουσείου.

Εν συνεχεία μετάβαση στο κέντρο «Καλαβρία» του χωριού Πισσίων, με απαγγελία ποιημάτων Όλγας Κανελλοπούλου, χορός από τη χορογράφο Φιφίκα Νικολοπούλου, συνοδεία μουσικής (άρπαςλύρας) από τον Α. Νόσση, ωραίο φαγητό και τέλος έπεσε η αυλαία με την επιστροφή οίκαδε, με μια ανάμνηση δροσιάς στην καλοκαιρινή όαση της καθημερινότητας.

* Ο κ .Παναγιώτης Καπνιστής είναι συνταξιούχος ΟΤΑ από την Κόρινθο διαμένων στην Αθήνα.