ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜOΣ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ
Λόγος της καθηγήτριας Γιαννούλη Θέκλας στο 40νθήμερο μνημόσυνο του καθηγητή - θεολόγου Χρήστου Ρουμελιώτη.
Φίλε, συνάδελφε, συνεργάτη, συναγωνιστή. Συγκεντρωθήκαμε και πάλι σήμερα για να σε μνημονεύσουμε .
Περί τα τέλη Ιουνίου 2021, μετά την πανδύσκολη πανδημική σχολική χρονιά 2020-2021 , αποχαιρετισθήκαμε , κλείνοντας το σχολείο για καλοκαίρι. Στα πρόσωπα των περισσοτέρων από εμάς ήταν ζωγραφισμένη η ανακούφιση, αφού στο σχολικό συγκρότημα των επτά σχολείων (4 πρωϊνά και 3 απογευματινά) , όπου εργαζόμαστε, δεν είχαμε κανένα θάνατο από covid -19 και καμιά σοβαρή νόσηση (με διασωλήνωση) τόσο στις τάξεις των μαθητών και των κηδεμόνων τους όσο και των καθηγητών.
Φανταστήκαμε ότι το φετινό καλοκαίρι θα ήταν πιο ελεύθερο και πιο εύκολο από το περσινό, όσον αφορά την πανδημία. Μες στο κατακαλόκαιρο, με υψηλές θερμοκρασίες, έπεσε σαν κεραυνός η είδηση ότι νοσηλεύεσαι σοβαρά στο νοσοκομείο Κορίνθου… Παγώσαμε… Τα βλέμματα όλων μας, στράφηκαν στο Θεό.
Προσευχηθήκαμε πολλοί με πολλούς τρόπους. Όμως, φαίνεται ότι το πυκνό, μαύρο πέπλο του Κακού είχε σκεπάσει τη ζωή σου. Έτσι η βοήθεια του Θεού δεν έφτασε. Ο Θεός όμως σαν Παντοδύναμος που είναι ,είχε τελικό λόγο: Σε πήρε κοντά του χωρίς πολλή ταλαιπωρία (λιγότερο από είκοσι μέρες), παραμονές 15Αύγουστου, λες και ήθελε η Παναγία να ψάλλεις για τη γιορτή της στην θριαμβεύουσα- επουράνια Εκκλησία.
Τώρα το σχολείο ξανάρχισε. Υπάρχει διάχυτα ένας βουβός πόνος για σένα. Μας λείπεις… Λείπει το γέλιο και το χιούμορ σου! Λείπεις από το γραφείο, από την αυλή του σχολείου, τις τάξεις. Περιμένουμε να χτυπήσεις ευγενικά την πόρτα, όταν διδάσκουμε και κάτι ευχάριστο, ενδιαφέρον να μας πεις: Για τα εκπληκτικά σου προγράμματα πριν την πανδημία και κατά την διάρκειά της, την υπενθύμιση να κάνουμε την 1η ώρα προσευχή. Τελευταία, το Μάϊο του 2021, φωτοτύπησες και μοίρασες σ’ όλα τα βιβλία ύλης των τάξεων του σχολείου την Αναστάσιμη προσευχή («Ανάσταση Χριστού Θεασάμενοι…») λες και ήξερες ότι θα συναντούσες τον Αναστημένο Χριστό τόσο γρήγορα…
Το τέλος του επίγειου βίου σου θυμίζει την ταινία του Μπενίνι, αν θυμάμαι καλά, «Η ζωή είναι ωραία», όπου ο πρωταγωνιστής πέρασε το ναζισμό και το εγκλεισμό του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης σαν παιχνίδι στο μυαλό του παιδιού του (ίσως και στο δικό του) και στο τέλος, λίγο πριν την απελευθέρωση, σκοτώθηκε. Έτσι και εσύ , πέρασες τον κορονοϊό σαν πείραμα (ενώ, όπως μου είχες εκμυστηρευτεί σε ανύποπτο χρόνο , τον φοβόσουν) και αρρώστησες δέκα μέρες πριν τη 1η δόση του απελευθερωτικού εμβολίου.
Το έργο που αφήνεις πίσω σου τεράστιο, ανεπανάληπτο για πολλά χρόνια, τόσο σε πολιτισμό όσο και σε ανθρωπιά.
Με τα γεμάτα εμπειρίες και γνώσεις προγράμματά σου ταξίδεψες το 2ο Γυμνάσιο Κορίνθου σ’ όλη την Ευρώπη από την Ολλανδία μέχρι τη Ρωσία , από τη Μεσόγειο μέχρι την παγωμένη Σκανδιναβία, ενισχύοντας έτσι την πλουραλιστική μάθηση και διδασκαλία στους εφηβικούς μαθητές μας. Πάμπολλες φορές με μικρές ομάδες μαθητών και καθηγητών επισκέφτηκες τις Βρυξέλλες, όπου χτυπά η καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συντελώντας έτσι στο εξευρωπαϊσμό των νέων μελλοντικών πολιτών μας.
Στη καθημερινότητα συνδύασες την επιστημονική Θεολογία με την πρακτική της εφαρμογή στη ζωή, ανοιχτόμυαλα, χωρίς αγκυλώσεις. Τα λόγια σου δρούσαν ψυχοθεραπευτικά στον ανθρώπινο πόνο. Δεν είναι τυχαίο ότι η Χάρις του Θεού σε οδήγησε να διδάξεις στο σχολείο των φυλακών ανηλίκων Κορίνθου. Όταν πρωτοπήγες, όπως είχες πεί, ο Θεός σου έφερε στο μυαλό τη φράση: «Στη φυλακή ήμουν και με επισκέφτηκες». Κάποια ομιλία σου εκεί (στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του 2019) ήταν τόσο σπουδαία που σαγήνεψε Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, όπου παρευρισκόταν, στη ζήτησε και εσύ πρόθυμα την έδωσες.
Έφερες στο σχολείο σπουδαίους επιστήμονες σαν τον Σταμάτιο Κριμιζή, Aστροφυσικό, Ακαδημαϊκό και Διαστημικό ερευνητή της NASA για να μιλήσει στους μικρούς μαθητές μας για το Σύμπαν. Μας προσκάλεσε σαν σχολείο, να παρακολουθήσουμε εκτόξευση πυραύλου στην Αμερική για τον Ιούλιο του 2018, κάτι που δεν μπορέσαμε να πραγματοποιήσουμε .
Η τόλμη σου σε οδήγησε ακόμη και στην Αφρική για να διαδόσεις ελληνοχριστιανικό πολιτισμό, παίρνοντας μαζί την μικρή τότε ηλικιακά οικογένεια σου.
Δίπλα σου ακούραστη, πιστή και αφοσιωμένη, υπομονετική και συνετή, η ακριβή πνευματικά συνοδοιπόρος σου η αγαπημένη σου γυναίκα Δήμητρα. Αποκτήσατε και μεγαλώσατε μαζί μια πανέμορφη οικογένεια.
Με γενναιότητα, σήκωσες την ελληνική σημαία στο Βρετανικό Μουσείο, στην αίθουσα με τα γλυπτά του Παρθενώνα, κάτι που μέχρι σήμερα κανείς από τους υπευθύνους για την επιστροφή τους δεν έχει κάνει μ’ αυτόν τον έξυπνο τρόπο της ελληνικής ράτσας μας, αποδεικνύοντας έτσι ότι είσαι γνήσιος απόγονος του πολύτροπου Οδυσσέα!
Τώρα μας βλέπεις από ψηλά και σίγουρα γελάς με το αγγελικό σου γέλιο, που ματαιοπονούμε ακόμη για τα γήϊνα πράγματα. Τυχερέ, απολαμβάνεις την αγκαλιά του Θεού !
Σίγουρα από εκεί που είσαι θα φροντίσεις την οικογένεια σου με τον ίδιο ζήλο και αγάπη που τη φρόντισες με τη γήϊνη υπόστασή σου μόνο που η φροντίδα τώρα θα είναι πνευματική , πολλαπλάσια απ’ ότι ήταν εδώ .. .
Σου ευχόμαστε το καινούργιο σου ταξίδι να είναι το ίδιο συναρπαστικό και ενδιαφέρον σαν τα γήϊνα ταξίδια σου μόνο που αυτό θα είναι της αιωνιότητας και της ευφορίας του Θεού. Πάντα θα σε θυμόμαστε σαν ένα φωτεινό παράδειγμα ανθρώπου και Δασκάλου, ανοιχτόμυαλου επιστήμονα Θεολόγου , πολύ μπροστά από την εποχή του. Σ’ ευχαριστούμε για ό,τι μας προσέφερες: γνώσεις, διδακτικές εμπειρίες , βοήθεια . Μη μας λησμονάς από εκεί που είσαι, να ‘ρχεσαι καμμιά φορά στα όνειρα μας να σε βλέπουμε γιατί μας λείπεις…
Φίλε μας καλέ και Αγαπημένε.
Αφήστε ένα σχόλιο