Η ΑΙΓΛΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ φ.1765

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ 

Η ΑΙΓΛΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΠΟΛΟΣ ΕΛΞΗΣ ΓΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΔΡΩΜΕΝΑ
  

Στα πλαίσια των πολιτιστικών εκδηλώσεων, ως συνέχεια του Λουτρακίου, στις 16 & 17/10/21 Σάββατο και Κυριακή που διοργάνωσε το Ιστορικό Λογοτεχνικό Σωματείο ‘’ΛΙΝΟΣ’’ με πρόεδρο την Κα Όλγα Κανελλοπούλου, μετέβημεν εις Ακροκόρινθο και στις 11.30΄έναντι των τειχών σ’ ένα ηλιόλουστο πλάτωμα, με θέα όλο τον Κορινθιακό, ήρχισεν η εκδήλωση μ’ ένα χαιρετισμό και μια υπέροχη ομιλία της κας Προέδρου, προλογίζοντας, εκθειάζει τον αστροφυσικό καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μουσά Ξενοφώντα, ως τον επόμενο ομιλητή. Επεκτείνεται επίσης σε γενικές αρχές περί όρχησης και ευχαριστεί την Επίκουρο καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών κα Λάζου ΄Άννα δια ομιλίαν της και τον εν συνεχεία χορόν της, ως επίσης τον κ. Δ. Νόσση για την λύρα- άρπα που συνοδεύει τα δρώμενα, καθώς και όλους τους παρευρισκομένους.

Λαβών τον λόγον ο κ. Μουσάς, με απλά λόγια και όχι δυσνόητες έννοιες (ως πλήρως κατηρτισμένος), ομίλησε δια την περιστροφή των άστρων, των πλανητών και πώς οι άνθρωποι μετά από παρατηρήσεις χιλιάδων ωρών και ετών, μέσω της επαναληπτικότητος, κατέληξαν σε συμπεράσματα, μετρώντας την περίμετρο της γης, τις αποστάσεις των άστρων κλπ. Στη συνέχεια ομίλησε για τον ενιαυτό (25.920 χρόνια) και μας απεκάλυψε πως τα πάντα είναι μαθηματικά. Μίλησε για Σωκράτη, Πλάτωνα, Πυθαγόρα, για τη μουσική των σφαιρών, για τη λύρα του Απόλλωνα, με ηχείο το καβούκι χελώνας και τις πέντε χορδές. Ακόμα πως οι αρχαίοι πρόγονοί μας είχαν προσαρμόσει το ημερολόγιο με τον κύκλο της σελήνης, η οποία λειπομένη και αυξομένη επηρέαζε και επηρεάζει συμπεριφορές, αποφάσεις και δράσεις των ανθρώπων. Για παράδειγμα οι Σπαρτιάτες εις φάσιν λειπομένης σελήνης, απηγόρευσαν να πλαισιώσουν Σπαρτιάται τον στρατό του Μ. Αλεξάνδρου εις την εκστρατείαν του εις την Ασία, εκλεγέντος ως αρχιστρατήγου όλων των Ελλήνων. Δια τούτο ο Αλέξανδρος μετά την πρώτη νίκη του στον Γρανικό ποταμό, εδώρησε 300 πανοπλίες βαρβάρων στο ναό της θεάς Αθηνάς, στην Ακρόπολη των Αθηνών, που είχαν καταστρέψει οι Πέρσες. Και γράφει: « Αλέξανδρος Φιλίππου, πλήν Λακεδαιμονίων, από των βαρβάρων, των, την Ασία κατοικούντων».

Συνεχίζων ο κ. Μουσάς μας λέει ότι το μοντέλο λειτουργίας του ανθρώπινου σώματος, είναι ένα συμπαντικό θεϊκό μοντέλο της καθ’ ομοίωσιν.

Ο ρόλος του σκελετού, είναι εκείνος που συνεργάζεται, με το νόμο της βαρύτητος, δια την μετακίνησιν.

Ο ρόλος του νευρικού συστήματος, είναι εκείνος της μεταφοράς, δράσεων και αντιδράσεων, σε εσωτερικά και εξωτερικά ερεθίσματα.

Ο ρόλος του αναπνευστικού καθώς και του συστήματος διατροφής, είναι ο ρόλος της χρησιμοποιήσεως των εξωτερικών πηγών τροφοδοσίας, καταλλήλων για τη συντήρηση και λειτουργία όλου του συστήματος.

Ο ρόλος του εγκεφάλου είναι ο συντονισμός όλων των εθελουσίων ενεργειών, καθώς και η λειτουργία της λογικής και της συνδέσεως με τον υπερβαντικό κόσμο.

Κάθε κύτταρο είναι μόνο του, ένας ολόκληρος ανεξάρτητος κόσμος και έχει μόνο καθήκοντα, τη λειτουργία του και τη σωστή συνεργασία του, με τα άλλα κύτταρα του πολλαπλασιασμού και της απορρίψεώς του.

Κάθε όργανο είναι μόνο του ένας ολόκληρος κόσμος, έχει καθήκοντα την ανάπτυξή του και τη σωστή λειτουργία και τη συνεργασία του με τα άλλα όργανα ή συστήματα και την άμυνά τους από όπου κι αν προέρχεται.

Τα περισσότερα συστήματα ή όργανα στο ανθρώπινο σώμα, λειτουργούν έξω από τη συνείδηση, ανταποκρίνονται στα καθήκοντά τους, συνεργάζονται ,αμύνονται στη φθορά και στο θάνατο, μαθαίνουν, μεταδίδουν πείρα και επικοινωνούν κλπ.

Στη συνέχεια ο χορός της κας Άννας Λάζου με τις συνεργάτιδές της Βεατρίκη Ανδριώτη, Καλλιόπη Βαρουβάκη, Σοφία Σγουράκη, Χρύσα Κουτούζου ως άξιες συνεχιστές του οράματος της Δ. Στράτου, ενδεδυμένες με τον λευκό χιτώνα των αγνών συναισθημάτων, την αλήθεια της ψυχής και την αγάπη του εαυτού, ακολουθώντας τον ρυθμό της αρχαίας πανδουρίδας και τη συνοδευτική απαλή μουσική της άρπας – λύρας του Δ, Νόσση, χωρίς ν’ ανοίγουν το στόμα τους αλλά με ανθισμένο χαμόγελο, οι αέρινες κινήσεις τους μαρτυρούν και εξωτερικεύουν την προσπάθεια μυστικής προσευχής και όσο συνεχίζουν το χορό το καταφέρνουν, σπάζοντας φραγμούς και όρια και ταυτίζονται με την εσωτερική δόνηση και συχνότητα, που τελικά γίνεται δοξολογία και πλέον διακρίνεται στο χαμόγελο που έγινε αγγελικό, το πρόσωπο φωτεινό, φανερώνοντας τη μέθεξη του γρήγορου ρυθμού, της θείας ερωτικής κοινωνίας του εαυτού.

Εν συνεχεία από τον Ακροκόρινθο μετέβημεν στην παραλία του Κιάτου, απολαμβάνοντας το γεύμα μας και μεταξύ τυρού και αχλαδιού και βακχικού εναγκαλισμού ευεξίας εκ λευκού Νεμεάτικου οίνου, ο υποφαινόμενος Παναγιώτης, με την άδεια των παρισταμένων, διάβασα ένα ποίημά μου από το βιβλίομου ποίησης ‘’ Ιχνιλατώντας τον χοροχρόνο στα μονοπάτια της σιωπής’’ με τίτλο (Ουδέν - ουδέ –εν). Το ουδέν στην καθημερινότητα σημαίνει, τίποτα, διαχωρισμένο όμως από τα συστατικά του, σημαίνει τίποτε άλλο , εκτός από το ( ΕΝ ), την Αρχή της Αρχής, την Πηγή των πάντων.

Μέσα απ’ αυτό το ποίημα προσπάθησα να πλησιάσω έννοιες που υποστήριξαν ο Πυθαγόρας, ο Ιάμβλιχος, ο Πλωτίνος, ο Αναξίμανδρος, ο Ζήνων, ο Αριστοτέλης κ.ά. Εδειξαν προβληματισμένοι, τους άρεσε πολύ μεν, αλλά ειρήσθω εν παρόδω, λόγω του ωραίου γεύματος, δεν είχαν όρεξη να ενοχλήσουν τον Νιρβάνα της χώνεψης, οπότε μετετέθη «ες αύριον τα σπουδαία».

Στη συνέχεια όλη η ομήγυρις μετέβη εις Ξυλόκαστρο, στο θέατρο Άγγελου Σικελιανού και οι ντόπιοι με χαρά μας υπεδέχθησαν και μας έδειξαν μυστικά της υφαντικής τέχνης. Εις ανταπόδοσιν η Κα Λάζου τους εδίδασκε διαφορετικούς Ελληνικούς χορούς, αρχαίου δράματος καυτοσχεδιασμού της χορογράφου Φιφίκας Νικολουπούλου. Έτσι με υπέροχους χορούς έκλεισε η πρώτη μέρα.

Την επομένη (Κυριακή 17.10.21) στις 11.30΄πρωϊνή, επίσκεψη στο σπίτι ‘’Σικυών Κοστ’’, Άγγελου Σικελιανού και Πάλμερ.

Η Κα Λάζου με το χορευτικό τιμ απαγγέλουν ποιήματα Άγγελου Σικελιανού και δημιουργούν κλίμα και ατμόσφαιρα ποιητική, σαν ένα κάλεσμα της ψυχής του στο δικό του χώρο. Πράγματι με τους απαλούς ήχους της μουσικής, από την ‘’ Απολλώνεια κίθαρι’’ του κ. Νόσση αρχίζει ο χορός.

Η ξυπόλητη ορχηστρίς χορεύτρια Κα Λάζου και αι συν αυτή ντυμένες ολόλευκα και μέσα στο αιθερικό - ενεργειακό- αποτύπωμα αύρας του Άγγελου Σικαλιανού στο χώρο και με την συνωμοτική συμπαντική κατάφαση, επετράπη η αναγωγή, σε επίπεδο σεληνιακού οργιαστικού χορού θυάδων, Διονυσιακής μυητικής, απολαυστικής παλίρροιας του ειδέναι.

Και η γείωση επετεύχθη κατόπιν βόλτας με γυμνά πόδια στον κήπο του Σικελιανού. Πολύ αργότερα εγένετο επιστροφή στο Κιάτο για το γευμα. Η Κα Λαζου και κάποιες άλλες κυρίες δεν μπορούσαν να κατεβάσουν μπουκιά, διότι ήσαν πλήρεις, με την βιωματική Διονυσιακή χαρά της πληρότητος, αλλά σιγά-σιγά με απαγγελίες ποίησης της Κας Κανελλοπούλου, τα διάφορα τραγούδια και την κιθάρα του Κου Νόσση, μπόρεσαν και ταυτίστηκαν με την ομήγυρη στο μέτρο του δυνατού. Για δε το απόγευμα, λόγω καταρρακτώδους βροχής, ακυρώθηκαν τα δρώμενα στο θέατρο Κιάτου.

Η επιστροφή βρήκε τους πάντες με γεμάτες μπαταρίες δια τις εβδομαδιαίες εργασιακές απαιτήσεις και ευχές για παρόμοιες και πλέον επιτυχημένες δράσεις.

* Ο κ. Παναγιώτης Καπνιστής είναι Λογοτέχνης, Συγγραφέας, από την Κόρινθο διαμένων στην Αθήνα.