ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ φ.1765
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ
ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ
ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ «ΟΧΙ» ΤΗΣ
2 8 η ς Ο Κ Τ Ω Β Ρ Ι Ο Υ 1 9 4 0
Το φωτορεπορτάζ από τον εορτασμό
αποτελεί ευγενή χορηγία από τον Όμιλο
αποτελεί ευγενή χορηγία από τον Όμιλο
Κορίνθου Α.Ε. – ΟΜΙΛΟΣ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ
ΕΘΝΟΣ ΗΡΩΩΝ : Το μεγάλο «΄ΟΧΙ» του 1940
Ύστερα από δύο χρόνια σχεδόν χωρίς Εορτασμούς Εθνικών Επετείων και Παρελάσεων, ο Λαός μας, ο Στρατός μας και η Νεολαία μας τίμησαν, όπως αρμόζει, τη μεγάλη επέτειο του «΄ΟΧΙ» του 1940!
* Τίμησαν την Ιστορική στιγμή, που ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας, Ιωάννης Μεταξάς, όρθωσε ανάστημα και με την μνημειώδη φράση του «Alors, c’est la guerre!» («Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο!») απάντησε αρνητικά στο ιταλικό τελεσίγραφο, που του επέδωσε ο τότε Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα, Εμμανουέλε Γκράτσι, τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου του 1940 και με το οποίο ζητούσε από την ελληνική πλευρά να επιτρέψει την διέλευση των ιταλικών στρατευμάτων στην ελληνική επικράτεια. Μία Ιστορική Φράση, που συνοψίστηκε στο μεγάλο «ΌΧΙ» , που βροντοφώναξε μαζί του ο Ελληνικός λαός και ο Στρατός μας χύνοντας το αίμα του στα βουνά της Ηπείρου!
* Τίμησαν την απόφαση και την ακαταμάχητη θέληση του Ελληνικού Λαού ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ και ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΧΘΕΙ στη φασιστική βία! Αυτήν την ελευθερία του, ο λαός μας, σε όλη τη διαδρομή της μακραίωνης ιστορίας του, την είχε πληρώσει με ποταμούς αίματος και αυτό το γνώριζε.
Η διατήρηση της ελευθερίας έχει το δικό της τίμημα! Ο θάνατος των μαρτύρων, η απώλεια των ηρώων, ο ακρωτηριασμός των αποφασισμένων εξασφαλίζουν στους λαούς την πολυπόθητη ελευθερία. Όσοι δεν είναι φτιαγμένοι από την πάστα του μαχητή, είναι καταδικασμένοι, αμετάκλητα από την ιστορία να ζουν σαν δούλοι. Και σε πόλεμο και σε ειρήνη... Αναφερόμαστε και σε ειρήνη, γιατί υπάρχουν ακόμη λαοί, που ζουν κάτω από μία αφόρητη εσωτερική κατοχή χειρότερη από αυτή που μας υποχρέωσαν να ζούμε εμείς σήμερα επιλήσμονες των υποχρεώσεων τους πολιτικοί ηγέτες, ανάξιοι της εθνικής τους αποστολής. Μπορεί να έχουν την έντονη επιθυμία ν’ αποκτήσουν την ελευθερία τους, που τους στερεί κάποιος ντόπιος δυνάστης ή ομάδα τυράννων, αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα της αποτινάξεως του ζυγού, γιατί ο Δυνάστης, εκτός από τα όπλα, διαθέτει και την αστυνομία! Κάθε κίνηση είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη σε προδοσία και βάναυση τιμωρία των «ενόχων».
Ο ξένος κατακτητής κάποτε εκδιώκεται από τη γη που δεν του ανήκει, ο ντόπιος δυνάστης, όμως, δύσκολα!
Η 28η Οκτωβρίου αποτελεί για τον Έλληνα τον Φάρο, που οδηγεί τα βήματά του ενάντια σε κάθε είδους κατακτητή...! Ακόμη κι αν αυτός στηρίζεται σε νομιμοφανείς συνωμοτικές και αντισυνταγματικού τύπου δικτατορικές ενέργειες.
Στα παλαιότερα χρόνια στους 301 Έλληνες υπήρχαν τριακόσιοι γενναίοι ήρωες, που φύλασσαν Θερμοπύλες και ένας «Εφιάλτης» συνώνυμος της εθνικής προδοσίας.
Σήμερα, υπάρχουν δεκάδες Εφιάλτες, που συνδράμουν στην υποδούλωση του ελληνικού λαού και ζητείται ένας γενναίος Ηγέτης!..
Ο Θεός της Ελλάδας να καθοδηγήσει τα βήματά της…!
* Τίμησαν την Ιστορική στιγμή, που ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας, Ιωάννης Μεταξάς, όρθωσε ανάστημα και με την μνημειώδη φράση του «Alors, c’est la guerre!» («Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο!») απάντησε αρνητικά στο ιταλικό τελεσίγραφο, που του επέδωσε ο τότε Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα, Εμμανουέλε Γκράτσι, τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου του 1940 και με το οποίο ζητούσε από την ελληνική πλευρά να επιτρέψει την διέλευση των ιταλικών στρατευμάτων στην ελληνική επικράτεια. Μία Ιστορική Φράση, που συνοψίστηκε στο μεγάλο «ΌΧΙ» , που βροντοφώναξε μαζί του ο Ελληνικός λαός και ο Στρατός μας χύνοντας το αίμα του στα βουνά της Ηπείρου!
* Τίμησαν την απόφαση και την ακαταμάχητη θέληση του Ελληνικού Λαού ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ και ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΧΘΕΙ στη φασιστική βία! Αυτήν την ελευθερία του, ο λαός μας, σε όλη τη διαδρομή της μακραίωνης ιστορίας του, την είχε πληρώσει με ποταμούς αίματος και αυτό το γνώριζε.
Η διατήρηση της ελευθερίας έχει το δικό της τίμημα! Ο θάνατος των μαρτύρων, η απώλεια των ηρώων, ο ακρωτηριασμός των αποφασισμένων εξασφαλίζουν στους λαούς την πολυπόθητη ελευθερία. Όσοι δεν είναι φτιαγμένοι από την πάστα του μαχητή, είναι καταδικασμένοι, αμετάκλητα από την ιστορία να ζουν σαν δούλοι. Και σε πόλεμο και σε ειρήνη... Αναφερόμαστε και σε ειρήνη, γιατί υπάρχουν ακόμη λαοί, που ζουν κάτω από μία αφόρητη εσωτερική κατοχή χειρότερη από αυτή που μας υποχρέωσαν να ζούμε εμείς σήμερα επιλήσμονες των υποχρεώσεων τους πολιτικοί ηγέτες, ανάξιοι της εθνικής τους αποστολής. Μπορεί να έχουν την έντονη επιθυμία ν’ αποκτήσουν την ελευθερία τους, που τους στερεί κάποιος ντόπιος δυνάστης ή ομάδα τυράννων, αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα της αποτινάξεως του ζυγού, γιατί ο Δυνάστης, εκτός από τα όπλα, διαθέτει και την αστυνομία! Κάθε κίνηση είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη σε προδοσία και βάναυση τιμωρία των «ενόχων».
Ο ξένος κατακτητής κάποτε εκδιώκεται από τη γη που δεν του ανήκει, ο ντόπιος δυνάστης, όμως, δύσκολα!
Η 28η Οκτωβρίου αποτελεί για τον Έλληνα τον Φάρο, που οδηγεί τα βήματά του ενάντια σε κάθε είδους κατακτητή...! Ακόμη κι αν αυτός στηρίζεται σε νομιμοφανείς συνωμοτικές και αντισυνταγματικού τύπου δικτατορικές ενέργειες.
Στα παλαιότερα χρόνια στους 301 Έλληνες υπήρχαν τριακόσιοι γενναίοι ήρωες, που φύλασσαν Θερμοπύλες και ένας «Εφιάλτης» συνώνυμος της εθνικής προδοσίας.
Σήμερα, υπάρχουν δεκάδες Εφιάλτες, που συνδράμουν στην υποδούλωση του ελληνικού λαού και ζητείται ένας γενναίος Ηγέτης!..
Ο Θεός της Ελλάδας να καθοδηγήσει τα βήματά της…!
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ «1940»
Στον Ελληνοϊταλικό Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο τορπιλισμός της ΕΛΛΗΣ ανήμερα τον 15Αύγουστο στην Τήνο ήταν προπομπός της 28ης Οκτωβρίου του 1940
Εφημερίδα της εποχής αναφέρει την βύθιση του ΕΛΛΗ υπό «αγνώστου» υποβρυχίου, που όλοι γνώριζαν τους «άγνωστους».
Ανήμερα της Παναγίας του 1940 ο τορπιλισμός της «ΕΛΛΗΣ».
Όπως είναι γνωστό, πριν τον πόλεμο είχε σημειωθεί ο τορπιλισμός της ΕΛΛΗΣ. (Ανήμερα της Παναγιάς 15.8.1940). Η ελληνική ηγεσία δεν έχει καμιά αμφιβολία για την εθνικότητα του υποβρυχίου που έπληξε την «Έλλη». Στις 27 Αυγούστου ερασιτέχνης ψαράς, στην Τήνο, ανασύρει τυχαίως ένα κομμάτι της τορπίλης που εξερράγη στον δυτικό λιμενοβραχίονα. Οι υπόνοιες μετατρέπονται σε βεβαιότητα. Η Ιταλία είχε εξαπολύσει την τορπίλη. Όμως, η ελληνική κυβέρνηση δεν θα προβεί σε αποκαλύψεις. Συνεχίζει «την πολιτικήν αυστηράς ουδετερότητος». Αυτό επιβάλλουν οι περιστάσεις. Ωστόσο, ας δούμε το σχετικό με τον τορπιλισμό της «΄ΕΛΛΗΣ» ανακοινωθέν του Υπουργείου Ναυτικών:
«...Με βαθείαν λύπην αγγέλλομεν την απώλεια του ευδρόμου ΕΛΛΗ, ηγκυροβολημένου εις όρμον Τήνου, όπου είχε καταπλεύσει προς απόδοσιν τιμών εις την θαυματουργόν εικόνα της Θεομήτορος. Σημαιοστόλιστον εβλήθη δια τορπιλλών αγνώστου εθνικότητος υποβρυχίου...».
Τα ονόματα του Υποπλοίαρχου G. Aicardi, κυβερνήτη του Ιταλικού υποβρυχίου Delfino, και του De Vecchi, ήρθαν στο φως της δημοσιότητας μετά από δημοσιογραφική έρευνα και από δημοσίευση των απομνημονευμάτων του De Vecchi, στα οποία ο Aicardi υποχρεώθηκε να απαντήσει.
Εκτεταμένα αποσπάσματα από τα δημοσιεύματα αυτά, έχουν μεταφραστεί από τον έγκριτο δικηγόρο και ερευνητή Μανόλη Παπαϊωάννου στη Ροδιακή εφημερίδα «Πρόοδος», όπου εκτός των άλλων αναφέρει ότι η εντολή της βύθισης του ΕΛΛΗ στον υποπλοίαρχο Aicardi, κυβερνήτη του Ιταλικού υποβρυχίου, δόθηκε προφορικά και χωρίς γραπτή διαταγή από τον Ιταλό Ναύαρχο του Επιτελείου μέσω του De Vecchi.
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΜΑΧΗΤΩΝ
Αφίσσα της εποχής δίνει σαφές μήνυμα Την ήττα τους στο αλβανικό μέτωπο οι Ιταλοί την απέδωσαν στο ότι: «τα έβαλαν με την Παναγιά». Και εννοούσαν τον τορπιλισμό της Έλλης, που βεβήλωσε τη γιορτή της. Στο ημερολόγιό του, ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας, Γκαλεάτσο Τσιάνο, έγραψε: «Αυτός ο μέθυσος ο De Vecchi φταίει». Αναφερόταν στο διοικητή των υπό ιταλική κατοχή Δωδεκανήσων: του είχαν ζητήσει να βυθίσει ελληνικό πολεμικό πλοίο, αλλά δεν του είπαν να το κάνει ανήμερα της Παναγιάς, Δεκαπενταύγουστο! Και ο Ιταλός τότε πρεσβευτής στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι, σημείωσε:
«Το έγκλημα της Τήνου είχε αποτέλεσμα -για να μην πω, έκανε το θαύμα-, να δημιουργηθεί στην Ελλάδα μια ενότητα ψυχών.
Μοναρχικοί και βενιζελικοί, οπαδοί κι αντίπαλοι της 4ης Αυγούστου, πείστηκαν πως μόνον έναν αδυσώπητο εχθρό είχε η Ελλάδα: την Ιταλία. Και πως αν δεν γινόταν ν’ αποφευχθεί μια σύγκρουση με την Ιταλία, θα ήταν προτιμότερο ν’ αντιμετωπιστεί ο εχθρός με ανδρισμό, παρά να υποχωρήσει το ελληνικό έθνος σε κάποιον, που δεν δίσταζε να μεταχειριστεί τέτοια μέσα».
Ο συνταγματάρχης Μαυρογιάννης, αρχηγός πυροβολικού της 8ης μεραρχίας Ηπειρωτών, αφιέρωσε όλο τον χρόνο του, από της Παναγίας έως τις 27 Αυγούστου στην ανίχνευση της πορείας, που θα ακολουθούσαν οι Ιταλοί σε περίπτωση εισβολής. ΄Εως τις 25 Οκτωβρίου, τα «έργα» οχύρωσης της περιοχής είχαν τελειώσει.
Ο Έλληνας στρατιώτης πίστευε ότι πολεμούσε υπό την καθοδήγηση της Παναγίας.
Ο Ιταλός στρατηγός Βισκόντι Πράσκα έγραφε: «Το ελληνικό πυροβολικό ήταν όχι πολύ πυκνό, αλλά αρκετά εύστοχο κι εξαιρετικά αποτελεσματικό. Πυροβολαρχίες μέσα σε σπηλιές, που δεν κατόρθωσε να τις ανακαλύψει ούτε η επίγεια, ούτε η εναέρια παρατήρηση, χτυπούσαν τα τμήματά μας στα αναγκαστικά περάσματα ή στα ακάλυπτα σημεία, που δεν γινόταν να τα αποφύγουν, και προκαλούσαν πολλά θύματα, γιατί έβαλαν από όλες τις διευθύνσεις, κατά μέτωπο και στα πλευρά των στρατευμάτων μας».
«Το έγκλημα της Τήνου είχε αποτέλεσμα -για να μην πω, έκανε το θαύμα-, να δημιουργηθεί στην Ελλάδα μια ενότητα ψυχών.
Μοναρχικοί και βενιζελικοί, οπαδοί κι αντίπαλοι της 4ης Αυγούστου, πείστηκαν πως μόνον έναν αδυσώπητο εχθρό είχε η Ελλάδα: την Ιταλία. Και πως αν δεν γινόταν ν’ αποφευχθεί μια σύγκρουση με την Ιταλία, θα ήταν προτιμότερο ν’ αντιμετωπιστεί ο εχθρός με ανδρισμό, παρά να υποχωρήσει το ελληνικό έθνος σε κάποιον, που δεν δίσταζε να μεταχειριστεί τέτοια μέσα».
Ο συνταγματάρχης Μαυρογιάννης, αρχηγός πυροβολικού της 8ης μεραρχίας Ηπειρωτών, αφιέρωσε όλο τον χρόνο του, από της Παναγίας έως τις 27 Αυγούστου στην ανίχνευση της πορείας, που θα ακολουθούσαν οι Ιταλοί σε περίπτωση εισβολής. ΄Εως τις 25 Οκτωβρίου, τα «έργα» οχύρωσης της περιοχής είχαν τελειώσει.
Ο Έλληνας στρατιώτης πίστευε ότι πολεμούσε υπό την καθοδήγηση της Παναγίας.
Ο Ιταλός στρατηγός Βισκόντι Πράσκα έγραφε: «Το ελληνικό πυροβολικό ήταν όχι πολύ πυκνό, αλλά αρκετά εύστοχο κι εξαιρετικά αποτελεσματικό. Πυροβολαρχίες μέσα σε σπηλιές, που δεν κατόρθωσε να τις ανακαλύψει ούτε η επίγεια, ούτε η εναέρια παρατήρηση, χτυπούσαν τα τμήματά μας στα αναγκαστικά περάσματα ή στα ακάλυπτα σημεία, που δεν γινόταν να τα αποφύγουν, και προκαλούσαν πολλά θύματα, γιατί έβαλαν από όλες τις διευθύνσεις, κατά μέτωπο και στα πλευρά των στρατευμάτων μας».
ΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΚΑΙ Ο «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ»
Το Πολεμικό Ναυτικό με τους απογόνους των Σαλαμινομάχων έδωσε το δικό του βροντερό «παρών» στον πόλεμο του ΄40. Ο θαλασσόλυκος Μίλτος Ιατρίδης από το Σοφικό Κορινθίας, κυβερνήτης του υποβρυχίου «Παπανικολής» τίμησε τα όπλα τα ιερά στις περιπολίες του στη Μεσόγειο!
Η ιστορία του θρυλικού τραγουδιού «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά»
Τον χειμώνα του 1940, η κυκλοφορία ελεγχόταν, τα τραγούδια λογοκρίνονταν και τα θέατρα υπολειτουργούσαν. Όσα κατάφεραν να μείνουν ανοιχτά, διέκοπταν το κανονικό πρόγραμμά τους και ανέβαζαν πολεμικές επιθεωρήσεις.
Η πρώτη παράσταση ξεκινούσε στις 3 το μεσημέρι και η δεύτερη στις 6 το απόγευμα, για να προλάβει ο κόσμος να επιστρέψει ασφαλής στα σπίτια του. Η Σοφία Βέμπο συμμετείχε στην παράσταση «Πολεμική Αθήνα» που ανέβασε το θέατρο Μοντιάλ, του Μίμη Τραϊφόρου. Από τη σκηνή του θεάτρου αναγγέλλονταν όλες οι νίκες και τα κατορθώματα του ελληνικού στρατού. Στην ίδια σκηνή ακούστηκαν για πρώτη φορά τα τραγούδια της Βέμπο, που έγραψαν ιστορία.
Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά!...
Η Βέμπο ζήτησε απ’ τον Τραϊφόρο να της γράψει ένα πολεμικό άσμα στη μελωδία της μεγάλης επιτυχίας της, «Ζεχρά». Ο Τραϊφόρος έγραψε σε ένα χαρτί τους στίχους: «Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά, που σκληρά πολεμάνε, πάνω στα βουνά, παιδιά, στη γλυκιά Παναγιά προσευχόμαστε όλες, να ‘ρθετε ξανά…» Οι τελευταίοι στίχοι έλεγαν «Αν δεν ΄ρθήτε νικηταί, να μην έρθετε ποτέ» και η Βέμπο θεώρησε ότι ήταν υπερβολικά σκληροί για τους γενναίους πολεμιστές. Ο Τραϊφόρος άλλαξε τα λόγια σε «Με της νίκης τα κλαδιά, σας προσμένουμε παιδιά» και η Βέμπο το τραγούδησε το ίδιο κιόλας βράδυ. Από εκείνο το βράδυ και έπειτα, το θέατρο γέμιζε κάθε μέρα με κόσμο και οι μισές εισπράξεις πήγαιναν κατευθείαν στον ελληνικό στρατό για την ενίσχυση της προσπάθειας.
Την ίδια εποχή, ο Γιώργος Οικονομίδης και ο Πωλ Μενεστρέλ έγραψαν ελληνικούς στίχους για το ιταλικό κομμάτι «Reginella Campagnola». Το ερμήνευσε όχι μόνο η θρυλική Βέμπο, αλλά και Νίκος Γούναρης και έγινε γνωστό με τον τίτλο «Κορόιδο Μουσολίνι». Το Γενικό Επιτελείο Στρατού έστελνε τους δίσκους της σε όλες τις μονάδες στο μέτωπο και οι πολεμιστές έπαιρναν κουράγιο.
Αντλήθηκαν πληροφορίες και φωτογραφίες από το βιβλίο της Κατερίνας Κ. Πετρίδου «Σοφία Βέμπο, Τραγούδαγε την Ελλάδα κι όλη η Ελλάδα τραγουδούσε μαζί της», που κυκλοφορεί από το University Studio Press.
Η πρώτη παράσταση ξεκινούσε στις 3 το μεσημέρι και η δεύτερη στις 6 το απόγευμα, για να προλάβει ο κόσμος να επιστρέψει ασφαλής στα σπίτια του. Η Σοφία Βέμπο συμμετείχε στην παράσταση «Πολεμική Αθήνα» που ανέβασε το θέατρο Μοντιάλ, του Μίμη Τραϊφόρου. Από τη σκηνή του θεάτρου αναγγέλλονταν όλες οι νίκες και τα κατορθώματα του ελληνικού στρατού. Στην ίδια σκηνή ακούστηκαν για πρώτη φορά τα τραγούδια της Βέμπο, που έγραψαν ιστορία.
Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά!...
Η Βέμπο ζήτησε απ’ τον Τραϊφόρο να της γράψει ένα πολεμικό άσμα στη μελωδία της μεγάλης επιτυχίας της, «Ζεχρά». Ο Τραϊφόρος έγραψε σε ένα χαρτί τους στίχους: «Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά, που σκληρά πολεμάνε, πάνω στα βουνά, παιδιά, στη γλυκιά Παναγιά προσευχόμαστε όλες, να ‘ρθετε ξανά…» Οι τελευταίοι στίχοι έλεγαν «Αν δεν ΄ρθήτε νικηταί, να μην έρθετε ποτέ» και η Βέμπο θεώρησε ότι ήταν υπερβολικά σκληροί για τους γενναίους πολεμιστές. Ο Τραϊφόρος άλλαξε τα λόγια σε «Με της νίκης τα κλαδιά, σας προσμένουμε παιδιά» και η Βέμπο το τραγούδησε το ίδιο κιόλας βράδυ. Από εκείνο το βράδυ και έπειτα, το θέατρο γέμιζε κάθε μέρα με κόσμο και οι μισές εισπράξεις πήγαιναν κατευθείαν στον ελληνικό στρατό για την ενίσχυση της προσπάθειας.
Την ίδια εποχή, ο Γιώργος Οικονομίδης και ο Πωλ Μενεστρέλ έγραψαν ελληνικούς στίχους για το ιταλικό κομμάτι «Reginella Campagnola». Το ερμήνευσε όχι μόνο η θρυλική Βέμπο, αλλά και Νίκος Γούναρης και έγινε γνωστό με τον τίτλο «Κορόιδο Μουσολίνι». Το Γενικό Επιτελείο Στρατού έστελνε τους δίσκους της σε όλες τις μονάδες στο μέτωπο και οι πολεμιστές έπαιρναν κουράγιο.
Αντλήθηκαν πληροφορίες και φωτογραφίες από το βιβλίο της Κατερίνας Κ. Πετρίδου «Σοφία Βέμπο, Τραγούδαγε την Ελλάδα κι όλη η Ελλάδα τραγουδούσε μαζί της», που κυκλοφορεί από το University Studio Press.
Οι γυναίκες της Πίνδου (1940)
Οι γυναίκες της Πίνδου, στον δύσκολο τούτο πόλεμο εναντίον του Ιταλικού Φασισμού, έδωσαν το δικό τους παρών, στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Η προσφορά τους, αυθόρμητη και αυτόβουλη. Αυτές οι αγρότισσες των κακοτράχαλων Ηπειρωτικών βουνών, από την Κόνιτσα, το Ζαγόρι, το Πωγώνι, τη Φούρκα, τον Πεντάλοφο, τον Επτάλοφο, τη Βούρμπιανη κ.λπ., σχημάτιζαν ατέλειωτες φάλαγγες, σκαρφαλώνοντας σε υψόμετρο 2.000 και 2.500 μέτρων, φορτωμένες πολεμοφόδια, όπλα και τρόφιμα στο ανέβασμα, και κουβαλώντας τραυματίες στο κατέβασμα.
Για όλες αυτές τις γυναίκες ο Νικηφόρος Βρεττάκος (1911 - 1991) έγραφε: «Κι οι μάνες τα κοφτά γκρεμνά σαν Παναγιές τ’ ανέβαιναν. Με την ευκή στον ώμο τους κατά το γιό πήγαιναν και τις αεροτραμπάλιζε ο άνεμος φορτωμένες κι έλυνε τα τσεμπέρια τους κι έπαιρνε τα μαλλιά τους κι έδερνε τα φουστάνια τους και τις σπαθοκοπούσε, μ’ αυτές αντροπατάγανε, ψηλά, πέτρα την πέτρα κι ανηφορίζαν στη γραμμή, όσο που μες στα σύννεφα χάνονταν ορθομέτωπες η μια πίσω απ’ την άλλη»… Αλλά και οι γυναίκες των άλλων πόλεων απ’ άκρου εις άκρον της Ελλάδας με τη «φανέλα του Στρατιώτη» έπλεκαν τα μάλλινα γάντια, κάλτσες και φανέλες, για να προστατέψουν «τα παιδιά της Ελλάδας» από τα κρυοπαγήματα της βαρυχειμωνιάς!..
Για όλες αυτές τις γυναίκες ο Νικηφόρος Βρεττάκος (1911 - 1991) έγραφε: «Κι οι μάνες τα κοφτά γκρεμνά σαν Παναγιές τ’ ανέβαιναν. Με την ευκή στον ώμο τους κατά το γιό πήγαιναν και τις αεροτραμπάλιζε ο άνεμος φορτωμένες κι έλυνε τα τσεμπέρια τους κι έπαιρνε τα μαλλιά τους κι έδερνε τα φουστάνια τους και τις σπαθοκοπούσε, μ’ αυτές αντροπατάγανε, ψηλά, πέτρα την πέτρα κι ανηφορίζαν στη γραμμή, όσο που μες στα σύννεφα χάνονταν ορθομέτωπες η μια πίσω απ’ την άλλη»… Αλλά και οι γυναίκες των άλλων πόλεων απ’ άκρου εις άκρον της Ελλάδας με τη «φανέλα του Στρατιώτη» έπλεκαν τα μάλλινα γάντια, κάλτσες και φανέλες, για να προστατέψουν «τα παιδιά της Ελλάδας» από τα κρυοπαγήματα της βαρυχειμωνιάς!..
| ΛΑΜΠΡΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ Ο Κορινθιακός λαός στην πρωτεύουσα της Π.Ε. Κορινθίας, στην Κόρινθο, αλλά και στις άλλες πόλεις, Λουτράκι, Κιάτο, Ξυλόκαστρο, Νεμέα, Βέλο, κ.α., συμμετείχε σύσσωμος στον Εορτασμό του Ιστορικού Έπους του ΄40. Ειδικά φέτος, ύστερα από δύο χρόνια πανδημίας, όπου ο φόβος της αρρώστιας έκλεισε τους Έλληνες στα σπίτια τους, η ανάγκη για λαμπρό εορτασμό του «΄ΟΧΙ» συνδυάστηκε με την ανάγκη για απελευθέρωση από κάθε είδος περιορισμού, εκφοβισμού, υποταγής και κοινωνικής αποστασιοποίησης...! |
ΣΥΣΣΩΜΕΣ ΟΙ ΑΡΧΕΣ
Με τον σεβασμό που αρμόζει στους Ήρωες του Έπους του ΄40, εορτάστηκε η εορτή της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου και η Εθνική Επέτειος του «ΟΧΙ» στην Κόρινθο. Στον Καθεδρικό Ι. Ναό του Αποστόλου Παύλου Κορίνθου τελέσθηκε Δισαρχιερατική Θ. Λειτουργία υπό του Σεβ. Μητροπολίτου Κορίνθου κ. Διονυσίου και του Θεοφιλεστάτου Βοηθού Επισκόπου Κεγχρεών και Πρωτοσυγκέλλου της Μητροπόλεως κ. Αγαπίου, ενώ παρέστησαν ως Εκπρόσωπος της Κυβερνήσεως ο Υφυπουργός Έρευνας και Τεχνολογίας, κ.Χρίστος Δήμας, και ως Εκπρόσωπος της Βουλής των Ελλήνων ο Βουλευτής του Νομού, κ.Κων/ νος Κόλλιας. Ακολούθησε η επίσημη Δοξολογία, επιμνημόσυνη Δέηση στο Ηρώον και κατάθεση στεφάνων, μετά το πέρας των οποίων, σύσσωμες οι Εκκλησιαστικές, Πολιτικές και Στρατιωτικές Αρχές του Τόπου και πλήθος κόσμου παρακολούθησαν την μαθητική και στρατιωτική παρέλαση.
Η χώρα μας βρίσκεται σήμερα σε μια δύσκολη καμπή της ιστορίας της. Η παγκοσμιοποίηση επιβουλεύεται την Ελλάδα, τη Μακεδονία μας, το Αιγαίο, τη Θράκη, την Κύπρο. Όλοι μας έχουμε χρέος να είμαστε παρόντες, ενάντια στην πολιτική μειοδοσίας των «προθύμων»...!
Η χώρα μας βρίσκεται σήμερα σε μια δύσκολη καμπή της ιστορίας της. Η παγκοσμιοποίηση επιβουλεύεται την Ελλάδα, τη Μακεδονία μας, το Αιγαίο, τη Θράκη, την Κύπρο. Όλοι μας έχουμε χρέος να είμαστε παρόντες, ενάντια στην πολιτική μειοδοσίας των «προθύμων»...!
Η ΣΗΜΑΙΑ – ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
Η νεώτερη γενιά των Ελλήνων με υπερηφάνεια, κρατώντας τη σημαία μας ψηλά, παρέλασε πιο όμορφα από ποτέ στις πόλεις και στα χωριά της Ελλάδος. Έτσι και στην Κορινθία οι μαθητές και οι μαθήτριες διαβεβαίωσαν με πατριωτικό φρόνημα ότι θα τιμούν το αίμα των Ηρώων προγόνων τους και θα γίνουν πολύ καλύτεροι διατρανώνοντας το «Άμμες δε γ’ εσόμεθα, πολλώ κάρρονες»!
ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
Οι ΄Ενοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας εργάζονται πέραν του καθαρώς νοουμένου καθήκοντος για την Ειρήνη, την Άμυνα της Πατρίδας, την Ασφάλεια, την τήρηση της Τάξης, την προστασία από την αυξανόμενη εγκληματικότητα και τους κινδύνους της ασφάλτου… Η Σχολή Μηχανικού Λουτρακίου έδωσε βροντερό παρών στην παρέλαση της Κορίνθου.
ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΤΙΜΟΥΝ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΄40
Μέλη των πολιτιστικών, χορευτικών, ιστορικών-λαογραφικών συλλόγων της Κορινθίας συμμετείχαν στην παρέλαση φορώντας τις τιμημένες παραδοσιακές ελληνικές φορεσιές!
Αφήστε ένα σχόλιο