ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ; φ.1768
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Πήρα αφορμή για το Δημοσίευμα αυτό, από το και σήμερα επίκαιρο, άρθρο του Χαρ. Τρικούπη, «τις πταίει» που δημοσιεύτηκε προ εκατόν επτά ετών, όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός το 1893 δήλωσε εκείνο το περίφημο «… κύριοι πτωχεύσαμε…».
Η εποχή εκείνη έχει πολλές ομοιότητες με την σημερινή χρονική περίοδο της Ελλάδος, έχει βέβαια και βασικές διαφορές.
ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ σε γενικές γραμμές, και τότε δεν μπορούσαμε πλέον να δανεισθούμε και ήλθαν στην χώρα μας, οι τότε δανειστές και μας επέβαλαν, τα μονοπώλια σε ορισμένα είδη ανάγκης και μέσα, για 50-100 χρόνια (σπίρτα, μετακινήσεις κ.λπ.), από τα κέρδη των οποίων εγένετο η πληρωμή τους χρέους της Ελλάδος. Όμως! σε κάποιο χρονικό διάστημα και με κάποιους συμβιβασμούς με τους δανειστές, λύθηκε η οικονομική πολιορκία της χώρας μας. Και! όχι μόνον, αλλά με τις δυναμικές και άξιες τότε πολιτικές Ηγεσίες της χώρας μας, μετά ακόμη και την Στρατιωτική πανωλεθρία του 1897 της Πατρίδας μας, επέτυχαν! μέσα σε 10 χρόνια να ξαναδημιουργήσουν μια αξιοσημείωτη ελληνική οικονομία και έναν ισχυρότατο ελληνικό Στρατό με τον οποίο επέτυχαν το θαύμα των Βαλκανικών Αγώνων, με αποτέλεσμα να διπλασιάσουν την Ελλάδα.
ΔΙΑΦΟΡΕΣ: Ο τότε Πρωθυπουργός της Χώρας Χαρ. Τρικούπης, δραστήριος πολιτικός, οραματιστής, με ευρωπαϊκές καταβολές, πίστευε, αυτό είναι αλήθεια, ότι για να υπάρξει στην χώρα ανάπτυξη και το κράτος να έχει έσοδα, πρέπει να γίνουν έργα στην χώρα κοινής ωφελείας. Βρήκε τότε φθηνό χρήμα στην Ευρώπη, όπως έλεγε ο ίδιος, δανείστηκε και έκανε είναι αλήθεια πολλά μεγάλα έργα (π.χ. Σιδηροδρομικό δίκτυο, διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου κ.λπ.). Δηλαδή! τα δανεικά που πήρε τότε το ελληνικό κράτος διετέθησαν για έργα που απέβλεπαν σε αναπτυξιακή παραγωγή της χώρας μας.
Η διαφορά με το σήμερα είναι ότι τα δανεικά που εισέρρευσαν στην χώρα μας, όπως και αυτά των κοινοτικών επιδοτήσεων, θα ήταν δυνατόν να αναμορφώσουν την Ελλάδα και να την καταστήσουν παραγωγική και οικονομικά ανεξάρτητη. Δυστυχώς! αντί να διατεθούν για αναπτυξιακά έργα και κατάλληλες δομές παραγωγής με την εφαρμογή νέων τεχνολογιών, διετέθησαν για αυξήσεις αποδοχών των υπαλλήλων, προσλήψεις άμετρων άλλων μη αναγκαίων, αδικαιολόγητη απονομή συντάξεων σε δήθεν αναπήρους, σε δήθεν αντιστασιακούς και σε αμοιβές κομματικών στελεχών, κατ’ επίφαση απασχολουμένων σε διάφορους άχρηστους φορείς με ηχηρά όμως ονόματα. Και !.. τέλος η χαριστική βολή ήλθε με την επικράτηση της δωροδοκίας [Μίζα, ρουσφέτι] σ’όλα τα κλιμάκια του Δημοσίου βίου και της κομματικής Ιεραρχίας.
Η Κομματική επέλαση στο Κράτος με τους διορισμούς χιλιάδων οικονομισάριων, έδωσε το σύνθημα της ανοχής, της αναξιοκρατίας και της δικαίωσης των ανικάνων, όμως πιστών κομματικών οπαδών.
Το σύστημα απέδωσε σε ψήφους, έτσι βρήκε μιμητές και άλλα κόμματα εξουσίας Και !.Τέλος επεκράτησε μία αριστερή νοοτροπία στα κόμματα εξουσίας κατά του κεφαλαίου και των εργοδοτών, ώστε όχι μόνο να μην γίνεται καμία επένδυση στην χώρα μας, αλλά και οι υπάρχουσες στην χώρα Ελληνικές και ξένες επιχειρήσεις, ν’ απομακρυνθούν άρον-άρον από την Ελλάδα και να εγκατασταθούν σε όμορα κράτη.
Η Ελλάδα έφθασε στο χείλος της οικονομικής καταστροφής διότι επί τριάντα και πλέον χρόνια, παρ’ όλο ότι πολλοί σκεπτόμενοι Έλληνες το επισήμαναν, σχεδόν κανείς από τους άμεσα υπεύθυνους, αποφάσισε ν’ αντικρύσει την αλήθεια κατάματα. Κανείς «κερδοσκόπος» ή Ε.Ε. ή Δ.Ν.Τ. μας υποχρέωναν όλα αυτά τα χρόνια να δανειζόμαστε και να μοιράζουμε αυξήσεις, παροχές και μίζες, για να απολαμβάνουμε μία επίπλαστη ευημερία.
Για όλα αυτά δεν φταίει κανείς; Πώς να εφησυχάσει ο Έλληνας πώς να εμπιστευτεί στην ηγεσία του όταν παραμένει ανεκπλήρωτο το περί δικαίου αίσθημα του ‘Έλληνα πολίτη;
Υπάρχει ελπίδα; Πιστεύω «ΝΑΙ» ΠΡΩΤΟΝ: Άμεση κατάρτιση νέου εκλογικού νόμου, με σκοπό ν’ αλλάξει ριζικά το πολιτικό σύστημα, που οδήγησε τον τόπο στα σημερινά αδιέξοδα, το πρώτο Άρθρο του νόμου να προβλέπει μείωση των Βουλευτών από 300 σε 200, που προβλέπει το Σύνταγμα, και να δώσει την αναγκαίουσα ουσιαστική οντότητα στον πρόεδρο της Δημοκρατίας της Χώρας μας,ο οποίος να εκλέγεται από τον λαό.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Αν οι διάφοροι φορείς που ρυθμίζουν την τύχη αυτού του τόπου, δουλέψουν ουσιαστικά ενωμένοι και χωρίς υστεροβουλίες, η Ελλάδα με τον ενθουσιώδη, φιλότιμο και πατριώτη Έλληνα που διαθέτει, μπορεί να περάσει και την κρίση αυτή με επιτυχία. Άλλως! δεν υπάρχει μέλλον για την χώρα μας, ούτε οικονομικό, ούτε εθνικό.
ΤΡΙΤΟΝ: Θα πρέπει η πολιτική εξουσία, να μεταφέρει, δια του παραδείγματος, στον ελληνικό λαό την βασική Αρχή λειτουργίας της Δημοκρατίας, «ο πολίτης πρέπει να σέβεται και να φοβάται τον νόμο όπως ο διάβολος το θυμίαμα».
ΤΕΤΑΡΤΟΝ: πρέπει τα χρήματα που εκλάπησαν, σ’ όποιο μετερίζι και αν βρίσκονται αυτοί, να επιστραφούν στον κρατικό κορβανά με εφαρμογή των νόμων προς πάσα κατεύθυνση. Μόνο τότε θ’ ανακτήσει η Κυβέρνηση την εμπιστοσύνη του Ελληνικού Λαού και από την άλλη θ’ αποκατασταθεί το άδικο και θα ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα του Ελληνικού Λαού. Kαι!..
ΠΕΜΠΤΟΝ: Πρέπει να γίνει κατανοητό από όλα τα κόμματα ότι, απαιτείται συνεχής συνεργασία των όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας για ενιαία εθνική πολιτική, με πρωτοβουλία πάντα του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Πρωθυπουργού της Χώρας.
* Ο κ. Ιωάννης Μ. Ασλανίδης είναι Αντιστράτηγος ε.α.
Επίτιμος Δκτης της Σ.Σ.Ε.
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ;
<< H δικαιοσύνη είναι η πηγή όλων των αρετών>> [ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ]
 |
του Ιωάννη Ασλανίδη*
|
Πήρα αφορμή για το Δημοσίευμα αυτό, από το και σήμερα επίκαιρο, άρθρο του Χαρ. Τρικούπη, «τις πταίει» που δημοσιεύτηκε προ εκατόν επτά ετών, όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός το 1893 δήλωσε εκείνο το περίφημο «… κύριοι πτωχεύσαμε…».
Η εποχή εκείνη έχει πολλές ομοιότητες με την σημερινή χρονική περίοδο της Ελλάδος, έχει βέβαια και βασικές διαφορές.
ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ σε γενικές γραμμές, και τότε δεν μπορούσαμε πλέον να δανεισθούμε και ήλθαν στην χώρα μας, οι τότε δανειστές και μας επέβαλαν, τα μονοπώλια σε ορισμένα είδη ανάγκης και μέσα, για 50-100 χρόνια (σπίρτα, μετακινήσεις κ.λπ.), από τα κέρδη των οποίων εγένετο η πληρωμή τους χρέους της Ελλάδος. Όμως! σε κάποιο χρονικό διάστημα και με κάποιους συμβιβασμούς με τους δανειστές, λύθηκε η οικονομική πολιορκία της χώρας μας. Και! όχι μόνον, αλλά με τις δυναμικές και άξιες τότε πολιτικές Ηγεσίες της χώρας μας, μετά ακόμη και την Στρατιωτική πανωλεθρία του 1897 της Πατρίδας μας, επέτυχαν! μέσα σε 10 χρόνια να ξαναδημιουργήσουν μια αξιοσημείωτη ελληνική οικονομία και έναν ισχυρότατο ελληνικό Στρατό με τον οποίο επέτυχαν το θαύμα των Βαλκανικών Αγώνων, με αποτέλεσμα να διπλασιάσουν την Ελλάδα.
ΔΙΑΦΟΡΕΣ: Ο τότε Πρωθυπουργός της Χώρας Χαρ. Τρικούπης, δραστήριος πολιτικός, οραματιστής, με ευρωπαϊκές καταβολές, πίστευε, αυτό είναι αλήθεια, ότι για να υπάρξει στην χώρα ανάπτυξη και το κράτος να έχει έσοδα, πρέπει να γίνουν έργα στην χώρα κοινής ωφελείας. Βρήκε τότε φθηνό χρήμα στην Ευρώπη, όπως έλεγε ο ίδιος, δανείστηκε και έκανε είναι αλήθεια πολλά μεγάλα έργα (π.χ. Σιδηροδρομικό δίκτυο, διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου κ.λπ.). Δηλαδή! τα δανεικά που πήρε τότε το ελληνικό κράτος διετέθησαν για έργα που απέβλεπαν σε αναπτυξιακή παραγωγή της χώρας μας.
Η διαφορά με το σήμερα είναι ότι τα δανεικά που εισέρρευσαν στην χώρα μας, όπως και αυτά των κοινοτικών επιδοτήσεων, θα ήταν δυνατόν να αναμορφώσουν την Ελλάδα και να την καταστήσουν παραγωγική και οικονομικά ανεξάρτητη. Δυστυχώς! αντί να διατεθούν για αναπτυξιακά έργα και κατάλληλες δομές παραγωγής με την εφαρμογή νέων τεχνολογιών, διετέθησαν για αυξήσεις αποδοχών των υπαλλήλων, προσλήψεις άμετρων άλλων μη αναγκαίων, αδικαιολόγητη απονομή συντάξεων σε δήθεν αναπήρους, σε δήθεν αντιστασιακούς και σε αμοιβές κομματικών στελεχών, κατ’ επίφαση απασχολουμένων σε διάφορους άχρηστους φορείς με ηχηρά όμως ονόματα. Και !.. τέλος η χαριστική βολή ήλθε με την επικράτηση της δωροδοκίας [Μίζα, ρουσφέτι] σ’όλα τα κλιμάκια του Δημοσίου βίου και της κομματικής Ιεραρχίας.
Η Κομματική επέλαση στο Κράτος με τους διορισμούς χιλιάδων οικονομισάριων, έδωσε το σύνθημα της ανοχής, της αναξιοκρατίας και της δικαίωσης των ανικάνων, όμως πιστών κομματικών οπαδών.
Το σύστημα απέδωσε σε ψήφους, έτσι βρήκε μιμητές και άλλα κόμματα εξουσίας Και !.Τέλος επεκράτησε μία αριστερή νοοτροπία στα κόμματα εξουσίας κατά του κεφαλαίου και των εργοδοτών, ώστε όχι μόνο να μην γίνεται καμία επένδυση στην χώρα μας, αλλά και οι υπάρχουσες στην χώρα Ελληνικές και ξένες επιχειρήσεις, ν’ απομακρυνθούν άρον-άρον από την Ελλάδα και να εγκατασταθούν σε όμορα κράτη.
Η Ελλάδα έφθασε στο χείλος της οικονομικής καταστροφής διότι επί τριάντα και πλέον χρόνια, παρ’ όλο ότι πολλοί σκεπτόμενοι Έλληνες το επισήμαναν, σχεδόν κανείς από τους άμεσα υπεύθυνους, αποφάσισε ν’ αντικρύσει την αλήθεια κατάματα. Κανείς «κερδοσκόπος» ή Ε.Ε. ή Δ.Ν.Τ. μας υποχρέωναν όλα αυτά τα χρόνια να δανειζόμαστε και να μοιράζουμε αυξήσεις, παροχές και μίζες, για να απολαμβάνουμε μία επίπλαστη ευημερία.
Για όλα αυτά δεν φταίει κανείς; Πώς να εφησυχάσει ο Έλληνας πώς να εμπιστευτεί στην ηγεσία του όταν παραμένει ανεκπλήρωτο το περί δικαίου αίσθημα του ‘Έλληνα πολίτη;
Υπάρχει ελπίδα; Πιστεύω «ΝΑΙ» ΠΡΩΤΟΝ: Άμεση κατάρτιση νέου εκλογικού νόμου, με σκοπό ν’ αλλάξει ριζικά το πολιτικό σύστημα, που οδήγησε τον τόπο στα σημερινά αδιέξοδα, το πρώτο Άρθρο του νόμου να προβλέπει μείωση των Βουλευτών από 300 σε 200, που προβλέπει το Σύνταγμα, και να δώσει την αναγκαίουσα ουσιαστική οντότητα στον πρόεδρο της Δημοκρατίας της Χώρας μας,ο οποίος να εκλέγεται από τον λαό.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Αν οι διάφοροι φορείς που ρυθμίζουν την τύχη αυτού του τόπου, δουλέψουν ουσιαστικά ενωμένοι και χωρίς υστεροβουλίες, η Ελλάδα με τον ενθουσιώδη, φιλότιμο και πατριώτη Έλληνα που διαθέτει, μπορεί να περάσει και την κρίση αυτή με επιτυχία. Άλλως! δεν υπάρχει μέλλον για την χώρα μας, ούτε οικονομικό, ούτε εθνικό.
ΤΡΙΤΟΝ: Θα πρέπει η πολιτική εξουσία, να μεταφέρει, δια του παραδείγματος, στον ελληνικό λαό την βασική Αρχή λειτουργίας της Δημοκρατίας, «ο πολίτης πρέπει να σέβεται και να φοβάται τον νόμο όπως ο διάβολος το θυμίαμα».
ΤΕΤΑΡΤΟΝ: πρέπει τα χρήματα που εκλάπησαν, σ’ όποιο μετερίζι και αν βρίσκονται αυτοί, να επιστραφούν στον κρατικό κορβανά με εφαρμογή των νόμων προς πάσα κατεύθυνση. Μόνο τότε θ’ ανακτήσει η Κυβέρνηση την εμπιστοσύνη του Ελληνικού Λαού και από την άλλη θ’ αποκατασταθεί το άδικο και θα ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα του Ελληνικού Λαού. Kαι!..
ΠΕΜΠΤΟΝ: Πρέπει να γίνει κατανοητό από όλα τα κόμματα ότι, απαιτείται συνεχής συνεργασία των όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας για ενιαία εθνική πολιτική, με πρωτοβουλία πάντα του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Πρωθυπουργού της Χώρας.
* Ο κ. Ιωάννης Μ. Ασλανίδης είναι Αντιστράτηγος ε.α.
Επίτιμος Δκτης της Σ.Σ.Ε.
Αφήστε ένα σχόλιο