ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ «ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ» φ.1769

ΜΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ

Ο «Κορίνθιος»

Ευχαριστήρια, αλλά και παράπονα για τους ασυνεπείς…

Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ, η εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας διανύει τις τελευταίες ημέρες του 41ου έτους από της ιδρύσεώς της. Πέρασε από πολλά κύματα για να σταθεί όρθια και να συνεχίσει την κοινωνική της αποστολή γιατί για κοινωνική αποστολή πρόκειται, έτσι εννοούμε εμείς την κοινωφελή δημοσιογραφία. Δεν είμαστε στυγνοί επιχειρηματίες με σκοπό την επίτευξη κέρδους. Αν επρόκειτο περί τούτου θα είχαμε ακολουθήσει τον δρόμο που πήραν εξαναγκασμένοι από τα επώδυνα μέτρα 24 συνάδελφοι που κατέβασαν ρολά μην αντέχοντας την οικονομική αφαίμαξη, που επέβαλε το «Σύστημα» στη Μεσαία Τάξη. Αντέξαμε και συνεχίζουμε με γνώμονα πάντα τα συμφέροντα των Κορινθίων!

Όταν έφτασε πλέον ο κόμπος στο χτένι, μας απασχόλησε κι εμάς η περαιτέρω πορεία λόγω ανασφάλειας για την οικονομική βιωσιμότητα της επιχείρησης. Όλα έδειχναν πως τίποτα δεν θα έφερνε πίσω την παλιά καλή εποχή και το δίλλημα που ετέθη ήταν αμείλικτα σαφές : « Μπρος γκρεμός και πίσω Κοινωνικό καθήκον». Στη δική μας ζυγαριά των μέτρων, προκειμένου να ληφθεί απόφαση περί του πρακτέου πρυτάνευσε ο παράγων «Κοινωνικό καθήκον». Γι΄αυτό προχωρήσαμε και προχωράμε. Όχι όμως με δυσβάστακτο κόστος! Επιθυμία μας το διαχειρίσιμο έλλειμμα! Κι εκεί που περιμέναμε να δούμε τα αποτελέσματα του τρέχοντος οικονομικού έτους, μας ήλθε το πλήγμα της υγείας το δικό μου με ό,τι αυτό συνεπάγεται… Για το θέμα αυτό θα επανέλθω διεξοδικότερα.

Φίλοι μου, μετά από τόσα πολλά χρόνια επικοινωνίας μαζί σας μέσω της εφημερίδας, έχω μάθει να είμαι ειλικρινής στις σχέσεις μας. Προσπαθώ κι αυτό το έχετε διαπιστώσει. Δεν χωράει αμφιβολία καμιά! Συνάμα όμως είμαι και ωμά ευθύς εκφράζοντας μέσα από το δημοσιογραφικό μου λόγο ακόμα και τα πιο ενδόμυχα της ψυχής μου. Αυτό το άρθρο γράφεται μέσα από το 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλεύομαι και εξέρχομαι σήμερα ημέρα έκδοσης του ανά χείρας φύλλου. Επιθυμώ να εκφράσω κάποιες τελευταίες σκέψεις μου σχετικά με τα προηγούμενα.

Αφού ευχαριστήσω τους συνεπείς στην καταβολή της ετήσιας συνδρομής συνδρομητές απευθύνομαι με όλη την καλή διάθεση που μου έχει απομείνει προς αυτούς που οφείλουν πέραν των δύο ετών συνδρομές: Δεν είναι δύσκολο μια ημέρα που πάτε στην Τράπεζα να μεταφέρετε 25 ευρώ… Ουδέν έτερο… 

Ο «ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ»