Πνευματικές επιλογές φ.1773
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ
Το τέλος του μεγάλου….
Από το υγρό , σκοτεινό κελλί της φυλακής στη Ρώμη, ο μεγάλος Απόστολος των Εθνών Παύλος γράφει στον πιστό μαθητή του Τιμόθεο τη δεύτερη επιστολή του , τα τελευταία του λόγια με συμβουλές και υποθήκες ζωής.
Μέσα από όλα αυτά ο Απόστολος αφήνει να μιλήσει η καρδιά και να εκφράσει τα βάθη της ψυχής του.
Στο τέλος δε της επιστολής εκδηλώνει αυτό που προαισθάνεται :
«Εγώ γαρ ήδη σπένδομαι , και ο καιρός της εμής αναλύσεως εφέστηκε». Εγώ είμαι έτοιμος για να χύσω το αίμα μου σαν σπονδή και ο καιρός της αναχωρήσεως έφθασε.
Διαισθανόταν δηλαδή ότι πλησιάζει ο βίαιος και μαρτυρικός θάνατός του.
Και όμως , με πόση χαρά μιλά ο Θείος Παύλος για τον επικείμενο θάνατό του! Τον περιμένει με πόθο , σαν τον ναυτικό που επιθυμεί να γυρίσει στο λιμάνι της πατρίδας του. Και σε άλλη του επιστολή εκφράζει την επιθυμία του αυτή ν ‘ αναχωρήσει από τον μάταιο τούτο κόσμο : « Την επιθυμίαν έχων εις το αναλύσαι και συν Χριστώ είναι».
Επιθυμώ να φύγω από τη ζωή αυτή και να είμαι μαζί με τον Χριστό . Ο θάνατός για κάθε αγαθό και ενάρετο άνθρωπο είναι αναχώρηση προς τον άλλο κόσμο της χαράς και αναπαύσεως . Όμως τι είναι συγκεκριμένα αυτό που κάνει τον Παύλο να είναι χαρούμενος και ειρηνικός στην ώρα αυτή; Πλησιάζει το τέλος, αλλά δεν φοβάται. Έρχεται ο θάνατός , μα δεν τρομάζει.
Πρώτα απ ‘ όλα αισθάνεται μια ασφάλεια , με ηρεμία συνειδήσεως , όπως το ομολογεί. « Τον αγώνα τον καλό αγωνίσθηκα , τον δρόμο τελείωσα , την πίστη την τήρησα. Με μια λέξη αγωνίσθηκα , προσπάθησα , έκανα αυτό που μπορούσα .
Αγώνας του Παύλου ήταν και οι φοβεροί διωγμοί , οι θανατηφόροι κίνδυνοι , η φυλακή , τα δεσμά και τα λοιπά παθήματα , όσα με τόση γενναιότητα « υπέρ Χριστού» υπέμεινε. Άλλα λέει ακόμη «τον δρόμον τετέλεκα». Έτρεξα τον δρόμο ως το τέλος. Δηλαδή έζησα την εν Χριστώ ζωή , τη ζωή που είναι σύμφωνη με το θέλημά του Θεού αποβλέποντας στο νικηφόρο τέρμα. Ο Παύλος βάσισε «άχρι θανάτου τη «στενή και τεθλασμένη οδό». Προσθέτει , τέλος και την «πίστιν τετήρηκα». Διαφύλαξα την πίστη «Ουδείς γαρ ταύτην εσύλησεν , ου δήμος , ου τύραννος , ουκ αυτός ο διάβολος» κανένας δεν μου την έκλεψε (την πίστη ) , ούτε ο πολύς κόσμος , ούτε κάποιος δημαγωγός , ούτε βασιλιάς , ούτε τύραννος , ούτε ο ίδιος ο διάβολος , σχολιάζει ο εκκλησιαστικός συγγραφέας Θεοδώρητος.
Ο δε άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ερμηνεύει :Είναι αναγκαίο να αγωνίζεσαι και να τρέχεις. Να αγωνίζεσαι υπομένοντας τις θλίψεις και να τρέχεις όχι τυχαία , αλλά για κάτι χρήσιμο. Πραγματικά είναι ωραίος ο αγώνας , όχι απλώς επειδή ευχαριστεί τον θεατή , αλλά και διότι τον ωφελεί . Ο δρόμος δεν οδηγεί στο μηδέν , ούτε είναι επίδειξη δυνάμεως και φιλοτιμίας , αλλά οδηγεί στον ουρανό……. Την πίστη τήρησα λέει. Πολλά ήταν πράγματι αυτά που ήθελαν να τον αρπάξουν όχι μόνο οι φιλίες των ανθρώπων , αλλά και οι απειλές και οι θάνατοι και μύρια άλλα. Αλλά αντιστάθηκε σε όλα . Πως; Με νήψη και εγρήγορση»
( Πηγή: « Ο ΣΩΤΗΡ ΤΕΥΧΟΣ 2249 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2021)
Επιμελείται: ΕΛΕΝΗ Κ. Αρμπή)
Αφήστε ένα σχόλιο