Με αφορμή το βλάσφημο σκίτσο του κ. Μόσιαλου Φ.1773
Με αφορμή το βλάσφημο σκίτσο του κ. Μόσιαλου.
Και της βλασφημίας Αυτού ουκ έσται τέλος
 |
του Αλέξανδρου Κωστάρα*
|
Δεν περιμέναμε μέσα στην περίοδο των Εορτών του Αγίου Δωδεκαημέρου που διανύουμε να χρειασθεί να σχολιάσουμε βλάσφημα για την πίστη μας δημοσιεύματα. Μας αναγκάζει όμως να το πράξουμε ο κ. Ηλίας Μόσιαλος, Καθηγητής Πολιτικής της Υγείας στο London Schcool of Economics, ο οποίος σε σχετική ανάρτησή του στο διαδίκτυο προβάλλει ένα σκίτσο δικής του έμπνευσης που καταγράφει κάποιο φανταστικό διάλογο της Παναγίας με τον Ιωσήφ: «Γιατί δεν φοράς μάσκα;», ρωτάει η μασκοφορεμένη Θεοτόκος τον Ιωσήφ. Και αυτός της απαντάει: «Γιατί δεν πιστεύω στον κορωνοϊό». Για να έλθει αμέσως το σχόλιο της Παναγίας: «Καλά, ε. Το γεγονός ότι έμεινα έγκυος από ένα κρίνο το πήγες αμάσητο»!
Σε σχετικές διευκρινίσεις του σε διάφορα ΜΜΕ μετά την εν λόγω ανάρτηση ο κ. Μόσιαλος δήλωσε ότι στόχος του δημοσιεύματος του ήταν η ανάδειξη της αξίας της ανθρώπινης ζωής, ειδικά αυτές τις ημέρες των Χριστουγέννων δεδομένου ότι η προστασία αυτής ανήκει στις θεμελιώδεις αξίες της χριστιανικής πίστης». Και συμπλήρωσε: «Αποκλειστικός μου στόχος ήταν η συμβολή μου στην τεράστια προσπάθεια της χώρας για να αυξηθούν οι εμβολιασμοί, αλλά και ταυτόχρονα η συστηματική ενημέρωση των πολιτών για να τηρούν τα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας και σε τελευταία ανάλυση της προστασίας της ζωής τους».
Δεν γνωρίζω, τίνος την νοημοσύνη υποτιμά με τις εξηγήσεις του αυτές ο κ. Μόσιαλος. Την δική του ή την νοημοσύνη των αποδεκτών της σχετικής ανάρτησής του; Εάν αποκλειστικός στόχος του κ. Μόσιαλου ήταν αυτός που μας ανέφερε, μπορούσε να τον υπηρετήσει με πολλούς άλλους τρόπους, χωρίς να χρειάζεται να προσβάλει βάναυσα τον πυρήνα του Θαύματος της Ενανθρωπίσεως του Υιού και Λόγου του Θεού. Τί σχέση με την προστασία της ανθρώπινης ζωής, που ήταν κατά τα λεγόμενα του κ. Μόσιαλου ο στόχος της σχετικής ανάρτησής του, έχει η περιφρονητική και με πολλά υπονοούμενα εμπλοκή του Κρίνου στο ζήτημα αυτό; Τί θα έχανε από απόψεως προστασίας της ανθρώπινης ζωής ο στόχος του κ. Μόσιαλου, εάν έλειπε από το σκίτσο του ο Κρίνος; Ή τί κερδίζει παρά πάνω η προστατευτική της ανθρώπινης ζωής στράτευση του κ. Μόσιαλου με την προσθήκη του Κρίνου στην σχετική ανάρτηση του;
Ας μη γελοιόμαστε. Ούτε η έλλειψη του Κρίνου από το σκίτσο του κ. Μόσιαλου εξασθενίζει την προσπάθεια επίτευξης του στόχου του. Ούτε όμως από την άλλη μεριά η παρουσία του Κρίνου σε αυτό την ενισχύει. Απλά δια του Κρίνου πλήττεται και ένα άλλο πολύ σπουδαιότερο αγαθό πέρα από την αρχική στόχευση του κ. Μόσιαλου.
Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται εδώ είναι τούτο: Ποιά σχέση έχει το άλλο πληττόμενο αγαθό με τον αρχικό στόχο του κ. Μόσιαλου;
Συμπεριλαμβάνετο ή όχι σε αυτόν. Εάν η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι αρνητική, τότε μιλάμε ασφαλώς για αστόχημα βολής.
Για ένα «ατύχημα» δηλ. που δεν ήταν στις προθέσεις του σκιτσογράφου. Έάν όμως το άλλο πληττόμενο αγαθό ήταν ο πραγματικός τελικός στόχος της βολής του κ. Μόσιαλου, που έπρεπε αναγκαστικά να διέλθει από κάποιο καμουφλαρισμένο ενδιάμεσο στόχο, τότε πρόκειται για μια χυδαία βλασφημία, που γίνεται χυδαιότερη λόγω της περιόδου που επέλεξε ο κ. Μόσιαλος να την «εκτοξεύσει». Το γεγονός ότι ο κ. Μόσιαλος αρνείται επίμονα να ζητήσει συγγνώμη ή να ανακαλέσει την ανάρτησή του, τουλάχιστον ως προς το σκέλος του Κρίνου που υπάρχει σε αυτήν, αποδεικνύει ότι δεν πρόκειται στην συγκεκριμένη περίπτωση για αστόχημα βολής, αλλά για μεθοδευμένη στόχευση του υπερφυούς Θαύματος της Γέννησης του Σωτήρος Χριστού στην ταπεινή Φάτνη της Βηθλεέμ. Την εποχή που οι Χριστιανοί τιμούν και προσκυνούν την Ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού και η Άγια Νύχτα της Γέννησής Του καταυγάζεται από το Φως της Θεογνωσίας, αυτήν ακριβώς την εποχή διάλεξε ο κ. Μόσιαλος να εξαπολύσει την «ρουκέτα» του, για να κάνει μεγαλύτερη ζημιά. Τούτων ούτως εχόντων οι διευκρινίσεις, που δίνει ο κ. Μόσιαλος για τον στόχο που είχε η ανάρτηση του σχετικού σκίτσου του, αποτελούν απλά προφάσεις εν αμαρτίαις.
Ας έλθουμε όμως τώρα να δούμε, πώς αξιολογείται το εν λόγω σκίτσο από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Θα αντιπαρέλθουμε το σχόλιο του γνωστού εξωμότη της χριστιανικής πίστεως και όψιμου άθεου κ. Φίλη, ο οποίος ως Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων της «αριστεράς του τίποτα» μας έδωσε δείγματα γραφής της ασχετοσύνης του στην ερμηνεία του Συντάγματος για την θέση της επικρατούσης θρησκείας των Ελλήνων στο πολίτευμά μας και για την λειτουργία της στην εκπαίδευση της μαθητιώσης νεολαίας, ενώ τώρα με την ευκαιρία του σκίτσου του κ. Μόσιαλου μάς αποκαλύπτει μια άλλη ακόμη πτυχή του σπουδαίου ταλέντου του: Την αδυναμία του να διακρίνει ανάμεσα στο χιούμορ και στην βλασφημία. Θα σταθούμε όμως αντιπροσωπευτικά στις απόψεις του γνωστού «αγιογράφου» μεγάλης απογευματινής εφημερίδας. Αυτός λοιπόν ο θαυμαστής του σφαγέα των νηπίων Ηρώδη, ο ένθερμος υποστηρικτής όλων των εισβολέων στην χώρα λαθρομεταναστών και πρόθυμος αρωγός της απαξίωσης κάθε μεταφυσικής πίστης, υπερασπίζεται τώρα το σκίτσο του κ. Μόσιαλου επιτιθέμενος με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς εναντίον της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (επειδή διαμαρτυρήθηκε για το βλάσφημο αυτό σκίτσο!), αλλά και εναντίον της Υπουργού Παιδείας κ. Κεραμέως που το χαρακτήρισε θλιβερό – ξέχασε να συμπεριλάβει στους περιφρονητικούς χαρακτηρισμούς του την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού που ευλαβείται Εκείνον, εναντίον του οποίου ασελγεί ο κ. Μόσιαλος.
Κατά την άποψη του συγκεκριμένου «αγιογράφου» το σκίτσο του κ. Μόσιαλου αποτελεί «έκφραση του Διαφωισμού, του ορθολογισμού και της ελευθερίας του λόγου» και όσοι το επικρίνουν είναι «οπισθοδρομικοί»! Φαίνεται ότι ο καλός μας «αγιογράφος» δεν έχει αντιληφθεί σωστά το νόημα της φράσης του Βολταίρου, του θεμελιωτή δηλ. του Διαφωτισμού, όταν έλεγε: «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υποστηρίζω το δικαίωμά σου να το εκφράζεις μέχρι που να πεθάνω, υπό την προϋπόθεση βέβαια (που την αποσιωπά ως αυτονόητη ο Βολταίρος) ότι δεν προσβάλλεις τα δικαιώματα ή τα πιστεύματα των άλλων». Είναι άλλο πράγμα να λες άφοβα ότι δεν πιστεύεις στο Σχέδιο της Θείας Οικονομίας, στην Υπερφυά Γέννηση του Χριστού και στην Ανάστασή Του (αυτό καλύπτει ο Διαφωτισμός) και άλλο πράγμα να μετατρέπεσαι σε «εκτοξευτήρα» «λάσπης» εναντίον των πιστευμάτων που απορρίπτεις έχοντας μάλιστα την αξίωση να δέχονται οι άλλοι αδιαμαρτύρητα την «λάσπη» σου (αυτό, για να χρησιμοποιήσω καταχρηστικά ένα αντίθετο όρο, λέγεται… Διασκοτισμός, που εμπνέει και κατευθύνει τον συγκεκριμένο «αγιογράφο»). Ανάλογο είναι και το περιεχόμενο της ελευθερίας του λόγου που προστατεύει το Σύνταγμα. Τον ορθολογισμό που επικαλείται άστοχα εδώ ο «αγιογράφος» τον προσπερνάω, διότι είναι εξ ορισμού ασύμβατος με τον χώρο της Μεταφυσικής, στον οποίο κινείται η χριστιανική πίστη.
Κρατούμε το βλάσφημο σκίτσο του κ. Μόσιαλου και την ευμενή υποδοχή του από τους «αγιογράφους» και τους άλλους ως ενθύμιο της απόδοσης του επετειακού έτους 2021 που μας γυρίζει 200 χρόνια πίσω στην κοιτίδα της εθνικής μας παλιγγενεσίας. Τότε που, όπως λέει και ο στίχος του ποιητή, οι αείμνηστοι προπάτορές μας «πήραν φως από τα καντήλια και άναψαν τα καριοφίλια», για να μάς παραδώσουν μια Ελλάδα ελεύθερη γεμάτη αρχές και αξίες, που «αναβλύζουν» από τον Χριστό και τον πατριωτικό φρονηματισμό. Ευτυχώς που δεν υπήρχαν ή δεν έκαναν κουμάντο στην Εθνεγερσία «αγιογράφοι», διότι θα φορούσαμε ακόμη φέσια. Ασχετα, αν σήμερα επιδιώκουν να μας τα επαναφέρουν με άλλον τρόπο.
Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα
Δεν γνωρίζω, τίνος την νοημοσύνη υποτιμά με τις εξηγήσεις του αυτές ο κ. Μόσιαλος. Την δική του ή την νοημοσύνη των αποδεκτών της σχετικής ανάρτησής του; Εάν αποκλειστικός στόχος του κ. Μόσιαλου ήταν αυτός που μας ανέφερε, μπορούσε να τον υπηρετήσει με πολλούς άλλους τρόπους, χωρίς να χρειάζεται να προσβάλει βάναυσα τον πυρήνα του Θαύματος της Ενανθρωπίσεως του Υιού και Λόγου του Θεού. Τί σχέση με την προστασία της ανθρώπινης ζωής, που ήταν κατά τα λεγόμενα του κ. Μόσιαλου ο στόχος της σχετικής ανάρτησής του, έχει η περιφρονητική και με πολλά υπονοούμενα εμπλοκή του Κρίνου στο ζήτημα αυτό; Τί θα έχανε από απόψεως προστασίας της ανθρώπινης ζωής ο στόχος του κ. Μόσιαλου, εάν έλειπε από το σκίτσο του ο Κρίνος; Ή τί κερδίζει παρά πάνω η προστατευτική της ανθρώπινης ζωής στράτευση του κ. Μόσιαλου με την προσθήκη του Κρίνου στην σχετική ανάρτηση του;
Ας μη γελοιόμαστε. Ούτε η έλλειψη του Κρίνου από το σκίτσο του κ. Μόσιαλου εξασθενίζει την προσπάθεια επίτευξης του στόχου του. Ούτε όμως από την άλλη μεριά η παρουσία του Κρίνου σε αυτό την ενισχύει. Απλά δια του Κρίνου πλήττεται και ένα άλλο πολύ σπουδαιότερο αγαθό πέρα από την αρχική στόχευση του κ. Μόσιαλου.
Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται εδώ είναι τούτο: Ποιά σχέση έχει το άλλο πληττόμενο αγαθό με τον αρχικό στόχο του κ. Μόσιαλου;
Συμπεριλαμβάνετο ή όχι σε αυτόν. Εάν η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι αρνητική, τότε μιλάμε ασφαλώς για αστόχημα βολής.
Για ένα «ατύχημα» δηλ. που δεν ήταν στις προθέσεις του σκιτσογράφου. Έάν όμως το άλλο πληττόμενο αγαθό ήταν ο πραγματικός τελικός στόχος της βολής του κ. Μόσιαλου, που έπρεπε αναγκαστικά να διέλθει από κάποιο καμουφλαρισμένο ενδιάμεσο στόχο, τότε πρόκειται για μια χυδαία βλασφημία, που γίνεται χυδαιότερη λόγω της περιόδου που επέλεξε ο κ. Μόσιαλος να την «εκτοξεύσει». Το γεγονός ότι ο κ. Μόσιαλος αρνείται επίμονα να ζητήσει συγγνώμη ή να ανακαλέσει την ανάρτησή του, τουλάχιστον ως προς το σκέλος του Κρίνου που υπάρχει σε αυτήν, αποδεικνύει ότι δεν πρόκειται στην συγκεκριμένη περίπτωση για αστόχημα βολής, αλλά για μεθοδευμένη στόχευση του υπερφυούς Θαύματος της Γέννησης του Σωτήρος Χριστού στην ταπεινή Φάτνη της Βηθλεέμ. Την εποχή που οι Χριστιανοί τιμούν και προσκυνούν την Ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού και η Άγια Νύχτα της Γέννησής Του καταυγάζεται από το Φως της Θεογνωσίας, αυτήν ακριβώς την εποχή διάλεξε ο κ. Μόσιαλος να εξαπολύσει την «ρουκέτα» του, για να κάνει μεγαλύτερη ζημιά. Τούτων ούτως εχόντων οι διευκρινίσεις, που δίνει ο κ. Μόσιαλος για τον στόχο που είχε η ανάρτηση του σχετικού σκίτσου του, αποτελούν απλά προφάσεις εν αμαρτίαις.
Ας έλθουμε όμως τώρα να δούμε, πώς αξιολογείται το εν λόγω σκίτσο από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Θα αντιπαρέλθουμε το σχόλιο του γνωστού εξωμότη της χριστιανικής πίστεως και όψιμου άθεου κ. Φίλη, ο οποίος ως Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων της «αριστεράς του τίποτα» μας έδωσε δείγματα γραφής της ασχετοσύνης του στην ερμηνεία του Συντάγματος για την θέση της επικρατούσης θρησκείας των Ελλήνων στο πολίτευμά μας και για την λειτουργία της στην εκπαίδευση της μαθητιώσης νεολαίας, ενώ τώρα με την ευκαιρία του σκίτσου του κ. Μόσιαλου μάς αποκαλύπτει μια άλλη ακόμη πτυχή του σπουδαίου ταλέντου του: Την αδυναμία του να διακρίνει ανάμεσα στο χιούμορ και στην βλασφημία. Θα σταθούμε όμως αντιπροσωπευτικά στις απόψεις του γνωστού «αγιογράφου» μεγάλης απογευματινής εφημερίδας. Αυτός λοιπόν ο θαυμαστής του σφαγέα των νηπίων Ηρώδη, ο ένθερμος υποστηρικτής όλων των εισβολέων στην χώρα λαθρομεταναστών και πρόθυμος αρωγός της απαξίωσης κάθε μεταφυσικής πίστης, υπερασπίζεται τώρα το σκίτσο του κ. Μόσιαλου επιτιθέμενος με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς εναντίον της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (επειδή διαμαρτυρήθηκε για το βλάσφημο αυτό σκίτσο!), αλλά και εναντίον της Υπουργού Παιδείας κ. Κεραμέως που το χαρακτήρισε θλιβερό – ξέχασε να συμπεριλάβει στους περιφρονητικούς χαρακτηρισμούς του την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού που ευλαβείται Εκείνον, εναντίον του οποίου ασελγεί ο κ. Μόσιαλος.
Κατά την άποψη του συγκεκριμένου «αγιογράφου» το σκίτσο του κ. Μόσιαλου αποτελεί «έκφραση του Διαφωισμού, του ορθολογισμού και της ελευθερίας του λόγου» και όσοι το επικρίνουν είναι «οπισθοδρομικοί»! Φαίνεται ότι ο καλός μας «αγιογράφος» δεν έχει αντιληφθεί σωστά το νόημα της φράσης του Βολταίρου, του θεμελιωτή δηλ. του Διαφωτισμού, όταν έλεγε: «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υποστηρίζω το δικαίωμά σου να το εκφράζεις μέχρι που να πεθάνω, υπό την προϋπόθεση βέβαια (που την αποσιωπά ως αυτονόητη ο Βολταίρος) ότι δεν προσβάλλεις τα δικαιώματα ή τα πιστεύματα των άλλων». Είναι άλλο πράγμα να λες άφοβα ότι δεν πιστεύεις στο Σχέδιο της Θείας Οικονομίας, στην Υπερφυά Γέννηση του Χριστού και στην Ανάστασή Του (αυτό καλύπτει ο Διαφωτισμός) και άλλο πράγμα να μετατρέπεσαι σε «εκτοξευτήρα» «λάσπης» εναντίον των πιστευμάτων που απορρίπτεις έχοντας μάλιστα την αξίωση να δέχονται οι άλλοι αδιαμαρτύρητα την «λάσπη» σου (αυτό, για να χρησιμοποιήσω καταχρηστικά ένα αντίθετο όρο, λέγεται… Διασκοτισμός, που εμπνέει και κατευθύνει τον συγκεκριμένο «αγιογράφο»). Ανάλογο είναι και το περιεχόμενο της ελευθερίας του λόγου που προστατεύει το Σύνταγμα. Τον ορθολογισμό που επικαλείται άστοχα εδώ ο «αγιογράφος» τον προσπερνάω, διότι είναι εξ ορισμού ασύμβατος με τον χώρο της Μεταφυσικής, στον οποίο κινείται η χριστιανική πίστη.
Κρατούμε το βλάσφημο σκίτσο του κ. Μόσιαλου και την ευμενή υποδοχή του από τους «αγιογράφους» και τους άλλους ως ενθύμιο της απόδοσης του επετειακού έτους 2021 που μας γυρίζει 200 χρόνια πίσω στην κοιτίδα της εθνικής μας παλιγγενεσίας. Τότε που, όπως λέει και ο στίχος του ποιητή, οι αείμνηστοι προπάτορές μας «πήραν φως από τα καντήλια και άναψαν τα καριοφίλια», για να μάς παραδώσουν μια Ελλάδα ελεύθερη γεμάτη αρχές και αξίες, που «αναβλύζουν» από τον Χριστό και τον πατριωτικό φρονηματισμό. Ευτυχώς που δεν υπήρχαν ή δεν έκαναν κουμάντο στην Εθνεγερσία «αγιογράφοι», διότι θα φορούσαμε ακόμη φέσια. Ασχετα, αν σήμερα επιδιώκουν να μας τα επαναφέρουν με άλλον τρόπο.
Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα
Ομότιμου Καθηγητή Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης
Αφήστε ένα σχόλιο