ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ φ.1770

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ 

Ο Πανάγιος Σταυρός του Χριστού

       

Έτος 33μ.Χ . Μία ημέρα πριν από το εβραϊκό Πάσχα λαμβάνει χώρα η μεγαλύτερη αδικία όλων των αιώνων. Οδηγείται στον Γολγοθά για εκτέλεση ο μόνος αθώος , ο μόνος δίκαιος , ο μόνο αναμάρτητος: ο Ιησούς Χριστός . Αιτία της καταδίκης ο φθόνος και όργανο της καταδίκης ο σταυρός.

Ο σταυρός ξύλο τιμωρητικό τότε, προορισμένο να οδηγεί στον θάνατο τους μεγαλύτερους εγκληματίες και κακούργους. Ληστές, επαναστάτες, δολοφόνοι , έβρισκαν αργό και βασανιστικό θάνατο μπροστά στα μάτια των δήμιων και του λαού.

Ξύλο γι’ αυτό κατάρας ο σταυρός. Και καταραμένος όποιος πέθαινε επάνω σ’ αυτό: επικατάρατος πας ο κρεμάμενος επί ξύλου» . Και όχι μόνο αλλά και ξύλο αισχύνης ο σταυρός , ξύλο ντροπής, αφού οι κατάδικοι προσηλώνονταν στο ξύλο του σταυρού χωρίς ενδύματα και συγχρόνως δέχονταν τις αποδοκιμασίες, τις ύβρεις και τους γέλωτες των θεατών. Ο Κύριος της δόξης «ένοχος θανάτου»! Ένοχος εγκλήματος που τιμωρείται με θάνατο. Έτσι έκριναν οι κάκιστοι Ιουδαίοι, που με μίσος φώναζαν «σταύρωσον , σταύρωσον αυτόν», επιλέγοντας τον τρόπο της εκτελέσεως. Ο δε άβουλος και δειλός εκπρόσωπος της ρωμαϊκής εξουσίας, αν και είχε διαπιστώσει την αθωότητά του Χριστού, «παρέδωκεν αυτόν αυτοις ίνα σταυρωθεί».

Έτσι σε λίγο ο Κύριος βρίσκεται καρφωμένος επάνω στο τιμωρητικό ξύλο σαν ένας κακούργος και παράνομος και αρχιληστής, «από κεφαλής έως ποδών όλος μια πληγή», καθημαγμένος , πλημμυρισμένος από τα δάκρυα , βυθισμένος σε ένα πέλαγος θλίψεως και οδύνης, «γενόμενος υπέρ ημών κατάρα», καταραμένος για χάρη μας.

Σαν να μην αρκούσαν αυτά, πάνω στο ξύλο του Σταυρού, όπου δέχτηκε την εσχάτη ατίμωση υπομένοντας την επονείδιστη σταύρωση, δέχτηκε συγχρόνως τους μυκτηρισμούς, τις ύβρεις , τις βλασφημίες των αχάριστων Ιουδαίων .Τέλος, πάνω σ’ αυτό το ξύλο πέθανε με τον πλέον άτιμο θάνατο θυσιάζοντας την τιμιότατη ζωή του «υπέρ ασεβών. Ο σταυρός ξύλο τιμωρητικό , ξύλο κατάρας, ξύλο αισχύνης. ‘Όλα αυτά όμως ίσχυαν μέχρι τη σταυρική θυσία του Κυρίου. Από τη στιγμή που ο σταυρός δέχτηκε επάνω του το πανάχραντο Σώμα του Χριστού, από τη στιγμή που πορφυρώθηκε από το δεσποτικό Αίμα και ο μόνος Άγιος άφησε επάνω την τελευταία του πνοή, ο Σταυρός αγιάσθηκε, έγινε πάντιμος , πανσέβαστος , πανάγιος.

Ενώ ήταν πρώτα τιμωρητικό των ανθρώπων έγινε έπειτα Ξύλο Τίμιο, τιμωρητικό μόνο των δαιμόνων και των έργων τους, αφού ο Τίμιος Σταυρός συνέτριβε τη δύναμη των αντίχριστων δαιμόνων, έγινε φίμωτρο της δυνάμεως των εχθρών του Χριστού.

Θανάτωσε τον θάνατο, διέλυσε τις χάλκινες πύλες του Άδη, συνέθλιψε τους συδερένιους μοχλούς του, γκρέμισε την ακρόπολη του διαβόλου, απέκοψε τα νεύρα της αμαρτίας, αναίρεσε την καταδίκη όλης της οικουμένης, όπως κηρύσσει το χρυσό στόμα του Αγίου Ιωάννη.

(πηγη:<< Ο ΣΩΤΗΡ ΤΕΥΧΟΣ 2249 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2Ο210) ( Επιμέλεια : ΕΛΕΝΗ Κ. Αρμπη)