41 ΧΡΟΝΩΝ Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ φ.1772

23.12.2021
41 ΧΡΟΝΩΝ Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ 

ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙ ΚΕΝΑ 

λίγο πριν τον σεισμό του Φεβρουαρίου 1981 στην Κορινθία. Συμπλήρωσε 41 χρόνια ζωής αρχικά ως 15νθήμερη και σύντομα λόγω της αλματώδους ζήτησης μετατράπηκε σε εβδομαδιαία. Πέρασε από όλα τα στάδια της ποιοτικής ανέλιξης τόσο σε επίπεδο ποικιλίας ύλης και θεματολογίας, όσο και σε επίπεδο δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος, εκφράζοντας όλες τις ιδεολογικές απόψεις χωρίς να χάσει τον βιοτικό προσανατολισμό της. Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ είναι «Εβδομαδιαίο δημοσιογραφικό όργανο των συμφερόντων των Κορινθίων».
Διακρίνεται για τη συνέπεια, τη συνέχεια, την ποικιλία και την εγκυρότητα. Ασκεί την κριτική της σε τοπικά ζητήματα με ήπιο τρόπο. Καυτηριάζει και ενημερώνει χωρίς να λοιδορεί…

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕ ΝΕΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

Πάει, πέρασε ακόμη ένας χρόνος που προστέθηκε στην ιστορία της επαρχιακής μας εφημερίδας. Σπάνια αναφερόμαστε στα του οίκου μας και δεν ξέρω γιατί με την αλλαγή των χρόνων γεννήθηκε η σκέψη να ασχοληθώ με την πορεία της ΦΩΝΗΣ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ. Δεν είμαι καν σίγουρος, αν υπάρχει από μέρους των αναγνωστών μας ανάλογο ενδιαφέρον. Ας είναι, όμως! Οι αναμνήσεις μια τέτοια εποχή κάνουν καλό, κακό δεν κάνουν…

Ήταν 24 Φεβρουαρίου του 1981, όταν από την Κορινθία οι Αλκυονίδες βρυχήθηκαν και μας έστειλαν το μήνυμα πως οι άνθρωποι κάπου κάπου πρέπει να παίρνουν το μάθημά τους. Να διαπιστώνουν ότι μπροστά στη Θεία δύναμη και τα στοιχεία της φύσεως δεν μετράνε, δεν έχουν καμιά δύναμη, είναι στο έλεος του Θεού. Ο δυνατός σεισμός άφησε το αποτύπωμά του. Ευτυχώς οι καταστροφές υπήρξαν μεγάλες και ποικίλες στην ακίνητη περιουσία με μόνο 3 ή 4 θύματα, ενώ οι τραυματίες ήταν πολυάριθμοι, κυρίως νεοσύλλεκτοι του 6ου Σ. Πεζικού, που εν ώρα σεισμού σφηνώθηκαν στις πόρτες και μη έχοντας άλλη διέξοδο πηδούσαν από τα παράθυρα με αποτέλεσμα τον τραυματισμό τους. Οι κάτοικοι της πόλεως ξεχύθηκαν στους δρόμους και τις πλατείες, ξημεροβράδιασαν ανάβοντας φωτιές, ενθυμούμαι, για να αντιμετωπίσουν το χειμωνιάτικο κρύο.

Η επόμενη ημέρα ήταν χρόνος αποτίμησης των ζημιών και η λήψη μέτρων για αυτούς που είχε καταστραφεί το σπίτι τους. Ως συνήθως εφαρμόστηκε το σχέδιο έκτακτης ανάγκης. Επιστρατεύτηκαν οι Πολιτικοί Μηχανικοί και Αρχιτέκτονες της Κορινθίας, αλλά ήταν ελάχιστοι τότε σε αριθμό. Γι’ αυτό χρησιμοποιήθηκαν και νεοσύλλεκτοι από το 6ο Σύνταγμα Πεζικού στον στατικό έλεγχο των οικιών. Μέσα σε ένα μήνα περίπου τα ιδιωτικά σπίτια και οι πολυκατοικίες στην πρόσοψη έπαιρναν τη στάμπα του «κατοικήσιμου» ή «Ακατάλληλου προς κατοικία». Ο Μηχανισμός με τα Νομαρχιακά και Δημοτικά γρανάζια των Τεχνικών Υπηρεσιών είχαν πολύ δουλειά μπροστά τους. Μέσα σε ένα – δύο χρόνια οι πληγές επουλώθηκαν, πολλές επιμελημένα και υπεύθυνα, μερικές επιπόλαια και χωρίς μηχανική επίβλεψη.

Την ίδια περίοδο από την ημέρα του σεισμού ο Αθηναϊκός τύπος έδινε και έπαιρνε. Έγραφε ό,τι ήθελε και πάντα με πολύ δόση του αρνητικού στοιχείου.

Οι συνέπειες του σεισμού του 1981 στην Κορινθία ήταν από τα πρώτα μεγάλα δημοσιογραφικά γεγονότα που κάλυψε η εφημερίδα μας!

Έως και το 1980 στην Κόρινθο και στον Νομό μας υπήρχαν μόνον οι δύο ιστορικές εφημερίδες των Αδελφών Γεωργίου και Νίκου Σκουτέρη, που ήταν τότε εφημερίδες κυρίως Διακηρύξεων και πλειστηριασμών με ελάχιστα τοπικά νέα, αφού η πληροφόρηση ήταν δύσκολη την εποχή εκείνη, δεν υπήρχε ο θεσμός των δελτίων τύπου, ούτε ηλεκτρονική διαχείριση κειμένων.

Μέσα σ΄ αυτή την ελλιπή τοπική δημοσιογραφική ατμόσφαιρα, από τον Ιανουάριο του 1981 γεννήθηκε Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ με σήμα έναν άνδρα με χωνί. Αρχικά 15νθήμερη και σύντομα εβδομαδιαία. Στα πρώτα της βήματα η Φωνή μας δημοσίευε τοπικές ειδήσεις από όλον τον Νομό με υπότιτλο στον τίτλο τον ίδιο που έχει μέχρι σήμερα: «ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΩΝ ΚΟΡΙΝΘΙΩΝ». Τον Τίτλο και τον υπότιτλο μου τον είχε συστήσει ο αείμνηστος φίλος και γείτονας Δημοσιογράφος, Συγγραφέας, Βασίλης Κωστάρας, ο οποίος μου έδωσε και τα πρώτα Μαθήματα Δημοσιογραφίας. Οι σπουδές μου στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, στην ΑΣΟΕΕ / Διοίκηση Επιχειρήσεων και ΕΛΚΕΠΑ, με τη σύμπραξη της πολυετούς ενάσκησης καθηκόντων ανταποκριτή Κορινθίας του Ελεύθερου τύπου, μου είχαν δώσει αρκετή γνώση και εφόδια, για να προσαρμοστώ γρήγορα στο νέο μου επάγγελμα. Έγινα δημοσιογράφος και εκδότης εφημερίδας.

Η πορεία της εφημερίδας μας, που έχει ζωή 41 χρόνων, ακόμη δεν έχει αποκρυσταλλωθεί έντυπα, ώστε να διατυπώσουμε επακριβώς με όρους ιστορικότητας τη δυναμική του ιδρυτικού εκείνου γεγονότος που μας αφορά. Μπορούμε να πούμε χωρίς τάσεις φιλοπροσωπίας ότι από τα πρώτα βήματά της αγκαλιάστηκε από τους απανταχού Έλληνες-Κορίνθιους, οι οποίοι διάβαζαν για πρώτη φορά ολοκληρωμένα τοπικά νέα όπου κι αν βρίσκονταν. Φτάσαμε να έχουμε 6.500 φύλλα έκδοσης με 555 που πήγαιναν σε Συμπολίτες μας του εξωτερικού. Μήνα με τον μήνα, χρόνο με τον χρόνο, όσο η δική μας εμπειρία βελτιωνόταν, τόσο η μετουσίωση νέων ιδεών πέρναγαν στις σελίδες της ΦΩΝΗΣ μας. Εκφράζουμε την ταπεινή μας βεβαιότητα πως όλα αυτά άρεσαν στους Συνδρομητές μας, ενώ παράλληλα το όλο εγχείρημα έδειχνε ότι η εφημερίδα ήταν μία εύρωστη επιχείρηση.

Διατυπώνουμε αβίαστα την άποψη πως αρκετοί νεώτεροι συμπολίτες μας, ακολούθησαν τα βήματά μας με εφημερίδες διαφόρων τύπων, όπως φυλλάδια, εφημερίδες περιοδικού τύπου, περιοδικών. Μέχρι την αποφράδα ημέρα εμφάνισης στη ζωή των Ελλήνων του Γ. Α. Παπανδρέου των μνημονιακών μέτρων και της Τρόϊκα, στην Κορινθία κυκλοφορούσαν περίπου 25 εφημερίδες και περιοδικά. Σήμερα υπάρχουν μόνο τρεις κανονικές εφημερίδες και μερικές σε μικρό αριθμό που εκδίδονται περιστασιακά. Μεταξύ των τριών είναι δύο εβδομαδιαίες με μόνη τη ΦΩΝΗ μας να κυκλοφορεί συνδρομητικά και μία ημερήσια. Η φτωχοποίηση των Ελλήνων τα τελευταία χρόνια, που επέφερε ισχυρό κτύπημα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, δεν μπορούσε παρά να επηρεάσει σοβαρά και τη δική μας επιβίωση. Χάρη στη συμπαράσταση των συνδρομητών μας και την επιθυμία μας να μην αφήσουμε αυτούς τους δύσκολους καιρούς χωρίς ενημέρωση τους αναγνώστες μας, συνεχίζουμε!

Μελανό σημείο υπήρξε στην πορεία των 41 χρόνων της εφημερίδας μας, η πρόσφατη περιπέτεια υγείας του γράφοντος, αλλά όπως έλεγαν και οι αρχαίοι πρόγονοί μας « Ουδέν κακόν αμιγές καλού». Μέσα στην υπαρξιακή ανάγκη συνέχειας αναδείχθηκε η «νέα δημοσιογραφική γενιά», η οποία αναπλήρωσε επάξια κατά την απουσία του τον «Κορίνθιο». Πρέπει να κρατήσουμε εν ονόματι του νεωτερικού ό,τι μας κράτησε όρθιους στις μεγάλες δοκιμασίες και εν ονόματι του παραδοσιακού ό,τι μας ανήκει στον ιστορικό χρόνο, διατηρώντας άθικτες τις νοοτροπίες, τις συμπεριφορές και τις συναισθηματικές καταβολές.

Κλείνοντας την επέτειο ιδρύσεως της ΦΩΝΗΣ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ, επιθυμώ να εκφράσω την ευγνωμοσύνη και την αγάπη μου στις οικογένειές μας, στο προσωπικό της εφημερίδας, στους αρθρογράφους, στους τίμιους συνδρομητές και σε όλους που στάθηκαν στο πλευρό μας.

Ο «ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ»