ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ FACEBOOK φ.1769

ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ facebook

Κυριάκος Κόκκινος Δικηγόρος - Coach

Ο Κυριάκος Κόκκινος κοινοποίησε μια δημοσίευση.
22 Νοεμβρίου στις 11:28 μ.μ. •

Περί του διδακτού της Αρετής και μίας ενιαίας Ηθικής!

Αναρωτιόμαστε γιατί αδυνατούμε ως ανθρωπότητα να ακολουθήσουμε ένα ενιαίο ηθικό σύστημα και ταλανιζόμαστε από τόσο ακραίες αντιφάσεις, ασυνεννοησία και εγκληματικές συμπεριφορές; Γιατί ενώ ο σοφός Σωκράτης δίδασκε ότι η αρετή διδάσκεται και ταυτίζεται με τη γνώση (της Αλήθειας) κι ότι η ηθική αποτελεί έναν χώρο ακριβούς γνώσης, εμείς αποτυγχάνουμε ως άνθρωποι να ομονοήσουμε και συναισθανθούμε τη Χριστική Αγάπη ως τον Πνευματικό αεράκι που μας κρατά στη Ζωή!

Η αιτία της αδυναμίας εφαρμογής ενός ενιαίου ηθικού συστήματος, οφείλεται στη θεμελιώδη ασυμφωνία των ανθρώπων, λόγω του υποκειμενισμού και του ατομοκεντρικού εγωισμού, που συνιστά κυρίαρχη νοοτροπία σήμερα, που προκαλεί την αδυναμία συμφωνίας ακόμη και στους ορισμούς των ιδίων των λέξεων, που απηχούν την εσωτερική τους αξία, το βαθύτερο νόημά τους, το ΛΟΓΟ , δηλαδή την Αιτία, που συνδέεται με την ανάγκη χρήσης τους. Για παράδειγμα θα έπρεπε, για να κατορθώσουμε να διδάξουμε και εφαρμόσουμε ένα καθολικό τέτοιο ηθικό σύστημα, να μπορούμε να ομονοήσουμε στην ανάγκη και τη χρησιμότητά του για το ευ ζειν όλων των χρηστών του, ως επίσης και στο τι συνιστά ηθική και τι σύστημα.

Αν συνεπώς κατορθώσουμε να συμφωνήσουμε στο νοητικό επίπεδο ότι η Ηθική αποτελεί την εκδήλωση της βιωμένης Γνώσης, της Αλήθειας δηλαδή, που αποτελεί ΛΟΓΟ της ίδιας της Ζωής, τότε για να μπορούμε να διακρίνουμε εντός του κόσμου της σχετικότητας το αν η εκάστοτε ηθική αντίληψη, συνιστά έκφραση Γνώσης – Αλήθειας κι όχι υποκειμενικής θεώρησης και πλάνης, ώστε να μπορεί αυτή να αποτελέσει αντικείμενο διδαχής, θα πρέπει να αναπτύξουμε ένα σύστημα επιστημονικού της ελέγχου, συνεχούς αμφισβήτησης, προσαρμογής και βελτίωσης, που προϋποθέτει αυτό που ελάχιστοι ακολουθούν και έχουν στρεβλώς αντιληφθεί. Την ΜΕΤΑΝΟΙΑ, τη διαρκή μεταβολή του σχετικού μας νοός, καθώς θα αναζητά τον Απόλυτο Νου.

Αν δεν κατανοήσουμε την ανάγκη να τελούμε σε κατάσταση διαρκούς ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, η διδαχή οιουδήποτε ηθικού συστήματος επί σκοπώ βίωσης της Γνώσης – Αλήθειας, θα είναι αδύνατη, γιατί η κλίμακα θα διακόπτεται από τον υπερφίαλο εγωισμό, που οδηγεί σε πτώσεις.

Ως σύστημα περαιτέρω εννοώ ένα πλήρες σύνολο αλληλεπιδρούντων στοιχείων, ικανών να ελέγχουν τη συγκεκριμένη αντίληψη από κάθε δυνατή άποψη, υπό το πρίσμα του αν δι’ αυτής υπηρετείται πραγματικά το καθολικό συμφέρον των ανθρώπων, ως άτομα και ως σύνολο και του εν γένει κόσμου. Η εφαρμογή ενός τέτοιου επιστημονικού συστήματος ελέγχου των ηθικών αρχών, δοκιμάζει όμως όχι μόνον αυτές , αλλά και τους ανθρώπους που τις νοούν και θέτουν σε εφαρμογή και σε πλείστες των περιπτώσεων υπόκειται εκ νέου στη συνθήκη της υποκειμενικότητας των ιδίων αυτών ανθρώπων.

Τόσο το σύστημα της ανθρωπότητας, όσο και το σύστημα ελέγχου της Αλήθειας των Ηθικών Αξιών, που συνιστά υποσύστημά της, υπόκεινται πάντα στους περιορισμούς των ορίων τους. Τα όρια αυτά είναι μεταβλητά αναλόγως των προσπαθειών των μερών τους να μετάσχουν της διάστασης της Γνώσης - Αλήθειας , υφιστάμενα διαστολή ή συστολή, όπου ως διαστολή θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε την άνοδο της ανθρωπότητας στην κλίμακα, που οδηγεί στο Απόλυτο της Γνώσης – Αλήθειας.

Η διαστολή – άνοδος αυτή συνιστά ωστόσο επίμοχθο έργο, που απαιτεί συνεχή ενέργεια, βούληση και ΑΘΛΗΣΗ στο συγκεκριμένο έργο με επίμονη σκοπιμότητα.

Θα πρέπει στα πλαίσια επιτέλεσης του έργου αυτού να ληφθεί υπ’ όψη η αρχή της συστημικής και της αειφορίας ότι σε κάθε σύστημα η πραγματική βελτίωσή του ως ΌΛΟΥ, υπό την έννοια της ανόδου των ανθρώπων στην κλίμακα προς τη Γνώση – Αλήθεια, απαιτεί διατήρηση ή βελτίωση της συνθήκης και της κατάσταση όλων των διασυνδεδεμένων μεταξύ τους μερών, γιατί η εξατομικευμένη βελτίωση ενός μόνον μέρους, ανεξαρτήτως των λοιπών, συνιστά απλά πλάνη, που ως αποτέλεσμα έχει την πτώση επιπέδου του όλου συστήματος, υπό την έννοια αύξησης της εσωτερικής του εντροπίας.

Με βάση τα ανωτέρω η εφαρμογή και διδαχή ενός ενιαίου συστήματος ηθικής εντός του κόσμου της σχετικότητας, δηλαδή η απολυτοποίηση του σχετικού, είναι πρακτικά αδύνατη, αν δεν αλλάξουμε επίπεδο αναφοράς, ήτοι νοητικής στάθμης - συνειδητότητας.

Η διδαχή οφείλει έτσι να νοείται και να ξεκινά από την έμπρακτη εφαρμογή των ηθικών αρχών πρώτα από τους ίδιους τους διδασκάλους, ιδιότητα που υπό συνθήκες έχουμε όλοι μας και δια της καταύγασης του υποδείγματός τους, να διαδίδεται ως καλή δόνηση, οδηγώντας σε υγιή και φυσική μεταβολή του κοινωνικού υποδείγματος. Για να εκπαιδευτούν και επιλεγούν όμως τέτοιοι διδάσκαλοι χρειάζεται ένα πολιτικοκοινωνικό σύστημα , που κατανοεί την αναγκαιότητά τους. Κι αυτό με τη σειρά του απαιτεί την επιλογή των βέλτιστων δυνατόν πολιτικών ηγετών, το οποίο προϋποθέτει επίσης μία πνευματικά ώριμη κοινωνία. Είναι χαρακτηριστική περίπτωση ενός πολύπλοκου συστήματος ανατροφοδοτούμενων βρόγχων ανάδρασης, η διαχείριση των οποίων απαιτεί υψηλή Γνώση και Ηθική προσωπικότητα.

Πάντως μόνον έτσι μπορεί να είναι διδακτό ένα ενιαίο σύστημα ηθικών αξιών, σε μία συνεχή πορεία ανόδου επί της κλίμακος προς την Απόλυτη Γνώση.

Η δυνατότητα να ακολουθήσει κάποιος την πορεία αυτή συνεχούς ανόδου και προσέγγισης του απολύτου είναι εφικτή, αρκεί να διδαχθούμε τους κανόνες του Αθλήματος αυτού, ενεργά συνδεδεμένοι και αλληλοϋποστηριζόμενοι , ώστε η άνοδος να αφορά όλους, πορευόμενοι εν διαρκεί μετανοία κι επίγνωση της ενότητας του σύμπαντος κόσμου.

Κυριάκος Κόκκινος, Δικηγόρος, Coach, CSAP, Εκπαιδευτής Ενηλίκων, Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ