Ο Αλέκος Φασιανός έφυγε αφήνοντας πίσω του μεγάλο έργο! Φ.1775

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΙΑΚΗ ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ

Ο Αλέκος Φασιανός έφυγε αφήνοντας πίσω του μεγάλο έργο!

Γράφει - Επιμελείται Εύη Κοκκίνου - Κελλάρη*

Ο σπουδαίος Έλληνας ζωγράφος φόρεσε το φουλάρι του και ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι προς την αιωνιότητα!

Ο σπουδαίος Έλληνας ζωγράφος, Αλέκος Φασιανός, έφυγε από τη ζωή την Κυριακή, 16 Ιανουαρίου, σε ηλικία 87 ετών. Άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του, έχοντας στο πλευρό του τη σύζυγό του Μαρίζα και τα δύο τους παιδιά, ενώ πλήθος κόσμου που τον αγάπησε ως άνθρωπο και ζωγράφο έσπευσε να απευθύνει το ύστατο χαίρε την Τρίτη στον Ι.Ν. Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο κοιμητήριο Παπάγου.
  

Ο σπουδαίος Έλληνας ζωγράφος φόρεσε το φουλάρι του και ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι προς την αιωνιότητα, αφήνοντας πίσω του τις εικόνες του, τα έντονα χρώματά του, το κόκκινο, το μπλε, το χρυσό, τις ανθρώπινες αέρινες φιγούρες του με τα μαλλιά που ανεμίζουν, τους ποδηλάτες, τους καβαλάρηδες, τους στρατιώτες, τους καπνιστές, τα ερωτευμένα ζευγάρια, τους ήλιους, τα πουλιά και τα άλογά του… Άνθρωπος και φύση ως ένα και ενιαίο όλον!

Αν και σπούδασε αρχικά βιολί στο Ωδείο Αθηνών, τον κέρδισε η ζωγραφική, στην οποία πειραματιζόταν μόνος του κατά την παιδική/εφηβική του ηλικία κι αργότερα τη διδάχθηκε στην ΑΣΚΤ (1955-1960), στο εργαστήρι του Γιάννη Μόραλη. Λίγο μετά την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα (1960), πήγε στο Παρίσι με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, για να παρακολουθήσει μαθήματα λιθογραφίας στην Ecole des Βeaux-Αrts (1962-64). Εγκαταστάθηκε στη γαλλική πρωτεύουσα, όπου έζησε επί 35 χρόνια, διατηρώντας, όμως, στενή σχέση με την Ελλάδα.

Μολονότι ανήκει θεωρητικά στη γενιά του ’60, όπου η pop art, η nouveau réalisme και ο εξπρεσιονισμός επικρατούν, ο ίδιος -επηρεασμένος από τη γενιά του ’30- επιμένει στην παραστατική ζωγραφική τιμώντας τις ελληνικές καταβολές του, με αναφορές στη μυθολογία, στις ελληνικές αξίες, στη λαϊκή τέχνη και με επίκεντρο τον άνθρωπο γίνεται λαοφιλής εντός και εκτός συνόρων.

Τα παιδικά του χρόνια στην Πλάκα, στη σκιά της Ακρόπολης, ο παππούς του ο παπάς και η στενή σχέση του ως παιδί με τις μεταβυζαντινές εκκλησίες και τις βυζαντινές εικόνες, η φιλόλογος μητέρα του με την οποία επισκεπτόταν μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους και η θητεία του κοντά στον Γιάννη Μόραλη στη Σχολή Καλών Τεχνών τον επηρέασαν καταλυτικά .

Λάτρης της ελληνικότητας και της φύσης, των βυζαντινών εικόνων και των αρχαίων κυκλαδίτικων ειδωλίων έδωσε το δικό του στίγμα στην εικαστική τέχνη και έβαλε τη δική του προσωπική σφραγίδα στη σύγχρονη ελληνική τέχνη. Όπως έλεγε ο ίδιος: «Μου έκαναν εντύπωση οι άγιοι καβαλάρηδες με τα φωτοστέφανα και τα σπαθιά τους που έβγαζαν φλόγες και σκότωναν θηρία. Τα ξερά βυζαντινά βουνά στο βάθος, τα περίεργα δέντρα και τα φυτά και οι χρυσοί ουρανοί. Προσπαθούσα να αντιγράψω τις εικόνες. Όμως ήθελα να κάνω και δικές μου, να εκφράσω και τον δικό μου κόσμο, όπως κι όλας είχε διαπλαστεί από όλα όσα έβλεπα…».

Σε όλη του την καλλιτεχνική πορεία ήθελε και προσπάθησε να είναι αυθεντικός . Έλεγε: «Έχω σπουδάσει τέχνη, αυτό όμως που κάνω δεν μου το έχουν διδάξει, γι’ αυτό είμαι αυτοδίδακτος. Έχω δημιουργήσει κάτι δικό μου. Πρόσεχα τα έργα μου να είναι αυθεντικά, να μην είναι επανάληψη των προηγούμενων. Για παράδειγμα, οι ποδηλάτες και οι καπνιστές είναι δικά μου ευρήματα. Μου αρέσει ο Θεόφιλος, ο Τσαρούχης, κ.ά. Έχω πάρει από 70 ζωγράφους, αλλά δεν φαίνεται. Το σημαντικό είναι να μην φαίνεται κάποια επιρροή. Τότε μόνο γεννιέται ένα καινούργιο έργο. ».
  

Φτερουγίσματα

Ο Αλέκος Φασιανός είναι γνωστός και για τις εικονογραφήσεις βιβλίων , έχει σχεδιάσει αφίσες, γραμματόσημα, ενώ ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και άλλους θιάσους, σε παραστάσεις αρχαίου δράματος και σύγχρονων έργων. Επίσης έχει εκδώσει δικά του κείμενα, πεζά και ποιητικά . Το 2000 φιλοτέχνησε δύο μεγάλες τοιχογραφίες για το Σταθμό Μεταξουργείο του αθηναϊκού Μετρό. Το 1999 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών και το 2010 τιμήθηκε από τη γαλλική κυβέρνηση με το παράσημο της Legion d'Honneur (Officier des Lettres et des Arts). (Πηγή: https://www.alekosfassianos.gr)

Το βιογραφικό του είναι πλούσιο σε ατομικές εκθέσεις (70) σε Ελλάδα και άλλες χώρες της Ευρώπης, ενώ η τελευταία αναδρομική του έκθεση έγινε στην Εθνική Πινακοθήκη (2004), με τίτλο «Φασιανός, Μυθολογίες του καθημερινού». Συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις στην Ελλάδα και σε άλλα μέρη του κόσμου (Μπιενάλε Sao Paulo 1971, Μπιενάλε Βενετίας 1972, Ευρωπάλια, Βρυξέλλες 1982, Μπιενάλε Γραφιστικής Μπάντεν - Μπάντεν 1985, κ. ά.).

Οι Κορίνθιοι είμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς για την παρουσία του μεγάλου ζωγράφου στην πόλη μας , για τη συμβολή του στην άνθηση και καλύτερη λειτουργία της Δημοτικής Πινακοθήκης της Κορίνθου, για το έργο του που εμπλουτίζει τη συλλογή της.

Η Έφορος της Δημοτικής Πινακοθήκης και Διευθύντρια του ΚΕ.Π.Α.Π. του Δήμου Κορινθίων, Δρ Τόνια Τζαναβάρα , δήλωσε στη ΦτΚ για τον εκλιπόντα και τη συνεργασία τους:

«Με μεγάλη θλίψη πληροφορηθήκαμε την απώλεια του Αλέκου Φασιανού, αυτού του ξεχωριστού ανθρώπου και σπουδαίου ζωγράφου, που τίμησε με τις εκθέσεις του τη Δημοτική Πινακοθήκη, την πρόβαλε και την καθιέρωσε, με την εικαστική του παρουσία, στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της χώρας.

Για τον καλλιτέχνη Αλέκο Φασιανό, δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε ότι υπήρξε μια εμβληματική μορφή στον κόσμο της Τέχνης∙ ένας δημιουργός με το τόσο αναγνωρίσιμο, εντελώς προσωπικό και αυθεντικό εκφραστικό ιδίωμα, που το χαρακτήριζαν η ανεπιτήδευτη εικαστική γλώσσα, η μοναδική δυναμική του χρωστήρα και η εσκεμμένη σχεδιαστική απλοϊκότητα.

Για τον άνθρωπο Αλέκο Φασιανό, δεν μπορούμε παρά να υποκλιθούμε, στο ήθος και την ευγένεια του χαρακτήρα του. Ο ίδιος μπορεί να ήταν λιγομίλητος και εσωστρεφής και για πολλούς να έμοιαζε απόμακρος, τα έργα του όμως «μιλούσαν» αντ΄ αυτού και μετέφεραν στο θεατή όλα τα ανείπωτα συναισθήματα που έκρυβε στην ψυχή του.

Για εμάς, που είχαμε τη μεγάλη χαρά και την τεράστια τιμή να συνεργαστούμε μαζί του, ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, που παρά τη μεγαλοσύνη της τέχνης του, πρόσφερε γενναιόδωρα και απλόχερα στο προσωπικό της Πινακοθήκης τον καλό του λόγο και το θαυμασμό του για τη σπουδαία δουλειά, που όπως μας έλεγε, γίνεται σε αυτήν, μια πολύ σημαντική αναγνώριση για εμάς, ειδικά στα πρώτα χρόνια τόσο της δικής μας επαγγελματικής πορείας, όσο και της λειτουργίας της Πινακοθήκης.

Είμαστε βέβαιοι ότι ο ουρανός θα είναι γι’ αυτόν ένας ατέλειωτος καμβάς, για να απλώνει και εκεί τα χρώματα του και να χαίρεται …γιατί, όπως έλεγε και ο ίδιος, «μόνο όταν ζωγράφιζε, ήταν ευτυχισμένος» .

Η ΦτΚ αποχαιρετά τον μεγάλο εκλιπόντα με την ευχή το όραμά του να στεγάσει το έργο του σε μουσείο στο πατρικό του σπίτι, στην περιοχή του σταθμού Λαρίσης, στη συμβολή των οδών Ν. Μεταξά και Χίου, που έγινε πραγματικότητα «δια χειρός» του σπουδαίου αρχιτέκτονα Κυριάκου Κρόκου τη δεκαετία του ’90 και λειτούργησε ως χώρος-εκθετήριο έργων του καλλιτέχνη, να πραγματοποιηθεί . Προς αυτήν την κατεύθυνση εργάζεται η κόρη του ζωγράφου, Βικτώρια Φασιανού, ώστε να εγκαινιαστεί το μουσείο εντός του 2022 .

Θα είμαστε εκεί! Αιωνία η μνήμη!

* Η Εύη Κοκκίνου-Κελλάρη είναι 

Δικηγόρος 

Διαμεσολαβήτρια 

Msc στη Διοίκηση Τουριστικών Επιχειρήσεων