Αφαλάτωση ή επανασχεδιασμός; Φ.1783

«Τα σκληρά λόγια και οι φτωχές σκέψεις δεν διευθετούν την προστριβή» Κινέζικη σοφία, εκδόσεις Οδυσσέας

  
  

Γράφει ο Κώστας Τζαναβάρας *

ΤΟ ΠΕΡΣΙΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, εμείς οι Κορίνθιοι, μάθαμε κάτι καινούργιο: το νερό της Στυμφαλίας, από την οποία πίνουμε νερό ποιότητας από το 2009, και υδρεύεται τώρα πιά όλος ο Καλλικρατικός Δήμος μας, δεν είναι τόσο πολύ όσο νομίζαμε. Τουτέστιν: Δεν θα επαρκεί όλες τις χρονιές. Κι αλίμονο αν και η φετινή χρονιά θα είναι συνεχόμενα ξηρή.

Επί πλέον, δεν είναι λίγοι αυτοί που διαβλέπουν πρόσθετες δυσχέρειες, καθώς από το 2019 υδρεύεται από τη λίμνη και σημαντικό μέρος του Δήμου Σικυωνίων (Κιάτου). Αντιθέτως, μάλλον λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν ότι οι γνωστές απαιτήσεις των Σικυωνίων, που στα όρια του Δήμου τους βρίσκεται η λίμνη, δεν έχουν νομικό έρεισμα: τα νερά της λίμνης ανήκουν κατά Νόμον στον ΑΟΣΑΚ.

ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ να σκέπτεται ανταγωνιστικά, η προοπτική είναι ευδιάκριτη.

Δεν θα είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος πόλεμος για το νερό. Είναι θέμα χρόνου, και μόνον, να φθάσουμε σε αδιέξοδο. Και υπάρχουν πολλοί που θα είχαν λόγους να προκύψει προεκλογικός καβγάς.

Η άλλη γνωστή σκέψη, για την ώρα, είναι η αφαλάτωση.

Και είναι ιδιαίτερα ελκυστική, για όσους θέλουν λύσεις χωρίς ερωτηματικά και διακυμάνσεις. Για όσους δυσκολεύονται, δηλαδή, με την προσαρμογή στη φύση. Οι διακυμάνσεις της, παρά την ύπαρξη της επιστήμης της Υδρολογίας, τους αγχώνουν. Θέλουν σιγουριά, ίσως υπέρ το δέον. Αυτό τους κάνει να υποβαθμίζουν τα θέματα κόστους, αλλά και πιθανόν! και τα θέματα ποιότητας ύδατος.

Η ΕΔΩ ΑΛΛΗ ΣΚΕΨΗ, κατατίθεται μετά λόγου γνώσεως.

Εξηγώ: Καταθέτω δημοσίως την πολιτική μου άποψη, ως απλός πολίτης, έχοντας όμως ταυτόχρονα αφ’ ενός την επιστημονική αντίληψη, ως μελετητής υδραυλικών έργων, με ιδιαίτερη εμπειρία σε θέματα υδρεύσεων, και αφ’ ετέρου την ειδική γνώση του θέματος της υδροδότησης της πόλης μας από την περιοχή Στυμφαλία, ήδη από το 1990.

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ: το νερό της Στυμφαλίας θα φθάνει άνετα για όλους, αν επανασχεδιάσουμε συνολικά τη διαχείρισή του.

Θα φθάνει άνετα για την κάλυψη των αναγκών του κεντρικού τμήματος του νομού [εννοώ, βεβαίως, τους δήμους Κορινθίων, Σικυωνίων και Βόχας], αλλά και των ιστορικά κατοχυρωμένων χρήσεων της Αργολίδας (Σκοτεινή, Ανάβαλος).

Σε αυτόν τον επανασχεδιασμό, βλέπω να πρυτανεύει η εξής βασική ιδέα: να φροντίσουμε για την πλέον οικονομική διάκριση μεταξύ ποσίμου και αρδευτικού ύδατος. Τουτέστιν: να έχουμε χωριστά δίκτυα ύδρευσης και άρδευσης, ακόμη και -κατά το δυνατόν!μέσα στις πόλεις μας.

Πιό απλά: Να ποτίζουμε τους κήπους μας στην πόλη, δηλαδή, αλλά όχι με πόσιμο νερό. Να ποτίζουμε με αρδευτικό νερό, από το αρδευτικό δίκτυο που θα κατασκευάσουμε.

Και μην ξεχνάμε ότι, οι ισχύοντες δημοτικοί κανονισμοί ύδρευσης, απαγορεύουν αυστηρά τη χρήση άρδευσης. Ακόμη και για τις γλάστρες της βεράντας.

ΑΥΤΗ Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ υδρευτικού και αρδευτικού δικτύου, δίνει αξιοπρόσεκτες δυνατότητες για την ικανοποίηση των αναγκών, καθώς είναι διαφορετικές σε ποιότητα και ποσότητα. Πολύ απλά, το υδρευτικό νερό πρέπει να είναι πόσιμο, αλλά δεν είναι τόσο πολύ.

Το αρδευτικό, από την άλλη, είναι μεν πολύ περισσότερο, αλλά έχει σαφώς χαμηλότερες απαιτήσεις ποιότητας.

Με αυτή τη διάκριση ύδρευσης-άρδευσης, το νερό της Στυμφαλίας φθάνει με άνεση να καλύψει τις ανάγκες ύδρευσης των τριών δήμων, ακόμη και την πιό ξερή χρονιά. Από εκεί και πέρα, έχουμε να φροντίσουμε την κάλυψη των αναγκών άρδευσης.

Σε γενικές γραμμές, αυτή η φροντίδα κάλυψης των αναγκών άρδευσης περιλαμβάνει:

1. Μείωση της κατανάλωσης, με σύγχρονα οικονομικά αρδευτικά δίκτυα.

2. Ένταξη στο σχεδιασμό του φράγματος Ασωπού.

3. Αξιοποίηση των υδάτων από τις εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού.

4. Επικουρική χρήση γεωτρήσεων.

5. Αξιοποίηση υδάτων της περιοχής Φενεού, μέσω σήραγγας στην Καστανιά.

Για το 5, έχω καταθέσει δημοσίως πολιτική πρόταση, ήδη από το φθινόπωρο του 2010, με άρθρο στην ΠΡΩΙΝΗ.

Θα κλείσω αυτή τη γενική πρόταση, με το κατά τη γνώμη μου αυτονόητο: Ο ΑΟΣΑΚ, που έχει σήμερα στην ιδιοκτησία του τα νερά της λίμνης, και είναι αρμόδιος για την άρδευση κάποιων πεδινών αγροτικών εκτάσεων, είναι καιρός να αναβαθμισθεί σε σύγχρονο φορέα συνολικής διαχείρισης των υδάτων της λίμνης.

Ο αναβαθμισμένος ΑΟΣΑΚ, θα πρέπει αναντιρρήτως να ψάξει λίγο περισσότερο το θέμα των υδατικών διαθεσίμων μας. Είμαστε πίσω στη γνώση της μέσης ετήσιας υδροφορίας, αλλά πολύ περισσότερο των διακυμάνσεών της.

Εν όψει αυτοδιοικητικών εκλογών, λοιπόν, ίσως είναι καιρός για μακρόπνοες, ορθολογικές και ισχυρές αποφάσεις.

Διμηνιό 15 Μαρτίου 2022 

Κώστας Τζαναβάρας 

σύμβουλος μηχανικός συγγραφέας