Οι τύχες του πολέμου! Φ.1789
ΑΠΟΨΕΙΣ
του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη *
Δ η μ ο σ ί ε υ σ η:newsbreak 2022 • 13:21 21-04
-
Η βύθιση της ναυαρχίδας του Ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας «Μόσχα» είναι μια τεράστια ταπείνωση, που καταρράκωσε το κύρος του Πολεμικού Ναυτικού της Ρωσικής Ομοσπονδίας και του Προέδρου Πούτιν προσωπικά.
Ακόμη και αν υπήρξε δυτικός δάκτυλος, π.χ. στην κατάδειξη του στόχου, η βύθισή της από το Ουκρανικό Πολεμικό Ναυτικό με εγχώριας κατασκευής βλήματα Neptune είναι μια τεράστια επιτυχία, που αναπτέρωσε το ηθικό της μαχόμενης Ουκρανίας, αλλά έπληξε καίρια το ρωσικό ηθικό. Ενα πλοίο, βαριά οπλισμένο, προορισμένο -υποτίθεται- για άμυνα περιοχής, δεν μπόρεσε να προστατεύσει ούτε τον εαυτό του. Η απώλεια της ναυαρχίδας είναι ό,τι πιο κακό για έναν στόλο.
Θυμίζω ποιο είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα του επαναστατικού Πολεμικού Ναυτικού μας, η βύθιση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κανάρη, που κατέπληξε τότε όλο τον κόσμο. Γέρων δε ο Κανάρης στην ελεύθερη πια Ελλάδα, όταν μοίρα του Ρωσικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού επισκέφθηκε τον Πειραιά, ο Ρώσος Ναύαρχος, το Επιτελείο του και ολόκληρο άγημα ζήτησαν και επισκέφθηκαν τον Κανάρη αποδίδοντας τιμές, διότι ήταν θρύλος στα μήκη και τα πλάτη των ωκεανών για το φοβερό κατόρθωμά του.
Η διαφορά με σήμερα ήταν πως τον Κανάρη δεν τον βοήθησε καμία τρίτη δύναμη. Λέγοντας «Κωνσταντή, θα πεθάνεις», μαζί με τα παλικάρια του έδεσε το πυρπολικό από τη μεριά του ανέμου, του έβαλε φωτιά και βυθίζοντας το καμάρι του Οθωμανικού Στόλου, σκοτώνοντας χιλιάδες από το πλήρωμα, ταπείνωσε τον εχθρό, ύψωσε στα ουράνια το ηθικό των Ελλήνων και τη δική του δόξα στην αιωνιότητα. Θλιβερή στην περίπτωση του «Μόσχα» είναι η έλλειψη αναφοράς από τη ρωσική διοίκηση στις απώλειες του πληρώματος, που έχει ήδη ξεσηκώσει την οργή των οικογενειών τους.
Η αρχική κρυψίνοια και τα ψεύδη της ρωσικής ηγεσίας, στοιχεία συνήθη σε μια αυταρχική, αντιδημοκρατική διοίκηση στη διαχείριση δυσάρεστων γεγονότων, δεν κατέστησαν δυνατή την απόκρυψη της αλήθειας. Είναι μια στάση πιστή στην παράδοση της Σοβιετικής Ενωσης. Θυμηθείτε τα γεγονότα της ανυπολόγιστης καταστροφής με την έκρηξη στον πυρηνικό αντιδραστήρα του Τσερνόμπιλ. Για μέρες κοροϊδεύονταν οι ιθύνοντες μεταξύ τους και όλοι μαζί δούλευαν τους λαούς της Σοβιετικής Ενωσης, με πρώτο θύμα τους Ουκρανούς, και όλο τον πλανήτη. Εδώ, δε, ο «Ριζοσπάστης» θεωρούσε τα γεγονότα ψευδή και μας καλούσε να φάμε άφοβα σοβιετικά… μαρούλια. Ο συντάκτης ακόμη περιφέρεται στην πολιτική και στη δημοσιογραφία.
Είναι πλέον βέβαιο ότι η ρωσική πολεμική μηχανή θα απαντήσει εκδικητικά, με κλιμάκωση ισοπεδωτικών χτυπημάτων, τα οποία θα πληρώσουν πάλι οι άμαχοι.
Αυτό που είναι σημαντικό για εμάς και τα συμφέροντά μας, για την ελληνική εθνική ασφάλεια, είναι να μελετήσουμε σε βάθος το γεγονός και να εξάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα.
Από όσα γνωρίζουμε, η Ρωσία και το συγκεκριμένο πολεμικό πλοίο δεν στερούνται προηγμένων τεχνολογικά συστημάτων αυτοπροστασίας από πάσης φύσεως απειλές, π.χ. πυραύλους, τορπίλες κ.λπ. Εδώ, λοιπόν, υπεισέρχεται ως παράγων το πλέον ισχυρό όπλο, ο Ανθρωπος. Τι έκαναν εκείνη την ώρα τα αρμόδια εν υπηρεσία στελέχη για την αντιαεροπορική – αντιπυραυλική άμυνα του πλοίου; Τι έκανε μετά η πυρασφάλεια, αν φυσικά το πλήγμα ήταν τέτοιο που να άφηνε περιθώρια. Ολα αυτά είναι ζητήματα εκπαίδευσης και διοίκησης, που παίζουν τον πρώτιστο ρόλο.
Μπορεί να έχεις τα καλύτερα όπλα, όμως η χαλάρωση της πειθαρχίας, η ελλιπής εκπαίδευση, η κακή διοίκηση -με πλημμελή έλεγχο της τήρησης των διαταγών- μπορούν να οδηγήσουν σε ήττα, με απώλεια ζωών, ηθικού, κύρους και οπλικών συστημάτων τεράστιας αξίας, και αποδεικνύονται άχρηστα σε ανεκπαίδευτα και απείθαρχα χέρια.
Οι αρμόδιοι, οι Αξιωματικοί μας, είμαι σίγουρος θα μελετήσουν και αυτήν τη σύγκρουση, μαζί με το Αρτσάχ και τη συμμετοχή των τουρκικών UAV, τις νίκες και τις ήττες, τις τακτικές, τις επιδόσεις των οπλικών συστημάτων, και θα προωθήσουν τα συμπεράσματα στην πολιτική ηγεσία, παίρνοντας τα αναγκαία μέτρα προμηθειών, εκπαίδευσης και διοίκησης για τα καθ’ ημάς, ώστε να παραμένει κραταιά η αποτρεπτική μας δύναμη έναντι του εχθρού, της Τουρκίας, χωρίς να αφήνουμε τίποτα στην αβεβαιότητα της τύχης.
* Ο Φαήλος Κρανηδιώτης είναι Δικηγόρος, Πρόεδρος της Νέας Δεξιάς, εταίρου του συνασπισμού ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
Ακόμη και αν υπήρξε δυτικός δάκτυλος, π.χ. στην κατάδειξη του στόχου, η βύθισή της από το Ουκρανικό Πολεμικό Ναυτικό με εγχώριας κατασκευής βλήματα Neptune είναι μια τεράστια επιτυχία, που αναπτέρωσε το ηθικό της μαχόμενης Ουκρανίας, αλλά έπληξε καίρια το ρωσικό ηθικό. Ενα πλοίο, βαριά οπλισμένο, προορισμένο -υποτίθεται- για άμυνα περιοχής, δεν μπόρεσε να προστατεύσει ούτε τον εαυτό του. Η απώλεια της ναυαρχίδας είναι ό,τι πιο κακό για έναν στόλο.
Θυμίζω ποιο είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα του επαναστατικού Πολεμικού Ναυτικού μας, η βύθιση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κανάρη, που κατέπληξε τότε όλο τον κόσμο. Γέρων δε ο Κανάρης στην ελεύθερη πια Ελλάδα, όταν μοίρα του Ρωσικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού επισκέφθηκε τον Πειραιά, ο Ρώσος Ναύαρχος, το Επιτελείο του και ολόκληρο άγημα ζήτησαν και επισκέφθηκαν τον Κανάρη αποδίδοντας τιμές, διότι ήταν θρύλος στα μήκη και τα πλάτη των ωκεανών για το φοβερό κατόρθωμά του.
Η διαφορά με σήμερα ήταν πως τον Κανάρη δεν τον βοήθησε καμία τρίτη δύναμη. Λέγοντας «Κωνσταντή, θα πεθάνεις», μαζί με τα παλικάρια του έδεσε το πυρπολικό από τη μεριά του ανέμου, του έβαλε φωτιά και βυθίζοντας το καμάρι του Οθωμανικού Στόλου, σκοτώνοντας χιλιάδες από το πλήρωμα, ταπείνωσε τον εχθρό, ύψωσε στα ουράνια το ηθικό των Ελλήνων και τη δική του δόξα στην αιωνιότητα. Θλιβερή στην περίπτωση του «Μόσχα» είναι η έλλειψη αναφοράς από τη ρωσική διοίκηση στις απώλειες του πληρώματος, που έχει ήδη ξεσηκώσει την οργή των οικογενειών τους.
Η αρχική κρυψίνοια και τα ψεύδη της ρωσικής ηγεσίας, στοιχεία συνήθη σε μια αυταρχική, αντιδημοκρατική διοίκηση στη διαχείριση δυσάρεστων γεγονότων, δεν κατέστησαν δυνατή την απόκρυψη της αλήθειας. Είναι μια στάση πιστή στην παράδοση της Σοβιετικής Ενωσης. Θυμηθείτε τα γεγονότα της ανυπολόγιστης καταστροφής με την έκρηξη στον πυρηνικό αντιδραστήρα του Τσερνόμπιλ. Για μέρες κοροϊδεύονταν οι ιθύνοντες μεταξύ τους και όλοι μαζί δούλευαν τους λαούς της Σοβιετικής Ενωσης, με πρώτο θύμα τους Ουκρανούς, και όλο τον πλανήτη. Εδώ, δε, ο «Ριζοσπάστης» θεωρούσε τα γεγονότα ψευδή και μας καλούσε να φάμε άφοβα σοβιετικά… μαρούλια. Ο συντάκτης ακόμη περιφέρεται στην πολιτική και στη δημοσιογραφία.
Είναι πλέον βέβαιο ότι η ρωσική πολεμική μηχανή θα απαντήσει εκδικητικά, με κλιμάκωση ισοπεδωτικών χτυπημάτων, τα οποία θα πληρώσουν πάλι οι άμαχοι.
Αυτό που είναι σημαντικό για εμάς και τα συμφέροντά μας, για την ελληνική εθνική ασφάλεια, είναι να μελετήσουμε σε βάθος το γεγονός και να εξάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα.
Από όσα γνωρίζουμε, η Ρωσία και το συγκεκριμένο πολεμικό πλοίο δεν στερούνται προηγμένων τεχνολογικά συστημάτων αυτοπροστασίας από πάσης φύσεως απειλές, π.χ. πυραύλους, τορπίλες κ.λπ. Εδώ, λοιπόν, υπεισέρχεται ως παράγων το πλέον ισχυρό όπλο, ο Ανθρωπος. Τι έκαναν εκείνη την ώρα τα αρμόδια εν υπηρεσία στελέχη για την αντιαεροπορική – αντιπυραυλική άμυνα του πλοίου; Τι έκανε μετά η πυρασφάλεια, αν φυσικά το πλήγμα ήταν τέτοιο που να άφηνε περιθώρια. Ολα αυτά είναι ζητήματα εκπαίδευσης και διοίκησης, που παίζουν τον πρώτιστο ρόλο.
Μπορεί να έχεις τα καλύτερα όπλα, όμως η χαλάρωση της πειθαρχίας, η ελλιπής εκπαίδευση, η κακή διοίκηση -με πλημμελή έλεγχο της τήρησης των διαταγών- μπορούν να οδηγήσουν σε ήττα, με απώλεια ζωών, ηθικού, κύρους και οπλικών συστημάτων τεράστιας αξίας, και αποδεικνύονται άχρηστα σε ανεκπαίδευτα και απείθαρχα χέρια.
Οι αρμόδιοι, οι Αξιωματικοί μας, είμαι σίγουρος θα μελετήσουν και αυτήν τη σύγκρουση, μαζί με το Αρτσάχ και τη συμμετοχή των τουρκικών UAV, τις νίκες και τις ήττες, τις τακτικές, τις επιδόσεις των οπλικών συστημάτων, και θα προωθήσουν τα συμπεράσματα στην πολιτική ηγεσία, παίρνοντας τα αναγκαία μέτρα προμηθειών, εκπαίδευσης και διοίκησης για τα καθ’ ημάς, ώστε να παραμένει κραταιά η αποτρεπτική μας δύναμη έναντι του εχθρού, της Τουρκίας, χωρίς να αφήνουμε τίποτα στην αβεβαιότητα της τύχης.
* Ο Φαήλος Κρανηδιώτης είναι Δικηγόρος, Πρόεδρος της Νέας Δεξιάς, εταίρου του συνασπισμού ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
Αφήστε ένα σχόλιο