100 Χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή! /Φ.1800
| ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΙΑΚΗ ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ |
Πώς τιμούμε τη ζοφερή επέτειο;
 |
Γράφει - Επιμελείται Εύη Κοκκίνου - Κελλάρη* |
Μικρασιατική καταστροφή!
Ένας αιώνας πέρασε από τη ζοφερή εκείνη περίοδο της εξόντωσης μεγάλου μέρους του ελληνοχριστιανικού πληθυσμού της Μικράς Ασίας από τους Τούρκους του Κεμάλ. Πάνω από 1.500.000 Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες των προγόνων τους υπό τον τρόμο της απειλής και του θανάτου προσπαθώντας να διαφύγουν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα. Περίπου 900.000 Μικρασιάτες έφθασαν πρόσφυγες στην Ελλάδα το φθινόπωρο του 1922, ενώ πάνω από 600.000 δεν τα κατάφεραν…
Αρπαγές και λεηλασίες περιουσιών, καταστροφές κτημάτων, σχολείων, ναών, λεηλασίες βιοτεχνικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων και ιδίως βασανισμοί αιχμαλώτων, ακρωτηριασμοί, θανάτωση βρεφών, βιασμοί, ευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στο έπακρο, βασανιστικές πορείες στα τάγματα εργασίας, απαγχονισμοί, λυντσαρίσματα, εκτελέσεις που ακόμη και σήμερα δεν έχουν διερευνηθεί είναι λίγα από τα δεινά που οι πρόγονοί μας υπέστησαν…
100 χρόνια από μία σκοτεινή περίοδο, με αποφάσεις των ελληνικών επιτελείων και Διοικήσεων που ακόμη δεν τολμάμε ως Έθνος να αναλύσουμε, αλλά και αποφάσεις και πράξεις κτηνωδίας των γειτόνων μας Τούρκων, τις οποίες η επίσημη ελληνική κρατική πολιτική προτιμά να θάψει από το να αναλύσει, αναδείξει και κοινοποιήσει διεθνώς.
Έτσι, ενώ το 2021 εορτάσαμε πανηγυρικά και κοινοποιήσαμε διεθνώς, με σύσταση μάλιστα Ειδικής Επιτροπής, τα 200 χρόνια από την Εθνική Παλιγγενεσία, για το 2022, επέτειος των 100 χρόνων από την Εθνική Τραγωδία, η Πολιτεία αρκείται έως τώρα σε «διακριτικές» εκδηλώσεις μνήμης, με τους πολιτιστικούς συλλόγους –ευτυχώς- να τολμούν να θυμούνται και να τιμούν τους αδικοσκοτωμένους προγόνους τους και τις χαμένες πατρίδες τους…
Δεν είμαι υπέρμαχος της συντήρησης εθνικού μίσους εναντίον των γειτόνων μας, αλλά θεωρώ ύψιστο χρέος της γενιάς μας να συντηρούμε την ιστορική μνήμη, να μελετάμε την ιστορία μας, να μαθαίνουμε και αναλύουμε με τη βοήθεια των ειδικών ιστορικών τα γεγονότα και τα αίτια της εθνικής τραγωδίας, να τα αναδεικνύουμε χωρίς φόβο, με στόχο να γνωρίσουμε καλύτερα τον «εαυτό» μας και τους «άλλους» και με την ελπίδα να μην επαναληφθούν αυτές οι μελανές σελίδες της ιστορίας μας...
Η Μνήμη είναι Δύναμη!
Μέσα από τη μνήμη της Ιστορικής Στιγμής θα μπορούσαμε να αντλήσουμε πολλά οφέλη τόσο οι Έλληνες, όσο και οι Τούρκοι. Και ποιος καλύτερος διπλωμάτης από την εξαγωγή του πολιτισμού μας! Δυστυχώς εν προκειμένω επικρατεί «ΣΙΩΠΗ»…
Από άκρη σε άκρη της Ελλάδος γίνονται εκδηλώσεις μνήμης κυρίως από τους ιδιωτικούς Συλλόγους –προς τιμή τους, μεμονωμένα όμως και πολλές φορές χωρίς σχεδιασμό και βοήθεια (οικονομική ή άλλη) από τους Δήμους και το Υπουργείο. Οι Σύλλογοι με το μεράκι τους και τον αυθορμητισμό τους προσπαθούν να προβάλλουν τον πολιτισμό των Μικρασιατών, να θυμίσουν τους προγόνους πρόσφυγες, να αναβιώσουν οικογενειακές ιστορίες προσφύγων, να εκθέσουν τα ελάχιστα οικογενειακά κειμήλια που μπόρεσαν να φέρουν οι πρόσφυγες στην Ελλάδα κατά τον μεγάλο διωγμό.
Στην Κορινθία ήδη πολλοί τοπικοί σύλλογοι οργανώνουν εκδηλώσεις μνήμης, αλλά δεν έχουμε δει ακόμη κάτι πιο οργανωμένο από τους Δήμους, κάτι ιδιαίτερο που να ανταποκρίνεται στο ύψιστο χρέος μας απέναντι σ’ εκείνους που χάθηκαν και κυρίως εκείνους που έζησαν και με αξιοπρέπεια –έστω και με την «ρετσινιά» του πρόσφυγα- ορθοπόδησαν προσφέροντας ταυτόχρονα στην Πατρίδα μας το ήθος τους, τον πολιτισμό τους, τη μόρφωσή της, την καλλιέπεια, την αισθητική τους, την εργατικότητα, την υπομονή και επιμονή τους, τα ήθη και έθιμά τους…
Συγχαίροντας, λοιπόν, τους τοπικούς Συλλόγους για το μεγάλο έργο τους, τονίζω το ιερό καθήκον των Δήμων της περιοχής μας και ιδίως του Δήμου Κορινθίων που δέχθηκε μεγάλο αριθμό προσφύγων, να τιμήσουν την Επέτειο των 100 χρόνων από την Μικρασιατική Καταστροφή με σοβαρές εκδηλώσεις μνήμης, σε συνεργασία με τους συλλόγους Μικρασιατών της περιοχής και την «Μικρασιατική Στέγη Κορίνθου», τον ιστορικό σύλλογο που η Πρόεδρός του, Βασιλική Ευστρατιάδη, αγωνίζεται καθημερινά για τη δημιουργία ενός Μουσείου όπου θα διαφυλαχθούν τα υπέροχα οικογενειακά κειμήλια των μελών του.
Βεβαίως μία τέτοια διοργάνωση δεν πρέπει να περιλαμβάνει μόνον χορούς και μουσική, αλλά και θεατρικά δρώμενα, επιστημονικά συνέδρια, εκθέσεις κειμηλίων, σε συνεργασία με τους αξιόλογους ιστορικούς-φιλολόγους που τιμούν με την δράση τους την κοινωνία μας.
Είναι καιρός!
Ένας αιώνας πέρασε από τη ζοφερή εκείνη περίοδο της εξόντωσης μεγάλου μέρους του ελληνοχριστιανικού πληθυσμού της Μικράς Ασίας από τους Τούρκους του Κεμάλ. Πάνω από 1.500.000 Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες των προγόνων τους υπό τον τρόμο της απειλής και του θανάτου προσπαθώντας να διαφύγουν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα. Περίπου 900.000 Μικρασιάτες έφθασαν πρόσφυγες στην Ελλάδα το φθινόπωρο του 1922, ενώ πάνω από 600.000 δεν τα κατάφεραν…
Αρπαγές και λεηλασίες περιουσιών, καταστροφές κτημάτων, σχολείων, ναών, λεηλασίες βιοτεχνικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων και ιδίως βασανισμοί αιχμαλώτων, ακρωτηριασμοί, θανάτωση βρεφών, βιασμοί, ευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στο έπακρο, βασανιστικές πορείες στα τάγματα εργασίας, απαγχονισμοί, λυντσαρίσματα, εκτελέσεις που ακόμη και σήμερα δεν έχουν διερευνηθεί είναι λίγα από τα δεινά που οι πρόγονοί μας υπέστησαν…
100 χρόνια από μία σκοτεινή περίοδο, με αποφάσεις των ελληνικών επιτελείων και Διοικήσεων που ακόμη δεν τολμάμε ως Έθνος να αναλύσουμε, αλλά και αποφάσεις και πράξεις κτηνωδίας των γειτόνων μας Τούρκων, τις οποίες η επίσημη ελληνική κρατική πολιτική προτιμά να θάψει από το να αναλύσει, αναδείξει και κοινοποιήσει διεθνώς.
Έτσι, ενώ το 2021 εορτάσαμε πανηγυρικά και κοινοποιήσαμε διεθνώς, με σύσταση μάλιστα Ειδικής Επιτροπής, τα 200 χρόνια από την Εθνική Παλιγγενεσία, για το 2022, επέτειος των 100 χρόνων από την Εθνική Τραγωδία, η Πολιτεία αρκείται έως τώρα σε «διακριτικές» εκδηλώσεις μνήμης, με τους πολιτιστικούς συλλόγους –ευτυχώς- να τολμούν να θυμούνται και να τιμούν τους αδικοσκοτωμένους προγόνους τους και τις χαμένες πατρίδες τους…
Δεν είμαι υπέρμαχος της συντήρησης εθνικού μίσους εναντίον των γειτόνων μας, αλλά θεωρώ ύψιστο χρέος της γενιάς μας να συντηρούμε την ιστορική μνήμη, να μελετάμε την ιστορία μας, να μαθαίνουμε και αναλύουμε με τη βοήθεια των ειδικών ιστορικών τα γεγονότα και τα αίτια της εθνικής τραγωδίας, να τα αναδεικνύουμε χωρίς φόβο, με στόχο να γνωρίσουμε καλύτερα τον «εαυτό» μας και τους «άλλους» και με την ελπίδα να μην επαναληφθούν αυτές οι μελανές σελίδες της ιστορίας μας...
Η Μνήμη είναι Δύναμη!
Μέσα από τη μνήμη της Ιστορικής Στιγμής θα μπορούσαμε να αντλήσουμε πολλά οφέλη τόσο οι Έλληνες, όσο και οι Τούρκοι. Και ποιος καλύτερος διπλωμάτης από την εξαγωγή του πολιτισμού μας! Δυστυχώς εν προκειμένω επικρατεί «ΣΙΩΠΗ»…
Από άκρη σε άκρη της Ελλάδος γίνονται εκδηλώσεις μνήμης κυρίως από τους ιδιωτικούς Συλλόγους –προς τιμή τους, μεμονωμένα όμως και πολλές φορές χωρίς σχεδιασμό και βοήθεια (οικονομική ή άλλη) από τους Δήμους και το Υπουργείο. Οι Σύλλογοι με το μεράκι τους και τον αυθορμητισμό τους προσπαθούν να προβάλλουν τον πολιτισμό των Μικρασιατών, να θυμίσουν τους προγόνους πρόσφυγες, να αναβιώσουν οικογενειακές ιστορίες προσφύγων, να εκθέσουν τα ελάχιστα οικογενειακά κειμήλια που μπόρεσαν να φέρουν οι πρόσφυγες στην Ελλάδα κατά τον μεγάλο διωγμό.
Στην Κορινθία ήδη πολλοί τοπικοί σύλλογοι οργανώνουν εκδηλώσεις μνήμης, αλλά δεν έχουμε δει ακόμη κάτι πιο οργανωμένο από τους Δήμους, κάτι ιδιαίτερο που να ανταποκρίνεται στο ύψιστο χρέος μας απέναντι σ’ εκείνους που χάθηκαν και κυρίως εκείνους που έζησαν και με αξιοπρέπεια –έστω και με την «ρετσινιά» του πρόσφυγα- ορθοπόδησαν προσφέροντας ταυτόχρονα στην Πατρίδα μας το ήθος τους, τον πολιτισμό τους, τη μόρφωσή της, την καλλιέπεια, την αισθητική τους, την εργατικότητα, την υπομονή και επιμονή τους, τα ήθη και έθιμά τους…
Συγχαίροντας, λοιπόν, τους τοπικούς Συλλόγους για το μεγάλο έργο τους, τονίζω το ιερό καθήκον των Δήμων της περιοχής μας και ιδίως του Δήμου Κορινθίων που δέχθηκε μεγάλο αριθμό προσφύγων, να τιμήσουν την Επέτειο των 100 χρόνων από την Μικρασιατική Καταστροφή με σοβαρές εκδηλώσεις μνήμης, σε συνεργασία με τους συλλόγους Μικρασιατών της περιοχής και την «Μικρασιατική Στέγη Κορίνθου», τον ιστορικό σύλλογο που η Πρόεδρός του, Βασιλική Ευστρατιάδη, αγωνίζεται καθημερινά για τη δημιουργία ενός Μουσείου όπου θα διαφυλαχθούν τα υπέροχα οικογενειακά κειμήλια των μελών του.
Βεβαίως μία τέτοια διοργάνωση δεν πρέπει να περιλαμβάνει μόνον χορούς και μουσική, αλλά και θεατρικά δρώμενα, επιστημονικά συνέδρια, εκθέσεις κειμηλίων, σε συνεργασία με τους αξιόλογους ιστορικούς-φιλολόγους που τιμούν με την δράση τους την κοινωνία μας.
Είναι καιρός!
* Η Εύη Κοκκίνου
είναι Δικηγόρος
Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια
Msc Διοίκηση Τουρ/κών Επιχειρήσεων
Δ/νση: Απ. Παύλου 40-Κόρινθος 20131
Τηλ.: 2741084568 & 6944964225
email: ekokklaw@otenet.gr
Αφήστε ένα σχόλιο