ΔΡΟΣΕΡΟΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΥΣΩΝΑ ΤΟΥ ΙΟΥΛΗ /Φ.1803
ΣΤ’ ΔΙΕΘΝΕΣ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΛΟΥΤΡΑΚΙ
(23 & 24 Ιούλη 2022)
Έληξε με επιτυχία το ΣΤ' Διεθνές Απάνθισμα Λογοτεχνίας, ένας θεσμός που έθεσε από την αρχή ως στόχο να καλύψει ένα μεγάλο κενό στις θερινές πολιτιστικές εκδηλώσεις των Δήμων του νομού Κορινθίας: Tην Τέχνη του Λόγου και την ποίηση. Με δεδομένη την καλοκαιρινή τουριστική κίνηση, κυρίως στο κοσμοπολίτικο Λουτράκι , όπου κατά χιλιάδες συρρέουν οι ξένοι περιηγητές, θέλαμε και θέλουμε να πιστεύουμε πως ανάμεσά τους πολλοί είναι εκείνοι που ενδιαφέρονται για την Λογοτεχνία. Έτσι θεσπίστηκε το ΔΙΕΘΝΕΣ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ «ΣΤΑ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» από το Σωματείο Λόγου & Τέχνης «ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ», με ορμητήριο το Λουτράκι Κορινθίας, ευελπιστώντας στην προσέγγιση και την επικοινωνία μεταξύ Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, μεταξύ συγγραφέων, ποιητών και φιλο-αναγνωστικού κοινού.
Το φετινό Απάνθισμα (23 & 24/7/22) διοργανωμένο , όπως πάντα, με τη στήριξη του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Λουτρακίου - Αγ. Θεοδώρων - Περαχώρας, περιορίστηκε χωροταξικά στη φιλόξενη βιβλιοθήκη του Δήμου Λουτρακίου και χρονικά σε ένα διήμερο αφιερωμένο στη Γερμανική και την Ισπανική Λογοτεχνία. Φιλοξενήθηκαν η Γερμανίδα συγγραφέας Εdit Engelmann και o Iσπανός ποιητής Joan R. Lladós. Την πρώτη παρουσίασε ο Πρέσβυς επί τιμή κ. Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος σε συνέχεια του σύντομου οδοιπορικού στη Σύγχρονη Γερμανική Λογοτεχνία από την Αρτινή φιλόλογο-συγγραφέα κ. Κατερίνα Σχισμένου. Οι δύο κυρίες απήγγειλαν και ανάγνωσαν στη Γερμανική γλώσσα ενώ ο ηθοποιός Αγαμέμνων Χαρίτων και η ποιήτρια Έλενα Γεωργίου στην Ελληνική. Τον συντονισμό είχε η ταμίας των «Αλκυονίδων» κ. Αλεξάνδρα Λεμπέση-Γιώτη.
O πρώτος των ομιλητών κ. Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος έδωσε έμφαση στην αντι-μνημονιακή δράση της συγγραφέα από το 2009 και ύστερα και την σχετική βιβλιογραφία της, ιστορικής υφής που συνδέεται με την σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδας. Μεταξύ άλλων είπε για την συγγραφέα: «Στην Ελλάδα έμεινε από το 2008 μέχρι το 2014….Φαίνεται ότι η Ελλάδα την ενέπνευσε κι έτσι άρχισε το λογοτεχνικό της έργο. Έζησε την Ελλάδα των μνημονίων, συμμετείχε στις μεγάλες αντιμνημονιακές διαδηλώσεις του 2011 και του 2012 και είδε με τα μάτια της την καταστροφή που επέφερε στην Ελλάδα η Μνημονιακή Πολιτική που της επιβλήθηκε, κυρίως από τη χώρα της, τη Γερμανία. Έτσι έγραψε το πρώτο της βιβλίο με τον τίτλο «Κρίση»». Παρακάτω αναφέρθηκε στο βιβλίο «Σταφίδα και καριοφίλια» πως «είναι ένα βιβλίο που περιγράφει την Ελληνική Επανάσταση όπως την έζησε ο Πανάγος Χρυσανθόπουλος που ζούσε στη Βοστίτσα (το σημερινό Αίγιο). Η συγγραφέας βασίστηκε στο Αρχείο της οικογένειας Χρυσανθόπουλου το οποίο μελέτησε για αρκετό καιρό, ιδίως τα πολλά γερμανικά έγγραφα. Περιγράφει τη Βοστίτσα στα χρόνια της επανάστασης, τη μυστική Συνέλευση της Βοστίτσας, τις εκεί μάχες, τον Ανδρέα Λόντο, την επίσκεψη του Λόρδου Βύρωνα στο Αίγιο κ.ά. πολλά.»
Για να συνοψίσει : «Συνολικά έχει γράψει 13 βιβλία και έχει εκδώσει πέντε ανθολογίες άλλων συγγραφέων. Επεκτείνεται και σε άλλους τομείς. Είναι ιδρύτρια και η ψυχή των φεστιβάλ Ελλήνων και Γερμανών συγγραφέων που πραγματοποιούνται σχεδόν κάθε χρόνο στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Φέτος πραγματοποιήθηκε το 7ο Φεστιβάλ στην Αθήνα και το Αίγιον, ενώ παλιότερα είχαν πραγματοποιηθεί στο Βερολίνο, τη Βαϊμάρη και την Παλαιοχώρα της Κρήτης. Έχει επίσης συστήσει : «Tους κήπους της Βοστίτσας» όπου πραγματοποιούνται εκδηλώσεις Μουσικής και ποίησης».
Ακολούθησε το σύντομο οδοιπορικό της Κατερίνας Σχισμένου, όπου σχεδόν απνευστί και με θαυμαστή περιεκτικότητα η ομιλήτρια περιέγραψε την εργο-βιογραφική εικόνα των σημαντικότερων Γερμανών λογοτεχνών με προλογική αναφορά στον Τάκιτο του 7ου μ.χ. αιώνα και ξεκινώντας από τον Ράινερ Μαρία Ρίλκε (1875-1926),τον Κρίστιαν Μόργκενστερν (1871) και τον Τόμας Μαν (1875) έφτασε έως τον Ντουρς Γκρυνμπάιν (1962), τον πλέον αναγνωρισμένο σύγχρονο Γερμανό συγγραφέα, για να επιλογήσει ως εξής: : «Θα μπορούσαμε για ώρες ακόμη, για μέρες να παρουσιάσουμε άλλους τόσους και τόσες σημαντικούς Γερμανούς συγγραφείς και λογοτέχνες, ποιητές. Κάθε χώρα γεννά με τις δικές της συνθήκες και όρους τους συγγραφείς της και τους δίνει το χώρο και το χρόνο είτε εν ζωή είτε μετά θάνατον. Πάντοτε η τέχνη εάν εμπεριέχει την αλήθεια και την αυθεντικότητα την πραγματική δύναμη του καλλιτέχνη και την ψυχή του, την εργασία του βρίσκει τους δρόμους της και θα τους βρίσκει είτε μέσα στο φως είτε μέσα από τα σκοτάδια». Με την παρουσία του το πρώτο βράδυ τίμησε τις «ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ» ο Έφορος Πολιτισμού της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας- λαογράφος κ. Χρ. Τούμπουρος και ο πρόεδρος της International Hellenic Association κ. Ευάγγελος Ρήγος.
Τον δεύτερο τιμώμενο ποιητή παρουσίασε το επόμενο βράδυ, η ποιήτρια Μαργαρίτα Φρονιμάδη-Ματάτση η οποία φόρτισε την ατμόσφαιρα συγκινησιακά με την αναφορά της στον εκλιπόντα κοινό τους φίλο, εμπνευστή των «ΑΛΚΥΟΝΙΔΩΝ» ποιητή Νίκο Μπλέτα-Δούκαρη. Μεταξύ άλλων η κ. Φρονιμάδη είπε: « Δεν θα το πω ευτυχή συγκυρία. Αστέρι θα το πω! Κι είμαι σίγουρη πως για άστρο πρόκειται! Είναι το άστρο του ποιητή Νίκου Μπλέτα –Δούκαρη, πατέρα και νονού των «Aλκυονίδων». Αρχικά της Ομάδας και στη συνέχεια του θεσμού «Αλκυονίδες Λογοτεχνίας» και του Σωματείου Λόγου και Τέχνης «AΛΚΥΟΝΙΔΕΣ». Ένα άστρο που μας φέγγει και καθοδηγεί την πορεία μας σταθερά και συνειδητά όλα αυτά τα χρόνια της δράσης μας. Ένα άστρο που αυτή τη φορά έφερε τον φίλο του ποιητή Τζουάν Ραμόν Λιαντός από τη Βαρκελώνη στους δρόμους της Κορίνθου, που κατεύθυνε τα βήματά του στη γνωριμία μαζί μας, που εμφύσησε σε όλους μας τη βούληση της επικοινωνίας με την ποίηση, τη φιλοσοφία και τη ρίμα του. Μέσω των παιδιών του ποιητή Νίκου Μπλέτα-Δούκαρη γνωριστήκαμε λίγο πριν τον εφιάλτη της τραγικής πανδημίας που σάρωσε την οικουμένη και τα όνειρά της. Καλοκαίρι του 2019 στα καλάμια της Κορίνθου άνοιξαν για μένα οι οδοί που με έφεραν στην πηγή. Εκεί όπου έσκυψα να πιώ το νάμα της ποιητικής του φλέβας. Το ένα έφερε τ’ άλλο κι η επικοινωνία μας εξελίχθηκε σε εποικοδομητική συνεργασία. Έχοντας στα χέρια μου την «χρωματική κοσμογονία» την πρώτη του ποιητική συλλογή, που περιλαμβάνει περί τα τριάντα «κβαντικά» όπως τα χαρακτηρίζει ο ίδιος ποιήματα, μπήκα στον πειρασμό της μετάφρασης. Ένα βήμα που με έφερε ακόμα πιο κοντά στη φιλοσοφική του σκέψη, στους προβληματισμούς του, στις ανησυχίες του.
Ακολούθησε αλληλουχία γεγονότων με αποκορύφωμα την αντιπροσφορά της μετάφρασης στην Καταλανική και εν συνεχεία στην Ισπανική γλώσσα, του δικού μου «Eυαγγελισμού»». Και παρακάτω: «Η επαφή μου με τον ποιητή της Βαρκελώνης Τζουάν Ραμόν Λιαντός μου φανέρωσε πολλές ευχάριστες πτυχές της προσωπικότητάς του. Την ευαισθησία του, την ικανότητά του να διεισδύει και να ερμηνεύει τα πράγματα, την αγάπη του για τη ζωή και τους ανθρώπους, την ευθύτητα , το χιούμορ του, την αισιοδοξία και την αγωνιστικότητά του. Τη Λατρεία του για τους Έλληνες και την Ελλάδα. Μια λατρεία που εκδηλώνεται ποικιλότροπα και έντονα με πολλά ταξίδια στον ευλογημένο τόπο μας, με συνεχείς και εκτεταμένες αναφορές , ακόμα και με το μέγεθος και το εύρος της έμπνευσής του που δεν παύει να αντλεί και να δανείζεται εικόνες, σχήματα, φόρμες και ήχους από τα πανέμορφα ελληνικά τοπία, την πανάρχαια ελληνική ιστορία, τα μαγευτικά ελληνικά νησιά. Θα παρεμβάλλω σε αυτό το σημείο ένα ποίημά του που αποκαλύπτει του λόγου το αληθές:
ΑΙΓΑΙΟ Ένα αμνιακό μπλε σκεπάζει το Αιγαίο/και βλέπεις ολοκάθαρα σαν να ήταν τώρα/την Αφροδίτη στον αφρό λουσμένη/σαγηνευτική από τη θάλασσα να βγαίνει./Το αλμυρίκι στην ακτή/απλώνει τα κλαδιά και την καλεί./Απρόσιτη στους ανθρώπους/η γη μιλάει ακόμα/τη γλώσσα των Θεών.»
Στη συνέχεια το κοινό παρακολούθησε με πολύ ενδιαφέρον τον ποιητή Lladόs στην ανάπτυξη του θέματος: «H σκοτεινή γλώσσα των Καταλανών ποιητών» σε γλώσσα Ελληνική! Απαγγελίες ποιημάτων τους σε μετάφραση του ιδίου και λογοτεχνική απόδοση της κ. Φρονιμάδη-Ματάτση, έγιναν από τις κυρίες Έλενα Γεωργίου και Μίνα Γιαννούλη. Στην ομιλία του ο Ισπανός ποιητής είπε μεταξύ άλλων: «Μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο εμφανίζονται τα πρώτα πρωτοποριακά κινήματα με την αντιαστική τους τάση , που μεταφράζεται σε ρήξη των παραδοσιακών επίσημων σχημάτων: ο Σαλβάτ Παπασσέιτ είναι ο καλύτερος εκπρόσωπος αυτής της τάσης. Ένας προλετάριος και αυτοδίδακτος ποιητής, που εισάγει τον ερωτισμό στα ποιήματά του. Η εξέγερση της πρωτοπορίας είναι εφήμερη και δίνει τη θέση της σε μια γενιά ποιητών μεγάλου κύρους, όπως ο Ρίμπα και ο Φόιχ. Αλλά το 1936 αρχίζει ο εμφύλιος πόλεμος που θα διαρκέσει τρία χρόνια και θα τελειώσει με τη νίκη του φασισμού και την επιβολή μιας δικτατορίας που θα τελειώσει μόνο με τον θάνατο του δικτάτορα από φυσικά αίτια το 1975.
Η δίωξη ιδεών και ανθρώπων συνεχίστηκε και μετά το τέλος του πολέμου. Πολλοί πήγαν στην εξορία, όπως συνέβη με πολλούς άλλους συγγραφείς και καλλιτέχνες: ο Ραφαέλ Αλμπέρτι, ο Χουάν Ραμόν Χιμένες, ο Χουάν Μιρό, ο Πικάσο. Άλλοι όπως ο Λόρκα και ο Μιγκέλ Ερνάνδες δεν μπόρεσαν να επιλέξουν. Ο Κάρλος Ρίμπα θα μπορούσε να πάει και στην εξορία. Ποιητής, ελληνιστής, μεταφραστής, καθηγητής πανεπιστημίου, με εκτενείς γνώσεις σε γλωσσολογία και δικηγόρος. Ένας αληθινός διανοούμενος, με πολιτικές ιδέες αρκετά συμβατικές. Σε ηλικία 46 ετών επέλεξε την εξορία. Ένας αληθινός ανθρωπιστής που ήξερε πολλές γλώσσες εκτός από τα καταλανικά και τα ισπανικά: σανσκριτικά, αραβικά, λατινικά, ελληνικά, γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά. Μετέφρασε πολλούς Έλληνες συγγραφείς: Όμηρο, Σοφοκλή, Πίνδαρο, Πλούταρχο και Ξενοφώντα. Ήταν ο πρώτος που μετέφρασε τον Καβάφη στα καταλανικά. Διάβασε τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης υπό τον ήχο των βομβαρδισμών της φασιστικής αεροπορίας. Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1926, είχε έρθει στην Ελλάδα. Ένα ταξίδι άνω των 50 ημερών. Πέρασε από την Κόρινθο και πολλά από τα μεταγενέστερα ποιήματά του εμπνεύστηκαν από αυτό το ταξίδι.» . Στην ομιλία παρεμβλήθηκαν επιλεγμένα ποιήματα σε μετάφραση Λιαντός και λογοτεχνική απόδοση Μαργαρίτας Φρονιμάδη-Ματάτση.
Αξίζει η αναφορά στον συγκινητικό χαιρετισμό της ποιήτριας - επίτιμου μέλους των Αλκυονίδων κ. Γιώτας Παρθενίου , αμέσως μετά τον «σημαίνοντα» χαιρετισμό της προέδρου του Σωματείου κ. Όλγας Θωμά-Κονομόδη, καθώς και στον χαιρετισμό που έστειλαν ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Σάκης Παπαθανασίου και ο πρώην Βουλευτής Κορινθίας κ. Γ. Ψυχογιός. Τον συντονισμό είχε η γραμματέας του Σωματείου κ. Μαρίνα Καλλίρη-Λέκκα.
Η πρώτη λογοτεχνική βραδιά επενδύθηκε μουσικά με τραγούδια κλασσικού ρεπερτορίου από τον πιανίστα Γιάννη Παπαχριστοδούλου και την εκπληκτική σοπράνο κ. Εύη Τσίρτση ενώ στη δεύτερη δόθηκε ένα μίνι ρεσιτάλ κιθάρας από τον αξιοθαύμαστο δεξιοτέχνη της κιθάρας κ. Γιώργο Μπεχλιβάνογλου. Κοινό και καλλιτέχνες έφυγαν απόλυτα ικανοποιημένοι από την έκβαση της όλης διοργάνωσης.
Θερμές οι ευχαριστίες στα ξενοδοχεία ΕΦΥΡΑ και ΚΟΡΙΝΘΟΣ για τη φιλοξενία των προσκεκλημένων καθώς και στους κ. κ. Βαγγέλη και Νίκο Ματάτση για την βιντεοσκόπηση και τη φωτογραφική κάλυψη των δύο εκδηλώσεων.
ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ στους διοργανωτές και καλή συνέχεια στη δράση τους.
Μαργαρίτα Φρονιμάδη-Ματάτση
αρχιτέκτων /ποιήτρια / πρώην πρόεδρος των «ΑΛΚΥΟΝΙΔΩΝ»
Το φετινό Απάνθισμα (23 & 24/7/22) διοργανωμένο , όπως πάντα, με τη στήριξη του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Λουτρακίου - Αγ. Θεοδώρων - Περαχώρας, περιορίστηκε χωροταξικά στη φιλόξενη βιβλιοθήκη του Δήμου Λουτρακίου και χρονικά σε ένα διήμερο αφιερωμένο στη Γερμανική και την Ισπανική Λογοτεχνία. Φιλοξενήθηκαν η Γερμανίδα συγγραφέας Εdit Engelmann και o Iσπανός ποιητής Joan R. Lladós. Την πρώτη παρουσίασε ο Πρέσβυς επί τιμή κ. Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος σε συνέχεια του σύντομου οδοιπορικού στη Σύγχρονη Γερμανική Λογοτεχνία από την Αρτινή φιλόλογο-συγγραφέα κ. Κατερίνα Σχισμένου. Οι δύο κυρίες απήγγειλαν και ανάγνωσαν στη Γερμανική γλώσσα ενώ ο ηθοποιός Αγαμέμνων Χαρίτων και η ποιήτρια Έλενα Γεωργίου στην Ελληνική. Τον συντονισμό είχε η ταμίας των «Αλκυονίδων» κ. Αλεξάνδρα Λεμπέση-Γιώτη.
O πρώτος των ομιλητών κ. Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος έδωσε έμφαση στην αντι-μνημονιακή δράση της συγγραφέα από το 2009 και ύστερα και την σχετική βιβλιογραφία της, ιστορικής υφής που συνδέεται με την σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδας. Μεταξύ άλλων είπε για την συγγραφέα: «Στην Ελλάδα έμεινε από το 2008 μέχρι το 2014….Φαίνεται ότι η Ελλάδα την ενέπνευσε κι έτσι άρχισε το λογοτεχνικό της έργο. Έζησε την Ελλάδα των μνημονίων, συμμετείχε στις μεγάλες αντιμνημονιακές διαδηλώσεις του 2011 και του 2012 και είδε με τα μάτια της την καταστροφή που επέφερε στην Ελλάδα η Μνημονιακή Πολιτική που της επιβλήθηκε, κυρίως από τη χώρα της, τη Γερμανία. Έτσι έγραψε το πρώτο της βιβλίο με τον τίτλο «Κρίση»». Παρακάτω αναφέρθηκε στο βιβλίο «Σταφίδα και καριοφίλια» πως «είναι ένα βιβλίο που περιγράφει την Ελληνική Επανάσταση όπως την έζησε ο Πανάγος Χρυσανθόπουλος που ζούσε στη Βοστίτσα (το σημερινό Αίγιο). Η συγγραφέας βασίστηκε στο Αρχείο της οικογένειας Χρυσανθόπουλου το οποίο μελέτησε για αρκετό καιρό, ιδίως τα πολλά γερμανικά έγγραφα. Περιγράφει τη Βοστίτσα στα χρόνια της επανάστασης, τη μυστική Συνέλευση της Βοστίτσας, τις εκεί μάχες, τον Ανδρέα Λόντο, την επίσκεψη του Λόρδου Βύρωνα στο Αίγιο κ.ά. πολλά.»
Για να συνοψίσει : «Συνολικά έχει γράψει 13 βιβλία και έχει εκδώσει πέντε ανθολογίες άλλων συγγραφέων. Επεκτείνεται και σε άλλους τομείς. Είναι ιδρύτρια και η ψυχή των φεστιβάλ Ελλήνων και Γερμανών συγγραφέων που πραγματοποιούνται σχεδόν κάθε χρόνο στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Φέτος πραγματοποιήθηκε το 7ο Φεστιβάλ στην Αθήνα και το Αίγιον, ενώ παλιότερα είχαν πραγματοποιηθεί στο Βερολίνο, τη Βαϊμάρη και την Παλαιοχώρα της Κρήτης. Έχει επίσης συστήσει : «Tους κήπους της Βοστίτσας» όπου πραγματοποιούνται εκδηλώσεις Μουσικής και ποίησης».
Ακολούθησε το σύντομο οδοιπορικό της Κατερίνας Σχισμένου, όπου σχεδόν απνευστί και με θαυμαστή περιεκτικότητα η ομιλήτρια περιέγραψε την εργο-βιογραφική εικόνα των σημαντικότερων Γερμανών λογοτεχνών με προλογική αναφορά στον Τάκιτο του 7ου μ.χ. αιώνα και ξεκινώντας από τον Ράινερ Μαρία Ρίλκε (1875-1926),τον Κρίστιαν Μόργκενστερν (1871) και τον Τόμας Μαν (1875) έφτασε έως τον Ντουρς Γκρυνμπάιν (1962), τον πλέον αναγνωρισμένο σύγχρονο Γερμανό συγγραφέα, για να επιλογήσει ως εξής: : «Θα μπορούσαμε για ώρες ακόμη, για μέρες να παρουσιάσουμε άλλους τόσους και τόσες σημαντικούς Γερμανούς συγγραφείς και λογοτέχνες, ποιητές. Κάθε χώρα γεννά με τις δικές της συνθήκες και όρους τους συγγραφείς της και τους δίνει το χώρο και το χρόνο είτε εν ζωή είτε μετά θάνατον. Πάντοτε η τέχνη εάν εμπεριέχει την αλήθεια και την αυθεντικότητα την πραγματική δύναμη του καλλιτέχνη και την ψυχή του, την εργασία του βρίσκει τους δρόμους της και θα τους βρίσκει είτε μέσα στο φως είτε μέσα από τα σκοτάδια». Με την παρουσία του το πρώτο βράδυ τίμησε τις «ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ» ο Έφορος Πολιτισμού της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας- λαογράφος κ. Χρ. Τούμπουρος και ο πρόεδρος της International Hellenic Association κ. Ευάγγελος Ρήγος.
Τον δεύτερο τιμώμενο ποιητή παρουσίασε το επόμενο βράδυ, η ποιήτρια Μαργαρίτα Φρονιμάδη-Ματάτση η οποία φόρτισε την ατμόσφαιρα συγκινησιακά με την αναφορά της στον εκλιπόντα κοινό τους φίλο, εμπνευστή των «ΑΛΚΥΟΝΙΔΩΝ» ποιητή Νίκο Μπλέτα-Δούκαρη. Μεταξύ άλλων η κ. Φρονιμάδη είπε: « Δεν θα το πω ευτυχή συγκυρία. Αστέρι θα το πω! Κι είμαι σίγουρη πως για άστρο πρόκειται! Είναι το άστρο του ποιητή Νίκου Μπλέτα –Δούκαρη, πατέρα και νονού των «Aλκυονίδων». Αρχικά της Ομάδας και στη συνέχεια του θεσμού «Αλκυονίδες Λογοτεχνίας» και του Σωματείου Λόγου και Τέχνης «AΛΚΥΟΝΙΔΕΣ». Ένα άστρο που μας φέγγει και καθοδηγεί την πορεία μας σταθερά και συνειδητά όλα αυτά τα χρόνια της δράσης μας. Ένα άστρο που αυτή τη φορά έφερε τον φίλο του ποιητή Τζουάν Ραμόν Λιαντός από τη Βαρκελώνη στους δρόμους της Κορίνθου, που κατεύθυνε τα βήματά του στη γνωριμία μαζί μας, που εμφύσησε σε όλους μας τη βούληση της επικοινωνίας με την ποίηση, τη φιλοσοφία και τη ρίμα του. Μέσω των παιδιών του ποιητή Νίκου Μπλέτα-Δούκαρη γνωριστήκαμε λίγο πριν τον εφιάλτη της τραγικής πανδημίας που σάρωσε την οικουμένη και τα όνειρά της. Καλοκαίρι του 2019 στα καλάμια της Κορίνθου άνοιξαν για μένα οι οδοί που με έφεραν στην πηγή. Εκεί όπου έσκυψα να πιώ το νάμα της ποιητικής του φλέβας. Το ένα έφερε τ’ άλλο κι η επικοινωνία μας εξελίχθηκε σε εποικοδομητική συνεργασία. Έχοντας στα χέρια μου την «χρωματική κοσμογονία» την πρώτη του ποιητική συλλογή, που περιλαμβάνει περί τα τριάντα «κβαντικά» όπως τα χαρακτηρίζει ο ίδιος ποιήματα, μπήκα στον πειρασμό της μετάφρασης. Ένα βήμα που με έφερε ακόμα πιο κοντά στη φιλοσοφική του σκέψη, στους προβληματισμούς του, στις ανησυχίες του.
Ακολούθησε αλληλουχία γεγονότων με αποκορύφωμα την αντιπροσφορά της μετάφρασης στην Καταλανική και εν συνεχεία στην Ισπανική γλώσσα, του δικού μου «Eυαγγελισμού»». Και παρακάτω: «Η επαφή μου με τον ποιητή της Βαρκελώνης Τζουάν Ραμόν Λιαντός μου φανέρωσε πολλές ευχάριστες πτυχές της προσωπικότητάς του. Την ευαισθησία του, την ικανότητά του να διεισδύει και να ερμηνεύει τα πράγματα, την αγάπη του για τη ζωή και τους ανθρώπους, την ευθύτητα , το χιούμορ του, την αισιοδοξία και την αγωνιστικότητά του. Τη Λατρεία του για τους Έλληνες και την Ελλάδα. Μια λατρεία που εκδηλώνεται ποικιλότροπα και έντονα με πολλά ταξίδια στον ευλογημένο τόπο μας, με συνεχείς και εκτεταμένες αναφορές , ακόμα και με το μέγεθος και το εύρος της έμπνευσής του που δεν παύει να αντλεί και να δανείζεται εικόνες, σχήματα, φόρμες και ήχους από τα πανέμορφα ελληνικά τοπία, την πανάρχαια ελληνική ιστορία, τα μαγευτικά ελληνικά νησιά. Θα παρεμβάλλω σε αυτό το σημείο ένα ποίημά του που αποκαλύπτει του λόγου το αληθές:
ΑΙΓΑΙΟ Ένα αμνιακό μπλε σκεπάζει το Αιγαίο/και βλέπεις ολοκάθαρα σαν να ήταν τώρα/την Αφροδίτη στον αφρό λουσμένη/σαγηνευτική από τη θάλασσα να βγαίνει./Το αλμυρίκι στην ακτή/απλώνει τα κλαδιά και την καλεί./Απρόσιτη στους ανθρώπους/η γη μιλάει ακόμα/τη γλώσσα των Θεών.»
Στη συνέχεια το κοινό παρακολούθησε με πολύ ενδιαφέρον τον ποιητή Lladόs στην ανάπτυξη του θέματος: «H σκοτεινή γλώσσα των Καταλανών ποιητών» σε γλώσσα Ελληνική! Απαγγελίες ποιημάτων τους σε μετάφραση του ιδίου και λογοτεχνική απόδοση της κ. Φρονιμάδη-Ματάτση, έγιναν από τις κυρίες Έλενα Γεωργίου και Μίνα Γιαννούλη. Στην ομιλία του ο Ισπανός ποιητής είπε μεταξύ άλλων: «Μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο εμφανίζονται τα πρώτα πρωτοποριακά κινήματα με την αντιαστική τους τάση , που μεταφράζεται σε ρήξη των παραδοσιακών επίσημων σχημάτων: ο Σαλβάτ Παπασσέιτ είναι ο καλύτερος εκπρόσωπος αυτής της τάσης. Ένας προλετάριος και αυτοδίδακτος ποιητής, που εισάγει τον ερωτισμό στα ποιήματά του. Η εξέγερση της πρωτοπορίας είναι εφήμερη και δίνει τη θέση της σε μια γενιά ποιητών μεγάλου κύρους, όπως ο Ρίμπα και ο Φόιχ. Αλλά το 1936 αρχίζει ο εμφύλιος πόλεμος που θα διαρκέσει τρία χρόνια και θα τελειώσει με τη νίκη του φασισμού και την επιβολή μιας δικτατορίας που θα τελειώσει μόνο με τον θάνατο του δικτάτορα από φυσικά αίτια το 1975.
Η δίωξη ιδεών και ανθρώπων συνεχίστηκε και μετά το τέλος του πολέμου. Πολλοί πήγαν στην εξορία, όπως συνέβη με πολλούς άλλους συγγραφείς και καλλιτέχνες: ο Ραφαέλ Αλμπέρτι, ο Χουάν Ραμόν Χιμένες, ο Χουάν Μιρό, ο Πικάσο. Άλλοι όπως ο Λόρκα και ο Μιγκέλ Ερνάνδες δεν μπόρεσαν να επιλέξουν. Ο Κάρλος Ρίμπα θα μπορούσε να πάει και στην εξορία. Ποιητής, ελληνιστής, μεταφραστής, καθηγητής πανεπιστημίου, με εκτενείς γνώσεις σε γλωσσολογία και δικηγόρος. Ένας αληθινός διανοούμενος, με πολιτικές ιδέες αρκετά συμβατικές. Σε ηλικία 46 ετών επέλεξε την εξορία. Ένας αληθινός ανθρωπιστής που ήξερε πολλές γλώσσες εκτός από τα καταλανικά και τα ισπανικά: σανσκριτικά, αραβικά, λατινικά, ελληνικά, γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά. Μετέφρασε πολλούς Έλληνες συγγραφείς: Όμηρο, Σοφοκλή, Πίνδαρο, Πλούταρχο και Ξενοφώντα. Ήταν ο πρώτος που μετέφρασε τον Καβάφη στα καταλανικά. Διάβασε τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης υπό τον ήχο των βομβαρδισμών της φασιστικής αεροπορίας. Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1926, είχε έρθει στην Ελλάδα. Ένα ταξίδι άνω των 50 ημερών. Πέρασε από την Κόρινθο και πολλά από τα μεταγενέστερα ποιήματά του εμπνεύστηκαν από αυτό το ταξίδι.» . Στην ομιλία παρεμβλήθηκαν επιλεγμένα ποιήματα σε μετάφραση Λιαντός και λογοτεχνική απόδοση Μαργαρίτας Φρονιμάδη-Ματάτση.
Αξίζει η αναφορά στον συγκινητικό χαιρετισμό της ποιήτριας - επίτιμου μέλους των Αλκυονίδων κ. Γιώτας Παρθενίου , αμέσως μετά τον «σημαίνοντα» χαιρετισμό της προέδρου του Σωματείου κ. Όλγας Θωμά-Κονομόδη, καθώς και στον χαιρετισμό που έστειλαν ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Σάκης Παπαθανασίου και ο πρώην Βουλευτής Κορινθίας κ. Γ. Ψυχογιός. Τον συντονισμό είχε η γραμματέας του Σωματείου κ. Μαρίνα Καλλίρη-Λέκκα.
Η πρώτη λογοτεχνική βραδιά επενδύθηκε μουσικά με τραγούδια κλασσικού ρεπερτορίου από τον πιανίστα Γιάννη Παπαχριστοδούλου και την εκπληκτική σοπράνο κ. Εύη Τσίρτση ενώ στη δεύτερη δόθηκε ένα μίνι ρεσιτάλ κιθάρας από τον αξιοθαύμαστο δεξιοτέχνη της κιθάρας κ. Γιώργο Μπεχλιβάνογλου. Κοινό και καλλιτέχνες έφυγαν απόλυτα ικανοποιημένοι από την έκβαση της όλης διοργάνωσης.
Θερμές οι ευχαριστίες στα ξενοδοχεία ΕΦΥΡΑ και ΚΟΡΙΝΘΟΣ για τη φιλοξενία των προσκεκλημένων καθώς και στους κ. κ. Βαγγέλη και Νίκο Ματάτση για την βιντεοσκόπηση και τη φωτογραφική κάλυψη των δύο εκδηλώσεων.
ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ στους διοργανωτές και καλή συνέχεια στη δράση τους.
Μαργαρίτα Φρονιμάδη-Ματάτση
αρχιτέκτων /ποιήτρια / πρώην πρόεδρος των «ΑΛΚΥΟΝΙΔΩΝ»
Αφήστε ένα σχόλιο