ΕΥΛΟΓΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ: ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΠΑΠΠΟΥ; /Φ.1804

  

Γράφει και επιμελείται: ο Θεόδωρος Ν. Σαρέλας*

Μου δόθηκε η ευκαιρία. Μια ημέρα καταβολής συντάξεων, δημοσιογράφος προσέγγιζε τους ηλικιωμένους που είχαν σταθεί στην ουρά έξω από την τράπεζα από τις έξι το πρωί και τους ρωτούσε εάν γνώριζαν πόσα χρήματα θα λάμ¬βαναν και τι θα τα έκαναν. Θα δούμε…, ό,τι μου δώσει η τράπεζα,… δεν ξέρω. Όλες, μα όλες οι απαντήσεις, ήταν ίδιες. Άρπαξα λοιπόν την ευκαιρία. Να τι θα πει μεταρρυθμίσεις του είπα. Μεταρρυθμίσεις θα πει να γνωρίζουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι κάθε στιγμή πόσα χρήματα θα λάβουν, ώστε να προγραμματίσουν τη ζωή τους. Μεταρρυθμίσεις θα πει να λειτουργεί έτσι το κράτος, ώστε να του έχουν όλοι εμπιστοσύνη και να μην στήνονται στις ουρές, για να διαπιστώσουν εάν πράγματι καταβλήθηκε η σύνταξη τους. Με λίγα λόγια μεταρρυθμίσεις είναι μια ειρηνική επανάσταση χωρίς να καταστρέ¬ψεις κάτι, να το μετασχηματίσεις σε κάποιους. Αλλά θα εξασφαλίσει την ευημερία στο σύνολο, στη δημόσια διοίκηση έχει υπολογιστεί ότι μια μέση επιχείρηση θα πρέπει να αφιερώσει πάνω από έξι εργάσι¬μες ημέρες, για να καταφέρει να συγκεντρώσει όλα τα απαιτούμενα έγγραφα και να υποβάλλει μια προσφορά παροχής υπηρεσιών στο δημόσιο. Οι καθυστερήσεις οδηγούν σε ματαιώσεις και σε άρον-άρον απευθείας αναθέσεις την τελευταία ώρα σε πρόθυμους γνωστούς. Ο ανταγωνισμός των επιχειρήσεων είναι ανύπαρκτος και τελικά οι φο¬ρολογούμενοι πληρώνουμε διπλά και τριπλά χρήματα για κάτι, που θα μπορούσαμε να έχουμε αποκτήσει ίσως και δωρεάν.

Πόσο πιο γρήγορα και εύκολα και οικονομικά θα ήταν τα πράγματα εάν είχε φτιαχτεί και τηρούνταν απαρέγκλιτα ένα ηλεκτρονικό σύστημα αυστηρών διαγωνισμών. Να μια ωραία μεταρρύθμιση λοιπόν! Ηλεκτρονική διακυβέρνηση με διαφάνεια, αντικειμενικότητα και επιχειρηματικότητα.

Γνωρίζετε πόσες υπεύθυνες δηλώσεις πρέπει να υπογραφούν, για να εκδοθεί μια απλή άδεια λειτουργίας καταστήματος; Επτά. Και πόσα πιστοποιητικά; Δέκα. Μεταρρύθμιση θα πει να μπορεί ο καθένας να ανοίξει όποιο κατάστημα επιθυμεί μέσα σε μια ώρα τηρώντας, όμως, τα πρότυπα που ο νόμος έχει καθορίσει.

Τέτοιο νόμο που θα διευκόλυνε την επιχειρηματικότητα είχε ετοιμάσει η κυβέρνηση Σαμαρά και είχε ψηφίσει η ελληνική Βουλή το 2014, αλλά καταργήθηκε. Η κυβέρνηση έχει... αλλεργία στην επιχειρηματικότητα και κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να της βάλει εμπόδια. Το γάλα σε όλη την Ευρώπη και τη διάρκεια του την καθορίζει ο παραγωγός. Στην Ελλάδα την καθορίζει ο υπουργός Γεωργίας.

Όσο γελοίο κι αν ακούγεται ο ασφυκτικός χρόνος που είχε οριστεί για όλους τους κτηνοτρόφους της χώρας έχει ως αποτέλεσμα το παραγόμενο από τους κτηνοτρόφους -που κατά κανόνα ζουν σε ορεινές και δύσβατες περιοχές- ελληνικό γάλα να μην προλαβαίνει να φτάσει στις μεγάλες βιομηχανίες για επεξεργασία, εντός του προκαθορισμένου σύντομου χρόνου. Έτσι οι κτηνοτρόφοι το χύνουν, γιατί δεν μπορούν να το διαθέσουν, δεν αυξάνουν το κοπάδι τους, δεν αναπτύσσουν την παραγωγή τους. Οι βιομηχανίες προμηθεύονται κατεψυγμένο γάλα από το εξωτερικό, οι έλληνες καταναλωτές πίνουμε το ακριβότερο γάλα της Ευρώπης και τρώμε τα ακριβότερα γαλακτοκομικά προϊόντα. Η ελληνική γεωργοκτηνοτροφική οικονομία βουλιάζει αντί να κατακτά τις αγορές. Πόσο καλύτερα θα ήταν εάν η κυβέρνηση της Ν.Δ. είχε αφεθεί το καλοκαίρι του 2014 να μεταρρυθ¬μίσει την αγορά του γάλακτος.

Καταστήματα τις Κυριακές. Σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο οι επαγγελματίες ανοίγουν και κλείνουν τα καταστήματά τους όποτε θέλουν. Η διοίκηση φροντίζει μόνο να ελέγχει εάν τηρούν τα εργασιακά δικαιώματα. Πενθήμερο, οκτάωρο, ασφάλιση. Το ελληνικό κράτος είναι ανίκανο να θέσει κανόνες ισχυρούς και να ελέγξει την εφαρμογή τους και γι’ αυτό έχει απαγορεύσει την εργασία τις Κυριακές. Έτσι ακόμα και εκείνοι που θέλουν και μπορούν να ανοί¬ξουν την Κυριακή και να προσλάβουν νέο προσωπικό που το πενθήμερο του κυκλικά θα περιλαμβάνει και την Κυριακή, δεν το κάνουν, ούτε οι θέσεις εργασίας αυξάνουν, ούτε ενισχύεται με νέες εισφορές το ασφαλιστικό σύστημα, ούτε οι τιμές των εμπορευμάτων μειώνονται τις δύο τρεις Κυριακές τον χρόνο που ανοίγουν τα καταστήματα. Το κάνουν συνήθως εις βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων. Αν όμως ο κάθε επαγγελματίας γνώριζε ότι μπορεί να λειτουργήσει νόμιμα επιπλέον 52 ημέρες το χρόνο και να αυξήσει το τζίρο του δεν θα έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να επενδύσει στη δουλειά του προσλαμβάνοντας και άλλο προσωπικό; Παιδιά σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο, το κάθε σχολείο αξιολογείται. Τελείωσαν οι μαθητές την ύλη. Τι απόδοση είχαν στις εξετάσεις; Ποιοι καθηγητές είχαν μαθητές που πέτυχαν και είχαν τον ανώτερο μέσον όρο; Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές έχουν την ευθύνη της σωστής λειτουργίας και διδασκαλίας του κάθε σχολείου και όχι ο εκάστοτε υπουργός Παιδείας.

Στην Ελλάδα εμποδίζεται το ιδιωτικό σχολείο και πανεπιστήμιο να λειτουργούν. Προσπαθεί να εξισώσει προς τα κάτω τα δημόσια και τα ιδιωτικά σχολεία αντί να φροντίσει να κάνει το δημόσιο σχολείο να λειτουργεί, όπως τα ιδιωτικά. Και άνθρωποι που εμπιστεύονται τον κάθε Σώρρα.

Μα άμα γίνουν όλα αυτά που λες, τότε τι ανάγκη θα έχουμε όλους αυτούς που ψηφίζετε παππού; με ρώτησε. Αυτό είναι το ζητούμενο των μεταρρυθμίσεων του απάντησα. Να είναι απλώς βοηθός μας στην διαχείριση του κράτους. Να μην τους έχουμε ανάγκη.

* Ο Θεόδωρος Σαρέλας είναι κειμενογράφος.