ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ /Φ.1807
Γράφει η Μπεχράκη Παυλίνα
<Αλλά τί είσαι? Αισθάνεσαι,τον εαυτό σου,τον διαισθάνεσαι? Δένμπορείς να τον ξέρεις ολόκληρο,όπως δεν μπορείς να ξέρεις τους άλλους.Τον γνωρίζεις κάποτε έτσι,άλλοτε αλλιώς, δοκιμάζοντάς τους πάνω στους άλλους,μετατοπίζοντας τις απόψεις σου,με τη δύνα μη, και την αδυναμία σου.......>
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ {Ημερολόγιο μέρος β’16Απριλίου – 14 Δεκεμβρίου 1940]
<Ή ενότητα,και η ταυτότητα, του χαρακτήρα μας, είναι αν το καλοσκευθούμε, η ταυτότητα του Μύθου μας.
<Τό γνώθι σ’αυτόν> που χάρισε στον Σωκράτη τον θάνατο,και την αθανασία, σημαίνει την ανυπολόγιστη αξία,που έχει για τον άνθρωπο,να καταλάβει,και να παραδεχθεί, ότι δεν μπορεί,ακόμα και όταν παθαίνει κρίση ειλικρίνειας, να διαλύσει τον μύθοπου έχει φτιάσει για τον εαυτό του.>
<Τό γνώθι σ’αυτόν> που χάρισε στον Σωκράτη τον θάνατο,και την αθανασία, σημαίνει την ανυπολόγιστη αξία,που έχει για τον άνθρωπο,να καταλάβει,και να παραδεχθεί, ότι δεν μπορεί,ακόμα και όταν παθαίνει κρίση ειλικρίνειας, να διαλύσει τον μύθοπου έχει φτιάσει για τον εαυτό του.>
ΓΚΑΙΤΕ
Ό ΑΝΘΡΩΠΟΣ φίλε αναγνώστη,είναι ένας ανοιχτός λογαιασμός, όσο είναι μέσα στο φως!
Είναι πιό γενικός από τη ζωή,και από τις πράξεις του.Είναι σαν να έχει δημιουργηθεί,για περισσότερα ενδεχόμενα,μας λέει ο Πώλ Βαλερί.Είναι ολοφάνερο,πως ο άνθρωπος ως ύπαρξη, δεν ταυτίζεται με τον εαυτό του μιά για πάντα,τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά.
Όπως δηλαδή, δεν μένει το σώμα μας αμετάβλητο, το ίδιο συμβαίνει και με την εσωτερική μας συνείδηση, αυτό που λέμε χαρακτήρα, συμβολική ταυτότητα της ψυχής,του εγώ μας.
-ΆΣ ΠΑΡΟΥΜΕ τά πράγματα από την αρχή,από τη μεταβολή του σώματός μας για να μιλήσουμε για τη σύνδεση του έξω,με το μέσα μας όπως συνηθίζουμε να λέμε Ή απλή εμπειρία μας πείθει, πως το σώμα μας διαρκώς αλλάζει,όσο περνούν τα χρόνια,επηρεασμένο,από πολλές και σοβαρές επιδράσεις,και περιπέτειες της υπαρκτής ζωής μας. Ή αλλαγή αυτή, γίνεται σταδιακά, άλλοτε μεγαλύτερη, που ακολουθεί γρήγορα,και άλλοτε μικρότερη,που πηγαίνει πιό αργά.
Ό οργανισμός του κάθε ανθρώπου,είναι διαφορετικός. Άλλος αλλάζει γρήγορα και άλλος αντιστέκεται.
Στους κοντινούς μας ανθρώπους,που ζούμε στην ίδια πόλη και τους βλέπουμε καθημερινά,ή πολύ συχνά,δεν πολυκαταλαβαίνουμε αυτή τη σταδιακή αλλαγή,αντίθετα αυτούς που έχουμε να τους δούμε καιρό, ανακαλύπτουμε,όταν τη δούμε κάποια στιγμή του πηγαιμού τους, πόσο ο αδυσώπητος χρόνος έχει μεταβάλει τη μορφή τους. Αύτό μας συμβαίνει και όταν βλέπουμε φωτογραφίες, όπου αποτυπώνεται μιά απόμακρη χρονική στιγμή.
-ΤΟ ΚΥΡΙΟ θέμα και το περιεχόμανο αυτής της μικρής γραφής,είναι η ψυχική αλλαγή,Κατά πόσο , αυτό που ορίζουμε σαν χαρακτήρα, μένει αναλείωτο. Κατά τη κοινή αντίληψη,κάθε άνθρωπος έχει τον χαρακτήρα του.μιά μοναδική ψυχική φυσιογνωμία,που εκδηλώνεται στις αντιδράσεις τις συναισθηματικές, στις ιδέες,στα πάθη,στις σκέψεις,στις ηθικές διαθέσεις,στις τάσεις,και πάει λέγοντας.,που εγγράφονται στα κύτταρά μας.συν {Ανατροφή, παιδεία,οικογενειακή ατμόσφαιρα, επαγγελματική καταξίωση,κοινωνική θέση,οικονομική κατάσταση }
Είναι πιό γενικός από τη ζωή,και από τις πράξεις του.Είναι σαν να έχει δημιουργηθεί,για περισσότερα ενδεχόμενα,μας λέει ο Πώλ Βαλερί.Είναι ολοφάνερο,πως ο άνθρωπος ως ύπαρξη, δεν ταυτίζεται με τον εαυτό του μιά για πάντα,τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά.
Όπως δηλαδή, δεν μένει το σώμα μας αμετάβλητο, το ίδιο συμβαίνει και με την εσωτερική μας συνείδηση, αυτό που λέμε χαρακτήρα, συμβολική ταυτότητα της ψυχής,του εγώ μας.
-ΆΣ ΠΑΡΟΥΜΕ τά πράγματα από την αρχή,από τη μεταβολή του σώματός μας για να μιλήσουμε για τη σύνδεση του έξω,με το μέσα μας όπως συνηθίζουμε να λέμε Ή απλή εμπειρία μας πείθει, πως το σώμα μας διαρκώς αλλάζει,όσο περνούν τα χρόνια,επηρεασμένο,από πολλές και σοβαρές επιδράσεις,και περιπέτειες της υπαρκτής ζωής μας. Ή αλλαγή αυτή, γίνεται σταδιακά, άλλοτε μεγαλύτερη, που ακολουθεί γρήγορα,και άλλοτε μικρότερη,που πηγαίνει πιό αργά.
Ό οργανισμός του κάθε ανθρώπου,είναι διαφορετικός. Άλλος αλλάζει γρήγορα και άλλος αντιστέκεται.
Στους κοντινούς μας ανθρώπους,που ζούμε στην ίδια πόλη και τους βλέπουμε καθημερινά,ή πολύ συχνά,δεν πολυκαταλαβαίνουμε αυτή τη σταδιακή αλλαγή,αντίθετα αυτούς που έχουμε να τους δούμε καιρό, ανακαλύπτουμε,όταν τη δούμε κάποια στιγμή του πηγαιμού τους, πόσο ο αδυσώπητος χρόνος έχει μεταβάλει τη μορφή τους. Αύτό μας συμβαίνει και όταν βλέπουμε φωτογραφίες, όπου αποτυπώνεται μιά απόμακρη χρονική στιγμή.
-ΤΟ ΚΥΡΙΟ θέμα και το περιεχόμανο αυτής της μικρής γραφής,είναι η ψυχική αλλαγή,Κατά πόσο , αυτό που ορίζουμε σαν χαρακτήρα, μένει αναλείωτο. Κατά τη κοινή αντίληψη,κάθε άνθρωπος έχει τον χαρακτήρα του.μιά μοναδική ψυχική φυσιογνωμία,που εκδηλώνεται στις αντιδράσεις τις συναισθηματικές, στις ιδέες,στα πάθη,στις σκέψεις,στις ηθικές διαθέσεις,στις τάσεις,και πάει λέγοντας.,που εγγράφονται στα κύτταρά μας.συν {Ανατροφή, παιδεία,οικογενειακή ατμόσφαιρα, επαγγελματική καταξίωση,κοινωνική θέση,οικονομική κατάσταση }
-ΜΗΠΩΣ όμως φίλε αναγνώστη, δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα?Μήπως η ψυχική μας φυσιογνωμία,είναι ανοικτή,σε αλλαγές, κυρίως σε εξωτερικές επιδράσεις και προκλήσεις, δοκιμάζοντας,το <ΕΓΩ>μας, τη δύναμή του,προκειμένου να πορευτεί στον μονόδρομο,βρίσκοντας τον προσανατολισμό του,και αν τον βρεί στη τελική?Η αλήθεια είναι,πως είναι δύο απόψεις,που άλλοτε πλησιάζουν, και άλλοτε απέχουν,όσο δύο αντίθετα άκρα.Ένα είναι σίγουρο κατά τη κοινή αντίληψη,όλων ημών,των μη ειδικών.Ότι ο άνθρωπος υπόκειται σε διαρκείς μεταβολές,.Είναι δηλαδή όσο είναι κάτω από τον ήλιο,σε κίνηση.και περνάει,από διάφορες καταστάσεις,που σημαίνει,πως όσο θα υπάρξουν διαφορετικά πράγματα, πρέπει να είναι έτοιμος για τις εκπλήξεις.Γιατί εκατα πως μας λέει ο Αλεξανδρινός Ποιητής <,Τά γινόμενα μόνο γνωρίζει ο άνθρωπος,ια μέλλοντα γνωρίζουν οι Θεοί,πλήρεις και μόνοι κάτοχοι>
Ακόμα όμως και τα γινόμενα, είναι αδύνατο να προβλέψει κανείς με βεβαιότητα πως θα τα βρεί η επόμενη στιγμή.
Αυτά που γίνονται,έχουν μόνο παρελθόν.Άρα ο άνθρωπος πρέπει να είναι έτοιμος, για όσα θα τον βρούν στον πηγαιμό του,γιατί δεν μπορεί να προβλέψει τι θα προστεθεί,ή θα αφαιρεθεί,στο τέλος της μικρής του αιωνιότητας _ΠΑΡΑΤΗΡΩΝΤΑΣ φίλε αναγνώστη, την ίδια μας τη ζωή με θάρρος,αλλά και των κοντινών μας, των αγαπημένων μας, των φίλων, των συμπατριωτών, ,που τους βλέπουμε να προχωρούν,βρισκόμαστε πολλές φορές σε αμηχανία,δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά αν είμαστε πάντα ,να είναι πάντα, οι ίδιοι άνθρωποι.Καί σ’αυτόακριβώς το σημείο θυμήθηκα τον ορισμό ,τι είναι ο άνθρωπος, του Κάντ.που μας λέει το παράδοξο με τη πρώτη ανάγνωση.
<Άνθρωπος είναι,αυτό το Ον,που είναι και δεν είναι.>
Αυτά που γίνονται,έχουν μόνο παρελθόν.Άρα ο άνθρωπος πρέπει να είναι έτοιμος, για όσα θα τον βρούν στον πηγαιμό του,γιατί δεν μπορεί να προβλέψει τι θα προστεθεί,ή θα αφαιρεθεί,στο τέλος της μικρής του αιωνιότητας _ΠΑΡΑΤΗΡΩΝΤΑΣ φίλε αναγνώστη, την ίδια μας τη ζωή με θάρρος,αλλά και των κοντινών μας, των αγαπημένων μας, των φίλων, των συμπατριωτών, ,που τους βλέπουμε να προχωρούν,βρισκόμαστε πολλές φορές σε αμηχανία,δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά αν είμαστε πάντα ,να είναι πάντα, οι ίδιοι άνθρωποι.Καί σ’αυτόακριβώς το σημείο θυμήθηκα τον ορισμό ,τι είναι ο άνθρωπος, του Κάντ.που μας λέει το παράδοξο με τη πρώτη ανάγνωση.
<Άνθρωπος είναι,αυτό το Ον,που είναι και δεν είναι.>
Πραγματικά,τα γεγονότα δείχνουν τόσες αντιφάσεις,στη προσωπική, συναισθηματική,απαγγελματική ,πολιτική ζωή,που μένουμε έκπληκτοι.Έχουμε την εντύπωση, ότι πρόκειται για κάποιον άλλο,που εξακολουθεί να διατηρεί τη φυσική του υπόσταση,το όνομα,το επώνυμο,αλλά είναι άλλος.Τί σημβαίνει λοιπόν/Ή Φύση μας βρίσκεται σε όλες τις πράξεις μας?Καί αν ναί πως θα αναγνωρίσουμε την αλήθεια τους,ώστε κρίνοντάς τες,δίκαια,με θάρρος, να κρίνουμε τον εαυτό μας ,και τους άλλους?Τό μόνο που πρέπει να καταλάβουμε καλά είναι ότι από την εσωτερική συνείδηση,δεν γλυτώνει ποτέ και κανείς.
ΤΟ ΛΟΓΙΚΟ λοιπόν,είναι, να παραδεχτούμε, ότι μέσα στον άνθρωπο,υπάρχουν περισσότερα, από ένα στρώματα διαθέσεων,στοχασμών,αποφάσεων, κ.λ.π.που είτε είναι ενεργά, είτε δεν πρόκειται ποτέ να ενεργοποιηθούν. Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα,ως παρατηρώντας όπως προείπαμε τον εαυτό μας και τους άλλους γύρω μας,είμαστε υποχρεωμένοι τελικά ,να συνθηκολογήσουμε,με ό,τι μας προκύψει,ακομα και με αυτή την εικόνα τη μεταβαλλόμενη,καταδικασμένοι να ζήσουμε ως το τέλος,έτσι που αφού του ίδιου μας του εαυτού η γνώση είναι άγνωστη, πόσο μάλλον των άλλων γύρω μας,που μας ενδιαφέρουν, και τους θέλουμε στη μικρή μας στιγμή ,στην εδώ παρουσία μας.
* Η κα Παυλίνα Μπεχράκη, είναι Εικαστικός, Συγγραφέας και Ποιήτρια από την Κόρινθο.
ΤΟ ΛΟΓΙΚΟ λοιπόν,είναι, να παραδεχτούμε, ότι μέσα στον άνθρωπο,υπάρχουν περισσότερα, από ένα στρώματα διαθέσεων,στοχασμών,αποφάσεων, κ.λ.π.που είτε είναι ενεργά, είτε δεν πρόκειται ποτέ να ενεργοποιηθούν. Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα,ως παρατηρώντας όπως προείπαμε τον εαυτό μας και τους άλλους γύρω μας,είμαστε υποχρεωμένοι τελικά ,να συνθηκολογήσουμε,με ό,τι μας προκύψει,ακομα και με αυτή την εικόνα τη μεταβαλλόμενη,καταδικασμένοι να ζήσουμε ως το τέλος,έτσι που αφού του ίδιου μας του εαυτού η γνώση είναι άγνωστη, πόσο μάλλον των άλλων γύρω μας,που μας ενδιαφέρουν, και τους θέλουμε στη μικρή μας στιγμή ,στην εδώ παρουσία μας.
* Η κα Παυλίνα Μπεχράκη, είναι Εικαστικός, Συγγραφέας και Ποιήτρια από την Κόρινθο.
Αφήστε ένα σχόλιο