ΣΤΟΥΣ ΤΩΡΙΝΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΟΙ ΥΠΕΡΗΛΙΚΕΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΒΑΡΟΣ /Φ.1808
Γράφει η Μπεχράκη Παυλίνα
<Την ώρα των επισκέψεων στο γηροκομείο,
τής μεγάλης ή της μικρής Πολιτείας,ο ένοικος,
με τη προσδοκία στο βλέμμα,και ένα μισοάδειο
ποτήρι νερο, στο αδύναμο χέρι του,ίδιο με αυτό
της ζωής του, πού το ήπιε μέχρι τον πάτο,
κοιτάζει τη ορθάνοικτη πόρτα, μη και δεί
το παιδί του,μα και σήμερα, όπως συνήθως,
μάταιη της ψυχής του ή έξοδος στη χαρά .........>
{Π.Μπ.}
τής μεγάλης ή της μικρής Πολιτείας,ο ένοικος,
με τη προσδοκία στο βλέμμα,και ένα μισοάδειο
ποτήρι νερο, στο αδύναμο χέρι του,ίδιο με αυτό
της ζωής του, πού το ήπιε μέχρι τον πάτο,
κοιτάζει τη ορθάνοικτη πόρτα, μη και δεί
το παιδί του,μα και σήμερα, όπως συνήθως,
μάταιη της ψυχής του ή έξοδος στη χαρά .........>
{Π.Μπ.}
Από την Αφηγηματικη Ποιητική ενότητα, <Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ>
Ή Σημερινή γραφή μου φίλε αναγνώστη, που ευελπιστώ ότι διαβάζεις τον λόγο μου,είναι συνέχεια του προηγούμενου, είχε σαν θέμα και περιεχόμενο την κρίση του θεσμού της Οικογένειας.Σέ κάποιο σημείο αναφέρθηκα,στην ευθύνη απέναντι στα ηλικιωμένα μέλη της ,τον Παππού και τη γιαγιά πού πρίν κάποια χρόνια, όχι και τόσο μακρινά, ήταν ενεργά μέλη της,είχαν θέση στο καθημερινό τραπέζι, και ρόλο, <ιατρείο ψυχής>, για την ανατροφή των παιδιών.την ζεστή αγκαλιά καταφυγή και τη παραμυθία!
Τα χρόνια της Πανδημίας, βρήκαν τον τόπο μας γεμάτο με ευαγή ιδρύματα,όπως τα λέμε εμείς, οι εκσυχρονιστές, εκτεταμένου κυνισμού.έτσι που στην εσωτερική μας συνείδηση, οι υπερήλικες, δεν αποτελούν πλέον τη φωτισμένη μετάλλαξη μιας πλούσιας σε εμπειρίες ,και γνώσης ζωής, αλλά βάρος..Έχω μαρτυρία φίλου ανθρωπιστή γιατρού, σου λέω αλήθεια φίλε αναγνώστη, που μου είπε,συγκινημένος περιγράφοντας,μια από τις πάμπολλες τραυματικές εμπειρίες του, κατά λέξη.<,Όταν είπα στους οικίους Παυλίνα μου, χαρούμενος,με ανακούφιση, ότι ο ασθενής μου,και υποτίθεται αγαπημένου τους, που ήταν πολύ σοβαρά ευτυχώς ξεπέρασε το πρόβλημα,και είμαστε σε καλό δρόμο,δεν υπάρχει κίνδυνος πιά, για τη χωή του, σε απάντηση, ήλθε η αμηχανία, με μιά πολύ δυσάρεστη για μένα σιωπή,....
-ΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ δεν αποτελούν πιά τίποτα άλλο,εκτός από βάρος.Υπάρχουν βέβαια οι εξαιρέσεις, αλίμονο,αν δεν υπήρχαν, ειδικά στην Ελλάδα που για τον Λυκούργο,ή αδιαφορία πρός αυτούς, και πρός τους γονείς θεωρείτο εσχάτη προδοσία, Για τον Πλάτωνα δέ, ή αδιαφορία, ή η άσχημη συμπεριφορά πρός τους γονείς και τους γέροντες θα έπρεπε,να τιμωρείται με ισόβια εξορία από τη Πολιτεία,και αποκλεισμό από κάθε ανθρώπινη συντροφιά.Εδώ και κάποια χρόνια βλέπουμε να ανθεί η επιχείρηση <γηροκομείο>Ό γιος ή η κόρη,δεν έχουν τον χρόνο ,γιατί εργάζονται,ή την υπομονή,και τη θέληση ,κακά τα ψέματα,ας μη γελιόμαστε,να παρασταθούν στον υπερήλικα με προβλήματα υγείας γονιό τους.Είναι εντυπωσιακό πως ενώ ή σύνταξή του ,βοηθάει τον οικογενειακό προγραμματισμό, βλέπουμε να τον απομακρύνουν να τον εγκαταλείπουν στη πραγματικότητα,σε ξένα χέρια,ακόμα και με οικονομικό κόστος.Άσε που είναι φοβερό να βλέπει κανείς αντεικειμενικά, πως εγκαταλείπονται σε φτωχοκομεία,σαν τα φύλλαπου ξεραίνονται και πέφτουν κατά γής, αν δεν έχουν χρήματα........
- Άλλη μια πραγματικότητα του <βάρβαρου>Πολιτισμού μας, που ειδικά σ’αυτά τα χρόνια της Πανδημίας, είναι ολοφάνερη,πιά χωρίς να υπάρχει, ούτε καν ανάγκη συγκάλυψης, ότι στα δημόσια Νοσοκομεία οι γέροντες,αποτελούν τη τελευταία κατηγορία,στην ιεραρχία της περίθαλψης. Ηλικιακός ρατσισμός,σε όλο του το μεγαλείο,έτσι που η ηλικία καθορίζει τον βαθμό ενδιαφέροντος, την ένταση της προσπάθειας να κρατηθεί στη ζωή,εκτός αν,είναι ένα πρόσωπο,με εξουσία, ή αγαπημένο δημόσιο πρόσωπο,στο χώρο της τέχνης για παράδειγμα, κατά προτίμηση, τραγουδοποιού,ποδοσφαιριστή, και πάει λέγοντας,καλά να είναι οι άνθρωποι!
<ΆΣ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΜΕ τους νεότερους,ήταν η φιλοσοφία,των δημόσιων Νοσοκομείων, στη πανδημία όταν φορτωνόταν το σύστημα, Ή εκτίμηση,όπως όλοι θυμόμαστε κάποιου Υπουργού,Αρχιτέκτονα του νέου Ανθρωπισμού ,και εδώ στη Πατρίδα των αξιών,κατά α πρόσφατα χρόνια των μνημονίων, ότι έτσι κι’αλλιώς, οι πιέσεις στο σύστημα γενικά,λογω,των πολυπληθών υπερηλίκων,στον τόπο μας, θα μειωθεί με τον θάνατό τους.έχει τόσκ τραγικότητα,που δεν θελουμε να τον κατονομάσουμε,νιώθοντας αποτροπιασμό .
Για να λέμε όμως τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη,.γιά άρκετους,και βέβαια, για τους δικούς τους λόγους,λογίζεται ως <ανθρωπισμός>ή επιλογή, να μη ταλαιπωρείται ο γέροντας,με άσκοπες θεραπείες.που συμπίπτει κατά κανόνα με το οικονομικό.Αλίμονο στον γέροντα, που δεν έχει μπεζαχτά,όπως προείπαμε,ώστε να πάει στην ιδιωτική περίθαλψη,που χρεώνεται και η οδοντογλυφίδα, και δεν είναι υπερβολή,που θα τον κρατήσουν στη ζωή,με νύχια και με δόντια,που λέει ο σοφός λαός.γιατί ,εκτός της ιαρικής περίθαλψης, και πάλι συμπίπτει με το οικονομικό.
-ΣΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ Νοσοκομεία όσοι τα προτιμούν για τους δικούς τους λόγους,και έχουν τον τρόπο τους είτε οι ίδιοι ,είτε οι οικίοι τους, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ό,τι λείπει από τη φροντίδα,καλύπτεται με παραιατρική,από μια στρατιά,καλοπληρωμένων γυναικών, που αναλαμβάνουν,την ανακούφισή τους,,με ελαφρά τη καρδία, των συγγενών και τη πεποίθηση, ότι κάνουν το χρέος τους. με στόχο πάντα την γαλήνη και την ψυχική ηρεμία τους, , που δεν μπορεί να τη προσφέρουν οι ίδιοι για διαφόρους λόγους που προείπαμε.
_ΔΥΣΤΥΧΩΣ φίλε αναγνώστη,όπως δείχνουν τα πράγματα,οι ανθρώπινες αξίες, που είναι δισεύρετες στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε δεν περιλαμβάνονται στο δόγμα του ατομικισμού,και του χρήματος.Ή Κοινωνική κρίση, που είναι δεμένη με την οικονομική κακά τα ψέματα ,που θα εντείνεται,και θα εντείνεται,, όπως μας πληροφορούν οι <ντελάληδες >σε καθημερινή βάση,<θα έχουμε πολύ δύσκολο χειμώνα κ.λ.π. κ.λ.π. }και κατά πως μαρτυρούν τα σημάδια, θα δοκιμαστούν τα πάντα.
ΕΙΝΑΙ λόγω της νέας μορφής της κλειστής οικογένειας,η αιτία, που η μεγάλη τάξη των γερόντων, στερείται τα νέα μέλη της οικογένειας,και που οι γέροντες ζούν μόνοι,αποξενωμένοι,νεόπτωχοι, στη πλειονότητά τους.,που μετράνε και το ένα ευρώ,πρωτού το δαπανήσουν. Αυτό το ξέρουμε όλοιΤελειώνοντας αυτή τη μικρή γραφή,θα πούμε με το θάρρος της πνευματικής Ελευθερίας, πως είναι υποχρέωση της Πολιτείας ,να φροντίσει εδώ και τώρα, να ανακτήσουν την αξιοπρέπειά τους οι υπερήλικες,που την έχουν απόλυτη ανάγκη,Άν θέλει θα το μπορέσει,αφαιρώντας για παράδειγμα,ένα μικρό μέρος απο τις προμήθειες, τη φοροδιαφυγή,των γνωστών αγνώστων,πλουσίων,και όχι μόνο.Αυτή Ξέρει.........
* Η κα Παυλίνα Μπεχράκη, είναι Εικαστικός, Συγγραφέας και Ποιήτρια από την Κόρινθο.
Ή Σημερινή γραφή μου φίλε αναγνώστη, που ευελπιστώ ότι διαβάζεις τον λόγο μου,είναι συνέχεια του προηγούμενου, είχε σαν θέμα και περιεχόμενο την κρίση του θεσμού της Οικογένειας.Σέ κάποιο σημείο αναφέρθηκα,στην ευθύνη απέναντι στα ηλικιωμένα μέλη της ,τον Παππού και τη γιαγιά πού πρίν κάποια χρόνια, όχι και τόσο μακρινά, ήταν ενεργά μέλη της,είχαν θέση στο καθημερινό τραπέζι, και ρόλο, <ιατρείο ψυχής>, για την ανατροφή των παιδιών.την ζεστή αγκαλιά καταφυγή και τη παραμυθία!
Τα χρόνια της Πανδημίας, βρήκαν τον τόπο μας γεμάτο με ευαγή ιδρύματα,όπως τα λέμε εμείς, οι εκσυχρονιστές, εκτεταμένου κυνισμού.έτσι που στην εσωτερική μας συνείδηση, οι υπερήλικες, δεν αποτελούν πλέον τη φωτισμένη μετάλλαξη μιας πλούσιας σε εμπειρίες ,και γνώσης ζωής, αλλά βάρος..Έχω μαρτυρία φίλου ανθρωπιστή γιατρού, σου λέω αλήθεια φίλε αναγνώστη, που μου είπε,συγκινημένος περιγράφοντας,μια από τις πάμπολλες τραυματικές εμπειρίες του, κατά λέξη.<,Όταν είπα στους οικίους Παυλίνα μου, χαρούμενος,με ανακούφιση, ότι ο ασθενής μου,και υποτίθεται αγαπημένου τους, που ήταν πολύ σοβαρά ευτυχώς ξεπέρασε το πρόβλημα,και είμαστε σε καλό δρόμο,δεν υπάρχει κίνδυνος πιά, για τη χωή του, σε απάντηση, ήλθε η αμηχανία, με μιά πολύ δυσάρεστη για μένα σιωπή,....
-ΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ δεν αποτελούν πιά τίποτα άλλο,εκτός από βάρος.Υπάρχουν βέβαια οι εξαιρέσεις, αλίμονο,αν δεν υπήρχαν, ειδικά στην Ελλάδα που για τον Λυκούργο,ή αδιαφορία πρός αυτούς, και πρός τους γονείς θεωρείτο εσχάτη προδοσία, Για τον Πλάτωνα δέ, ή αδιαφορία, ή η άσχημη συμπεριφορά πρός τους γονείς και τους γέροντες θα έπρεπε,να τιμωρείται με ισόβια εξορία από τη Πολιτεία,και αποκλεισμό από κάθε ανθρώπινη συντροφιά.Εδώ και κάποια χρόνια βλέπουμε να ανθεί η επιχείρηση <γηροκομείο>Ό γιος ή η κόρη,δεν έχουν τον χρόνο ,γιατί εργάζονται,ή την υπομονή,και τη θέληση ,κακά τα ψέματα,ας μη γελιόμαστε,να παρασταθούν στον υπερήλικα με προβλήματα υγείας γονιό τους.Είναι εντυπωσιακό πως ενώ ή σύνταξή του ,βοηθάει τον οικογενειακό προγραμματισμό, βλέπουμε να τον απομακρύνουν να τον εγκαταλείπουν στη πραγματικότητα,σε ξένα χέρια,ακόμα και με οικονομικό κόστος.Άσε που είναι φοβερό να βλέπει κανείς αντεικειμενικά, πως εγκαταλείπονται σε φτωχοκομεία,σαν τα φύλλαπου ξεραίνονται και πέφτουν κατά γής, αν δεν έχουν χρήματα........
- Άλλη μια πραγματικότητα του <βάρβαρου>Πολιτισμού μας, που ειδικά σ’αυτά τα χρόνια της Πανδημίας, είναι ολοφάνερη,πιά χωρίς να υπάρχει, ούτε καν ανάγκη συγκάλυψης, ότι στα δημόσια Νοσοκομεία οι γέροντες,αποτελούν τη τελευταία κατηγορία,στην ιεραρχία της περίθαλψης. Ηλικιακός ρατσισμός,σε όλο του το μεγαλείο,έτσι που η ηλικία καθορίζει τον βαθμό ενδιαφέροντος, την ένταση της προσπάθειας να κρατηθεί στη ζωή,εκτός αν,είναι ένα πρόσωπο,με εξουσία, ή αγαπημένο δημόσιο πρόσωπο,στο χώρο της τέχνης για παράδειγμα, κατά προτίμηση, τραγουδοποιού,ποδοσφαιριστή, και πάει λέγοντας,καλά να είναι οι άνθρωποι!
<ΆΣ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΜΕ τους νεότερους,ήταν η φιλοσοφία,των δημόσιων Νοσοκομείων, στη πανδημία όταν φορτωνόταν το σύστημα, Ή εκτίμηση,όπως όλοι θυμόμαστε κάποιου Υπουργού,Αρχιτέκτονα του νέου Ανθρωπισμού ,και εδώ στη Πατρίδα των αξιών,κατά α πρόσφατα χρόνια των μνημονίων, ότι έτσι κι’αλλιώς, οι πιέσεις στο σύστημα γενικά,λογω,των πολυπληθών υπερηλίκων,στον τόπο μας, θα μειωθεί με τον θάνατό τους.έχει τόσκ τραγικότητα,που δεν θελουμε να τον κατονομάσουμε,νιώθοντας αποτροπιασμό .
Για να λέμε όμως τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη,.γιά άρκετους,και βέβαια, για τους δικούς τους λόγους,λογίζεται ως <ανθρωπισμός>ή επιλογή, να μη ταλαιπωρείται ο γέροντας,με άσκοπες θεραπείες.που συμπίπτει κατά κανόνα με το οικονομικό.Αλίμονο στον γέροντα, που δεν έχει μπεζαχτά,όπως προείπαμε,ώστε να πάει στην ιδιωτική περίθαλψη,που χρεώνεται και η οδοντογλυφίδα, και δεν είναι υπερβολή,που θα τον κρατήσουν στη ζωή,με νύχια και με δόντια,που λέει ο σοφός λαός.γιατί ,εκτός της ιαρικής περίθαλψης, και πάλι συμπίπτει με το οικονομικό.
-ΣΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ Νοσοκομεία όσοι τα προτιμούν για τους δικούς τους λόγους,και έχουν τον τρόπο τους είτε οι ίδιοι ,είτε οι οικίοι τους, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ό,τι λείπει από τη φροντίδα,καλύπτεται με παραιατρική,από μια στρατιά,καλοπληρωμένων γυναικών, που αναλαμβάνουν,την ανακούφισή τους,,με ελαφρά τη καρδία, των συγγενών και τη πεποίθηση, ότι κάνουν το χρέος τους. με στόχο πάντα την γαλήνη και την ψυχική ηρεμία τους, , που δεν μπορεί να τη προσφέρουν οι ίδιοι για διαφόρους λόγους που προείπαμε.
_ΔΥΣΤΥΧΩΣ φίλε αναγνώστη,όπως δείχνουν τα πράγματα,οι ανθρώπινες αξίες, που είναι δισεύρετες στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε δεν περιλαμβάνονται στο δόγμα του ατομικισμού,και του χρήματος.Ή Κοινωνική κρίση, που είναι δεμένη με την οικονομική κακά τα ψέματα ,που θα εντείνεται,και θα εντείνεται,, όπως μας πληροφορούν οι <ντελάληδες >σε καθημερινή βάση,<θα έχουμε πολύ δύσκολο χειμώνα κ.λ.π. κ.λ.π. }και κατά πως μαρτυρούν τα σημάδια, θα δοκιμαστούν τα πάντα.
ΕΙΝΑΙ λόγω της νέας μορφής της κλειστής οικογένειας,η αιτία, που η μεγάλη τάξη των γερόντων, στερείται τα νέα μέλη της οικογένειας,και που οι γέροντες ζούν μόνοι,αποξενωμένοι,νεόπτωχοι, στη πλειονότητά τους.,που μετράνε και το ένα ευρώ,πρωτού το δαπανήσουν. Αυτό το ξέρουμε όλοιΤελειώνοντας αυτή τη μικρή γραφή,θα πούμε με το θάρρος της πνευματικής Ελευθερίας, πως είναι υποχρέωση της Πολιτείας ,να φροντίσει εδώ και τώρα, να ανακτήσουν την αξιοπρέπειά τους οι υπερήλικες,που την έχουν απόλυτη ανάγκη,Άν θέλει θα το μπορέσει,αφαιρώντας για παράδειγμα,ένα μικρό μέρος απο τις προμήθειες, τη φοροδιαφυγή,των γνωστών αγνώστων,πλουσίων,και όχι μόνο.Αυτή Ξέρει.........
* Η κα Παυλίνα Μπεχράκη, είναι Εικαστικός, Συγγραφέας και Ποιήτρια από την Κόρινθο.
Αφήστε ένα σχόλιο