«Με το βραδυνό ταχυδρομείο» του Βασίλη Κωστάρα η έναρξη της θεατρικής σεζόν για το Θέατρο Περιγιαλίου! /Φ.1811
| ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΙΑΚΗ ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ |
Γράφει - Επιμελείται
Εύη Κοκκίνου - Κελλάρη*
Εύη Κοκκίνου - Κελλάρη*
«Με το βραδυνό ταχυδρομείο» του δικού μας Κορίνθιου συγγραφέα, χρονογράφου, αγαπημένου γείτονα και φίλου, Βασίλη Κωστάρα, που έφυγε νωρίς, σε σκηνοθεσία Παύλου Γιαννακάκου και μουσική επένδυση Νίκου Γιαννακάκου, άνοιξε η αυλαία της θεατρικής σεζόν στο Θέατρο Περιγιαλίου, το Σάββατο, 8 Οκτωβρίου 2022.
Στους 5ους πανελλήνιους αγώνες θεατρικών εργαστηρίων ΘΕΣΜα Σπερχειάδας Σεπτέμβρης 2022, το έργο βραβεύτηκε με το Α' Βραβείο γυναικείου ρόλου στην Πολυξένη Ορκοπούλου-Ξανθάκη για την ερμηνεία της, το Α' Βραβείο μουσικής σύνθεσης στον Νίκο Γιαννακάκο, ενώ η Πολυξένη Ορκοπούλου-Ξανθάκη βραβεύτηκε ως η πιο αγαπημένη ηθοποιός του κοινού και η παράσταση με το βραβείο δεύτερης καλύτερης παράστασης κοινού.
Ένας θεατρικός μονόλογος, από μία γυναίκα, τη Μαρίνα, η οποία με λόγια απλά, καθημερινά, αναπολεί τη ζωή της και φέρνει στην επιφάνεια βιώματα, αδιέξοδα και αλήθειες τόσο οικείες σε όλες τις γυναίκες του κόσμου. Οι πολλαπλοί ρόλοι της γυναίκας, Μαρίνας, ως συζύγου, μητέρας και εργαζόμενης όλη την ημέρα αντιμετωπίζοντας τον τεμπέλη σύζυγο, τα απαιτητικά και αγνώμονα πεθερικά, την αδικία και άνιση μεταχείριση της γυναίκας έναντι του ανδρός, τον ασεβή και άξεστο εργοδότη/προϊστάμενο στο δημόσιο, τους απαιτητικούς «πολίτες» στην πρωινή της δουλειά στο Δημόσιο και τους μεθυσμένους πελάτες στην ταβέρνα το βράδυ, την εν γένει αδιάφορη και ανδροκρατούμενη κοινωνία, είναι στο επίκεντρο του έργου. Η Μαρίνα εξωτερικεύει τα βιώματά της, τα πάθη και τη μίζερη ζωή της, πολλές φορές με χιούμορ, παραδομένη όμως πλήρως σε αυτήν και χωρίς καμία διάθεση να την αλλάξει… Ένα έργο που δυστυχώς βρίσκει αποδέκτες στη «σύγχρονη» εποχή μας!
Η επιτυχημένη, δραστήρια και πολυβραβευμένη ηθοποιός, Πολυξένη Ορκοπούλου Ξανθάκη, μόνη επί σκηνής, διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού, μας καθήλωσε για μία ακόμη φορά με την υποκριτική της δεινότητα, το πάθος, την εκφραστική κίνηση, την παραστατικότητα και τον λόγο της, εκπληρώνοντας ένα ηθικό «χρέος» προς τον συγγραφέα του έργου, Βασίλη Κωστάρα, που την είχε τιμήσει με την επιλογή του να ανεβάσει η ίδια το έργο του στο «Θέατρο Περιγιαλίου».
Θερμά τα λόγια της Πολυξένης Ορκοπούλου Ξανθάκη, μετά το πέρας της παράστασης, για τον Κορίνθιο Συγγραφέα Βασίλη Κωστάρα, την μνήμη του οποίου τίμησε με σεβασμό και αξιοσύνη!
Δάκρυα συγκίνησης προκάλεσε επίσης στους γνώστες του ανθρώπου η επιστολή της συζύγου του συγγραφέα, Γιώτας Κωστάρα-Παπαγιαννοπούλου, προς την Πολυξένη, όταν το 2007 ανέβασε για πρώτη φορά το έργο στο Θέατρο Περιγιαλίου στη μνήμη του συγγραφέα. Αξίζει να τη διαβάσετε, για να θυμηθείτε όσοι γνωρίζατε την Γιώτα, αλλά και να μάθετε όσοι νεώτεροι δεν είχατε την τύχη αυτή, το μεγαλείο και την ευγένεια της ψυχής της:
«Αγαπημένη μου Πολυξένη
Θέλω να σε ευχαριστήσω θερμά, για το εξαιρετικό αφιέρωμα στην μνήμη του Βασίλη Κωστάρα και να σε συγχαρώ, για την εξαιρετική ερμηνεία σου στον μονόλογό του «ΜΕ ΤΟ ΒΡΑΔΥΝΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ».
Επειδή, κατά τη διάρκεια της παράστασης προσπάθησα να βλέπω μέσα και πίσω από την αισθητή εικόνα, θα σου πω ότι είδα μια ερμηνεύτρια «ευλαβικά εγκλωβισμένη» στο πάθος της για την υποκριτική Τέχνη, που επικοινωνούσε μυστικά με το πνεύμα του Συγγραφέα και επειδή πιστεύω ότι κάθε ακίβδηλη και δυνατή δημιουργία απαιτεί πάθος γνήσιο και ασυμβίβαστο, σου εύχομαι να παραμείνεις μέσα σ΄αυτό, για να τρέφεται πάντα το θεατρικό σου όνειρο.
Ερμηνεύοντας με δέος τον μονόλογο, ανακάλεσες στην σκηνή την πνευματική οντότητα του Βασίλη, εκπληρώνοντας ταυτόχρονα το χρέος σου, κατά την επιθυμία του. Ήσουν αποκαλυπτική και συγκινητική και θα το κατάλαβες πιστεύω από το χειροκρότημα και τις θερμές γενικώς εκδηλώσεις του κοινού.
Παράλληλα, μέσα από αυτό το γράμμα θέλω, να ευχαριστήσω τον αγαπητό και ταλαντούχο σκηνοθέτη Παύλο Γιαννακάκο, ο οποίος επωμίσθηκε την σκηνοθεσία του έργου με μεγάλο σεβασμό προς τον Συγγραφέα, καθώς και τον ευγενικό του γυιο Νίκο Γιαννακάκο, ο οποίος με την λεπτή του αίσθηση και την μουσική του παιδεία, συνέθεσε την ιδιαίτερη μουσική επένδυσή του. Ακόμα συγχαίρω τους συνειδητοποιημένους, σεμνούς και αθόρυβους συνεργάτες σου, που στήριξαν την παράσταση, εργαζόμενοι πίσω από τα φώτα της σκηνής.
Η προσπάθειά σου, να φανείς αντάξια των προσδοκιών του Συγγραφέα (αφού ως γνωστόν σου είχε προτείνει κατ΄επανάληψη, να ενσαρκώσεις την ηρωίδα του έργου του) σε τιμά. Κατάφερες να αισθητοποιήσεις την ευρηματικότητά του, τη διεισδυτική του ικανότητα, το χιούμορ και την αριστοτεχνική του σύλληψη.
Το αφιέρωμα στην μνήμη του Βασίλη, το βράδυ της 19-11-07 ήταν μυσταγωγικό. Τα παιδιά μου και εγώ, σας ευχαριστούμε όλους θερμά αλλά και ιδιαιτέρως εσένα. Καλή πορεία στ΄όνειρο!
Με αγάπη
Γιώτα Β. Κωστάρα»
Ο Βασίλης Κωστάρας (1931-2000) ήταν μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και χρονογράφος, εκτός από τα πολυάριθμα δε χρονογραφήματα που δημοσίευσε στον τύπο της εποχής έχει γράψει 1) μυθιστορήματα: η Κούκλα (1976), Φυγή στο φως (1977), Η κραυγή του ήλιου (1979), Ζήτημα ευθύνης (1980), Ο τρομοκράτης (1985), 2) διηγήματα: Η γύφτισσα (1983), Το τελευταίο φθινόπωρο (1997), 3) θεατρικά: Το πειραματόζωο, Με αριθμό πρωτοκόλλου, Οι χειραφετημένοι, Το άδειο καπέλο, Ο σαλπιγκτής της γέφυρας, 4) τηλεοπτικά σενάρια: Το παιγνίδι (1978), Το μινόρε της αυγής (1983), Ερωτικά της Εδέμ (1993) κ.α..
Το παρόν αφιερώνεται στη μνήμη τόσο του ιδίου του συγγραφέα, Βασίλη Κωστάρα, όσο και της αγαπημένης, ευγενούς Κορίνθιας συζύγου του, Γιώτας, αδελφής του Μαέστρου της Χορωδίας Κορίνθου, Αλέκου Παπαγιαννόπουλου, οι οποίοι άφησαν πίσω τους δύο υπέροχα παιδιά και επιστήμονες, την Κατερίνα και τον Γιώργο Κωστάρα.
Συγχαρητήρια στο Θέατρο Περιγιαλίου, στην Πολυξένη Ορκοπούλου Ξανθάκη για την επιλογή του έργου και τη συγκλονιστική ερμηνεία, στον σκηνοθέτη Παύλο Γιαννακάκο, στον Νίκο Γιαννακάκο για την πρωτότυπη μουσική, στους λοιπούς συντελεστές του έργου και στους φίλους του Θεάτρου Περιγιαλίου, οι οποίοι διακριτικά και αθόρυβα συνδράμουν όλες τις προσπάθειες να μείνει ανοιχτό και δραστήριο αυτό το πολιτιστικό στολίδι του τόπου μας!
Στους 5ους πανελλήνιους αγώνες θεατρικών εργαστηρίων ΘΕΣΜα Σπερχειάδας Σεπτέμβρης 2022, το έργο βραβεύτηκε με το Α' Βραβείο γυναικείου ρόλου στην Πολυξένη Ορκοπούλου-Ξανθάκη για την ερμηνεία της, το Α' Βραβείο μουσικής σύνθεσης στον Νίκο Γιαννακάκο, ενώ η Πολυξένη Ορκοπούλου-Ξανθάκη βραβεύτηκε ως η πιο αγαπημένη ηθοποιός του κοινού και η παράσταση με το βραβείο δεύτερης καλύτερης παράστασης κοινού.
Ένας θεατρικός μονόλογος, από μία γυναίκα, τη Μαρίνα, η οποία με λόγια απλά, καθημερινά, αναπολεί τη ζωή της και φέρνει στην επιφάνεια βιώματα, αδιέξοδα και αλήθειες τόσο οικείες σε όλες τις γυναίκες του κόσμου. Οι πολλαπλοί ρόλοι της γυναίκας, Μαρίνας, ως συζύγου, μητέρας και εργαζόμενης όλη την ημέρα αντιμετωπίζοντας τον τεμπέλη σύζυγο, τα απαιτητικά και αγνώμονα πεθερικά, την αδικία και άνιση μεταχείριση της γυναίκας έναντι του ανδρός, τον ασεβή και άξεστο εργοδότη/προϊστάμενο στο δημόσιο, τους απαιτητικούς «πολίτες» στην πρωινή της δουλειά στο Δημόσιο και τους μεθυσμένους πελάτες στην ταβέρνα το βράδυ, την εν γένει αδιάφορη και ανδροκρατούμενη κοινωνία, είναι στο επίκεντρο του έργου. Η Μαρίνα εξωτερικεύει τα βιώματά της, τα πάθη και τη μίζερη ζωή της, πολλές φορές με χιούμορ, παραδομένη όμως πλήρως σε αυτήν και χωρίς καμία διάθεση να την αλλάξει… Ένα έργο που δυστυχώς βρίσκει αποδέκτες στη «σύγχρονη» εποχή μας!
Η επιτυχημένη, δραστήρια και πολυβραβευμένη ηθοποιός, Πολυξένη Ορκοπούλου Ξανθάκη, μόνη επί σκηνής, διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού, μας καθήλωσε για μία ακόμη φορά με την υποκριτική της δεινότητα, το πάθος, την εκφραστική κίνηση, την παραστατικότητα και τον λόγο της, εκπληρώνοντας ένα ηθικό «χρέος» προς τον συγγραφέα του έργου, Βασίλη Κωστάρα, που την είχε τιμήσει με την επιλογή του να ανεβάσει η ίδια το έργο του στο «Θέατρο Περιγιαλίου».
Θερμά τα λόγια της Πολυξένης Ορκοπούλου Ξανθάκη, μετά το πέρας της παράστασης, για τον Κορίνθιο Συγγραφέα Βασίλη Κωστάρα, την μνήμη του οποίου τίμησε με σεβασμό και αξιοσύνη!
Δάκρυα συγκίνησης προκάλεσε επίσης στους γνώστες του ανθρώπου η επιστολή της συζύγου του συγγραφέα, Γιώτας Κωστάρα-Παπαγιαννοπούλου, προς την Πολυξένη, όταν το 2007 ανέβασε για πρώτη φορά το έργο στο Θέατρο Περιγιαλίου στη μνήμη του συγγραφέα. Αξίζει να τη διαβάσετε, για να θυμηθείτε όσοι γνωρίζατε την Γιώτα, αλλά και να μάθετε όσοι νεώτεροι δεν είχατε την τύχη αυτή, το μεγαλείο και την ευγένεια της ψυχής της:
«Αγαπημένη μου Πολυξένη
Θέλω να σε ευχαριστήσω θερμά, για το εξαιρετικό αφιέρωμα στην μνήμη του Βασίλη Κωστάρα και να σε συγχαρώ, για την εξαιρετική ερμηνεία σου στον μονόλογό του «ΜΕ ΤΟ ΒΡΑΔΥΝΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ».
Επειδή, κατά τη διάρκεια της παράστασης προσπάθησα να βλέπω μέσα και πίσω από την αισθητή εικόνα, θα σου πω ότι είδα μια ερμηνεύτρια «ευλαβικά εγκλωβισμένη» στο πάθος της για την υποκριτική Τέχνη, που επικοινωνούσε μυστικά με το πνεύμα του Συγγραφέα και επειδή πιστεύω ότι κάθε ακίβδηλη και δυνατή δημιουργία απαιτεί πάθος γνήσιο και ασυμβίβαστο, σου εύχομαι να παραμείνεις μέσα σ΄αυτό, για να τρέφεται πάντα το θεατρικό σου όνειρο.
Ερμηνεύοντας με δέος τον μονόλογο, ανακάλεσες στην σκηνή την πνευματική οντότητα του Βασίλη, εκπληρώνοντας ταυτόχρονα το χρέος σου, κατά την επιθυμία του. Ήσουν αποκαλυπτική και συγκινητική και θα το κατάλαβες πιστεύω από το χειροκρότημα και τις θερμές γενικώς εκδηλώσεις του κοινού.
Παράλληλα, μέσα από αυτό το γράμμα θέλω, να ευχαριστήσω τον αγαπητό και ταλαντούχο σκηνοθέτη Παύλο Γιαννακάκο, ο οποίος επωμίσθηκε την σκηνοθεσία του έργου με μεγάλο σεβασμό προς τον Συγγραφέα, καθώς και τον ευγενικό του γυιο Νίκο Γιαννακάκο, ο οποίος με την λεπτή του αίσθηση και την μουσική του παιδεία, συνέθεσε την ιδιαίτερη μουσική επένδυσή του. Ακόμα συγχαίρω τους συνειδητοποιημένους, σεμνούς και αθόρυβους συνεργάτες σου, που στήριξαν την παράσταση, εργαζόμενοι πίσω από τα φώτα της σκηνής.
Η προσπάθειά σου, να φανείς αντάξια των προσδοκιών του Συγγραφέα (αφού ως γνωστόν σου είχε προτείνει κατ΄επανάληψη, να ενσαρκώσεις την ηρωίδα του έργου του) σε τιμά. Κατάφερες να αισθητοποιήσεις την ευρηματικότητά του, τη διεισδυτική του ικανότητα, το χιούμορ και την αριστοτεχνική του σύλληψη.
Το αφιέρωμα στην μνήμη του Βασίλη, το βράδυ της 19-11-07 ήταν μυσταγωγικό. Τα παιδιά μου και εγώ, σας ευχαριστούμε όλους θερμά αλλά και ιδιαιτέρως εσένα. Καλή πορεία στ΄όνειρο!
Με αγάπη
Γιώτα Β. Κωστάρα»
Ο Βασίλης Κωστάρας (1931-2000) ήταν μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και χρονογράφος, εκτός από τα πολυάριθμα δε χρονογραφήματα που δημοσίευσε στον τύπο της εποχής έχει γράψει 1) μυθιστορήματα: η Κούκλα (1976), Φυγή στο φως (1977), Η κραυγή του ήλιου (1979), Ζήτημα ευθύνης (1980), Ο τρομοκράτης (1985), 2) διηγήματα: Η γύφτισσα (1983), Το τελευταίο φθινόπωρο (1997), 3) θεατρικά: Το πειραματόζωο, Με αριθμό πρωτοκόλλου, Οι χειραφετημένοι, Το άδειο καπέλο, Ο σαλπιγκτής της γέφυρας, 4) τηλεοπτικά σενάρια: Το παιγνίδι (1978), Το μινόρε της αυγής (1983), Ερωτικά της Εδέμ (1993) κ.α..
Το παρόν αφιερώνεται στη μνήμη τόσο του ιδίου του συγγραφέα, Βασίλη Κωστάρα, όσο και της αγαπημένης, ευγενούς Κορίνθιας συζύγου του, Γιώτας, αδελφής του Μαέστρου της Χορωδίας Κορίνθου, Αλέκου Παπαγιαννόπουλου, οι οποίοι άφησαν πίσω τους δύο υπέροχα παιδιά και επιστήμονες, την Κατερίνα και τον Γιώργο Κωστάρα.
Συγχαρητήρια στο Θέατρο Περιγιαλίου, στην Πολυξένη Ορκοπούλου Ξανθάκη για την επιλογή του έργου και τη συγκλονιστική ερμηνεία, στον σκηνοθέτη Παύλο Γιαννακάκο, στον Νίκο Γιαννακάκο για την πρωτότυπη μουσική, στους λοιπούς συντελεστές του έργου και στους φίλους του Θεάτρου Περιγιαλίου, οι οποίοι διακριτικά και αθόρυβα συνδράμουν όλες τις προσπάθειες να μείνει ανοιχτό και δραστήριο αυτό το πολιτιστικό στολίδι του τόπου μας!
* Η Εύη Κοκκίνου
είναι Δικηγόρος
Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια
Msc Διοίκηση Τουρ/κών Επιχειρήσεων
Δ/νση: Απ. Παύλου 40-Κόρινθος 20131
Τηλ.: 2741084568 & 6944964225
email: ekokklaw@otenet.gr
Αφήστε ένα σχόλιο