Από εδώ ξεκίνησε ο Ελληνοιταλικός πόλεμος: Ο τορπιλισμός της «Έλλης» από Ιταλούς στο λιμάνι της Τήνου (Φ.1815)
 |
Θεόδωρος Σαρέλας |
Στις 15 Αυγούστου του 1940 η φασιστική Ιταλία προχωρά σε μια πρωτοφανή πρόκληση κατά της Ελλάδας; Ένα υποβρύχιο της τορπιλίζει και βυθίζει στην Τήνο το εύδρομο «Έλλη», το καμάρι του ελληνικού στόλου.
Οι ιταλικές προκλήσεις κλιμακώνονται , επικίνδυνα από τον Ιούλιο του 1940 στοχεύουν στη δημιουργία θερμού επεισοδίου και στη συνέχεια στην κατάληψη μεγάλου τμήματος της ελληνικής Ηπείρου (της λεγόμενης Τσαμουριάς), καθώς και της Κέρκυρας, από τις ιταλικές δυνάμεις.
Στα πλαίσια των προκλήσεων αυτών, τρία ιταλικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν απρόκλητα στις 12 Ιουλίου δυο ελληνικά πολεμικά πλοία πάνω από τη Γραμβούσα της Κρήτης, ενώ στις 30 Ιουλίου ένα άλλο ιταλικό αεροσκάφος επιτίθεται εναντίον δυο ελληνικών αντιτορπιλικών κοντά στην Κόρινθο, καθώς και εναντίον δυο υποβρυχίων στο λιμάνι της Ναυπάκτου. Η ελληνική κυβέρνηση δεν απαντά στις επιθετικές αυτές ενέργειες, για να μην οξύνει τα πνεύματα.
Λίγες ημέρες αργότερα, η Ιταλία εξαπολύει πρωτοφανή φραστική επίθεση εναντίον της Ελλάδας (μέσω του επίσημου πρακτορείου «Στεφάνι» και του φασιστικού Τύπου και ραδιοφώνου), για υποτιθέμενη ανάμιξη των ελληνικών αρχών στη δολοφονία του Αλβανού «πατριώτη» Νταούτ Χότζα. Πρόκειται και πάλι για μια νέα ιταλική πρόκληση, που επίσης μένει αναπάντητη από την κυβέρνηση Μεταξά.
Η νέα και μεγαλύτερη ιταλική επίθεση γίνεται στις 15 Αυγούστου 1940 (ανήμερα της Παναγίας) στο λιμάνι της Τήνου.
Στόχος είναι αυτή τη φορά το εύδρομο «‘Ελλη», το καμάρι του ελληνικού στόλου, που βρισκόταν εκεί αγκυροβολημένο και σημαιοστολισμένο, σε απόσταση 800 μέτρων από το λιμενοβραχίονα (για να πάρει μέρος στους εορτασμούς). Πιο συγκεκριμένα, στις 8.30’ ακριβώς, εξαπολύονται εναντίον του ελληνικού πλοίου τρεις τορπίλες. Η μια το πλήττει ακριβώς στη μέση, ενώ οι δυο άλλες αστοχούν και εκρήγνυνται στο λιμενοβραχίονα.
Το χτύπημα στο «‘Ελλη» είναι καίριο και σε μισή περίπου ώρα, αφού πιάνει φωτιά, βυθίζεται:
Θύματα του σαμποτάζ ο υποκελευστής μηχανικός Παπανικολάου και οκτώ άνδρες του μηχανοστασίου. Από τις τορπίλες που πέφτουν στο λιμενοβραχίονα προκαλούνται μόνο τραυματισμοί, ενώ μια γυναίκα πεθαίνει από συγκοπή.
Η ταυτότητα του υποβρυχίου που έκανε την ύπουλη επίθεση είναι γνωστή, η κυβέρνηση όμως του Ιωάννη Μεταξά προτιμά και πάλι να σιωπήσει και να δηλώσει ότι πρόκειται για σκάφος «αγνώ¬ στου ταυτότητος». Θα επιμείνει στην ίδια στάση και όταν, την ίδια μέρα, δυο ιταλικά αεροπλάνα θα επιτεθούν εναντίον του ελληνικού πλοίου «Τρίτων», κοντά στην Πάνορμο της Κρήτης.
Από την επομένη της επίθεσης αυτής, η κυβέρνηση Μεταξά αναζητεί διπλωματική διέξοδο από την κρίση και ζητά μέχρι και τη μεσολάβηση του Χίτλερ για να σταματήσει τις ιταλικές προκλήσεις και να εμποδίσει την έκρηξη πολέμου εναντίον της Ιταλίας.
Κατά τις εβδομάδες που ακολουθούν, οι ιταλικές προκλήσεις περιορίζονται κάπως, χωρίς όμως να σταματήσουν εντελώς. Ωστόσο η μοιραία 28η Οκτωβρίου είναι πια κοντά.
*Ο κ. Θεόδωρος Σαρέλας, είναι κειμενογράφος, κάτοικος Αγίων Θεοδώρων Κορινθίας.
Οι ιταλικές προκλήσεις κλιμακώνονται , επικίνδυνα από τον Ιούλιο του 1940 στοχεύουν στη δημιουργία θερμού επεισοδίου και στη συνέχεια στην κατάληψη μεγάλου τμήματος της ελληνικής Ηπείρου (της λεγόμενης Τσαμουριάς), καθώς και της Κέρκυρας, από τις ιταλικές δυνάμεις.
Στα πλαίσια των προκλήσεων αυτών, τρία ιταλικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν απρόκλητα στις 12 Ιουλίου δυο ελληνικά πολεμικά πλοία πάνω από τη Γραμβούσα της Κρήτης, ενώ στις 30 Ιουλίου ένα άλλο ιταλικό αεροσκάφος επιτίθεται εναντίον δυο ελληνικών αντιτορπιλικών κοντά στην Κόρινθο, καθώς και εναντίον δυο υποβρυχίων στο λιμάνι της Ναυπάκτου. Η ελληνική κυβέρνηση δεν απαντά στις επιθετικές αυτές ενέργειες, για να μην οξύνει τα πνεύματα.
Λίγες ημέρες αργότερα, η Ιταλία εξαπολύει πρωτοφανή φραστική επίθεση εναντίον της Ελλάδας (μέσω του επίσημου πρακτορείου «Στεφάνι» και του φασιστικού Τύπου και ραδιοφώνου), για υποτιθέμενη ανάμιξη των ελληνικών αρχών στη δολοφονία του Αλβανού «πατριώτη» Νταούτ Χότζα. Πρόκειται και πάλι για μια νέα ιταλική πρόκληση, που επίσης μένει αναπάντητη από την κυβέρνηση Μεταξά.
Η νέα και μεγαλύτερη ιταλική επίθεση γίνεται στις 15 Αυγούστου 1940 (ανήμερα της Παναγίας) στο λιμάνι της Τήνου.
Στόχος είναι αυτή τη φορά το εύδρομο «‘Ελλη», το καμάρι του ελληνικού στόλου, που βρισκόταν εκεί αγκυροβολημένο και σημαιοστολισμένο, σε απόσταση 800 μέτρων από το λιμενοβραχίονα (για να πάρει μέρος στους εορτασμούς). Πιο συγκεκριμένα, στις 8.30’ ακριβώς, εξαπολύονται εναντίον του ελληνικού πλοίου τρεις τορπίλες. Η μια το πλήττει ακριβώς στη μέση, ενώ οι δυο άλλες αστοχούν και εκρήγνυνται στο λιμενοβραχίονα.
Το χτύπημα στο «‘Ελλη» είναι καίριο και σε μισή περίπου ώρα, αφού πιάνει φωτιά, βυθίζεται:
Θύματα του σαμποτάζ ο υποκελευστής μηχανικός Παπανικολάου και οκτώ άνδρες του μηχανοστασίου. Από τις τορπίλες που πέφτουν στο λιμενοβραχίονα προκαλούνται μόνο τραυματισμοί, ενώ μια γυναίκα πεθαίνει από συγκοπή.
Η ταυτότητα του υποβρυχίου που έκανε την ύπουλη επίθεση είναι γνωστή, η κυβέρνηση όμως του Ιωάννη Μεταξά προτιμά και πάλι να σιωπήσει και να δηλώσει ότι πρόκειται για σκάφος «αγνώ¬ στου ταυτότητος». Θα επιμείνει στην ίδια στάση και όταν, την ίδια μέρα, δυο ιταλικά αεροπλάνα θα επιτεθούν εναντίον του ελληνικού πλοίου «Τρίτων», κοντά στην Πάνορμο της Κρήτης.
Από την επομένη της επίθεσης αυτής, η κυβέρνηση Μεταξά αναζητεί διπλωματική διέξοδο από την κρίση και ζητά μέχρι και τη μεσολάβηση του Χίτλερ για να σταματήσει τις ιταλικές προκλήσεις και να εμποδίσει την έκρηξη πολέμου εναντίον της Ιταλίας.
Κατά τις εβδομάδες που ακολουθούν, οι ιταλικές προκλήσεις περιορίζονται κάπως, χωρίς όμως να σταματήσουν εντελώς. Ωστόσο η μοιραία 28η Οκτωβρίου είναι πια κοντά.
*Ο κ. Θεόδωρος Σαρέλας, είναι κειμενογράφος, κάτοικος Αγίων Θεοδώρων Κορινθίας.
Αφήστε ένα σχόλιο