ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ (Φ.1817)
ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΦΕΔΡΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΥΠΟ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗ
(Ομιλία της ημέρας στον Ι.Ν. Αγίου Κωνσταντίνου στην Ομόνοια Αθηνών)
Κυρίες και κύριοι,
Ζούμε δύσκολες μέρες.
Κλίμα απαισιοδοξίας επικρατεί.
Σκέψεις εφιαλτικές μας βασανίζουν.
Ανησυχούμε για το αύριο του τόπου μας.
Με φόβο διαπιστώνουμε ότι ο εχθρός αυτή τη φορά δεν βρίσκεται έξω από τα τείχη.
Αλλά έχει βρει αφύλακτες τις ιδεολογικές μας κ ε ρ κ ό -πορτες και έχει φωλιάσει μέσα στις ψυχές μας.
Ο εχθρός είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Γκρεμίζουμε, με μανία τις γέφυρες που μας συνδέουν με το ένδοξο παρελθόν μας.
Αδιαφορούμε για την ιστορία μας. Εγκαταλείπουμε τις Ορθόδοξες χριστιανικές παραδόσεις μας.
Δολοφονούμε τη γλώσσα μας.
Αφήσαμε τους γείτονες να μας λοιδορούν.
Τους αφήσαμε να φωλιάσουν μέσα στα σπίτια μας και να απειλούν την ακεραιότητά μας.
Και εμείς βυθισμένοι σ’ ένα πέλμα καλοπέρασης, ευδαιμονισμού, ωχαδελφισμού, και μικροδοξίας.
Καρτερούμε την σημερινή ημέρα για να πάρουμε επιτέλους μια ανάσα περηφάνιας και πατριωτισμού.
Διότι, εάν η αναβάπτιση στα εθνικά νάματα εξασφαλίζει την συντήρηση και την προαγωγή των εθνών, τώρα στις δύσκολες στιγμές που περνάμε σαν έθνος, επιτακτικά διακρίνεται η φωνή της ιστορίας, για να μας αφυπνίσει και να μας παρουσιάσει ολόκληρο το χρέος μας και να μας δείξει πως πρέπει να εορτάζουμε, και πως πρέπει να υμνούμε εθνικές εορτές σαν την σημερινή ημέρα.
Όλοι γνωρίζουμε, ότι οι θρύλοι φθείρονται στο διάβα του χρόνου και στα περάσματα των καιρών.
Και τα σχήματα των γεγονότος αυτών όσο αιματηρά κι αν ήταν, χάνουν συχνά τα πλαίσια και τα περιγράμματα τους μέσα στο νέφος της μνήμης.
Ειδικότερα δε ο Έλληνας, πάσχει από την ασθένεια της αμνησίας, και το χειρότερο ότι εξοικειώνεται με αυτά τα απίστευτα κατορθώματα που σαν φυλή, ή ακόμα και σαν άτομο έχει πραγματοποιήσει.
Έτσι μέσα στη σημερινή πραγματικότητα ας βάλουμε την καρδιά μας να ηρεμήσει, και την ψυχή μας να γαληνέψει και να σκεπτούμε ότι την ημέρα που σήμερα τιμούμε «την ημέρα του Έφεδρου Πολεμιστή και της πολεμικής Αρετής της φυλής μας» είναι πράγματι μια ημέρα όλως εξαιρετική.
Σήμερα γιορτάζουμε αυτή την αρετή που αρχίζει από τα βάθη των αιώνων, από τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες από το Μιλτιάδη στο Μαραθώνα, από το Θεμιστοκλή στη Σαλαμίνα, από τον Κολοκοτρώνη στα Δερβενάκια, από τον Παπαφλέσσα στο Μανιακή, από τον Δαβάκη στην Πίνδο και τον Αλέξανδρο Διάκο στον Ελληνοιταλικό Πόλεμο.
Είναι πάντα το ίδιο πνεύμα η ίδια Αρετή, που κυριάρχησε σε κάθε ιστορική στιγμή του έθνους και που οδήγησε την φυλή μας να γράψει τις ηρωικότερες στιγμές στην ιστορία μας.
Η ελληνική ψυχή, δεν υπολόγισε ποτέ τους κανόνες της λογικής και του ψυχρού ορθολογισμού και δεν υποχώρησε στη δύναμη των σταθμών και των υλικών μέσων.
Έτσι πάντοτε το επέβαλε η φύση του εθνικισμού μας, η μορφή των εθνικών μας ιδανικών, οι σκοποί του ιστορικού μας μέλλοντος.
Μαχητές που έχουν την ιστορία αυτή ούτε στη βία υποτάχθηκαν ούτε από δόλο εξαπατήθηκαν.
Αρνήθηκαν πάντοτε τον εύκολο δρόμο και προτίμησαν τον τραχύ και ανηφορικό, που τους οδηγούσε πολλές φορές εις τον θάνατο.
Στάθηκαν άξιοι κληρονόμοι και πιστοί θεματοφύλακες γύρω από τον εθνικό θησαυρό, που η θεία βούληση τους εμπιστεύθηκε.
Δεν είχαν πάντοτε την υλική δύναμη που χρειαζόταν αλλά είχαν τη θέληση. Και η θέληση είναι ισχυρότερη από το χρόνο και το θάνατο γιατί πηγάζει από το πνεύμα και την αρετή.
Γι’ αυτό και εμείς, νέοι και γέροι φέρνουμε νοερά σήμερα με ευλάβεια τις θρυλικές σας μορφές στη μνήμη μας που δεν έχουν πεθάνει για να σας διακηρύξουμε.
Εμείς οι Έλληνες έφεδροι μαχητές, είμαστε παρόντες με το όπλο παραπόδας εδώ στο προσκλητήριο που δεν έπαψαν ποτέ να το σαλπίζουν για το έθνος μας οι σάλπιγγες της ιστορίας.
Να’ μαστε εδώ παρόντες.
Ότι μας διατάξατε το τηρούμε, και ότι θα μας διατάξετε θα εκτελέσουμε.
Χιλιάδες σταυροί σε όλες τις βουνοκορφές και τα φαράγγια της Ελλάδας το μαρτυρούν ότι οι Έλληνες δεν υπολογίζουν το θάνατο προς χάρη της Πατρίδας- Θρησκείας- Οικογένειας, είμαστε αποφασισμένοι να κρατήσουμε και να διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού τα αιματοβαμμένα χώματα που μας παραδώσατε. Το θέλουμε και το μπορούμε. Αν χρειαστεί καιρός έχουμε κι αν χρειαστούν θυσίες θα τις υποσχεθούμε, Πατέρες, και παιδιά, και παιδιά των παιδιών μας, σ’ αυτό το έργο θα δουλέψουμε ως τη συντέλεια των αιώνων.
Για μας τους Έλληνες η δόξα δεν είναι επιδίωξη, είναι μοίρα. Νεκροί αθάνατοι της ιστορίας μας.
Σας κοιτάζουμε σήμερα κατάματα, γιατί ποτέ δεν σας ντροπιάσαμε, ποτέ δεν σας πικράναμε, εκτός από λίγους κιοτήδες, που φυτρώνουν μοιραία ζιζάνια σε κάθε αγρό. Ερχόμαστε σήμερα υπερήφανοι να πάρουμε την ευλογία σας, γιατί τη χρειαζόμαστε ακόμη στη μάχη που συνεχίζεται Ερχόμαστε να σας διαβεβαιώσουμε, εσάς που με το θάνατο σας χαράξατε την εθνική μας πορεία, ότι ποτέ δεν θα ξεφύγουμε από αυτή, Σας ακολουθούμε και ροδίζουμε και εμείς το δρόμο που εσείς εχαράξατε και ακολουθήσατε. Τον δρόμο της αρετής, της τιμής και της δόξας.» • .
* Ο κ. Γεώργιος Χαραλαμπάκης, είναι Συντ/ρχης ε.α. από το Ρέθυμνο διαμένων στην Κόρινθο
Κλίμα απαισιοδοξίας επικρατεί.
Σκέψεις εφιαλτικές μας βασανίζουν.
Ανησυχούμε για το αύριο του τόπου μας.
Με φόβο διαπιστώνουμε ότι ο εχθρός αυτή τη φορά δεν βρίσκεται έξω από τα τείχη.
Αλλά έχει βρει αφύλακτες τις ιδεολογικές μας κ ε ρ κ ό -πορτες και έχει φωλιάσει μέσα στις ψυχές μας.
Ο εχθρός είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Γκρεμίζουμε, με μανία τις γέφυρες που μας συνδέουν με το ένδοξο παρελθόν μας.
Αδιαφορούμε για την ιστορία μας. Εγκαταλείπουμε τις Ορθόδοξες χριστιανικές παραδόσεις μας.
Δολοφονούμε τη γλώσσα μας.
Αφήσαμε τους γείτονες να μας λοιδορούν.
Τους αφήσαμε να φωλιάσουν μέσα στα σπίτια μας και να απειλούν την ακεραιότητά μας.
Και εμείς βυθισμένοι σ’ ένα πέλμα καλοπέρασης, ευδαιμονισμού, ωχαδελφισμού, και μικροδοξίας.
Καρτερούμε την σημερινή ημέρα για να πάρουμε επιτέλους μια ανάσα περηφάνιας και πατριωτισμού.
Διότι, εάν η αναβάπτιση στα εθνικά νάματα εξασφαλίζει την συντήρηση και την προαγωγή των εθνών, τώρα στις δύσκολες στιγμές που περνάμε σαν έθνος, επιτακτικά διακρίνεται η φωνή της ιστορίας, για να μας αφυπνίσει και να μας παρουσιάσει ολόκληρο το χρέος μας και να μας δείξει πως πρέπει να εορτάζουμε, και πως πρέπει να υμνούμε εθνικές εορτές σαν την σημερινή ημέρα.
Όλοι γνωρίζουμε, ότι οι θρύλοι φθείρονται στο διάβα του χρόνου και στα περάσματα των καιρών.
Και τα σχήματα των γεγονότος αυτών όσο αιματηρά κι αν ήταν, χάνουν συχνά τα πλαίσια και τα περιγράμματα τους μέσα στο νέφος της μνήμης.
Ειδικότερα δε ο Έλληνας, πάσχει από την ασθένεια της αμνησίας, και το χειρότερο ότι εξοικειώνεται με αυτά τα απίστευτα κατορθώματα που σαν φυλή, ή ακόμα και σαν άτομο έχει πραγματοποιήσει.
Έτσι μέσα στη σημερινή πραγματικότητα ας βάλουμε την καρδιά μας να ηρεμήσει, και την ψυχή μας να γαληνέψει και να σκεπτούμε ότι την ημέρα που σήμερα τιμούμε «την ημέρα του Έφεδρου Πολεμιστή και της πολεμικής Αρετής της φυλής μας» είναι πράγματι μια ημέρα όλως εξαιρετική.
Σήμερα γιορτάζουμε αυτή την αρετή που αρχίζει από τα βάθη των αιώνων, από τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες από το Μιλτιάδη στο Μαραθώνα, από το Θεμιστοκλή στη Σαλαμίνα, από τον Κολοκοτρώνη στα Δερβενάκια, από τον Παπαφλέσσα στο Μανιακή, από τον Δαβάκη στην Πίνδο και τον Αλέξανδρο Διάκο στον Ελληνοιταλικό Πόλεμο.
Είναι πάντα το ίδιο πνεύμα η ίδια Αρετή, που κυριάρχησε σε κάθε ιστορική στιγμή του έθνους και που οδήγησε την φυλή μας να γράψει τις ηρωικότερες στιγμές στην ιστορία μας.
Η ελληνική ψυχή, δεν υπολόγισε ποτέ τους κανόνες της λογικής και του ψυχρού ορθολογισμού και δεν υποχώρησε στη δύναμη των σταθμών και των υλικών μέσων.
Έτσι πάντοτε το επέβαλε η φύση του εθνικισμού μας, η μορφή των εθνικών μας ιδανικών, οι σκοποί του ιστορικού μας μέλλοντος.
Μαχητές που έχουν την ιστορία αυτή ούτε στη βία υποτάχθηκαν ούτε από δόλο εξαπατήθηκαν.
Αρνήθηκαν πάντοτε τον εύκολο δρόμο και προτίμησαν τον τραχύ και ανηφορικό, που τους οδηγούσε πολλές φορές εις τον θάνατο.
Στάθηκαν άξιοι κληρονόμοι και πιστοί θεματοφύλακες γύρω από τον εθνικό θησαυρό, που η θεία βούληση τους εμπιστεύθηκε.
Δεν είχαν πάντοτε την υλική δύναμη που χρειαζόταν αλλά είχαν τη θέληση. Και η θέληση είναι ισχυρότερη από το χρόνο και το θάνατο γιατί πηγάζει από το πνεύμα και την αρετή.
Γι’ αυτό και εμείς, νέοι και γέροι φέρνουμε νοερά σήμερα με ευλάβεια τις θρυλικές σας μορφές στη μνήμη μας που δεν έχουν πεθάνει για να σας διακηρύξουμε.
Εμείς οι Έλληνες έφεδροι μαχητές, είμαστε παρόντες με το όπλο παραπόδας εδώ στο προσκλητήριο που δεν έπαψαν ποτέ να το σαλπίζουν για το έθνος μας οι σάλπιγγες της ιστορίας.
Να’ μαστε εδώ παρόντες.
Ότι μας διατάξατε το τηρούμε, και ότι θα μας διατάξετε θα εκτελέσουμε.
Χιλιάδες σταυροί σε όλες τις βουνοκορφές και τα φαράγγια της Ελλάδας το μαρτυρούν ότι οι Έλληνες δεν υπολογίζουν το θάνατο προς χάρη της Πατρίδας- Θρησκείας- Οικογένειας, είμαστε αποφασισμένοι να κρατήσουμε και να διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού τα αιματοβαμμένα χώματα που μας παραδώσατε. Το θέλουμε και το μπορούμε. Αν χρειαστεί καιρός έχουμε κι αν χρειαστούν θυσίες θα τις υποσχεθούμε, Πατέρες, και παιδιά, και παιδιά των παιδιών μας, σ’ αυτό το έργο θα δουλέψουμε ως τη συντέλεια των αιώνων.
Για μας τους Έλληνες η δόξα δεν είναι επιδίωξη, είναι μοίρα. Νεκροί αθάνατοι της ιστορίας μας.
Σας κοιτάζουμε σήμερα κατάματα, γιατί ποτέ δεν σας ντροπιάσαμε, ποτέ δεν σας πικράναμε, εκτός από λίγους κιοτήδες, που φυτρώνουν μοιραία ζιζάνια σε κάθε αγρό. Ερχόμαστε σήμερα υπερήφανοι να πάρουμε την ευλογία σας, γιατί τη χρειαζόμαστε ακόμη στη μάχη που συνεχίζεται Ερχόμαστε να σας διαβεβαιώσουμε, εσάς που με το θάνατο σας χαράξατε την εθνική μας πορεία, ότι ποτέ δεν θα ξεφύγουμε από αυτή, Σας ακολουθούμε και ροδίζουμε και εμείς το δρόμο που εσείς εχαράξατε και ακολουθήσατε. Τον δρόμο της αρετής, της τιμής και της δόξας.» • .
* Ο κ. Γεώργιος Χαραλαμπάκης, είναι Συντ/ρχης ε.α. από το Ρέθυμνο διαμένων στην Κόρινθο
Αφήστε ένα σχόλιο