Μερικές από τις αναρτήσεις στο facebook (Φ.1814)
| ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ |
|
 |
Το επίκαιρο προσκύνημα στα χωριά και πόλεις της Βορείου Ηπείρου
Μετά από ανεκπλήρωτες προσκλήσεις πολλών ετών, κατορθώσαμε να επισκεφθούμε μεγάλο μέρος της Βορείου Ηπείρου, εντός της Αλβανίας, εκεί που οι Έλληνες συνεχίζουν την αειθαλή παρουσία τους επί χιλιάδες χρόνια, αρμονικά συμβιώνοντας με τους Αλβανούς, που κι αυτοί αναζήτησαν τη δική τους εθνική ταυτότητα, ως όλοι δικαιούνται.
Πέμπτος σταθμός η επίσκεψη στην καστρόπολη του Βουθρωτού (Butrint), μια αρχαιολογική περιοχή μεγάλης αξίας, αφού κατοικούνταν συνεχώς επϊ 3000 χρόνια, από την αρχαιοελληνική περίοδο, με Ασκληπιείο, θέατρο, αγορά, εμπορικό κέντρο, αργότερα ρωμαϊκή, μετά βυζαντινή, ενετική, γαλλική, οθωμανική, για λίγο ξανά ελληνική και τέλος αλβανική επικράτεια.
To Βουθρωτό ήταν ένα από τα βασικά κέντρα που χρησιμοποιούσε η ηπειρώτικη φυλή Χάονες, μέλη μιας μεγάλης ομάδας φυλών στη βορειοδυτική Ελλάδα. Είχαν πολύ στενές επαφές με την Αρχαία Κόρινθο και με τη νησιώτικη αποικία τους «Κόρκορα», τη σημερινή Κέρκυρα. Ο Βιργίλιος έγραψε ότι ιδρυτής της πόλης ήταν ο Έλενος, γιος του μυθικού Πριάμου βασιλιά στην Τροία, που μετακινήθηκε δυτικά μετά την πτώση της Τροίας μαζί με τον Νεοπτόλεμο και τη συνοδό του Ανδρομάχη, την πρώην νύφη του.
Ο Βιργίλιος και ο Έλληνας ιστορικός Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς καταγράφουν ότι ο Αινείας επισκέφτηκε το Βουθρωτό όταν δραπέτευσε από την πτώση της Τροίας στον δρόμο του για την Ιταλία.
Αποτελούσε τη σύνδεση ανάμεσα στον «Ελληνικό» και τον «βαρβαρικό» κόσμο. Στάθηκε το ένα από τα δύο σημαντικότερα λιμάνια στην αρχαία Χαονία, το άλλο ήταν οι σημερινοί Άγιοι Σαράντα. Η Ακρόπολη ήταν χτισμένη στις όχθες της Λίμνης του Βουθρωτού.
Στα πρώτα χρόνια που ξέσπασε ο Β΄ Πελοποννησιακός Πόλεμος (413 π.Χ. - 404 π.Χ.) οι Κερκυραίοι οικοδόμησαν στην περιοχή οχυρώσεις, σαν ανεξάρτητη πόλη και το Βουθρωτό έμεινε υποτελές στη γειτονική Κέρκυρα. Τον 4ο αιώνα π.Χ. η πόλη μεγάλωσε και έγινε σημαντική, οικοδομήθηκε ένα Αρχαίο ελληνικό θέατρο, ένα ιερό αφιερωμένο στον Ασκληπιό και μιά Αρχαία Αγορά.
Η Ακρόπολις του Βουθρωτού προστατεύτηκε με κυκλικά τείχη. Οι Έλληνες Χάονες τον 3ο αιώνα π.Χ., είχαν έναν ετήσιο διοικητή με τον τίτλο του «Προστάτη».. Το Ελληνικό ημερολόγιο του Βουθρωτού εμφανίζεται στον αρχαιότερο Αναλογικό υπολογιστή που είναι γνωστός σαν Μηχανισμός των Αντικυθήρων (150 π.Χ. - 100 π.Χ.).
Το θέατρο της πόλης έμεινε πασίγνωστο για τον αμέτρητο αριθμό από επιγραφές που ήταν χαραγμένες στις πέτρες του, πολλές από αυτές δίνουν σημαντικές πληροφορίες για την εικόνα της πόλης την Ελληνιστική περίοδο.
Το Βουθρωτό έγινε Ρωμαϊκό Προτεκτοράτο μαζί με τη γειτονική Κέρκυρα (228 π.Χ.).
Στα μέσα του 2ου π.Χ. αιώνα το Βουθρωτό έγινε το επίκεντρο ανεξάρτητου κράτους, ενώ από τον 7ο ως τον 10ο αιώνα υπό την κατοχή των Σλάβων ή των Βυζαντινών. Η Μέγιστη Βασιλική του Βουθρωτού οικοδομήθηκε το πρώτο μισό του 6ου αιώνα στη νοτιοανατολική πλευρά του οικισμού. Άλλα μνημεία ήταν η Βασιλική Ακρόπολη (4ος αιώνας), τα «Τρίκογχα Ανάκτορα» (6ος αιώνας), το Βαπτιστήρι με ένα περίπλοκο μωσαϊκό (6ος αιώνας), η πύλη της εκκλησίας της λίμνης (9ος αιώνας) και το βαφτιστήρι της εκκλησίας (9ος αιώνας). Ο Άραβας γεωγράφος Μουχάμαντ αλ-Ιντρίσι καταγράφει ότι τον 12ο αιώνα το Βουθρωτό ήταν πυκνοκατοικημένη πόλη με πολλές αγορές. Παρέμεινε φυλάκιο της Ηπείρου παρά τις επιθέσεις των Νορμανδών όταν καταλύθηκε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία στην Δ΄ Σταυροφορία, παρέμεινε στο Δεσποτάτο της Ηπείρου. Τους επόμενους αιώνες παρέμεινε πεδίο σύγκρουσης ανάμεσα στον Οίκο των Ανδεγαυών που κυβερνούσε τη νότια Ιταλία και τη Δημοκρατία της Βενετίας.
Ο Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος είχε τον έλεγχο στο μεγαλύτερο μέρος της περιοχής που ονομάζουμε σήμερα Αλβανία, οι Ανδεγαυοί κατείχαν μόνο την περιοχή του Βουθρωτού στην ίδια διοικητική ενότητα με την Κέρκυρα Ολόκληρο τον 14ο αιώνα το Βουθρωτό ακολούθησε την ίδια τύχη με την Κέρκυρα.
Με τη Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο ανάμεσα στη Γαλλία και την Αυστρία (1797) το Βουθρωτό και οι υπόλοιπες περιοχές που κατείχε η Δημοκρατία της Βενετίας μεταβιβάστηκαν στη Γαλλία (1797).
Ο Οθωμανός κυβερνήτης Αλή Πασάς το κατέλαβε ωστόσο από τους Γάλλους (1799), παρέμεινε δε Οθωμανικό μέχρι την ανεξαρτησία της χώρας (1912).
Όταν έληξε ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος το Βουθρωτό προσαρτήθηκε στην Ελλάδα, αλλά η Ιταλία αντέδρασε έντονα και μπόρεσε να αλλάξει την απόφαση, με τη Συνθήκη του Λονδίνου (1913), οπότε και προσαρτήθηκε στο νεοιδρυθέν κράτος της Αλβανίας. Το Βουθρωτό βρισκόταν στα νοτιότερα σύνορα του νέου κράτους και ο πληθυσμός του ήταν σε ολοκληρωτικό βαθμό Ελληνικός. Οι κάτοικοι αντέδρασαν έντονα και δημιούργησαν την Αυτόνομη Δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου, που διατηρήθηκε για 6 μήνες, αλλά τελικά με συνθήκη προσαρτήθηκαν στην Αλβανία (1919). Οι Ιταλοί απέρριψαν όλες τις προτάσεις των κατοίκων, επειδή δεν ήθελαν να ελέγχουν οι Έλληνες και τις δυο πλευρές του Πορθμού της Κέρκυρας.
Κυριάκος Κόκκινος, Δικηγόρος, Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ
Πέμπτος σταθμός η επίσκεψη στην καστρόπολη του Βουθρωτού (Butrint), μια αρχαιολογική περιοχή μεγάλης αξίας, αφού κατοικούνταν συνεχώς επϊ 3000 χρόνια, από την αρχαιοελληνική περίοδο, με Ασκληπιείο, θέατρο, αγορά, εμπορικό κέντρο, αργότερα ρωμαϊκή, μετά βυζαντινή, ενετική, γαλλική, οθωμανική, για λίγο ξανά ελληνική και τέλος αλβανική επικράτεια.
To Βουθρωτό ήταν ένα από τα βασικά κέντρα που χρησιμοποιούσε η ηπειρώτικη φυλή Χάονες, μέλη μιας μεγάλης ομάδας φυλών στη βορειοδυτική Ελλάδα. Είχαν πολύ στενές επαφές με την Αρχαία Κόρινθο και με τη νησιώτικη αποικία τους «Κόρκορα», τη σημερινή Κέρκυρα. Ο Βιργίλιος έγραψε ότι ιδρυτής της πόλης ήταν ο Έλενος, γιος του μυθικού Πριάμου βασιλιά στην Τροία, που μετακινήθηκε δυτικά μετά την πτώση της Τροίας μαζί με τον Νεοπτόλεμο και τη συνοδό του Ανδρομάχη, την πρώην νύφη του.
Ο Βιργίλιος και ο Έλληνας ιστορικός Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς καταγράφουν ότι ο Αινείας επισκέφτηκε το Βουθρωτό όταν δραπέτευσε από την πτώση της Τροίας στον δρόμο του για την Ιταλία.
Αποτελούσε τη σύνδεση ανάμεσα στον «Ελληνικό» και τον «βαρβαρικό» κόσμο. Στάθηκε το ένα από τα δύο σημαντικότερα λιμάνια στην αρχαία Χαονία, το άλλο ήταν οι σημερινοί Άγιοι Σαράντα. Η Ακρόπολη ήταν χτισμένη στις όχθες της Λίμνης του Βουθρωτού.
Στα πρώτα χρόνια που ξέσπασε ο Β΄ Πελοποννησιακός Πόλεμος (413 π.Χ. - 404 π.Χ.) οι Κερκυραίοι οικοδόμησαν στην περιοχή οχυρώσεις, σαν ανεξάρτητη πόλη και το Βουθρωτό έμεινε υποτελές στη γειτονική Κέρκυρα. Τον 4ο αιώνα π.Χ. η πόλη μεγάλωσε και έγινε σημαντική, οικοδομήθηκε ένα Αρχαίο ελληνικό θέατρο, ένα ιερό αφιερωμένο στον Ασκληπιό και μιά Αρχαία Αγορά.
Η Ακρόπολις του Βουθρωτού προστατεύτηκε με κυκλικά τείχη. Οι Έλληνες Χάονες τον 3ο αιώνα π.Χ., είχαν έναν ετήσιο διοικητή με τον τίτλο του «Προστάτη».. Το Ελληνικό ημερολόγιο του Βουθρωτού εμφανίζεται στον αρχαιότερο Αναλογικό υπολογιστή που είναι γνωστός σαν Μηχανισμός των Αντικυθήρων (150 π.Χ. - 100 π.Χ.).
Το θέατρο της πόλης έμεινε πασίγνωστο για τον αμέτρητο αριθμό από επιγραφές που ήταν χαραγμένες στις πέτρες του, πολλές από αυτές δίνουν σημαντικές πληροφορίες για την εικόνα της πόλης την Ελληνιστική περίοδο.
Το Βουθρωτό έγινε Ρωμαϊκό Προτεκτοράτο μαζί με τη γειτονική Κέρκυρα (228 π.Χ.).
Στα μέσα του 2ου π.Χ. αιώνα το Βουθρωτό έγινε το επίκεντρο ανεξάρτητου κράτους, ενώ από τον 7ο ως τον 10ο αιώνα υπό την κατοχή των Σλάβων ή των Βυζαντινών. Η Μέγιστη Βασιλική του Βουθρωτού οικοδομήθηκε το πρώτο μισό του 6ου αιώνα στη νοτιοανατολική πλευρά του οικισμού. Άλλα μνημεία ήταν η Βασιλική Ακρόπολη (4ος αιώνας), τα «Τρίκογχα Ανάκτορα» (6ος αιώνας), το Βαπτιστήρι με ένα περίπλοκο μωσαϊκό (6ος αιώνας), η πύλη της εκκλησίας της λίμνης (9ος αιώνας) και το βαφτιστήρι της εκκλησίας (9ος αιώνας). Ο Άραβας γεωγράφος Μουχάμαντ αλ-Ιντρίσι καταγράφει ότι τον 12ο αιώνα το Βουθρωτό ήταν πυκνοκατοικημένη πόλη με πολλές αγορές. Παρέμεινε φυλάκιο της Ηπείρου παρά τις επιθέσεις των Νορμανδών όταν καταλύθηκε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία στην Δ΄ Σταυροφορία, παρέμεινε στο Δεσποτάτο της Ηπείρου. Τους επόμενους αιώνες παρέμεινε πεδίο σύγκρουσης ανάμεσα στον Οίκο των Ανδεγαυών που κυβερνούσε τη νότια Ιταλία και τη Δημοκρατία της Βενετίας.
Ο Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος είχε τον έλεγχο στο μεγαλύτερο μέρος της περιοχής που ονομάζουμε σήμερα Αλβανία, οι Ανδεγαυοί κατείχαν μόνο την περιοχή του Βουθρωτού στην ίδια διοικητική ενότητα με την Κέρκυρα Ολόκληρο τον 14ο αιώνα το Βουθρωτό ακολούθησε την ίδια τύχη με την Κέρκυρα.
Με τη Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο ανάμεσα στη Γαλλία και την Αυστρία (1797) το Βουθρωτό και οι υπόλοιπες περιοχές που κατείχε η Δημοκρατία της Βενετίας μεταβιβάστηκαν στη Γαλλία (1797).
Ο Οθωμανός κυβερνήτης Αλή Πασάς το κατέλαβε ωστόσο από τους Γάλλους (1799), παρέμεινε δε Οθωμανικό μέχρι την ανεξαρτησία της χώρας (1912).
Όταν έληξε ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος το Βουθρωτό προσαρτήθηκε στην Ελλάδα, αλλά η Ιταλία αντέδρασε έντονα και μπόρεσε να αλλάξει την απόφαση, με τη Συνθήκη του Λονδίνου (1913), οπότε και προσαρτήθηκε στο νεοιδρυθέν κράτος της Αλβανίας. Το Βουθρωτό βρισκόταν στα νοτιότερα σύνορα του νέου κράτους και ο πληθυσμός του ήταν σε ολοκληρωτικό βαθμό Ελληνικός. Οι κάτοικοι αντέδρασαν έντονα και δημιούργησαν την Αυτόνομη Δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου, που διατηρήθηκε για 6 μήνες, αλλά τελικά με συνθήκη προσαρτήθηκαν στην Αλβανία (1919). Οι Ιταλοί απέρριψαν όλες τις προτάσεις των κατοίκων, επειδή δεν ήθελαν να ελέγχουν οι Έλληνες και τις δυο πλευρές του Πορθμού της Κέρκυρας.
Κυριάκος Κόκκινος, Δικηγόρος, Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ
Αφήστε ένα σχόλιο