Αληθινή ιστορία Παίσιο με λένε (Φ.1830)
Ήταν Καλοκαίρι. Στην Κατασκήνωση τής επαρχιακής πόλεως είχαν συγκεντρωθεί γιά ένα πενθήμερο παλαιοί κατασκηνωτές, άντρες τώρα, οικογενειάρχες οί περισσότεροι. Ένας θεολόγος είχε κληθεί άπό τήν Αθήνα νά συζητήσει μαζί τους τά τόσα και τόσα ζητήματα πού τους απασχολούν. Και πράγματι οί συζητήσεις είχαν ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Κάποια στιγμή τό θέμα ήρθε στους σύγχρονους μεγάλους Αγίους και ιδιαίτερα στον άγιο Πάίσιο, στις φωτισμένες συμβουλές του και τά αναρίθμητα θαύματα πού κάνει.
Όταν ή σχετική συζήτηση τελείωσε, μία κυρία, άπό τις ευλογημένες αυτές ψυχές πού διακονούν μέ πολλή αγάπη στην κουζίνα, πλησίασε τόν θεολόγο και ζήτησε νά τοϋ μιλήσει ιδιαιτέρως. Ήθελε νά τοϋ εξιστορήσει ένα θαύμα τοϋ Αγίου στην οικογένεια της.
Μιά μέρα, τοΰ είπε, ή κόρη μου Ελένη, μαθήτρια τοϋ Λυκείου, παρουσίασε ένα μεγάλο σπυρί στό μάγουλο της. Ήταν ερεθισμένο, κατακόκκινο. Τρέξαμε αμέσως στό γειτονικό φαρμακείο. Ανησύχησε ή φαρμακοποιός.
-Δέν μπορώ νά δώσω κάποιο φάρμακο, μάς είπε. Πρέπει σύντομα νά πάτε στον γιατρό. Μήν καθυστερείτε. Μπορεί νά είναι κάτι κακό.
Παγώσαμε.
Τρέξαμε αμέσως στό σπίτι τής εξαδέλφης μου. Ανησύχησε κι εκείνη και ξεκινήσαμε νά πάμε μαζί σ’ ένα γνωστό της δερματολόγο.
Ό γιατρός εξέτασε προσεκτικά τήν Ελένη. Τελειώνοντας τήν εξέταση, φάνηκε κι αυτός πολύ ανήσυχος.
-Νά πάτε αμέσως στό Νοσοκομείο, μας εΐπε. Νομίζω οτι πρέπει νά γίνει τό συντομότερο εγχείρηση.
-Εγχείρηση! φωνάξαμε τρομαγμένες και οί τρεις μαζί. Είναι τόσο σοβαρό, γιατρέ; Εΐναι κάτι κακό;
Θά κινδυνεύσει ή Ελένη μας;
-Μήν κάνετε έτσι! μας απάντησε ό γιατρός. Ή επιστήμη έχει προοδεύσει. Πιστεύω ότι θά τακτοποιηθεί τό πρόβλημα. Σέ κάθε περίπτωση, γιά ό,τι χρειασθείτε, θά είμαι στή διάθεση σας.
Ευχαριστήσαμε τόν γιατρό και αναχωρήσαμε.
Τήν άλλη μέρα νωρίς-νωρϊς οί τρεις μας περάσαμε τήν κεντρική είσοδο του μεγάλου νοσοκομείου τής πόλεως μας καί ζητήσαμε νά μάθουμε πού εΐναι τό δερμα-τολογικό τμήμα. Καθώς βαδίζαμε στον διάδρομο του τμήματος, συναντήσαμε ένα γιατρό πού έβγαινε εκείνη τή στιγμή από κάποιο Γραφείο.
-Καλημέρα σας, γιατρέ, τοϋ είπαμε.
-Καλημέρα σας. Τί ζητάτε έδώ;
-Ζητάμε νά βρούμε κάποιον καλό δερματολόγο, γιά τήν κόρη μου.
-Εγώ δερματολόγος είμαι. Αυτή τήν ώρα έχω χειρουργείο. Άλλα, ας είναι, ελάτε γιά λίγο στό Γραφείο μου νά δω τό παιδί.
Αυτό καί έγινε. Ό γιατρός εξέτασε προσεκτικά τήν Ελένη.
-Τί λέτε, γιατρέ;
-Δέν μπορώ νά πώ τίποτε, πριν δώ τις εξετάσεις πού σάς γράφω.
Θά τις κάνει ή Ελένη καί έπειτα νά έρθετε έδώ στό Γραφείο μου. Δέν θέλω νά σάς στενοχωρήσω, άλλα μοϋ φαίνεται ότι πρέπει νά ενεργήσουμε άμεσα.
Ευχαριστήσαμε τόν γιατρό καί φύγαμε πολύ στενοχωρημένες.
Τό βράδυ διάβασα την Παράκληση τη Παναγίας και τήν παρακάλεσα νά βοηθήσί τήν «Ελένη μου. Έπειτα έπεσα νά κοιμηθό άλλα στον ϋπνο μου έγινε κάτι πολύ παράξένο. Μοΰ εμφανίσθηκε ένας καλόγερος, με κάλεσε μέ τό όνομα μου και μου είπε:
-Μήν ανησυχείς. Θά γίνει καλά ή Έλι νη σου.
-Ποιος είσαι, Γέροντα; τόν ρώτησα.
-Πάίσιο μέ λένε, μου απάντησε. Μήν ό νησυχεΐς. Θά γίνει καλά τό κορίτσι, θά κό νεις όμως τό έξης:
Θά τήν πάρεις αϋρκ και θά πάς νά τή διαβάσει ό πάτερ Πέτρο»;
-Δέν γνωρίζω, Γέροντα, κανέναν πατεί Πέτρο.
-Θά τόν βρεις, μήν ανησυχείς. Ή έξαδέλ φη σου τόν ξέρει.
Τό πρωί, μόλις έφεξε, σκεφτόμουν τί παράξενο όνειρο. Ποιος ήταν ό Γέροντας πού μοΰ εμφανίσθηκε; Παΐσιος μοΰ εΐχί πει ότι είναι τό όνομα του. Νά ήταν άρα γε ό άγιος Πάίσιος, πού είχα ακούσει ότι κάνει τόσα θαύματα; Εκείνη τήν ώρα χτύ πησε τό τηλέφωνο. Ήταν ή εξαδέλφη μου Κατευθείαν μοΰ είπε:
-Ξέρεις ποιος μέ πήρε τό βράδυ ατό τη λέφωνο;
-Όχι βέβαια... που νά τό ξέρω;
Κάποιος άπό τους τόσους γνωστούς πού έχεις υποθέτω.
-Όχι, όχι, έχει σημασία. Μέ πήρε ό πάτερ Πέτρος!
-Ποιος; Ό πάτερ Πέτρος;
‘Εγώ τρελάθηκα. Τά έχασα... «Εχασα τή φωνή μου.
-Ναί, ό πάτερ Πέτρος, συνέχισε εκείνη. Φαίνεται ότι έμαθε γιά τό πρόβλημα της «Ελένης και ρωτούσε νά μάθει τί κάνετε.
-Μέγας είσαι, Κύριε! φώναξα και της διηγήθηκα τό παράξενο όνειρο.
-Ό άγιος Πάισιος ήταν, μοΰ είπε.
Και μας στέλνει στον πάτερ Πέτρο, διότι αυτός συνδεόταν μαζί του.
-Τόν ξέρεις λοιπόν τόν πάτερ Πέτρο;
-Τόν ξέρω και πολύ καλά. Θά πάμε μαζί νά διαβάσει ευχή στην «Ελένη, όπως τό είπε ό Άγιος.
Πράγματι σύντομα ξεκινήσαμε. Ό πάτερ Πέτρος μας δέχθηκε εγκάρδια. Του είπαμε τά σχετικά.
-Οι Άγιοι εΤναι κοντά μας, μας είπε. Μή φοβάστε. Θά γίνει καλά ή ‘Ελένη.
«Επειτα έβαλε τό πετραχήλι του στό κεφάλι της Ελένης και της διάβασε κάποιες ευχές.
Φύγαμε και πήγαμε νά κάνουμε τις εξετάσεις πού έγραψε ό γιατρός.
Τήν άλλη μέρα έπρεπε νά ξεκινήσουμε γιά τό Νοσοκομείο. «Ομως τό πρωί ή Ελένη πετάχθηκε χαρούμενη.
-Μαμά, έφυγε τό κακό σπυρί!
φώναζε.
Τήν κοιτάζω, τό πρόσωπο της έλαμπε πεντακάθαρο.
-Θεέ μου! φώναξα. Θαύμα έγινε!
Δέν πιστεύαμε στά μάτια μας.
Συγκινήθηκε και ή εξαδέλφη μου.
-Ο άγιος Παίσιος τό έκανε καλά τό κορίτσι μας. Πάμε στό Νοσοκομείο νά τή δεΐ και ό γιατρός.
Φθάσαμε πράγματι στό Γραφείο τοϋ γιατρού. Όταν εκείνος είδε τις εξετάσεις και καθαρό τό μάγουλο της Ελένης, δέν πίστευε στά μάτια του.
-Πώς είναι δυνατόν; έλεγε. Αυτό πού βλέπω, δέν ταιριάζει μέ τις εξετάσεις, οϋτε μέ τήν εξέταση πού εΐχα κάνει ό ίδιος. Αυτό είναι τό κορίτσι πού είχα εξετάσει;
-Αυτό, γιατρέ! απάντησα και τοΰ διηγήθηκα όσα είχαν συμβεί.
-Δέν ξέρω, είπε ό γιατρός στό τέλος. Δέν μπορώ νά πώ τίποτε. ‘Εδώ ή επιστήμη μου σταματάει. Κι άφοΰ λέτε πώς έγινε θαύμα, θαύμα θά πώ κι έγώ... Δέν έχω άλλη εξήγηση.
-Τί λέτε και σεις; είπε στον θεολόγο ή κυρία, ή μητέρα της Ελένης.
-Νά δοξάσουμε τόν Θεό, απάντησε εκείνος, πού ανέδειξε οτήν άποστατημένη εποχή μας τόσο μεγάλους Αγίους σάν τόν άγιο Παίσιο, τόν άγιο Πορφύριο, τόν άγιο Ιάκωβο και βέβαια λίγες δεκαετίες πριν τόν παγκόσμιο άγιο Νεκτάριο.
Δοξασμένο τό όνομα του!
πηγή: Ο ΣΩΤΗΡ τεύχος 2280/12-2023
Κάποια στιγμή τό θέμα ήρθε στους σύγχρονους μεγάλους Αγίους και ιδιαίτερα στον άγιο Πάίσιο, στις φωτισμένες συμβουλές του και τά αναρίθμητα θαύματα πού κάνει.
Όταν ή σχετική συζήτηση τελείωσε, μία κυρία, άπό τις ευλογημένες αυτές ψυχές πού διακονούν μέ πολλή αγάπη στην κουζίνα, πλησίασε τόν θεολόγο και ζήτησε νά τοϋ μιλήσει ιδιαιτέρως. Ήθελε νά τοϋ εξιστορήσει ένα θαύμα τοϋ Αγίου στην οικογένεια της.
Μιά μέρα, τοΰ είπε, ή κόρη μου Ελένη, μαθήτρια τοϋ Λυκείου, παρουσίασε ένα μεγάλο σπυρί στό μάγουλο της. Ήταν ερεθισμένο, κατακόκκινο. Τρέξαμε αμέσως στό γειτονικό φαρμακείο. Ανησύχησε ή φαρμακοποιός.
-Δέν μπορώ νά δώσω κάποιο φάρμακο, μάς είπε. Πρέπει σύντομα νά πάτε στον γιατρό. Μήν καθυστερείτε. Μπορεί νά είναι κάτι κακό.
Παγώσαμε.
Τρέξαμε αμέσως στό σπίτι τής εξαδέλφης μου. Ανησύχησε κι εκείνη και ξεκινήσαμε νά πάμε μαζί σ’ ένα γνωστό της δερματολόγο.
Ό γιατρός εξέτασε προσεκτικά τήν Ελένη. Τελειώνοντας τήν εξέταση, φάνηκε κι αυτός πολύ ανήσυχος.
-Νά πάτε αμέσως στό Νοσοκομείο, μας εΐπε. Νομίζω οτι πρέπει νά γίνει τό συντομότερο εγχείρηση.
-Εγχείρηση! φωνάξαμε τρομαγμένες και οί τρεις μαζί. Είναι τόσο σοβαρό, γιατρέ; Εΐναι κάτι κακό;
Θά κινδυνεύσει ή Ελένη μας;
-Μήν κάνετε έτσι! μας απάντησε ό γιατρός. Ή επιστήμη έχει προοδεύσει. Πιστεύω ότι θά τακτοποιηθεί τό πρόβλημα. Σέ κάθε περίπτωση, γιά ό,τι χρειασθείτε, θά είμαι στή διάθεση σας.
Ευχαριστήσαμε τόν γιατρό και αναχωρήσαμε.
Τήν άλλη μέρα νωρίς-νωρϊς οί τρεις μας περάσαμε τήν κεντρική είσοδο του μεγάλου νοσοκομείου τής πόλεως μας καί ζητήσαμε νά μάθουμε πού εΐναι τό δερμα-τολογικό τμήμα. Καθώς βαδίζαμε στον διάδρομο του τμήματος, συναντήσαμε ένα γιατρό πού έβγαινε εκείνη τή στιγμή από κάποιο Γραφείο.
-Καλημέρα σας, γιατρέ, τοϋ είπαμε.
-Καλημέρα σας. Τί ζητάτε έδώ;
-Ζητάμε νά βρούμε κάποιον καλό δερματολόγο, γιά τήν κόρη μου.
-Εγώ δερματολόγος είμαι. Αυτή τήν ώρα έχω χειρουργείο. Άλλα, ας είναι, ελάτε γιά λίγο στό Γραφείο μου νά δω τό παιδί.
Αυτό καί έγινε. Ό γιατρός εξέτασε προσεκτικά τήν Ελένη.
-Τί λέτε, γιατρέ;
-Δέν μπορώ νά πώ τίποτε, πριν δώ τις εξετάσεις πού σάς γράφω.
Θά τις κάνει ή Ελένη καί έπειτα νά έρθετε έδώ στό Γραφείο μου. Δέν θέλω νά σάς στενοχωρήσω, άλλα μοϋ φαίνεται ότι πρέπει νά ενεργήσουμε άμεσα.
Ευχαριστήσαμε τόν γιατρό καί φύγαμε πολύ στενοχωρημένες.
Τό βράδυ διάβασα την Παράκληση τη Παναγίας και τήν παρακάλεσα νά βοηθήσί τήν «Ελένη μου. Έπειτα έπεσα νά κοιμηθό άλλα στον ϋπνο μου έγινε κάτι πολύ παράξένο. Μοΰ εμφανίσθηκε ένας καλόγερος, με κάλεσε μέ τό όνομα μου και μου είπε:
-Μήν ανησυχείς. Θά γίνει καλά ή Έλι νη σου.
-Ποιος είσαι, Γέροντα; τόν ρώτησα.
-Πάίσιο μέ λένε, μου απάντησε. Μήν ό νησυχεΐς. Θά γίνει καλά τό κορίτσι, θά κό νεις όμως τό έξης:
Θά τήν πάρεις αϋρκ και θά πάς νά τή διαβάσει ό πάτερ Πέτρο»;
-Δέν γνωρίζω, Γέροντα, κανέναν πατεί Πέτρο.
-Θά τόν βρεις, μήν ανησυχείς. Ή έξαδέλ φη σου τόν ξέρει.
Τό πρωί, μόλις έφεξε, σκεφτόμουν τί παράξενο όνειρο. Ποιος ήταν ό Γέροντας πού μοΰ εμφανίσθηκε; Παΐσιος μοΰ εΐχί πει ότι είναι τό όνομα του. Νά ήταν άρα γε ό άγιος Πάίσιος, πού είχα ακούσει ότι κάνει τόσα θαύματα; Εκείνη τήν ώρα χτύ πησε τό τηλέφωνο. Ήταν ή εξαδέλφη μου Κατευθείαν μοΰ είπε:
-Ξέρεις ποιος μέ πήρε τό βράδυ ατό τη λέφωνο;
-Όχι βέβαια... που νά τό ξέρω;
Κάποιος άπό τους τόσους γνωστούς πού έχεις υποθέτω.
-Όχι, όχι, έχει σημασία. Μέ πήρε ό πάτερ Πέτρος!
-Ποιος; Ό πάτερ Πέτρος;
‘Εγώ τρελάθηκα. Τά έχασα... «Εχασα τή φωνή μου.
-Ναί, ό πάτερ Πέτρος, συνέχισε εκείνη. Φαίνεται ότι έμαθε γιά τό πρόβλημα της «Ελένης και ρωτούσε νά μάθει τί κάνετε.
-Μέγας είσαι, Κύριε! φώναξα και της διηγήθηκα τό παράξενο όνειρο.
-Ό άγιος Πάισιος ήταν, μοΰ είπε.
Και μας στέλνει στον πάτερ Πέτρο, διότι αυτός συνδεόταν μαζί του.
-Τόν ξέρεις λοιπόν τόν πάτερ Πέτρο;
-Τόν ξέρω και πολύ καλά. Θά πάμε μαζί νά διαβάσει ευχή στην «Ελένη, όπως τό είπε ό Άγιος.
Πράγματι σύντομα ξεκινήσαμε. Ό πάτερ Πέτρος μας δέχθηκε εγκάρδια. Του είπαμε τά σχετικά.
-Οι Άγιοι εΤναι κοντά μας, μας είπε. Μή φοβάστε. Θά γίνει καλά ή ‘Ελένη.
«Επειτα έβαλε τό πετραχήλι του στό κεφάλι της Ελένης και της διάβασε κάποιες ευχές.
Φύγαμε και πήγαμε νά κάνουμε τις εξετάσεις πού έγραψε ό γιατρός.
Τήν άλλη μέρα έπρεπε νά ξεκινήσουμε γιά τό Νοσοκομείο. «Ομως τό πρωί ή Ελένη πετάχθηκε χαρούμενη.
-Μαμά, έφυγε τό κακό σπυρί!
φώναζε.
Τήν κοιτάζω, τό πρόσωπο της έλαμπε πεντακάθαρο.
-Θεέ μου! φώναξα. Θαύμα έγινε!
Δέν πιστεύαμε στά μάτια μας.
Συγκινήθηκε και ή εξαδέλφη μου.
-Ο άγιος Παίσιος τό έκανε καλά τό κορίτσι μας. Πάμε στό Νοσοκομείο νά τή δεΐ και ό γιατρός.
Φθάσαμε πράγματι στό Γραφείο τοϋ γιατρού. Όταν εκείνος είδε τις εξετάσεις και καθαρό τό μάγουλο της Ελένης, δέν πίστευε στά μάτια του.
-Πώς είναι δυνατόν; έλεγε. Αυτό πού βλέπω, δέν ταιριάζει μέ τις εξετάσεις, οϋτε μέ τήν εξέταση πού εΐχα κάνει ό ίδιος. Αυτό είναι τό κορίτσι πού είχα εξετάσει;
-Αυτό, γιατρέ! απάντησα και τοΰ διηγήθηκα όσα είχαν συμβεί.
-Δέν ξέρω, είπε ό γιατρός στό τέλος. Δέν μπορώ νά πώ τίποτε. ‘Εδώ ή επιστήμη μου σταματάει. Κι άφοΰ λέτε πώς έγινε θαύμα, θαύμα θά πώ κι έγώ... Δέν έχω άλλη εξήγηση.
-Τί λέτε και σεις; είπε στον θεολόγο ή κυρία, ή μητέρα της Ελένης.
-Νά δοξάσουμε τόν Θεό, απάντησε εκείνος, πού ανέδειξε οτήν άποστατημένη εποχή μας τόσο μεγάλους Αγίους σάν τόν άγιο Παίσιο, τόν άγιο Πορφύριο, τόν άγιο Ιάκωβο και βέβαια λίγες δεκαετίες πριν τόν παγκόσμιο άγιο Νεκτάριο.
Δοξασμένο τό όνομα του!
πηγή: Ο ΣΩΤΗΡ τεύχος 2280/12-2023
Αφήστε ένα σχόλιο