Πρωτοσέλιδο άρθρο του «Κορίνθιου» (Φ.1837)

 

Πάθη, Ανάσταση και Πάσχα

Η ζωή και η θυσία Του!...

«Ο Δεσπότης όλων καθοράται νεκρός» και

«Ο εν υψίστοις οικών και τάφω μικρώ ξενοδοχείται»

 

 Η Χριστιανική παγκόσμια Κοινότητα αυτές τις ημέρες καλείται να παρακολουθήσει στους Ιερούς Ναούς τα Πάθη του Ιησού Χριστού του Μονογενούς Υιού που απέστειλε στη Γη ο Μεγαλοδύναμος Θεός για να άρει τις αμαρτίες του ανθρώπινου γένους από την Αποστασία του. Θα σταθούμε πρώτα ευλαβικά στη σκιά του Σταυρού Του, αφού γίνουμε μάρτυρες της Εβδομάδας των Παθών Του. Το συγκλονιστικό σύμβολο της θυσίας Του.

Ο τάφος που τον δέχθηκε δεν έστερξε να φιλοξενήσει επί πολύ χρόνο το Άγιό Του σώμα. «Ο Δεσπότης όλων καθοράται νεκρός» και « Ο εν υψίστοις οικών και τάφω μικρώ ξενοδοχείται» θα ψάλει ο υμνωδός και θα επαναλάβουν οι χοροί των ψαλτών σε όλες τις Εκκλησίες της Χριστιανοσύνης. Αυτό από τους καθεδρικούς Ιερούς Ναούς των μεγαλουπόλεων, μέχρι τα ταπεινά Εξωκλήσια απόμακρων οικισμών.

Τα μύρα της Άνοιξης και το πλήθος των ανθέων στους πολύχρωμους αγρούς θα συνοδεύσουν την επιστροφή του Αμώμου στη μόνιμη κατοικία Του. Τριάντα τρία χρόνια ανθρώπινης ζωής μαζί με τους ανθρώπους. Μια ζωή, η δική Του, γεμάτη κατανόηση, ανθρωπιά, αγάπη, συγγνώμη, κήρυγμα ειρήνης, συναδέλφωσης, ανοχής, συνεχούς παρότρυνσης για φιλανθρωπία, σεβασμό του συνανθρώπου, αδιάκοπης διδασκαλίας για το «καλόν πράττειν».

Και απέναντί Του η αντίθεση. Η κακία, η μωρία, η φιλαυτία, η αρπαγή, το μίσος, η απληστία, η πλεονεξία, οι πόλεμοι επικράτησης, η θεοποίηση του υλισμού.

Μόνον ένας Θεός θα είχε τη δύναμη να συμβιώσει με έναν τέτοιο κόσμο. Μόνον ένας Θεός μπορούσε να ανέχεται, να διδάσκει σε ένα ζοφερό κλίμα κακίας την Αγάπη προς τον πλησίον, να συγχωρεί και να εκλιπαρεί τον Ουράνιο Πατέρα Του να λυπηθεί τους διώκτες και εχθρούς Του. «Άφες αυτοίς, ού γαρ οίδασι τι ποιούσι».

Τριάντα τρία χρόνια μαζί με τους ανθρώπους, οι οποίοι τα θεώρησαν πολλά και έσπευσαν να τερματίσουν τη ζωή Του με τον πιο μαρτυρικό, ατιμωτικό και εφιαλτικό θάνατο, που είχε προβλέψει.

Η διδασκαλία Του για αγάπη και ειρήνη θεωρήθηκαν βάρβαρα συνθήματα και διατάχτηκε η εξόντωσή Του.

Και εκείνος, επειδή ήταν Θεός, αποδέχθηκε τον θάνατο. Τη μεγάλη θυσία. Η αγάπη Του για το ανθρώπινο  γένος τον οδήγησε στον Σταυρό. Με αυτόν επισφράγισε τη διδασκαλία Του, αποδεικνύοντας ότι «Μοναδικό μέτρο αγάπης είναι η θυσία…».

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΚΑΙ ΚΑΛΟ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΣΧΑ

 

Ο «ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ»