ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ Ο ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟ Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ (Φ. 1837)

 

* γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη

 γνώστη, στη μικρή μας αιωνιότητα, που εμείς οι άνθρωποι, λυγίζουμε, σαν τα στάχυα. Άλλοτε ορθωνόμαστε ξανά, και άλλοτε βουλιάζουμε...
Σήμερα επιχειρείται, ο σχετισμός, στην έννοια της προδοσίας, που είναι η κύρια αιτία της κακής στιγμής, σε ατομικό, κοινωνικό, πολιτικό επίπεδο, και ενίοτε εθνικό..Όμως κατά πως μας λέει ο Σοφός, <άλλο πράγμα ο συμβιβασμός, και η υποχώρηση, και άλλο η προδοσία, και αλίμονο τόσο στους ανθρώπους, όσο και στους Λαούς, που ξεχνούν, και τους προδότες, και τη προδοσία.>
-ΑΥΤΟ ΠΟΥ επιχειρείται στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς, δεν είναι η αποκατάσταση
του Ιούδα, αλλά ο σχετισμός όπως προείπαμε, στην έννοια της προδοσίας. Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, τοπικοί πόλεμοι, εδώ και εκεί, όπου ξεριζώνονται άνθρωποι, και τους παίρνει ο άνεμος, δικαιολογούνται, εφ’όσον γίνονται με εντολή άνωθεν. Από τους μετρημένους δηλαδη, στα δάκτυλα του ενός χεριού, τους Δυνατούς, του Πλανήτη μας,[ή με απευθείας Θεϊκή σύνδεση],όπως για παράδειγμα ο Πιστός Χριστιανός Πούτιν, που με ευλάβεια, ,ιστάμενος, στην Εκκλησία, μπρός στις εικόνες, ,την Άγια μέρα της γέννησης του Θεανθρώπου, δεν σταματάει, ούτε εκείνη τη μέρα, απολαμβάνει το καταστροφικό του έργο ,ενάντια στον αδελφό Χριστιανό Λαό. Σύνδεση με τον Αλλάχ, έχουν και οι φανατικοί Μουσουλμάνοι, που ονειρεύονται πως θα χαρούν ηδονές απίστευτες, και πιλάφια, αν ζωστούν εργαλεία θανάτου, και θυσιαστούν σκοτώνοντας, αθώους αλλόθρησκους Στον προηγούμενο 20ο αιώνα, του σιδήρου, της φωτιάς, και των δύο παγκοσμίων πολέμων, η ίδια η εξουσία, απενοχοποιούσε, και ενθάρρυνε, τη προδοσία. Στά πέτρινα χρόνια της Γερμανικής κατοχής για παράδειγμα, στην Ελλάδα μας, αδελφός ,συμπατριώτης φίλος, πρόδιδε δίχως ενοχή, για τους δικούς του λόγους κατά πως ξέρουμε από τα διαβάσματά μας, οι λεγόμενοι {δοσύλογοι},που δεν ήταν πολλοί, αλλά έκαναν μεγάλο κακό και όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν, αλλά ξεχάστηκαν, και αυτοί, και η προδοσία τους. Δυστυχώς, εμείς οι Έλληνες, ανήκουμε στους Λαούς που ξεχνούν εύκολα με ό,τι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται.
-Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ υπάρχει γύρω μας. Μας αγγίζει συχνά πυκνά, αν και δεν είμαστε πάντα οι δίκαιοι κριτές. Ή κατασκευή προδότη, μπορεί να σημαίνει αδυναμία, με κίνδυνο, το οικοδόμημα, της μπέσας, της αλληλεγγύης ,της συντροφικότητας, ηθελημένα η αθέλητα, να το ρίξουμε κατάχαμα. Ίσως ακόμα, κάποιοι να έχουν ανάγκη να χρίζουν εύκολα επώνυμους προδότες, που η ύπαρξή τους, επιβεβαιώνει τη δική τους αθωότητα, και ανωτερότητα. Όμως φίλε Αναγνώστη από την άλλη, Οι εκάστοτε προεκλογικές χρονικές στιγμές, ενισχύουν την αποψή τους Γιατί, τι άλλο είναι τα προεκλογικά ψέματα, παρά η προδοσία της εμπιστοσύνης των Πολιτών, η απραγματοποίητη προσδοκία για ένα καλύτερο αύριο? Δυστυχώς, η απέχθεια του Έλληνα Πολίτη, τα τελευταία χρόνια, για τους πολιτικούς χτυπάει κόκκινο, και θα οξύνεται, καθώς η Κρίση κυρίως λόγω του Πολέμου, και όχι μόνο μας βασανίζει. Ή ευθύνη βαραίνει κατά μεγάλο μέρος τους πληρεξούσιούς μας, που μας θεατρινίζουν καθημερινά δωρεάν, μέσα από το γυάλινο κουτί, έτσι που οι άνθρωποι αυτοί, όχι απλά δεν επιχειρηματολογούν, πειστικά, προκειμένου να λυθούν τα προβλήματα που μας ταλανίζουν, αλλά εθελοτυφλούν, και τα βρίσκουν οι μεν όλα καλά, και οι δέ, οι, της αντίπερα όχθης, μεγεθυμένα κακά, {περισσότερο πεθαίνεις{ με αποτέλεσμα, έτσι που αλληλοσπαράσονται με μόνο στόχο τη πολυπόθητη ψήφο μας, να έχουν χάσει εντελώς την εμπιστοσύνη μας.. Τό μόνο που ξέρουν, και κάνουν καλά είναι πως να εκλέγονται, και πάντα οι εκλεκτοί των Κομμάτων, της Φατρίας, και όχι του Λαού, της κοινωνίας των Πολιτών, με το αλάθητο κριτήριο.
-ΓΙΑΤΙ εδώ που τα λέμε, στη Βουλή, των Ελλήνων, δεν μπαίνει κανείς, ούτε γιατί ξεγέλασε τη τυφλή Τύχη, και τις ρητορικές και λοιπές ικανότητες, ούτε κρατώντας, τη σημαία της ηθικής με την ευρεία έννοια της λέξης. Πρέπει να κάνει συγκεκριμένα πράγματα, να έχει προυπηρησία, με ό,τι αυτό σημαίνει με τους συνήθεις ρόλους, από τα μικράτα του, στους Κομματικούς χώρους, να γνωρίζει, ανθρώπους με κύρος, και μπεζαχτά, που θα του εξασφαλίσουν την εκλογή, έχοντας στο μυαλό τους συνήθως, να τον χρησιμοποιήσουν για ίδιον συμφέρον, κάποια στιγμή. Να τάζει λαγούς με πετραχίλια, αν και ξέρει, πως δεν θα μπορεί να προσφέρει τίποτα από τα δίκαια ζητούμενα, ή το ποθούμενα, και πάει λέγοντας. Νά τον προδίδει δηλαδή, χωρίς κανένα ηθικό ενδοιασμό και ντροπή. Εξαιρέσεις και βέβαια υπάρχουν, κατά πως γράφει στο ημερολόγιο του ο Γιώργος Σεφέρης, που εκτός από Ποιητής, ήταν και Πρεσβευτής, με συνεχή θητεία, επί χρόνια, και είχε πλήρη γνώση, το τι πραγματικά συμβαίνει στα ύψη και τα βάθη της Εξουσίας, έτσι που είχαν δει πολλά τα μάτια του. Αυτό που είχε εντοπίσει, και τονίζει είναι, ότι <κάθε νέος επίδοξος Πολιτικός, μπαίνει στη Πολιτική, με αγαθή πρόθεση, να παίξει ένα ρόλο για το καλό της Πατρίδας, στή πορεία όμως σε όλους ανεξαιρέτως τους πολιτικούς χωρίς, η αλλαγή του στόχου, είναι η ίδια. Ή μεγάλη καρέκλα της Εξουσίας,…..>
-Ο ΘΕΜΑ μας είναι κατά πως λέει και ο τίτλος του άρθρου, άλλο ο συμβιβασμός και η υποχώρηση, και άλλο η προδοσία, της εμπιστοσύνης του Λαού. Καί από την άλλη, άλλο ο συμβιβασμός και η υποχώρηση στις προσδοκίες του και άλλο ο ίδιος ,ο ξεγελασμένος Λαός, να ξεχνάει τη προδοσία της εμπιστοσύνης, και να τον ξαναψηφίζει, πάλι και πάλι, να τον καλομαθαίνει, να καλοκάθεται, και αυτός τον θυμάται κάθε που χρειάζεται τη ψήφο του, και να κάνει τα πάντα να τον ξανακαταφέρει, με μόνο στόχο, τη Καρέκλα! Μ άλλα λόγια πρέπει να ωριμάσουμε, να σκεπτόμαστε λογικά, να μη ξεχνάμε. Δεν είναι τυχαίο που πιάσαμε πάτο.
Οί σκεπτόμενοι Έλληνες, ξέρουν ότι υπάρχει λύση, ώστε να δούμε την Ελλάδα μας να προχωράει με το κεφάλι ψηλά, και όχι με γερμένη τη πλάτη. Γιατί κατά πως λέει ο Σοφός, <αν σκύβει ένας άνθρωπος, γέρνει τη ράχη του> Αν όμως γέρνει τη ράχη μιά Πατρίδα, αυτή δεν έχει καμιά ελπίδα για το μελλούμενο. Τελειώνοντας, θα πούμε,πως ο κακός Πολιτικός, είναι απεικόνιση του κακού εαυτού μας Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε επιτέλους. Αλλιώς είμαστε συνένοχοι ,για ποιά πατρίδα, θα αφήσουμε στα παιδιά μας σ’αυτούς που έρχονται και στους αγέννητους.

* Παυλίνα Μπεχράκη

Εικαστικός  Συγγραφέας Ποιήτρια