Ελληνικό Πάσχα! Λαμπρή! (Φ. 1838)

Ελληνικό Πάσχα! Λαμπρή!

Η ομορφότερη εορτή της Ορθοδοξίας!

Γράφει-Επιμελείται: Εύη Κοκκίνου*

Πόσο ευγνώμονες πρέπει να αισθανόμαστε για τη Ζωή!

Ύστερα από τη δραματική τελευταία τριετία της πανδημίας και της καραντίνας οι Έλληνες -έστω και στη σκιά των μεταλλάξεων του ιού- επιτέλους ανάσαναν.

Βγήκαν από τα σπίτια τους, έβγαλαν τις μάσκες του φόβου, χαμογέλασαν ο ένας στον άλλον, γέλασαν, μίλησαν, τόλμησαν να αγκαλιαστούν και να φιληθούν…

Η πνευματικότητα της Μεγάλης Εβδομάδας τόνωσε ακόμη περισσότερο το ηθικό, την πίστη και την ελπίδα ιδιαίτερα των πιστών, οι οποίοι βίωσαν την κατανυκτική ατμόσφαιρα των εκκλησιών μας παρακολουθώντας τις Ακολουθίες των Παθών του Χριστού και της Αναστάσεως. Οι Ιεροί Ναοί ολόκληρης της Κορινθίας φόρεσαν τα καλά τους, για να υποδεχθούν Εκείνον που θυσιάσθηκε από αγάπη για τον άνθρωπο, για να ανοίξει σε μας τον δρόμο προς τη θέωση και την τελείωση.

Η Ακολουθία του Νυμφίου Κυριακή των Βαϊων στην Αγία Άννα Κορίνθου, της Μεγάλης Τρίτης (Τροπάριο της Κασσιανής) στον Ι.Ν. της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Αρχαία Κόρινθο, της Μεγάλης Τετάρτης (Μυστικός Δείπνος) στον Ευαγγελισμό στα Αθίκια, της Μεγάλης Πέμπτης (Σταύρωση), της Μεγάλης Παρασκευής (Αποκαθήλωση) στον Ι.Ν. Αγ. Δημητρίου Εξαμιλίων και της Μεγάλης Παρασκευής (Επιτάφιος) στην Ι.Μονή Παναγίας Φανερωμένης στο Χιλιομόδι ήταν το προσκυνηματικό οδοιπορικό της γράφουσας με τον στολισμό του Επιταφίου της Ι.Μονής Παναγίας Φανερωμένης στο Χιλιομόδι να συγκλονίζει την καρδιά.

Οι κυρίες είχαν στολίσει τον Επιτάφιο με λευκά άνθη και τον είχαν διακοσμήσει με 57 μικρά λευκά αγγελάκια, τα οποία είχαν γραμμένα επάνω τους τα ονόματα των αδικοχαμένων θυμάτων στο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη και την ηλικία που έχασαν τη ζωή τους. Στο επάνω μέρος του Επιταφίου ήταν τοποθετημένος ένας μεγαλύτερος άγγελος για όσες ψυχές δεν βρέθηκαν στο τραγικό αυτό δυστύχημα. Λευκά λουλούδια συμπλήρωναν τον στολισμό, ενώ η χρυσή επιγραφή πάνω από τα άνθη με το απόσπασμα από τον Επιτάφιο Θρήνο «Ω Γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνον, που έδυ σου το κάλλος;» προκάλεσε ρίγη συγκίνησης στους προσκυνητές.

Η ημέρα της Αναστάσεως του Θεανθρώπου, ημέρα Υπόσχεσης και προσδοκίας για την μετά θάνατον Αιώνια Ζωή και η Λαμπρή, το Πάσχα, το πέρασμα από τον θάνατο στην όντως Ζωή, συνυφασμένο και με τις παραδόσεις μας που θέλουν να νοιώθουμε την Άνοιξη ως την Εποχή της Αναγέννησης τόσο της φύσης, όσο και του πνεύματος, εορτάσθηκαν πανηγυρικά απ’άκρη σ’άκρη στην Ελλάδα με τις αναστάσιμες καμπάνες να ηχούν χαρμόσυνα και με πρωτοφανώς μεγάλο μέρος του εκκλησιάσματος να μένει έως το τέλος της Αναστάσιμης Ακολουθίας, της ωραιότερης και πιο ελπιδοφόρας λειτουργίας όλου του έτους κατά την ταπεινή γνώμη της γράφουσας.

Ήταν εντυπωσιακός πράγματι ο αριθμός των πιστών που δεν έσπευσαν να φύγουν μετά το «Χριστός Ανέστη» για την παραδοσιακή μαγειρίτσα, αλλά έμειναν να χαρούν τα αναστάσιμα λόγια:

Οὐκοῦν εἰσέλθετε πάντες εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου ὑμῶν˙ καί πρῶτοι καί δεύτεροι τόν μισθόν ἀπολαύετε. Πλούσιοι καί πένητες μετ’ ἀλλήλων χορεύσατε˙ ἐγκρατεῖς καί ράθυμοι τήν ἡμέραν τιμήσατε˙ νηστεύσαντες καί μή νηστεύσαντες, εὐφράνθητε σήμερον. Ἡ τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες. Ὁ μόσχος πολύς, μηδείς ἐξέλθη πεινῶν. Πάντες ἀπολαύσατε τοῦ συμποσίου τῆς πίστεως˙ πάντες ἀπολαύσατε τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος. Μηδείς θρηνείτω πενίαν˙ ἐφάνη γάρ ἡ κοινή Βασιλεία. Μηδείς ὀδυρέσθω πταίσματα˙ συγνώμη γάρ ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε. Μηδείς φοβείσθω θάνατον˙ ἠλευθέρωσε γάρ ἡμᾶς ὁ τοῦ Σωτῆρος θάνατος.

Ἔσβεσεν αὐτόν, ὑπ’ αὐτοῦ κατεχόμενος. Ἐσκύλευσε τόν ἅδην ὁ κατελθών εἰς τόν ἅδην. Ἐπίκρανεν αὐτόν, γευσάμενον τῆς σαρκός αὐτοῦ. Καί τοῦτο προλαβών Ἠσαϊας ἐβόησεν˙ὁ ἅδης φησίν, ἐπικράνθη, συναντήσας σοι κάτω.

Ἐπικράνθη˙ καί γάρ κατηργήθη. Ἐπικράνθη˙ καί γάρ ἐνεπαίχθη. Ἐπικράνθη˙ καί γάρ ἐνεκρώθη. Ἐπικράνθη˙ καί γάρ καθηρέθη. Ἐπικράνθη˙ καί γάρ ἐδεσμεύθη. Ἔλαβε σῶμα καί Θεῶ περιέτυχεν. Ἔλαβε γῆν καί συνήντησεν οὐρανῶ. Ἔλαβεν ὅπερ ἔβλεπε καί πέπτωκεν ὅθεν οὐκ ἔβλεπε.

Ποῦ σου, θάνατε, τό κέντρον; Ποῦ σου, ἅδη, τό νῖκος; Ἀνέστη Χριστός καί σύ καταβέβλησαι.

Ἀνέστη Χριστός καί πεπτώκασι δαίμονες. Ἀνέστη Χριστός καί χαίρουσιν ἄγγελοι. Ἀνέστη Χριστός, καί ζωή πολιτεύεται. Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος. Χριστός γάρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο. Αὐτῶ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Και στη δημοτική:

Εισέλθετε λοιπόν όλοι στο δείπνο της χαράς του Κυρίου μας και πρώτοι και δεύτεροι απολαύσατε την αμοιβή σας.

Πλούσιοι και φτωχοί, όλοι μαζί χορέψετε. Εγκρατείς και φυγόπονοι, την ημέρα τιμήστε. Όσοι νηστέψατε μα κι όσοι δε νηστέψατε ευφρανθείτε σήμερα. Το τραπέζι είναι γεμάτο, ευχαριστηθείτε όλοι. Το μοσχάρι είναι άφθονο, κανείς ας μη φύγει πεινασμένος. Όλοι απολαύσατε το συμπόσιο της πίστης. Όλοι απολαύσατε τον πλούτο της θεϊκής καλοσύνης και αγαθότητας. Κανείς να μη θρηνεί για φτώχεια, διότι φανερώθηκε η κοινή του Θεού Βασιλεία. Κανείς να μην οδύρεται για τα σφάλματά του, αφού ανέτειλε συγγνώμη από τον τάφο του Χριστού. Κανείς να μη φοβάται το θάνατο, διότι από τα δεσμά του μας ελευθέρωσε του Σωτήρα ο θάνατος.

Έσβησε τον θάνατο, Αυτός που έγινε λεία του θανάτου. Λεηλάτησε τον Άδη, Αυτός που κατέβηκε στον Άδη. Πίκρανε αυτόν, που τη σάρκα Του γεύτηκε. Αυτό ακριβώς προφητεύοντας ο Ησαΐας διακήρυξε:

Ο Άδης, λέει, πικράθηκε, όταν Εσένα στον κόσμο του συνάντησε. Πικράθηκε, επειδή πραγματικά καταργήθηκε. Πικράθηκε, επειδή όντως εμπαίχθηκε. Πικράθηκε, επειδή στ' αλήθεια νεκρώθηκε. Πικράθηκε, επειδή καθαιρέθηκε. Πικράθηκε, επειδή αλυσοδέθηκε και φυλακίστηκε. Έλαβε (ο Άδης) ένα σώμα και του συνέβη να πέσει πάνω στο Θεό. Έλαβε (ο Άδης) γη και συνάντησε ουρανό. Έλαβε (ο Άδης) αυτό που έβλεπε και εξέπεσε απ' Αυτόν που δεν έβλεπε.

Πού είναι, θάνατε, το κεντρί σου; Πού είναι, Άδη, η έπαρσή σου;

Αναστήθηκε ο Χριστός και συ κατανικήθηκες. Αναστήθηκε ο Χριστός και γκρεμίστηκαν οι δαίμονες. Αναστήθηκε ο Χριστός και χαίρονται οι Άγγελοι. Αναστήθηκε ο Χριστός και κυβερνά η ζωή. Αναστήθηκε ο Χριστός και κανείς νεκρός πια σε μνήμα. Διότι με το να αναστηθεί από τους νεκρούς ο Χριστός, έγινε η πρώτη συγκομιδή των καρπών της ανάστασης ανάμεσα στους κεκοιμημένους. Σ' Αυτόν ανήκει η δόξα και η δύναμη στους αιώνες τους ατέλειωτους.».

Και μετά από αυτή τη μυσταγωγία, έρχεται η ώρα για το παραδοσιακό σούβλισμα του οβελία την Κυριακή του Πάσχα! Κοκορέτσι, αρνί στη σούβλα ή στο φούρνο και κόκκινα αυγά με τσουρέκια, καλή παρέα, οικογένεια και φίλους, είναι τα απαραίτητα συστατικά της εορτής, τα οποία, όμως, δεν είναι δεδομένα για πολλούς… Γι’αυτό όσοι τα απολαμβάνουμε θα πρέπει να αισθανόμαστε ευγνώμονες!

Δευτέρα του Πάσχα και πολλοί Κορίνθιοι σπεύσαμε να συνεορτάσουμε με τους ντόπιους της Περαχώρας και του Σοφικού τα υπέροχα έθιμα που διατηρούν με τόση επιμέλεια.

Μοναδικό το Έθιμο του Γιεμ στο Σοφικό την Κυριακή και τη Δευτέρα του Πάσχα στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού της Ευαγγελίστριας στο Σοφικό, όπου όλοι οι κάτοικοι της περιοχής τραγουδούν και χορεύουν ενωμένοι σε κύκλο τραγούδια προερχόμενα από την δημοτική παράδοση του τόπου τους, ενώ στην Περαχώρα Κορινθίας ο Χορός του Γιαρέντη, κάθε Δευτέρα του Πάσχα, ξεκινά μέσα στον χώρο των δύο εκκλησιών του χωριού (των Παμμεγίστων Ταξιαρχών και της Παναγίας), με πρωτοχορευτή τον παπά της κάθε Ενορίας και τους πιστούς ντυμένους με παραδοσιακές στολές. Στην συνέχεια όλοι μαζί σαν σύμβολο αγάπης και ομόνοιας, συναντώνται και χορεύουν στην πλατεία του χωριού.

Με αυτά θα ευχηθώ στους αγαπητούς αναγνώστες της πολιτιστικής στήλης της ΦτΚ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

* Η Εύη Κοκκίνου

είναι Δικηγόρος

Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια

Msc Διοίκηση Τουρ/κών Επιχειρήσεων

Δ/νση: Απ. Παύλου 40-Κόρινθος 20131

Τηλ.: 2741084568 & 6944964225

email: ekokklaw@otenet.gr