ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ (Φ. 1835)

 

Επετειακή εκδήλωση του Δήμου Κορινθίων για το 1821!

Την Κυριακή 26 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Θέατρο Κορίνθου «Θωμάς Θωμαϊδης» η επετειακή εκδήλωση του Δήμου Κορινθίων με θέμα «Οι Έλληνες στον δρόμο της Ελευθερίας- Μάρτιος 1821- Η Κορινθία στην Επανάσταση».

Mία εκδήλωση μνήμης, που πέτυχε με σφαιρικό τρόπο να προσεγγίσει τον Αγώνα για Ελευθερία, τα γεγονότα που αφορούσαν την Κορινθία και ιδιαίτερα το σημαντικό κάστρο του Ακροκορίνθου. Επιπλέον, εστίασε στις συνθήκες της επανάστασης, στα λάβαρα του Αγώνα ανά περιοχή, αλλά και στα χαρακτηριστικά της κοινωνίας της εποχής, περιγράφοντας με λεπτομέρεια τις τοπικές Κορινθιακές φορεσιές από την εποχή της Επανάστασης έως τις αρχές του 20^ου αιώνα. Η εκδήλωση πλαισιώθηκε με χορωδιακή μουσική από τη Μικτή Χορωδία του Δήμου Νεμέας και από την Παιδική-Νεανική Χορωδία του Σύγχρονου Κορινθιακού Ωδείου σε σύμπραξη με την αντίστοιχη του Δήμου Νεμέας

 

 Ομιλητές ήταν οι σημαντικοί επιστήμονες του τόπου μας, Γιάννης Μπάρτζης, δρ. Φιλολογίας, Πρόεδρος της Εταιρείας Κορίνθιων Συγγραφέων, Παναγιώτης Χωρίκης, φιλόλογος, λαογράφος και Δημήτρης Βλάχος, γεωπόνος, συλλέκτης.

Στην εκδήλωση συμμετείχαν με Εικαστικές και Λογοτεχνικές δραστηριότητες  σχολεία του Δήμου μας, που παρουσιάστηκαν στο φουαγιέ του Θεάτρου. Ο Δήμαρχος Κορινθίων, Βασίλης Νανόπουλος, απένειμε Επαίνους Συμμετοχής σε μαθητές,  εκπαιδευτικούς και στα σχολεία που εξέθεσαν τα δημιουργήματά τους.

Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά, τους χορωδούς και τους ομιλητές που συμμετείχαν στην εκδήλωση, καθώς και στη Σοφία Σπηλιοπούλου, ιατρό ΩΡΛ και σοπράνο, η οποία παρουσίασε την εκδήλωση με μοναδικό τρόπο και στην υπεύθυνη της επιτυχημένης διοργάνωσης Γεωργία Γιαννακοπούλου, διδάκτορα (PhD.) της Φιλοσοφικής Σχολής, εκπαιδευτικό και διευθύντρια χορωδίας!

Και του χρόνου!

 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Η ΝΕΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

 

Η νεότητα των Γραικών τοϋ 1821, είχε άνατραφή μέ τά διδάγματα τοϋ Γένους, τοΰ Κο­ραή, τοϋ Ρήγα, τοΰ Κοσμά τοϋ Αίτωλοϋ καί άλλων λογίων της εποχής εκείνης, πού μέ τήν αγά­πη τους προς τήν πατρίδα προ­σπαθούσαν νά εμφυσήσουν στους νέους τή φλόγα της φι­λοπατρίας καί τόν πόθο της ε­λευθερίας, έχοντας τήν εθνική τους καταγωγή.

Τά διδάγματα τους, έκαναν τους νέους νά ποθούν τήν απ­αλλαγή άπό τόν τουρκικό ζυγό μέ τήν ανάσταση τοΰ μεγαλείου της Έλληνικής πατρίδας. Οί μα­θητές των σχολείων καί οί δά­σκαλοι έτρεξαν πρόθυμοι στον Ιερόν Αγώνα. Ακόμα καί α­γράμματοι νέοι, βοσκοί καί α­γρότες, έτρεξαν νά αγωνισθούν μέ όλες τους τις δυνάμεις.

 

 Πολλοί μαθητές τών ελληνι­κών σχολείων καθώς καί άλλοι μορφωμένοι, πρόσφεραν δια­φόρου είδους βοηθητικές υπη­ρεσίες. Οί μικρότεροι μαθητές μαζί μέ τόν άμαχο πληθυσμό ασχολούνταν μέ τήν ετοιμασία τών πυρομαχικών καί άλλων εφοδίων γιά τους αγωνιστές. Μερικοί γνώστες αναφέρουν πώς τά παιδιά καί οί γυναίκες ετοίμαζαν φυσέκια καί τρόφιμα.

Γιά νά ύπογραμμισθή εντο­νότερα ό ενθουσιασμός τών νέων τοΰ 1821 αναφέρουμε καί τό παράδειγμα τών Ιερολοχι­τών, πού ή αυτοθυσία τους εΐναι γνωστή. Οί Ιερολοχίτες ήταν μαθητές τών Ελληνικών Σχο­λείων, κυρίως τού Βουκουρε­στίου, καί έσπευσαν μέ τή κήρυξη τη ς Επανάσταση ς καί άπό τό μήνυμα τοϋ Άλ. Υψηλάντη, νά προσφέρουν τή ζωή τους γιά τήν πατρίδα. Σχημάτισαν τόν «Ιερό Λόχο» καί τήρησαν τόν όρκο τους μέ αυτοθυσία υπο­δειγματική στό Δραγατσάνι. Έπεσαν ήρωϊκά μαχόμενοι μέ τή θυσία τους καί έδωσαν μέ τό παράδειγμα της μεγάλης φιλο­πατρίας τους καί δόξασαν τό ελληνικό όνομα.

Οι Νέοι τοΰ Δραγατσανίου ένεπνέοντο στον αγώνα κυρίως άπό τόν μεγάλο δάσκα­λο τοΰ Βουκουρεστίου Γεώργιο Γεννάδιον. Είναι χαρακτηριστι­κό τό μάθημα πού έκανε στους μαθητές, όταν έμαθε τήν άφιξη τοΰ’Υψηλάντη μέ τή κήρυξη της Επανάστασης. Ανάμεσα στά άλλα είπε καί αυτά ό Γ. Γεννά­διος στους μαθητές του: «...ΉΑ-θεν ή ώρα νά δείξετε προς τόν κόσμον, όστις σας κοιτάζει, καί προς τήν πατρίδα, ήτις ελπίζει σέ σας, ότι εϊσθε γνήσια αυτής τέκνα... Φανείτε άξιοι τής πα­τρίδος, των Θερμοπυλών, τοϋ Μαραθώνος, τής Σαλαμίνος καί τών Πλαταιών. Οι αδελφοί τοϋ Ίεροϋ Λόχου τών Θηβών σάς φωνάζουν: Μή μας ατιμάσετε. Μιμηθείτε μας.» Εΐναι φλογερά τά λόγια τοϋ ενθου­σιώδους διδασκάλου πού πα­ρόρμησαν τους Ιερολοχίτες νά πολεμήσουν μέχρι θανάτου...

Μετά τήν Επανάσταση ό Θ. Κολοκοτρώνης, μιλώντας προς τους νέους μαθητές τοϋ Γυμνασίου τών Αθηνών, τόνιζε τό χρέος τους, νά εργασθούν γιά τόν εκπολιτισμό τοϋ τόπου καί τους έλεγε: «Εις σάς μένει νά ίσάσετε καί νά στολίσετε τόν τόπο, δπου εμείς ελευθε­ρώσαμε...».

Τόσον οι αγωνιστές, όσον καί γενικότερα ή φιλοπατρία καί ή έμπνευση άπό τά εθνικά ιδεώδη είχαν αναπτερώσει σέ μέγιστο βαθμό τή διάθεση τών νέων τοϋ 1821 πού αφήνουν υποθήκες υψηλές στις μελλοντικές γε­νιές, νά αγωνίζονται πάντο­τε γιά τήν ελευθερία καί τήν πρόοδο τής πατρίδας, ώς πιστοί θεματοφύλακες τών Ιερών παραδόσεων τοΰ Ελλη­νοχριστιανικού Πολιτισμού.

Νεκτάριος Γρ. Πούλης Απόφοιτος ΑΕΑΑ

Επιµελείται η Ρέντα Αρετή

"ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΤΟΜΕΙΣ" Μαρτίου 2023

 

 

 

 

ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ  ΓΕΩΡΓΙΟΥ  ΦΕΝΕΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

Χτίστηκε το 1693  (επί τουρκοκρατίας)

 

 

 Σήμερα διανύει την 4^η  εκατονταετία  της πορείας του στον χρόνο, χωρίς να καταμετρείται η πορεία του ως «Παλαιομονάστηρο»

Σήμερα θα κάνουμε μια σύντομη γενική αναφορά στην προσφορά   της Μονής Αγίου Γεωργίου Φενεού στην Επανάσταση του 1821

Πριν κτιστεί  το νέο μοναστήρι,  το «Παλαιομονάστηρο» είχε μικρή περιουσία. Ίσως γύρω του και στον κάμπο  του Φενεού. Αργότερα,  όταν  κτίστηκε το νέο,  από τα χρήματα που συγκέντρωσαν  οι μοναχοί του  απ’ όλη την Πελοπόννησο και από διάφορες  προσφορές, το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου  του Φενεού  παρουσίασε μεγάλη άνθιση και ζωντάνια και πολλοί μοναχοί ήρθαν  για να μονάσουν εδώ.  Μετά το Ορλωφικά (1770) πολλοί  κάτοικοι της περιοχής για να αποφύγουν τις οικονομικές  επιβαρύνσεις  στους Τούρκους,  με εικονικές  ομολογίες,  παραχωρούσαν  πολλά χτήματά τους  στο μοναστήρι.   Με τα χρόνια και η εικονική αυτή περιουσία περιήλθε στη μονή. Έτσι το μοναστήρι, λίγο πριν την Επανάσταση του ’21, υπολογιζόταν σα μια μεγάλη οικονομική δύναμη σ’ ολόκληρη την Πελοπόννησο και ήταν σεβαστό  όχι μόνο στους Έλληνες αλλά και στους Τούρκους.

Οι πατέρες  τότε είχαν την δύναμη  και συντηρούσαν πολλές φτωχές  οικογένειες, μόρφωναν πολλούς νέους και γενικά πρόσφεραν  καταφύγιο σε όλους τους  κατατρεγμένους από τον κατακτητή.  Η παράδοση λέει πως πολλοί γονείς, με το πρόσχημα  ότι τάζουν τα παιδιά τους στο μοναστήρι, τα ‘στελναν εκεί, όπου, μακριά από τους Τούρκους, μάθαιναν γράμματα και την ιστορία του γένους. Από το φυτώριο τούτο εφοδίαζαν με μορφωμένους ανθρώπους, ιερείς και διδασκάλους, όχι μόνο την γύρω περιοχή, αλλά και ολόκληρη την Πελοπόννησο. Και όπως σε όλα τα μοναστήρια, έτσι και σ’ αυτό, διαφυλάχτηκε η Ορθοδοξία  και η εθνική μας παράδοση.

Πριν από την Επανάσταση ο ηγούμενος  Ναθαναήλ, φωτεινή φυσιογνωμία,  που ήταν μυημένος στην «Φιλική Εταιρεία» είχε μυήσει και πολλούς μοναχούς, κληρικούς και οπλαρχηγούς, και είχε προετοιμάσει την ορεινή  Κορινθία για τον αγώνα.  Κατά τον Φωτάκο «Όλοι οι μοναχοί, (οι οποίοι, λέει η παράδοση, ήταν πάνω από εκατό)  εκατήχουν την περιφέρειαν του Φονιά και έξωθεν και εφρόντισαν  και ετοίμασαν  όλα τα αναγκαία του πολέμου». Τα παλληκάρια  του τόπου έρχονταν σ’ επαφή με τους μοναχούς και συζητούσαν για τον μεγάλο αγώνα.  Ίσως στο «Κρυφό του Σχολειό» να γίνονταν οι θερμές  συζητήσεις  τους, να αντάλλασσαν απόψεις,  μηνύματα και να τραγουδούσαν τα θούρια!

Κατά την Επανάσταση οι πατέρες  της μονής εθυσίασαν όλα τα υπάρχοντά της  για τον Αγώνα.  Κατά τον Φωτάκο «Έτρεχαν  στα στρατόπεδα  και έστελλον τροφάς και άλλα χρήσιμα  εις τους στρατιώτας». Από τούτο το μοναστήρι είχε περάσει ο Παπαφλέσσας με άλλους αρχηγούς  όπλων, λίγο πριν την Επανάσταση, ζητώντας με την ορμή του να σηκωθούν τώρα. Και τώρα πια δε μας ξαφνιάζει η πληροφορία που υποστηρίζουν πολλοί συγγραφείς (από το βιβλίο «Η Γκούρα  Κορινθίας» του Βασ. Π. Σαρλή) ότι «το πρώτο Τούρκικο  αίμα που χύθηκε από δικούς μας και που εσήμαινε την έναρξη  της Επαναστάσεως, έρευσε σε χωριό της Κορινθίας, στο Φονιά.  Εκεί οι δικοί μας χτύπησαν κάτι γυφτοχαρατσίδες που ανήκαν στην υπηρεσία  του Κορίνθιου Βοεβόδα,  του γνωστού Κιαμήλ».  Και από τούτο το μοναστήρι πάλι, όταν ο Ιμπραήμ είχε ρημάξει την Πελοπόννησο, ο αρχηγός  των όπλων Θ. Κολοκοτρώνης, προσπαθούσε να συγκεντρώσει τα Ελληνικά στρατεύματα για ν’ αντισταθεί  στον Αιγύπτιο Πασά.  Το αναφέρει ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του.

«Στην πατρίδα τούτη η μονή δεν πρόσφερε μόνο χρήματα και τις υπηρεσίες  των μοναχών στους ασθενείς και τραυματίες  του πολέμου, αλλά και πολλούς οπλοφόρους μοναχούς,  οι οποίοι επολέμησαν σ’ όλες τις μάχες  του πολέμου  με γενναιότητα και τόλμη».  Η μονή σ’ όλα τα χρόνια του πολέμου συντηρούσε  τριάντα οπλοφόρους μοναχούς,  οι οποίοι αγωνίστηκαν με ηρωϊσμό και αυτοθυσία.  Ο ίδιος ο ηγούμενος Ναθαναήλ, τα πρώτα χρόνια της Επανάστασης, ακολουθούσε τα Ελληνικά στρατεύματα!

Από την προσφορά της Μονής στην Επανάσταση, που μπορεί να μετρηθεί με τα φτωχά σταθμά της ύλης, το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου  Φενεού  Κορινθίας πρόσφερε στον αγώνα 9.500 γρόσια, 15 οκάδες ασήμι : «Ασήμι ιδικόν μας και του μοναστηρίου, εκτός του Αγίου ποτηρίου, οκάδες 15»! (Μας πιάνει ρίγος σ’ αυτήν την ομολογία). 500 γιδοπρόβατα, 15 βόδια,  8.000 μπότσες κράσι και 950 οκάδες σιτάρι)…

Όλα τα μοναστήρια  είναι φτιαγμένα  σε εξαιρετικά όμορφες θέσεις.  Το μοναστήρι όμως του Αγίου Γεωργίου βρίσκεται σε μια από τις ομορφότερες, κατά κοινή ομολογία, τοποθεσίες της πατρίδας μας.

 

Ντίνα  Βλάχου

(συγγραφέας από τον Φενεό)