Χρειάζεται επανόρθωση σκέψης και δράσης της ζωής μας (Φ. 1843)

Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη*

ΕΙΝΑΙ από τον ήλιο φηαηνότερο φίλε Αναγνώστη, ότι τα τε­λευταία χρόνια εκτός από την οικονομική κρίση, που συνεχίζει να ταλανίζει τη Πατρίδα μας, συνυπάρχουν και δύο άλλες, εξ ίσου επικίνδυνες, η ηθική και κοινωνική κρίση. Γιά την οικο­νομική οι ειδικοί επιστήμονες έχουν τον λόγο για να δείξουν τον τρόπο, ώστε να μπορέσουμε κάποια στιγμή να βγούμε στο ξέφωτο. αν και παίζονται πολλά και τα πράγματα γίνονται όλο και δυσκολότερα εντός και εκτός των τειχών. Όμως τόσο για την ηθική όσο και την κοινωνική κρίση δικαιούμαστε σαν ελεύθεροι πολίτες μιας δημοκρατικής χώρας, σκεπτόμενοι να έχουμε άποψη να διατυπώνουμε με σεμνότητα τις σκέ­ψεις μας και τις διαπιστώσεις μας για τα κακώς κείμενα στο Ελληνικό τοπίο, που δεν έγιναν από τη μία στιγμή στην άλλη στιγμή και πως η κύρια αιτία δεν είναι και δεν μπορεί να είναι μόνο η οικονομική κρίση, που επικαλούνται αβίαστα ο καθ ήλην υπεύθυνοι για τη πορεία αυτού του τόπου όταν καλού­νται να απατήσουν για τα εκφυλιστικά φαινόμενα, που μα­στίζουν την Ελληνική κοινωνία τα τελευταία υρίως χρόνια.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ λοιπόν είναι πως έχουν να κάνουν με τις νέες συνθήκες ζωής τα νέα ήθη, που αποδόμησαν ό,ι καλό βασιζόταν στη Ελληνική Παράδοση του Λαού μας, αρχής ενωμένης κακά τα ψέματα, από το Σχλείο, που είναι έργο της Πολιτείας και θα σας πω αμέσως σε τι αναφέρομαι.

Το κάθε Υπουργείο της επόμενης Κυβέρνησης, που εκλέ­γεται δημοκρατικά από τον Λαό, κάθε τέσσερα χρόνια κι έχει υποχρέωση ν οδηγήσει τον τόπο μας στη νέα εποχή, σε­βόμενο το παρελθόν, τις αξίες ,τις ιδέες, τις παραδόσεις, με ασφάλεια στο άγνωστο μέλλον, δυστυχώς εδώ και αρκετά χρόνια, δεν κάνει τα δέοντα. δεν κάνει τα δέοντα απαξιώ­νοντας συστηματικά ό,τι χαρακτηριστικό έχει σχέση με την Ελληνικότητα και την εθνκή μας συνείδηση. Η λέξη «Εθνική» που στόλιζε τη φράση -έννοια, Ελληνική Παιδεία ,έχει αφαιρεθεί, όπως το σύμβολο του Σταυρού από τη Σημαία μα. Δύο σημεία αναφοράς της κατηφόρας που μοιραία ακολούθησε. έτσι που ίσως με εντολές άνωθεν, δρομολογήθηκαν και εδώ από την Ελληνική Πολιτεία προγράμματα στο πνεύμα της Παγκοσμιοποίησης, που έχει πρόσωπο επιφανειακά πολιτιστικό. Έχει εξαφανισεί από το σχολικό βιβλίο,και μάλιστα δια χει- ρός της τέχνης και συγκεκριμένα της εικόνας, Γνωρίζοντας καλά τη δύναμή της τόσο για το καλό όσο και για το κακό.

-ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ μας Σύστημα έχει ισοπεδώσει τον Ελληνικό Πολιτισμό, την Παιδεία και την αγωγή, ξεχνώντας τον παιδαγωγικό της προορισμό, περιορισμένη μόνο στο γνωστικό πεδίο και τον επαγγελματισμό. Ό Εκπαιδευτικός συν­δικαλισμός ανύπαρκτος στην ουσία, έτσι που τα τελευταία χρόνια της ανάγκης, ενδιαφέρεται για τις αποδοχές όχι άδικα βέβαια και παραβλέπει,τα προβλήματα, που αφορούν την πραγματική παιδεία και την αγωγή ξεχνώντας το ρόλο της εκ­παίδευσης. Μόνο αν επαναπροσδιορισθεί, για να επιτελέσει τον προορισμό του, εφ’όλης της ύλης έχει ρόλο ύπαρξης και βέβαια απαιτώντας και αξιοπρεπείς αμοιβές από τη Πολιτεία, ώστε

απερίσπαστοι οι δάσκαλοι, που φέρουν τον σπουδαίο αυ­τόν τίτλο, ελεύθεροι από το πρόβλημα επιβίωσης και τα βι­οποριστικά προβλήματα, να αφοσιωθούν στο έργο τους, Τα τελευταία χρόνια το δημόσιο Σχολείο προετοίμασε πολίτες απαίδευτους, δεύτερης και τρίτης κατηγορίας με την ανοχή της Πολιτείας, η οποία το μόνο που κάνει είναι να κατηγορεί τη οικογένεια για τα ανησυχητικά φαινόμενα βίας που συ­χνά πυκνά εμφανίζονται στη μαθητική κοινότητα, που είναι σημάδια προχωρημένης κοινωνικής παρακμής.

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ η ατομική και κοινωνική ηθική είναι και θέμα της οικογένειας. Αλλά απο μια ηλικία κι μετά το παιδί το ανα­λαμβάνει εκ των πραγμάτων η κοινωνία, η οποία χρειάζεται και αυτή όπως και το Σχολείο ριζική αλλαγή και επανόρθω­ση στον τρόπο σκέψης και δράσης σε ατομικό, οικογενειακό και συλλογικό επίπεδο. Εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα δεν πρέπει να εθελοτυφλούμε, αλλά όμως είναι έργο κι της Πολιτείας. Όταν τ παιδιά μας βγαίνουν έξω από το σπίτι οι επιλογές που έχουν για να διασκεδάσουν, επιλογές στις συ­ναναστροφές τους πρέπει να είναι κάτω και από τ δικό της βλέμμα, γιατί αν ξεφύγουν τα νιάτα, αλίμονο δεν υπάρχει γυ­ρισμός. Και οι χώροι που βρίσκονται παίζουν σπουδαίο ρόλο. Στο σημείο αυτό θα επισημάνουμε τον ρόλο των Πολιτιστι­κών και Αθλητικών Συλλόγων και άλλων φορέων, που παί­ζουν σπουδαίο ρόλο ,γιατί προσφέρουν στα παιδιά μας την κοινωνικότητα, τη συντροφικότητα, έτσι που είναι ο πυρήνας στον οποίο αναπτύσσεται το ήθος, οι ιδέες και οι οικουμενι­κές ανθρώπινες αξίες.

-ΥΠΑΡΧΟΥΝ όμως και άλλοι, οι γνωστοί, που δεν χρειάζεται να τους κατανομάσουμε, που όχι μόνο δεν διδάσκουν ήθος και γεικά το σωστό, αλλά παραπλανούν τα νεαρά συνήθως μέη τους συμβουλεύοντάς τους, και παροτρύνοντάς τους σε πράξεις βίας και με τέτοιες συμπεριφορές έχουν χαθεί ζωές, που φτάσανε στο απροχώρητο, στον απόλυτο κατήφο­ρο μέχρι να πάρει χαμπάρι η Πολιτεία πως το παιχνίδι τελικά, η αγάπη για την στρόγγυλη θεά δεν είναι αθώο παιχνίδι. Καί βέβαια δεν γίνεται λόγος και για εκείνους τους κοινωνικούς φορείς ιδρύματα, που όχι λίγες φορές αποτελειώνουν με ό,τι αυτό σημαίνει, τα κακότυχα αυτά παιδιά με τη βίαιη συμπε­ριφορά στους δρόμους απέναντι σε άλλους συνομήλικους, που το θεωρούν παιχνίδι.

Τό ρητό {Έλληνες αεί παίδες}, φίλε Αναγνώστη, δεν έχει καμία θέση σήμερα, που η βία σ ε κάθε μικρή και μεγάλη πόλη στον τόπο μας, τον τελευταίο καιρό καλά κρατεί. Τό είπαν οι Αιγύπτιοι ιερείς για τους Αρχαίους Έλληνες επί Σόλωνος, γιατί δεν φρόντισαν να διαφυλάξουν τα γραπτά κείμενα και ως εκ τούτου δεν έχουν μνήμη σαν τα παιδιά. Τελειώνοντας, πρέπει να πούμε πως διερχόμαστε μιά παρακμιακή εποχή, εμείς οι τωρινοί 'Έλληνες όπως όλοι οι κάτοικοι του Πλανήτη γη, που δεν είναι πρωτόγνωρη για την ανθρωπότητα, όπως ξέρουμε από τα διαβάσματά μας. Πρέπει να έχουμε τον νου μας στα παιδιά μας. Τότε μόνο θα υπάρχει ελπίδα. Ας ελπί­σουμε, πως, θα τα καταφέρουμε.

Η Παυλίνα Μπεχράκη είναι εικαστικός, συγγραφές, ποιήτρια από την Κόρινθο.