«Μόνον ο λαός θα σώσει τον λαό» (Φ.1844)

 

 Του Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα  *

Ομότιμου Καθηγητή Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης

Η φράση, που αποτελεί τον τίτλο του σημερινού άρθρου, αποδίδει το κεντρικό προεκλογικό σύνθημα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας στις εκλογές της προηγούμενης Κυριακής, το οποίο προφανώς θα ακουσθεί και στις επαναληπτικές εκλογές της 25^ης Ιουνίου. Πολύ περισσότερο, αν ληφθεί υπ’ όψη ότι, όπως εκτιμά το κονκλάβιο του Περισσού, το σύνθημα αυτό συνέβαλε στην αύξηση της εκλογικής του δύναμης κατά 2,5 ποσοστιαίες μονάδες.

Προσωπικά θεωρώ ότι το εν λόγω σύνθημα εμπεριέχει την μεγαλύτερη αλήθεια από εκείνες που ακούστηκαν στις εκλογές αυτές. Και το ίδιο ισχύει ασφαλώς και για όλες εν γένει τις εκλογικές αναμετρήσεις. Πραγματικά μόνον ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό. Ποιός άλλος θα μπορούσε άλλωστε να το κάνει αυτό για λογαριασμό του; Ενώ λοιπόν ουδεμία αμφιβολία υπάρχει στο ζήτημα του αληθινού σωτήρα του λαού, δεν είναι σαφές, ποιός μπορεί να εμαφνισθεί ως αυθεντικός εκφραστής του λαού, ώστε να  ομιλεί εξ ονόματος του.

Το ΚΚΕ,  εμμέσως πλην σαφώς, υπονοεί ότι το σχετικό προνόμιο ανήκει αποκλειστικά σε αυτό. Φαίνεται όμως ότι λησμονεί την ιστορία του ή την αποκρύπτει επιμελώς. Διότι και πριν από 100 τόσα χρόνια, μετά δηλ. την Οκτωβριανή Επανάσταση των Μπολσεβίκων, μάς μιλούσε πάλι για το ίδιο θέμα. Το σύνθημά του όμως τότε ήταν καμουφλαρισμένο με άλλα λόγια. Τότε ο λαός, σύμφωνα με την κομμουνιστική ιδεολογία, εμφανιζόταν ως μοχλός της «δικτατορίας του προλεταριάτου» στις χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Την αληθινή εξουσία ωστόσο την είχαν οι «ερυθροί δικτάτορες», οι οποίοι βαυκάλιζαν τον λαό με την φενάκη της εξουσίας που τού είχαν δημιουργήσει. Χρειάστηκε να περάσουν εβδομήντα περίπου χρόνια, για να αφυπνισθούν από τον λήθαργο οι λαοί των χωρών του Παραπετάσματος και να σώσουν πραγματικά τον εαυτό τους από τους αληθινούς τυράννους τους.

Αυτά λοιπόν τα απολιθώματα ενός φρικτού παρελθόντος εκπροσωπεί σήμερα το ΚΚΕ, το οποίο εντοπίζει μεν σωστά τον αληθινό σωτήρα του λαού, προβαίνει όμως σε εσφαλμένες ταυτίσεις αυτού με τον πολιτικό φορέα που τον εκφράζει αυθεντικά. Σύμφωνα με όσα ελέχθησαν πιο πάνω, ο φορέας αυτός δεν μπορεί να είναι το ΚΚΕ. Στην αλληλουχία αυτών των σκέψεων δεν πρέπει να μάς παραπλανά η μικρή  αύξηση της εκλογικής δύναμης στις πρόσφατες εκλογές του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Αυτή δεν οφείλεται, κατά την εκίμησή μου, στην επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος επί της συγκεκριμένης μερίδας των ψηφοφόρων του ΚΚΕ ως προς τον αυθεντικό εκπρόσωπο του λαού.

Οι ψήφοι, που αύξησαν την εκλογική δύναμη του ΚΚΕ, είναι κατά την γνώμη μου, ψήφοι διαμαρτυρίας προς τα άλλα κόμματα εξουσίας για όσα ημαρτημένα τούς βαρύνουν σε σχέση με τα δικαιοκρατικά ελλείμματα που παρουσιάζει σήμερα η Ελλάδα αλλά και με την ανασφάλεια που πλήττει την ζωή των πολιτών σε όλα τα επίπεδα, όπως χαρακτηριστικά επιβεβαιώθηκε αυτό στην σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών. Η εκτίμησή μου αυτή ενισχύεται από συζητήσεις που είχα με ψηφοφόρους, οι οποίοι παλιότερα πάθαιναν αλλεργία όταν τους μιλούσες για ΚΚΕ. Σήμερα έδήλωσαν την ετοιμότητά τους να στραφούν είτε προς το κόμμα του κ. Βαρουφάκη είτε προς το ΚΚΕ! Αυτά, δυστυχώς, έκαναν τα Τέμπη.  

Τούς έχασε όμως τους ψηφοφόρους αυτούς, όπως αποδείχθηκε, ο κ. Βαρουφάκης, διότι τούς απογοήτευσε με τις «Δήμητρες» και τα άλλα «εξωτικά», που «δορυφορούνται» γύρω από τους εξωπραγματικούς οικονομικούς του σχεδιασμούς. Τούς υποδέχθηκε όμως με ανοικτάς αγκάλας ο κ. Κουτσούμπας. Μένει να δούμε, πόσο θα αντέξουν την σχετική «φαγούρα» που προκαλεί ο «εναγκαλισμός» αυτός. Και βέβαια να βάλουμε ένα ερωτηματικό στην εν λόγω επισήμανση περιμένοντας να επιβεβαιώσουμε την ευστοχία ή την αστοχία της στις μεθεπόμενες εκλογές, που θα κριθούν ενδεχομένως με άλλα διλήμματα. Είναι περιττό να τονισθεί εδώ ότι οι εκ πεποιθήσεως ψηφοφόροι του ΚΚΕ δεν εγκλωβίζονται ποτέ σε διάφορα εκλογικά διλήμματα. Υπακούουν πάντα τυφλά στις εντολές που τούς δίνει το στρατηγείο του Περισσού μέσα από το «Σπίτι του Λαού», το οποίο καθοδηγεί την εκλογική τους συμπεριφορά.

Στην βάση πάντως της λογικής που εκφράζει το συζητούμενο σύνθημα οι ιθύνοντες του ΚΚΕ μάς χρωστούν μια απάντηση μετά την ανακοίνωση των επισήμων αποτελεσμάτων των προχθεσινών εκλογών, αν και γνωρίζουμε όλοι το περιεχόμενο αυτής της απάντησης, που θα είναι βέβαια ανάλογο με την γεμάτη αντιφάσεις πορεία και πολιτική του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Οφείλουν πάντως αυτοί που το διαφεντεύουν να μάς πουν, εάν έσωσε τελικά ή όχι ο λαός τον εαυτό του, όταν αποφάσισε να πάρει την προηγούμενη Κυριακή τον «γκουβά» με το γαλάζιο στα χέρια του και να «βάψει» ολόκληρη της Ελλάδα απ’ άκρου εις άκρον με τα εθνικά μας χρώματα.

Εξαίρεση στον σχετικό χάρτη με την μονοχρωμία του αποτελεί μόνον ο νομός Ροδόπης, στον οποίο η αξιωματική Αντιπολίτευση έδωσε το λιγοστό ροζέ χρώμα της «αριστεράς του τίποτα», που τής είχε απομείνει. Δεν γνωρίζω, εάν ο αρχηγός αυτής, κ. Τσίπρας, πρέπει να πανηγυρίζει ή να θλίβεται σήμερα για αυτό το «κοντράστο» στο «χρωματολόγιο» του Χάρτη της Ελλάδος, εάν ληφθεί υπ’ όψη ότι το «συνεργείο βαφής» δεν πήρε την εντολή της σχετικής «εργολαβίας» από την Κουμουνδούρου, αλλά απ’ ευθείας από το Τουρκικό Προξενείο, το οποίο  παγίως λειτουργεί ως «τσοπάνης» που καθοδηγεί το «ποίμνιο» της μουσουλμανικής μειονότητας στην κατεύθυνση που υποδεικνύει κάθε φορά η Άγκυρα. Γι’ αυτό βλέπουμε το «ποίμνιο» να «βοσκάει» σήμερα στο «χωράφι» με τις ροζέ «ανεμόνες» με την ίδια άνεση που «βοσκούσε» πολλές φορές στο παρελθόν σε πράσινα «λειβάδια».

Το μπλε δεν εμπνέει την Άγκυρα στην στεριά. Το κρατάει, για να το χρησιμοποιεί αποκλειστικά στις οθωμανικές ονειρώξεις της για την «Γαλάζια Πατρίδα». Σχολιάζοντας το αποτέλεσμα του «συνεργείου βαφής» της Θράκης δεν μπορώ να πω, διότι δεν έχω στοιχεία, εάν υπήρξε ή όχι κάποια συναλλαγή μεταξύ της Κουμουνδούρου και της Άγκυρας για το «τίμημα» της σχετικής «εργολαβίας» που έπρεπε να καταβληθεί στο Τουρκικό Προξενείο της Θράκης. Εκείνο που γνωρίζω – και το γνωρίζουμε όλοι δηλ. – είναι  ότι επικεφαλής του «συνεργείου βαφής» της Θράκης είναι μειωνοτικός Βουλευτής της αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ο οποίος  διακηρύσσει παντού και πάντα ότι η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης είναι τουρκική! Εάν αυτό δεν ενοχλεί την αξιωματική Αντιπολίτευση – και προφανώς αυτό συμβαίνει, εφ’ όσον δεν αντιδρά στους «βαφείς» της Θράκης – τότε ο λαός έχει ένα πρόσθετο λόγο να ξανασώσει τον εαυτό του στις εκλογές της 25^ης Ιουνίου «βυθίζοντας» ακόμη πιο βαθειά στον εκλογικό χάρτη την ανεύθυνη και επικίνδυνη «αριστερά του τίποτα».

 

*Ο κ. Αλέξανδρος Π. Κωστάρας, είναι  Ομότιμος Καθηγητής Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης, από την Κόρινθο διαμένων στην Αθήνα.