Η αρθρογραφία του «Κορίνθιου» (Φ.1851)

 

 

Τα καλοκαιρινά ψώνια και διασκέδαση στον Νομό μας…

 

Εδώ και δεκατρία ολόκληρα χρόνια η Ελλάδα ζει μέσα σε μια εθνική τραγωδία και οι Έλληνες, ζουν ο καθένας το δικό του δράμα, πλην ελαχίστων, οι οποίοι τυγχάνει να είναι και οι κυρίως υπεύθυνοι. Η Μνημονιακή οικονομική κρίση έχει καταφέρει θανάσιμο πλήγμα στα οικονομικά όλων μας. Από αυτόν τον κανόνα δεν ξεφεύγουν παρά ελάχιστοι, που ευνοούνται από τις αποφάσεις των κυβερνώντων και του «Λόχου» της Βουλής. Στον Νομό μας, στην Κορινθία, τις πόλεις και τα χωριά, στα ίδια τα νοικοκυριά, επικρατούν συνθήκες τριτοκοσμικής ανέχειας, οι οποίες ευτυχώς παρά τις μεγαλοστομίες αντιπολιτευτικών και άλλων παραγόντων περί του αντιθέτου με την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας σιγά αλλά σταθερά κλείνονται τρύπες, Θα ήταν ευχής έργον, αν η ελπίδα ήταν μικροοικονομικής διάρκειας.

Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι συνεχίζουν να επαυξάνουν τις στρατιές των νεόπτωχων Ελλήνων και οι επιχειρηματίες διαμαρτύρονται για τις χασούρες από τις περικοπές, τα φορολογικά μέτρα, τα χαράτσια κινητής και ακίνητης περιουσίας, όπως και τόσα άλλα επώδυνα μνημονιακά μέτρα, που μας τα παρουσίαζαν, ως απαραίτητα και ως μονόδρομο στη μελλοντική ζωή  μας.

Απόδειξη αυτών που ισχυρίζομαι αποτελεούν οι δεκάδες για να μην πω εκατοντάδες λουκέτα καταστημάτων στην Κόρινθο, ακόμη και στο κέντρο ό,που πριν τα μνημόνια για να βρει κάποιος νέος επιχειρημετίας να νοικιάσει κατάστημα έπετρεπε να δώσει «Αέρα».

Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά, ακόμα και στο κέντρο της Κορίνθου για να καταλάβει το μέγεθος της εξαθλίωσης, που επεβλήθη χάριν άλλων σκοπιμοτήτων, που δεν έχουν, ως στόχο την εξυγίανση του δημόσιου βίου. Τα λουκέτα στις ιδιωτικές επιχειρήσεις αυξάνονται, ενώ η ανεργία καλπάζει, την ώρα που ο τζίρος των επιχειρήσεων κατρακυλάει στην άβυσσο, αφού τα λεφτά όλων μας έχουν φροντίσει να κατατίθενται στις Τράπεζες ατόκως και μάλιστα με τις απαγορευτικές διατάξεις των Capital controls.

Βρισκόμαστε σε ημέρες καλοκαιριού, ημέρες διακοπών και αδείας, ημέρες αφιερωμένες στην οικογένεια και στην αλληλεγγύηπρος τον πάσχοντα συνάνθρωπο.  Αφού ευχαριστήσουμε τον Θεάνθρωπο για τον Σταυρικό του θάνατο για να ξεπλύνει το Προπατορικό Αμάρτημα του Ανθρώπινου γένους, αλλά και για την ύπαρξή μας, ας φροντίσουμε να κάνουμε το φετινό καλοκαίρι τα ψώνια και δώρα από την τοπική αγορά. Στα μικρομάγαζια και όχι στα Πολυκαταστήματα, που απομυζούν το αίμα μας. Να μείνουν τα λεφτά μας εδώ και στην Ελλάδα. Καλό καλοκαίρι…

«Ο Κορίνθιος»

 

 

Είναι καλύτερα που ανήκουμε στη Δύση…

Το παρόν άρθρο μου έδωσε κίνητρο να το γράψω ένας ομοτράπεζος φίλος, ο οποίος επάνω στη συζήτηση της παρέας του καφέ, μου έκανε την ερώτηση: Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σώνει και καλά η Ελλάδα να ανήκει στη Δύση. Και τι μας ωφέλησε αυτό σαν κράτος; Εδώ πρέπει να ομολογήσω πως, ως κατασταλαγμένος πολίτης, δεν επιλέγω τις φιλίες μου σύμφωνα με τα πολιτικά τουε πιστεύω. Ο καθένας μπορεί να έχει ελεύθερα τη γνώμη του, την οποία σέβομαι απόλυτα. Δεν μου επιτρέπει όμως η προσωπικότητά μου και ο χαρακτήρας μου να αφήσω αναπάντητη μια τέτοια ερώτηση που μου απευθύνθηκε αυθόρμητα και χωρίς έξαρση επάνω στη συζήτηση. Φυσικά του έδωσα την απάντηση, που ήταν:

Προσωπικά πιστεύω πως είμαστε, ως χώρα, στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Είμαστε μία μικρή  χώρα 10 εκατομμυρίων πληθυσμού και απέναντί μας έχουμε μία Τουρκία που παρατάσσει 80 εκατομμύρια, δηλαδή 1 προς 10. Με τις απαιτήσεις του Ερντογάν που θέλει να υφαρπάξει την Κύπρο, την Κρήτη, το μισό Αιγαίο με τα δωδεκάνησα και τη Θράκη μπορείς να μας πεις πως θα αντιμετωπίζονταν η επιθετικότητα της Τουρκίας; Είμαστε στο ΝΑΤΟ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση κι έχουμε κάνει διμερείς και πολυμερείς Αμυντικές  Συμφωνίες. Έχουμε συμμάχους τους οποίους υπολογίζει το αρπακτικό που λέγεται Τουρκία και έχει αφηνιάσει, επειδή έχουμε αυτές τις συμμαχίες με τη δύση.

Δεν σας το κρύβω ότι μόλις άκουσε αυτά τα λόγια μου δεν θέλησε να ακούσει και τα επόμενα που είχα υπόψη μου να του πω. Θα του έλεγα ότι σήμερα ο κόσμος έχει μοιραστεί σε δυο στρατόπεδα αντιμαχόμενα και ένα τρίτο, το οποίο συμπεριλαμβάνει τους τριτοκοσμικούς. Θεωρώ ευτυχές το γεγονός διότι χάρις στη γενναιότητα, τη θυσία και την αγάπη προς την Ελευθερία οι Εθνικές Ελληνικές Δυνάμεις κατόρθωσαν, παρά τις τοπικές τραγωδίες που είχε αφήσει πίσω του ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, κατήγαγε την τελική νίκη στο Γράμμο και το Βίτσι το 1949 εναντίον των Κομμουνιστών που είχαν κατακυριεύσει  την ύπαιθρο Ελλάδα. Θα ήταν καλύτερα να είμαστε στο μπλοκ της τότε Σοβιετικής Ένωσης;

Θα έλεγα στον φίλο μου και να μου επιτρέψετε να συνεχίσω με λίγα λόγια, ότι θεωρώ ευτύχημα, που σε μια χρονική συγκυρία που όλα γύρο μας βρίσκονται σε κατάσταση ανωμαλίας και πολέμων, η Ελλάδα, είναι μεν υποχείρια από της συστάσεώς της, ελεύθερο κράτος από τον Οθωμανικό ζυγό, αλλά εδώ και 78 χρόνια ζούμε εν Ειρήνη, μακριά από πολεμικές περιπέτειες. Από τη Γερμανική κατοχή, το 1945 μέχρι και σήμερα με εξαίρεση τον Εμφύλιο Πόλεμο Εθνικού Στρατού και Κομμουνιστών, ζούμε ελεύθεροι και συγκριτικά με άλλες χώρες, ωραίοι! Στα δύσκολα χρόνια η «Επάρατη δεξιά» και το «Κέντρο» κράτησαν τη δάδα της Ανεξαρτησίας και Ελευθερίας αναμμένη…! 

 Ο «ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ»

 

Κίσινγκερ ο ενορχηστρωτής του «Κυπριακού»

Την άποψη ότι η Ελλάδα κινδυνεύει με εθνικές περιπέτειες διαβλέπουμε, παραμένοντας η μόνη  χώρα, που μιλάει για ευρωπαϊκή πολιτική στο θέμα των λαθρομεταναστών την ώρα, που όλες οι  χώρες ακολουθούν εθνικές πολιτικές περιχαράκωσης των συνόρων τους. Ακόμη και η Γερμανία  βολεύεται από αυτό, εξέφρασε μιλώντας στο Ράδιο 9.84 ο αναλυτής και εκδότης του «Ινφογνώμων»  Σάββας Καλεντερίδης, ο Έλληνας Αξιωματικός της πρώην ΚΥΠ, που παρέδωσε τον Οτσαλάν στους  Τούρκους πράκτορες, κατ΄εντολήν του Κ. Σημίτη. Όπως είχε πει πριν από μερικά χρόνια , ήδη η  πολιτική ανοιχτών συνόρων και έλλειψη στρατηγικής βάθους, πιέζει την Ελλάδα για παραχωρήσεις  στην Ε.Ε., στη Ν.Τ.Π. και την Τουρκία, ώστε η τελευταία από κράτος πρόβλημα στη περιοχή σήμερα με  τις ευλογίες Ευρωπαίων, αλλά και με την ανεξήγητη ανοχή της ελληνικής πλευράς, να  εμφανίζεται, ως παράγοντας λύσης του προβλήματος. Κατά τον Σάββα Καλεντερίδη, λύσεις υπάρχουν  εστω και τώρα, καταγγέλλοντας με στοιχεία τον ρόλο της Τουρκίας, αλλάζοντας την  πολιτική για τους μετανάστες και ζητώντας η πιστοποίηση όλων να γίνεται στα ευρωπαϊκά προξενεία  στη Τουρκία . 

Όπως είπε , με την απουσία εξωτερικής πολιτικής βάθους, έχουμε διαρκώς διπλωματικές ήττες, άνευ  λόγου, μετατρέποντας ακόμη και την ανυπόληπτη FYROM, σε παράγοντα λύσης για την Ευρωπαϊκή  ΄Ένωση του προσφυγικού. Δεν μπορεί η Ελλάδα να εξυπηρετεί τα συμφέροντα άλλων κρατών και να  γίνεται αποθήκη ανθρώπων για διαλογή , ούτε το ΝΑΤΟ να έρχεται στο Αιγαίο, για να επικαιροποιεί  τις Τουρκικές διεκδικήσεις.
Οι απόψεις του αρθρογράφου Αξιωματικού, που έχει, ως Πόντιος στην καταγωγή, ενδιατρίψει στην  Τουρκική ιστορία, έχουν μεγάλο κύρος. Το έχω ξαναπεί ότι θα έπρεπε οι Ελληνικές Κυβερνήσεις να  προσλαμβάνουν αυτό το είδος επαϊόντων, ως Ειδικών Συμβούλων στα διάφορα Υπουργεία και όχι  τους σημαιοφόρους των κομματικών γραφείων της εκάστοτε εξουσίας. Δυστυχώς για την Ελληνική  πραγματικότητα οι πολιτικοί ταγοί ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον σε Εθνική μειοδοσία, γιατί τι  άλλο μπορεί να είναι η ανερυθρίαστη δήλωση Μοιραίων πολιτικών, που τάσσονται αλληλέγγυοι με  τα σχέδια της Τουρκίας;;
Και το χειρότερο, είπαν ΝΑΙ στη Συμφωνία των Ανοιχτών Συνόρων για τους Μετανάστες όλου του  κόσμου, όταν άλλες χώρες με πρώτη και καλύτερη τις ΗΠΑ να αρνούνται και να ακολουθούν Αυστρία,  Ουγγαρία, και άλλες χώρες;. Ο ισχυρισμός ότι η Ελλάδα κινδυνεύει με εθνικές περιπέτειες  είναι υπαρκτός με αυτούς που μας έχει στείλει η Τουρκία και τους έχουμε φορτωθεί αλλοιώνοντας  την πληθυσμιακή συνοχή ...
 

Ο «ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ»

 

 

 Ακόμη εδώ βρίσκεται η δομή «λαθρό» στην Κόρινθο;

Μου ξανάρθε στη μνήμη ένα άρθρο του Κωστή Αλεξίου, που είχα δημοσιεύσει και το αναδημοσιεύω: «Έλληνας Φοιτητής που έτυχε να σπουδάζει προ δεκαετιών στις ΗΠΑ, έμεινε εμβρόντητος όταν ο Καθηγητής του στο Χάρβαρντ, του ζήτησε να κάνει μια εργασία για τις συνέπειες ένταξης της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ, την μετέπειτα Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην απορία του φοιτητή μας «μα είναι δυνατόν η Ελλάδα να μπει ποτέ στην ΕΟΚ;», η απάντηση ήταν περίπου «άκουσε εμένα που σου το λέω»… Ο  Καθηγητής εκείνος ήταν ο ίδιος ο Χένρυ Κίσινγκερ, ο μετέπειτα ΥΠΕΞ των ΗΠΑ και θιασώτης της  άνανδρης εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο…
Πράγματι, ξαφνικά, το 1979 η Ελλάδα μπαίνει κυριολεκτικά χατιρικά στην ΕΟΚ, οπότε και αρχίζει η  καταστροφή της εσωτερικής παραγωγής και στις αρχές κιόλας της δεκαετίας του 1980 μεγάλες και πασίγνωστες, μεγάλες, ελληνικές επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο (εργοστάσια παραγωγής όπως Πειραϊκή Πατραϊκή, Αιγαίον, αλλά και ελληνικές αλυσίδες λιανικής όπως Μινιόν, Ατενέ, Κλαουδάτος,  Δραγώνας, Λαμπρόπουλος κα ), αφού τα εισαγόμενα προϊόντα δεν είχαν πια δασμούς και φραγμούς,  αλλά και οι ξένες επιχειρήσεις μπορούσαν να απλωθούν πλέον εύκολα στην λιανική αγορά της  Ελλάδας με πολλά εισαγόμενα…
Έτσι το πραγματικό ΑΕΠ αδυνάισε σοβαρά και άρχισε να μεγαλώνει το ΧΡΕΟΣ και οι περίφημες αγροτικές επιδοτήσεις… Το μεγάλο δόλωμα, μιας μεγάλης αράχνης που ύφαινε συστηματικά τον ιστό της… Και τότε είναι που στενός συνεργάτης Καθηγητής του Κίσσινγκερ, ζητά μια νέα εργασία για τις  συνέπειες ένταξης της Ελλάδας στο Ευρώ !
Ο φοιτητής μας και πάλι απόρησε: «στο ευρώ η Ελλάδα; Από πού κι ως πού»; Και η απάντηση ήταν  εφιάλτης: «Αγαπητέ μου, μην απορείς. Η Ελλάδα θα μπει στο ευρώ και θα καταστραφεί οικονομικά.  Μέχρι το 2018 δεν θα υπάρχει τίποτα δικό της! Δεν θα έχει μείνει τίποτα στην Ελλάδα».
Και τότε, ενθυμούμαι, ότι ο αείμνηστος φίλος Νίκος Καλογερόπουλος, μας είχε εκμυστηρευτεί ότι  Αγγλος στέλεχος του ΟΗΕ του είχε πει πως «το Σύστημα» δεν θα επιτρέψει ποτέ στην Ελλάδα να γίνει αυτάρκης και μεγάλη δύναμη, γιατί φοβάται το «Ελληνικό δαιμόνιο», που ήλθε κι έδεσε..

Ο «ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ»