Πρωτοσέλιδο άρθρο του «Κορίνθιου» (Φ.1853)

«Η αντιμετώπιση κρίσεων θέλει «τον μάστορά της…»

Κατά τη μακρόχρονη πορεία μου ενασχόλησης με τη δημοσιογραφία, έχω ζήσει καταστάσεις και γεγονότα, τα οποία με προβληματίζουν. Μεταξύ αυτών αποτελεί κυρίαρχο θέμα και η επιλογή από τις εκάστοτε Κυβερνήσεις ατόμων για την επάνδρωση Πρωθυπουργικών θέσεων, αλλά και των Ειδικών Συμβούλων. Ειδικά στην τελευταία περίπτωση πολλά συνέβησαν κατά το παρελθόν. Ενθυμούμαι κάποια εποχή που ήταν αρκετή η «πράσινη κάρτα» για να πιάσει μια θέση ο κάτοχος ακόμα και στον Διπλωματικό Τομέα.

Εξυπακούεται ότι στην πράξη ισχύει η αξιοκρατία και αυτό σημαίνει πως οι υποψήφιοι για κάποια κρατική θέση έχουν τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, Δηλαδή ανώτατες σπουδές, πολλές συμπληρωματικές σπουδές συγκεκριμένης ειδικότητας, όπως π.χ. μεταπτυχιακό, αλλά και δια βίου μάθηση, ώστε να καταστεί ο ενδιαφερόμενος θεωρητικά ικανός να λύσει ένα συγκεκριμένο επαγγελματικό πρόβλημα. Όταν λέμε ουσιαστικά προσόντα, εννοούμε την αυξημένη οξύνοια του πνεύματος, αλλά και τ ην πρακτική ικανότητα αντιμετώπισης κρίσεως καθημερινών και εκτάκτων γεγονότων.

Παρόλα αυτά είμαστε όλοι οι Έλληνες μάρτυρες περιπτώσεων που μερικοί από τους κατέχοντες θέσεις ευθύνης, είναι περιστασιακά ή και από έλλειψη προσόντων ανίκανοι για τη θέση. Είναι πολλές οι περιπτώσεις που παύτηκαν ή απολύθηκαν πρόσωπα με τις παραπάνω ιδιότητες. Αυτό όμως συμβαίνει μετά από το κακό συναπάντημα που δεν αντιμετωπίστηκε επαρκώς ή υπάρχουν και παράπλευρες απώλειες.

Αναφέρομαι σαυτό το θέμα γιατί διαβάζοντας τη λίστα του ψηφοδελτίων των εκλογών δεν βλέπω ανάμεσα στους υποψήφιους και Αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων, έστω και απόστρατους των 60 περίπου ετών. Και αναρωτιέμαι γιατί αυτή η συνολική συμπεριφορά των κομματικών Προέδρων έναντι της τάξεως που τιμά τα «γαλόνια που φοράει»; Και όχι μόνον αυτό. Οι Στρατιωτικοί καριέρας είναι οι μόνοι που από την περίοδο του Καποδίστρια που ίδρυσε την Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (Ακολούθησαν οι άλλες Στρατιωτικές παραγωγικές Σχολές), συμμετέχουν σε κάθε βαθμό και όχι μόνο στη δια βίου μάθηση.

Αν δείτε ένα βιογραφικό Στρατιωτικού θα διαπιστώσετε τη διαφορά μάθησης. Θα λέγατε στον κάθε Πρωθυπουργό να μην βάζει τον πρώτο τυχόντα κολλητό του σε Υπουργεία Αμύνης ή Ασφάλειας ή σε θέση ειδικού συμβούλου έναν οποιονδήποτε που έχει πάρει ένα χαρτί παριστάνοντας τον ειδικό. Το ζήσαμε κι αυτό. Υπάρχουν περιπτώσεις που η αντιμετώπιση κρίσεων θέλει «τον μάστορά της…»

«Ο ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ»