ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ (Φ. 1861)

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 4/10/2023

Η ΕΞΟΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ π. ΝΗΦΩΝΟΣ ΘΩΜΑΔΑΚΗ

Στο Καθολικό του Ι. Ησυχαστηρίου «Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ» Μαψού Κορινθίας ετελέσθη χθές, 3 Οκτωβρίου 2023, η Εξόδιος Ακολουθία του Αρχιμανδρίτου Γέροντος Νήφωνος (κατά κόσμον Αντωνίου) Θωμαδάκη (1927-2023), αδελφού της Ιεράς Μονής Αναστάσεως Χριστού Λουτρακίου, ως εξ υπαρχής Κτίτορος αυτού και Πνευματικού πατρός της Γυναικείας Αδελφότητος.

Στην Εξόδιο Ακολουθία παρέστησαν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ζιχνών και Νευροκοπίου κ. Ιερόθεος, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θηβών, Λεβαδείας και Αυλίδος κ. Γεώργιος, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος Πρωτοσύγκελος της Ι. Μητροπόλεως μας και Ηγούμενος της Ι. Μονής Αναστάσεως Χριστού, πλαισιούμενοι υπό των Ηγουμένου της Συνοδικής και Σταυροπηγιακής Ι. Μονής Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου Αρχιμ. π. Συμεών και του αδελφού αυτής π. Χερουβείμ, του Πανοσ. Αρχιμ. π. Επιφανίου Αρβανίτη, Πρωτοσυγκέλλου της Ι. Μητροπόλεως Νέας Ιωνίας, του Πανοσ. Αρχιμ. π. Αχιλλείου Τσούτσουρα, Ιεροκήρυκα της Ι. Μητροπόλεως Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης, του Πανοσ. Αρχιμ. π. Ιγνατίου Ζήση, Προϊσταμένου του Ι. Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Πράσινου Λόφου, του Πανοσ. Αρχιμ. π. Μαξίμου Πάνου, Προϊσταμένου του Ι. Ναού Αγ. Δημητρίου Μεγάρων, του Πανοσ. Αρχιμ. π. Θεοκλήτου Φραγκιουδάκη, Ηγουμένου της Ι. Μονής Παναγίας Βράχου Νεμέας, του Πανοσ. Αρχιμ. π. Ανθίμου Παπαλεξόπουλου, Ιεροκήρυκα της Ι. Μητροπόλεως μας και Ηγουμένου της Ι. Μονής Παναγίας Πάντων Χαρά Καλετζίου, του Πανοσ. Αρχιμ. π. Κλαύδιου Καλαρά, Αρχιερατικού Επιτρόπου Σικυώνος, του Συγκέλλου π. Προδρόμου, εκ της Ι. Μ. Αναστάσεως Χριστού Λουτρακίου, του Ιερομ. π. Προδρόμου εκ της Ι. Μ. Οσίου Νικάνορος Ζάβορδας, του Ιερομ. π. Λογγίνου, εκ της Ι. Μ. Αναστάσεως Χριστού Λουτρακίου, των Αιδεσ. π. Λεωνίδη Ψαριανού, Εφημερίου Ι. Ναού Αγίων Αναργύρων Ασύλου Ανιάτων, π. Δημητρίου Χατσιαδάκη, Εφημερίου Ι. Ναού Αγίου Γεωργίου Κυπαρίσσου εκ της Ι. Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου, π. Θεοδώρου Γεωργίου Εφημερίου Ι. Ναού Αγίας Βαρβάρας Αργυρούπολης της Ι. Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης, π. Αγγέλου Πετριτσοπούλου, Εφημερίου Ι. Ναού Αγίου Νικολάου Χαλανδρίου, π. Νεκταρίου Μάλφου, Εφημερίου Ι. Ναού Ταξιαρχών Καρυωτών Λευκάδος, π. Παναγιώτη Βαΐτση, Εφημερίου Ι. Ναού Αγίου Ιωάννου Μαραθώνος, π. Αναργύρου Σιγάλα, Εφημερίου Ι. Ναού Αγίων Πάντων Καλλιθέας, π. Χαραλάμπους Γρηγοριάδη, Εφημερίου Ι. Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Καλλιθέας, π. Γεωργίου Αυθίνου, Εφημερίου Ι. Ναού Αγίου Ελευθερίου Χαλανδρίου, π. Γρηγορίου Θεοδώρου, Εφημερίου Ι. Ναού Αποστόλου Παύλου Κορίνθου, π. Ξενοφώντος Κατσαούνη, Εφημερίου Αγίου Φανουρίου Βέλου, των Ιεροδιακόνων π. Καλλιστράτου εκ της Ι. Μονής Οσίου Νικάνορος Ζάβορδας, π. Θεοδώρου Ευταξία εκ της Ι. Μητροπόλεως Θηβών και του Διακόνου π. Χρήστου Χίλια. Συμπροσευχόμενοι παρέστησαν ο Πανοσ. Αρχιμ. π. Λαυρέντιος Παπασιδέρης, Εφημέριος Μητροπολιτικού Ι. Ναού Αγίου Γεωργίου Νέας Ζίχνης, ο Πανοσ. Αρχιμ. π. Αθηναγόρας Κολυβάς, Εφημέριος Ι. Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Νεαπόλεως Νέας Ιωνίας. ο Αιδεσ. π. Απόστολος Χασάπης, Εφημέριος Ι. Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Φιχτίων Αργολίδος και ο Αιδεσ. π. Κωνσταντίνος Μιχαλάκης Εφημέριος Ι. Ναού Αγίας Τριάδος Ηρακλείου Νέας Ιωνίας, ενώ από τις Ι. Μονές Τιμίου Σταυρού Σίδνεϋ Αυστραλίας, Κοιμήσεως Θεοτόκου Κόρμποβου, Αγίων Πάντων Σπετσών, Παναγίας Φανερωμένης Χιλιομοδίου, Οσίου Παταπίου Λουτρακίου, Αγίου Γερασίμου Λουτρακίου, Προφήτου Ηλιού Λουτρακίου (Θεομήτορος Ηλιουπόλεως), Γενεθλίου Θεοτόκου Πελαγίας, Παναγίας Άνω Χρέπας και Προφήτου Ηλιού Ζαχόλης, παρέστησαν αντιπροσωπευτικώς Ηγουμένισσες και αδελφές ως και πλήθος κόσμου, που συνέρρευσαν για να προσευχηθούν υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του αειμνήστου Γέροντος.

Οι Μοναχές του Ι. Ησυχαστηρίου βαθύτατα συγκινημένες για τον κατ᾿ άνθρωπον «χωρισμό» από τον Ιδρυτή, Κτίτορα και Γέροντά τους απέδωσαν εξόχως, ως πάντοτε πράττουν, τους Εξοδίους ύμνους, συγκινώντας τους συμπροσευχομένους και αποδίδουσαι, κατ᾿ αυτόν τον τρόπο, την ευγνωμοσύνη τους, την εν Χριστώ αγάπη τους και τον άπειρο σεβασμό τους στο πρόσωπο του μακαριστού «παππούλη», που πολλά εκοπίασε υπέρ της πνευματικής των προόδου προς επίτευξη της εν Χριστώ σωτηρίας διά του Μοναχικού δόλιχου.

Τον επικήδειο, με την σεπτή εντολή του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Διονυσίου, εξεφώνησε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος, ο οποίος και ικανώς «ζωγράφησε» την μακράν ζωή του Γέροντος, την προσφορά του στην Εκκλησία, στην Φιλανθρωπία, στις ανάγκες της ενδεούς Ελληνικής Κοινωνίας και στον Μοναχισμό, με διάθεση όχι να φανερώσει το έργο του αλλά να θεραπεύσει την «δίψα» του εκκλησιάσματος προς «δροσισμό» αυτού.

Ο αοίδιμος Γέρων υπηρέτησε την Εκκλησία «ως καλός στρατιώτης εν τοις προμάχοις αείποτε, νύκτωρ και μεθ’ ημέραν απαντλών κόπους και μόχθους εις ενιαυτούς όλους εβδομήκοντα οκτώ (78)». Η ολοκληρωτική αφιέρωσις, η ευσυνείδητος εργασία, η απαράμιλλος αυταπάρνησις, η σοβαρώς μελετωμένη φιλανθρωπία, η υπερβάλλουσα μετριοφροσύνη, ο σεβασμός προς τις Εκκλησιαστικές Αρχές, η προσφορά του στο πνευματικό και υλικό έργο της Εκκλησίας αλλά και η «απαλλαττομένη πάσης λύμης κακίας» διάνοιά του «ήσαν τα κατ’ εξοχήν διακρίνοντα αυτόν και αναδείξαντα αυτόν». Υπήρξε άνθρωπος της θυσιαστικής αγάπης αλλά και της αυστηράς εκπληρώσεως του καθήκοντος. Πατρίδα του υπήρξε η Κυπάρισσος Κυδωνίας στα Χανιά της Κρήτης, οι γονείς του Αντώνιος και Αναστασία, το γένος Κοτσυφάκη, αυτοί που τον ανέθρεψαν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Εμπνευστής στο φιλανθρωπικό του έργο ο από Γορτύνης και Αρκαδίας Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κυρός Τιμόθεος Παπουτσάκης, πλησίον του οποίου παρευρέθη από τα 18 του χρόνια, ισόβιος συνεργάτης του στο έργο της ευποιΐας και κοινωνίας αλλά και στο Μοναστικό η Γερόντισσα και η Α’ Ηγουμένη του Ι. Ησυχαστηρίου Φοίβη (κατά κόσμον Αργυρώ) Καράκη.

Το έτος 1952 εκάρη Μεγαλόσχημος Μοναχός στην Ι. Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Πεντέλης της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών υπό του τότε Καθηγουμένου και μετέπειτα Μητροπολίτου Ελασσώνος κυρού Ιακώβου Μακρυγιάννη. Διάκονος εχειροτονήθη το έτος 1953 υπό του τότε Επισκόπου Ρωγών και μετέπειτα Μητροπολίτου Κοζάνης κυρού Διονυσίου Ψαριανού και ευθύς άρχισε το φιλανθρωπικό του έργο στην Κάτω Ηλιούπολη. Πρεσβύτερος εχειροτονήθη το 1955 υπό του τότε Επισκόπου Ευρίππου και μετέπειτα Μητροπολίτου Ζακύνθου κυρού Αλεξίου Ιγγλέση και μαζί με το υψηλό υπούργημα της Ιερωσύνης δέχεται και «ετέραν επίσκεψιν» Θεού ·νοσεί ο ίδιος με την ασθένεια «ακροσάρκωμα Καπόσι», η οποία και τον ταλαιπωρεί επί τριακονταετίαν. Παρά ταύτα στο Άσυλο Ανιάτων, όπου κατοικεί, δραστηριοποιείται με θαυμαστό ζήλο και αυτοθυσία προσφέροντας τις υπηρεσίες του στους ασθενείς «γενόμενος διάκονος των ανιάτως πασχόντων αδελφών του Χριστού, πάσχων και αυτός». Παράλληλα μεριμνά για το «έργο» με τα Ιδρύματα, που ο ίδιος συνέστησε, με τις επωνυμίες: «ΣΩΜΑΤΕΙΟΝ-ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ‘’Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ’’» κατόπιν: ‘’Σπίτι Κοριτσιού «ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ»’’, στην συνέχεια, όταν επεκτείνει το «έργον» και σε αγόρια: «ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ» και τέλος όταν θέλησε να συμπεριλάβει και τα γηρατειά «ΒΗΘΛΕΕΜ».

Στην πραγματοποίηση του «έργου» του υπήρξε πρωτοποριακός. Στην πενταώροφη πολυκατοικία του Ιδρύματος, στην περιοχή της Αγίας Ζώνης στην Αθήνα, υλοποιεί το όραμα του: «οικογενειακό σύστημα»! Κάθε όροφος έχει την δική του «αυτονομία» και κάθε «σπίτι» απετελείτο από 6-8 παιδία διαφόρων ηλικιών με δική του κουζίνα, τραπεζαρία, αναγνωστήριο κ.λ.π.. Η κεντρική αποθήκη κάθε εβδομάδα έδιδε τα τρόφιμα και τα λοιπά χρειώδη και το κάθε «σπίτι» έκανε το πρόγραμμά του. Απεφάσιζε η «μητέρα» (δεσποινίς – αφιερωμένη) μαζί με τα παιδία, τα οποία δεν έφεραν κοινή ενδυμασία. Ο «παππούλης» ήταν ο πρώτος που την κατήργησε! Όταν ο Γάλλος Ιεραπόστολος Ραούλ Φολερώ (1903-1977) ήλθε στην Αθήνα επισκέφθηκε και το Ίδρυμα του αειμνήστου Γέροντος π. Νήφωνος και εθαύμασε το πρωτοποριακό παγκοσμίως έργο του, «διότι είδε πραγματοποιουμένη την προσευχή του, η οποία ήτο: «Κύριε κάνε οι πιστοί Σου να είναι πραγματικώς Χριστιανοί. Να ζήσουν χωρίς την προσβλητικήν ελεημοσύνην μιας στείρας συμπαθείας!». Η αγάπη του Γέροντος ποικίλως εξεδηλούτο . Εφεύρισκε τρόπους για την «ανάπαυση» του αδελφού και αυτή ήταν ο «γνώμονάς» του. Έτσι δεν παρέβλεψε τον πόθο των αφιερωμένων δεσποινίδων συνεργατίδων του για την Μοναχική πολιτεία. Το έτος 1970 ιδρύει την Μονήν της Ζωοδόχου Πηγής, στα όρια της τότε Αρχιεπισκοπής Αθηνών, με αδελφότητα τις πρώτες δεσποινίδες «μητέρες» του Ιδρύματος. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α’, που το έτος 1985 ετέλεσε τα Εγκαίνια μαζί με τον τότε Μητροπολίτην Κορίνθου Παντελεήμονα Καρανικόλα του παλαιού Καθολικού του Ιερού Ησυχαστηρίου στο χωριό Μαψός Κορινθίας, ήθελε το Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής να ήταν Μονή - εκπαιδευτήριο στελεχών ευαγών Ιδρυμάτων της Εκκλησίας. Οι σκοποί της Ι. Μονής Ζωοδόχου Πηγής δεν ευοδώθησαν, λόγω της παραιτήσεως του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Α΄, και οι εγκαταστάσεις της προσεφέρθησαν από τον «παππούλη» και την Αδελφότητα στην Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος για Οικοτροφείο φοιτητών Θεολογίας!

Στην συνέχεια η Μοναστική Αδελφότης εγκαθίσταται για λίγο χρόνο στις εγκαταστάσεις του Ιδρύματος «ΒΗΘΛΕΕΜ» στο Λουτράκι και κατόπιν ο Μητροπολίτης Κορίνθου Παντελεήμων παρεχώρησε από την κτηματική περιουσία της Ι. Μονής Αγίου Νικολάου του εν Βουνένοις την έκταση, όπου σήμερα εδράζεται το Ι. Ησυχαστήριον «Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ» και πορεύεται, χάριτι Χριστού, προς δόξα Θεού και σωτηρία των Μοναζουσών.

Το «έργο» συνεχίστηκε με νέα «σχήματα». Λειτούργησαν Οικοτροφεία απόρων Φοιτητών και Φοιτητριών από την επαρχία προερχομένων, Παιδικός Σταθμός, Γηροκομείο στις εγκαταστάσεις του Λουτρακίου με την γνωστή παραδεδομένη μορφή ως και Γηροκομείο ανοικτής περιθάλψεως στο Νέο Ηράκλειο. Επίσης φιλοξενήθηκαν στο Λουτράκι παιδιά από της εμπόλεμες περιοχές της Σερβίας, ανδρόγυνα πολύτεκνα προς αναψυχή και πνευματικό ανεφοδιασμό τους κατά τους θερινούς μήνες. Διακόνησε ο Γέροντας και το Ι. Μυστήριον της Εξομολογήσεως εκτός των άλλων που αφειδώς προσέφερε!

Τέλος, ο Θεοφιλέστατος άγιος Κεγχρεών ανέφερε: «.. Εν κατακλείδι λέγω ό,τι εν τοις «Ασκητικοίς» του ο Αββάς Ισαάκ προτρέπει τον Μοναχόν: «Ευφραίνου μετά ευφραινομένων και κλαίε μετά των κλαιόντων… μετά αρρώστων αρρώστησον, μετά των αμαρτωλών πένθησον, μετά των μετανοούντων χάρηθι. Φίλος γενού πάσιν ανθρώποις, και μόνος γενού εν τη διανοία σου».

Τοιούτος ανεδείχθη ο «παππούλης» Γέρων Νήφων, Ευφράνθη με την χαρά του άλλου, έκλαυσε εις την λύπην του αδελφού , αρρώστησε με τους ανιάτως αρρώστους διακονών αυτούς, επένθησε με τους αμαρτωλούς, εχάρη την μετάνοιαν και επιστροφήν ανθρώπων εις τον Χριστόν, έστω κι αν κάποιοι εξ αυτών εστράφησαν αχαρίστως εναντίον του, ουδέποτε όμως τους εκακολόγησε, υπήρξε φιλικός προς όλους, μείνας μόνος αυτός και ο Χριστός, τον Οποίον διηκόνησε εν τω προσώπω των ελαχίστων αδελφών Του.

Άπελθε, πάτερ και αδελφέ, εις την ζωήν την αιώνιον. Αναχώρησον εκ του κόσμου τούτου του ψεύδους και της αχαριστίας με τας χείρας σου μεστάς ελεημοσυνών και πλήρεις έργων αγαθών. Και ο Φιλάνθρωπος Θεός ελεήσαι και συγχωρήσαι σοι όσα εν βίω ήμαρτες.

Αιωνία σου η μνήμη, αδελφέ και συμμοναστά, αιωνία σου η μνήμη πάτερ και Κτίτωρ του Ι. Ησυχαστηρίου τούτου, αιωνία σου η μνήμη φιλάνθρωπε εργάτα της ελεημοσύνης. Είσελθε εις την χαρά του Κυρίου Σου, με τας ευχάς του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Διονυσίου, ο οποίος λειτουργών σήμερα εις το εσωτερικό Παρεκκλήσιο του Επισκοπείου, δια τα ονομαστήριά του, σε εμνημόνευσε ιδιαιτέρως, ανεφέρθη με θερμούς λόγους εις την προσφοράν σου επί τόσα έτη εις την Εκκλησία του Χριστού, εις το φιλανθρωπικόν, κοινωνικόν και Μοναστικόν έργον σου, δια τούτο, ετόνισε, ότι η Ιερά Μητρόπολις Κορίνθου σήμερον κατ’ άνθρωπον «πενθεί», τελέσας ευθύς αμέσως μετά το πέρας της Θ. Λειτουργίας Νεκρώσιμον Τρισάγιον υπέρ αναπαύσεως της ψυχής σου.

Προσέτι, παριστάμενος εκ προσώπου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας και Γέροντος μου κ. Διονυσίου, μεταφέρω εις υμάς Οσιωτάτη αγία Καθηγουμένη Γερόντισσα Ιλαρία και εις την περί υμάς Αδελφότητα συλλυπητηρίους ευχάς, όπως αι προσευχαί του «παππούλη» συνοδεύουν υμάς πάσας τας ημέρας της ζωής υμών και προστατευτικώς σκέπουν την Μοναχικήν υμών πορείαν προς εκπλήρωσιν του σκοπού δι’ όν εξήλθατε εκ του κόσμου.

Αιωνία σου η μνήμη αξιομακάριστε και αείμνηστε αδελφέ ημών!».

Στην συνέχεια τελέσθηκε ο ενταφιασμός του Γέροντος και επακολούθησε «μακαριά» με την Μοναχική Τράπεζα και προσφορά φαγητού σε πακέτα σε όλους τους πιστούς.

Σημειωτέον ότι ο π. Νήφων ετελειώθη εν Κυρίω μεταστάς εκ του κόσμου τούτου την 2^αν τρέχοντος μηνός και η εκφορά του λειψάνου του έγινε την επομένη, 3 Οκτωβρίου 2023, ημέρα κατά την οποία συμπληρώθηκαν δύο έτη από την εκδημία της αειμνήστου β’ Ηγουμένης του Ι. Ησυχαστηρίου Γεροντίσσης Μεθοδίας, πολυτίμου συνεργάτιδος του μακαριστού.

Ας είναι αιωνία η μνήμη της!

 

 ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ

 

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ «ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ» ΣΤΗΝ Ι. ΜΟΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ

Το Σάββατο, 30 Σεπτεμβρίου, και την Κυριακή, 1 Οκτωβρίου 2023, ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία μας επιτελεί την Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου, της και Γοργοϋπηκόου επονομαζομένης, πανηγύρισε η Ιερά Μονή Αναστάσεως Χριστού Λουτρακίου, παλαιό αντίγραφο του θαυματουργού εικονίσματος της Οποίας ενυπάρχει σ’ αυτήν.

 

 Των λατρευτικών εκδηλώσεων προεξήρχε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος ο και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής. Το Σάββατο, 30 Σεπτεμβρίου, τελέσθηκε ο Μέγας Εσπερινός μετά αρτοκλασίας και την Κυριακή ο Θεοφιλέστατος ετέλεσε τον Όρθρο, τον Αγιασμό της Νουμηνίας, προέστη της πανηγυρικής Θ. Λειτουργίας συλλειτουργών μετά του Εφημερίου της εβδομάδος, αδελφού της Ι. Μονής, Συγκέλλου και Οικονόμου π. Προδρόμου Αντωνίου και του Διακόνου π. Χρήστου Χίλια, και ομίλησε με αφορμή το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής περί αγάπης. Ετόνισε ότι το θεμέλιο επάνω στο οποίο ο Ιησούς εστήριξε το έργο της Εκκλησίας είναι η αγάπη. Διότι η αγάπη εκίνησε τον Θεό να δημιουργήσει τον κόσμο, αυτή είναι το κίνητρο της προνοίας και της πανσόφου διακυβερνήσεως αυτού, αυτή είναι εκείνη, που ο Θεός κατέστησε τον άνθρωπο κορωνίδα του ορατού κόσμου. Η αγάπη είναι εκείνη που οδήγησε τον Θεό να γίνει άνθρωπος ομοιοπαθής με ‘μάς, πλην της αμαρτίας, να μας διδάξει να μας φωτίσει, να θαυματουργήσει, να χύσει το Αίμα Του «υπέρ ημών», να ταφεί και να αναστηθεί· «οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ιω. γ’, 16). Η αγάπη είναι η κυριαρχούσα εντολή στην συντακτήριο ομιλία Του προς τους μαθητάς Του λίγο πριν το Πάθος, στο γνωστό μας «Ευαγγέλιο της Διαθήκης», την αγάπη προς τους σταυρωτές Του εκχύνει από τα διψασμένα χείλη Του επί Σταυρού· «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λουκ. κγ’, 34). Περί της αγάπης ομιλεί στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή προτρέποντάς μας να μη κάνουμε στον αδελφό μας εκείνο που δεν θέλουμε να μας κάνει εκείνος, βάζοντας τις «επιθυμίες» μας ως καθοδηγητή της αγάπης μας! Ευαγγελίζεται ο Ιησούς την καθολική αγάπη μιμούμενοι εμείς τον Δημιουργό μας με το να αγαπάμε αδιακρίτως όλους και κυρίως αυτούς που θεωρούμε εχθρούς μας, αφού Αυτός «τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους» (Ματθ. ε΄, 45) και προτρέπει εμάς να δείχνουμε «σπλάγχνα οικτιρμών»· «Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί» (Λουκ. στ’, 36). Αλλά και η Υπεραγία Θεοτόκος από αγάπη κινούμενη για το γένος ημών συγκατατίθεται στην προαιώνια βουλή του Θεού αποδεχόμενη την κλήση Της με το «ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου» (Λουκ. α’, 38). Από αγάπη αλλάζει ακόμα και την προσωνυμία Της και από «Γοργοεπήκος ζητά να Την αποκαλούν «Γοργοϋπήκοο», όχι ως «επακούουσα» αλλ᾿ ως «υπακούουσα»(!) στις ταπεινές μας αιτήσεις, αν αυτές συντελούν στην σωτηρία μας. Τέλος ευχήθηκε πάντοτε η «παναλκεστάτη Σκέπη» Της να προστατεύει όλους μας.

ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ

 

Ο ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΗΣ, ΑΞΙΟΥΠΟΛΕΩΣ & ΠΟΛΥΚΑΣΤΡΟΥ κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΗΝ Ι. ΜΟΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ

Χθες Κυριακή, 8 Οκτωβρίου 2023, στην Ιερά Μονή Αναστάσεως Χριστού Λουτρακίου, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Διονυσίου, προέστη στον Όρθρο, στην Θ. Λειτουργία και εκήρυξε τον Θείο λόγο ο εκ Λουτρακίου καταγόμενος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου κ. Δημήτριος. Μαζί του συλλειτούργησαν ο της εβδομάδος Εφημέριος της Ι. Μονής Πανοσ. Σύγκελλος π. Πρόδρομος και οι Διάκονοι π. Μιχαήλ Πόποβιτς, της Ι. Μητροπόλεως Γουμενίσσης, και π. Χρήστος Χίλιας.

Τον Σεβασμιώτατο άγιο Γουμενίσσης προσεφώνησε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κεγχρεών και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αναστάσεως κ. Αγάπιος «καλωσορίζοντάς τον» στην Ι. Μονή της γειτονιάς του, αφού αυτή ευρίσκεται πλησίον της πατρικής οικίας του. Η Ι. Μονή της Αγίας Αναστάσεως, στον χώρο έξωθεν της οποίας έπαιζε στα παιδικά του χρόνια ο Σεβασμιώτατος άγιος Γουμενίσσης, σήμερα έχει την εξαίρετη τιμή και την ιδιαίτερη ευλογία να ίσταται ο σύντοπός μας Αρχιερεύς προεστώς της Ευχαριστιακής Συνάξεως ευλογών, αγιάζων και κηρύττων στους Πατέρες και τους προσκυνητές αυτής. Ένας Ιεράρχης εκ των πλέον πεπνυμένων Ιεραρχών της καθ᾿ Ελλάδα Αγίας Εκκλησίας, εγκρατής θεολόγος, με πολύκαρπη και καλλίκαρπη Ποιμαντική διακονία, ο οποίος πολλάκις «έδωσε εξετάσεις» και αρίστευσε μένων πιστός «ἐν οἷς ἔμαθε καὶ ἐπιστώθη» (πρβλ. Β΄ Τιμ. γ’,14), όλως ιδιαιτέρως εξασκήσας την αρετή της «ξενιτείας» εκ «του τόπου του και της συγγενείας του» (πρβλ. Γεν. ιβ’, 1) σήμερα παρίσταται ανάμεσός μας και η παρουσία του χαροποεί όλους μας διό και τον ευχαριστούμε για την τιμή και την ευλογία και τον παρακαλούμε να μας διδάξει εκ των γνώσεων και των εμπειριών του.

Λαβών τον λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γουμενίσσης κ. Δημήτριος και ευχαριστήσας τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Διονύσιο για την φιλοξενία και τον Θεοφιλέστατο Καθηγούμενο άγιο Κεγχρεών κ. Αγάπιο για τους φιλόφρονες λόγους του αναφέρθηκε κατ᾿ αρχήν στις αναμνήσεις εκ των παιδικών του χρόνων σχετικά με την Ι. Μονή Αναστάσεως, η οποία ευκρινώς εφαίνετο εκ της πατρικής του οικίας, αφού τότε δεν υπήρχε η πυκνή δόμηση της περιοχής όπως σήμερα, θέτουσα την «σφραγίδα» της στην παιδιόθεν κλίση του για την αφιέρωση και την Ιερωσύνη. Στην συνέχεια, με αφορμή το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής, ομίλησε για τον θάνατο ως «επίλογο» της παρούσης ζωής και «πρόλογο» της αιωνίου και πόσο χρήσιμη είναι για τους πιστούς η «μνήμη» του. Εξήγησε στο Εκκλησίασμα την Κυριακή φιλεύσπλαγχνο προσταγή προς την μητέρα του τεθνηκότος νέου· «μὴ κλαῖε» (Λουκ. ζ’,13) και ετόνισε δια παραδειγμάτων από την ζωή των Αγίων της Εκκλησίας μας την πρόνοια του Θεού και μέσω αυτού τούτου του θανάτου, ως και την υποχρέωση πάντων ημών των «περιλειπομένων» για προσευχή υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων αδελφών μας και δη στην Ιερά Πρόθεση.

Στο τέλος της Θ. Λειτουργίας πολλοί ήσαν αυτοί, εκ του εκκλησιάσματος, που έσπευσαν να λάβουν την ευχή του Σεβασμιωτάτου ενθυμούμενοι την συναναστροφή τους μαζί του κατά τα παιδικά και νεανικά τους χρόνια.

           ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ