ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ 9 (Φ. 1864)

 Ο Ελληνοχριστιανικός Πολιτισμός

Γνωρίζουμε ότι η θρησκεία μας διδάσκει ηθικές αξίες, ανθρώπινες σχέσεις και αγάπη προς τον πλησίον μας. Υπάρχουν λεγόμενοι «προοδευτικοί» αντίχριστοι και αρνητές της Οροθοδοξίας. Ας μας πουν λοιπόν οι αρνητές της προσφοράς αυτής, με ποια αναστολή, θα σταθούν, θα ομονοήσουν και θα επιβιώσουν στο μέλλον κοινωνίες, χωρίς τα χαρακτηριστικά και απαραίτητα αυτά συνθετικά στοιχεία μιας κοινωνίας, που θέλει να διαιωνίσει το γένος της;

Δεν μπορούμε επίσης, ν’ αγνοήσουμε την αδήριτη σχέση Ελληνικού και Ορθοδοξίας, που χρονολογείται εδώ και 2.000 χρόνια. Πρέπει κάποτε να το καταλάβουν και κάποιοι Έλληνες διανοούμενοι που χρησιμοποιούν τον επιστημονικό τους εξοπλισμό και θέλουν να μεταβάλουν την υπάρχουσα ταύτιση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας. Αυτό είναι μέγα λάθος. Δεν μπορώ να κατανοήσω, γιατί στο Σχολείο ο Μαθητής πρέπει να μάθει θρησκειολογία των Εθνών, και όχι Χριστιανισμό πρώτα, που είναι η θρησκεία του Ελληνικού Έθνους, εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια.

Ας βγει λοιπόν κάποιος επαΐων του Υπουργείου Παιδείας να εξηγήσει στον Ελληνικό λαό που ανησυχεί, τον λόγο μιας και έχουμε Δημοκρατία στη χώρα;

Όταν ο Απόστολος Παύλος ήλθε στην Ελλάδα και δίδαξε στο ανήσυχο πνεύμα των Ελλήνων τον χριστιανισμό, εξέφραζε αυτό που από μόνοι τους επιθυμούσαν οι Έλληνες.

Να οριστικοποιήσουν τον θάνατο των παλαιών θεών και να εγκολπωθούν την ύπαρξη του ΕΝΟΣ, μοναδικού και αληθινού θεού. Του »Άγνωστου Θεού» που είχαν κατά νου.

Έτσι! το χριστιανικό στοιχείο αναμείχθηκε με την Ελληνική Σοφία, που βρισκόνταν τους τελευταίους προχριστιανικούς αιώνες σε παρακμή. Ο καρπός της ζωογόνου αυτής ένωσης εδημιούργησε ένα πολιτισμό που διαρκεί μέχρι σήμερα και καλείται Ελληνοχριστιανικός Πολιτισμός. Ενώθηκε λοιπόν η αρχαιοελληνική σοφία του Αρίστου και τελείου, με την χριστιανική του Εναρέτου και της Αγάπης… 

 

 Β.Δ.Κ.