Γάζα: Μια αναμνηστική φωτογραφία του πολιτισμού μας (Φ. 1867)

 

Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα

Ομότιμου Καθηγητή Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης

Αυτό που βιώνουμε σήμερα στην Μέση Ανατολή με την αναζωπύρωση των εχθροπραξιών ανάμεσα στους Παλαιστίνιους και στους Ισραηλινούς είναι ο ορισμός του παραλογισμού που χαρακτηρίζει άλλωστε κάθε πόλεμο. Οι συγκεκριμένες εχθροπραξίες «θολώνουν» το τοπίο και δεν μάς αφήνουν να δούμε καθαρά, ποιός είναι ο επιτιθέμενος και ποιός ο αμυνόμενος σε αυτές τις εχθροπραξίες. Εκείνο πάντως που μάς δείχνουν με απόλυτη σαφήνεια είναι μια ακόμη άσκοπη αιματοχυσία στην περιοχή, η οποία τροφοδοτείται από το άσβεστο μίσος, που υπάρχει ανάμεσα στους δύο εμπλεκόμενους στις σχετικές εχθροπραξίες λαούς. Και εκδηλώνεται αυτή την φορά με πρωτοφανή στοιχεία βαρβαρότητας απέναντι στις ομάδες των εκατέρωθεν αμάχων. Άσχετα, αν οι συζητούμενες εχθροπραξίες έχουν χαρακτήρα επιθετικού ή αμυντικού πολέμου αντιστοίχως, ο πόλεμος αυτός διεξάγεται με προφανή παράβαση των κανόνων που διέπουν την διεξαγωγή του. Κανένας πόλεμος δεν δικαιολογεί την εν ψυχρώ σφαγή νηπίων και των γονέων τους ή άλλων αδύναμων και ανυπεράσπιστων ατόμων, όπως το είδαμε στην επιδρομή των ανδρών της «Χαμάς», η οποία απετέλεσε την «θρυαλίδα» της έκρηξης στην Μέση Ανατολή. Ανάλογα ισχύουν βέβαια και για τα αντίποινα, στα οποία προέβησαν αμέσως στην Λωρίδα της Γάζας οι Ισραηλινές αρχές με τον αποκλεισμό όλων σχεδόν των περιοχών της Γάζας, στην οποία κατοικούν παλαιστινιακοί πληθυσμοί, από το νερό, το ρεύμα και προπαντός από τα είδη πρώτων βοηθειών που αποστέλλονται στους Παλαιστινίους από διάφορες χώρες. Όλα αυτά που στερούν οι Ισραηλινοί από τους Παλαιστινίους δεν αποτελούν τμήμα του πολέμου μεταξύ των δύο λαών. Εάν θέλουν οι Ισραηλινοί να πλήξουν του τρομοκράτες της «Χαμάς», που κρύβονται σε σπίτια, σε εγκαταστάσεις ή σε διάφορα άλλα μέρη των περιοχών της Γάζας, μπορούν να το πράξουν με άλλον στρατιωτικώς συμβατό τρόπο και όχι με αυτές τις συγκεκριμένες απάνθρωπες μεθόδους.

Κοινός παρονομαστής όλων αυτών είναι η αιματοχυσία που τα πλαισιώνει. Μια αιματοχυσία που έρχεται σήμερα να προστεθεί στα ποτάμια του αίματος, που ρέουν σε πολλά άλλα μέρη του πλανήτη και ιδίως στην Αφρική και στην Συρία που έχει γίνει θέατρο αλλεπάλληλων αιμοσταγών επιχειρήσεων. Και εσχάτως στην Ουκρανία, εξ αιτίας της εισβολής σε αυτήν της ομόδοξης Ρωσσίας. Προς δόξαν του ονόματος του Χριστού, του Θεού της Ειρήνης και της Αγάπης, στον οποίο δηλώνουν πίστη οι Ορθόδοξοι Ρώσσοι, το «ξανθό γένος» των Προφητειών! Πώς αλλιώς θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν την τροφής τους οι «βρυκόλακες» του πολιτισμού μας με τον «εκλεκτό χυμό», όπως χαρακτηρίζει το αίμα ο Γκαίτε, το οποίο τους προμηθεύουν σε αφθονία τα όργανά τους, οι λεγόμενοι «μεγάλοι» του κόσμου; Χωρίς βέβαια να έχει σημασία για τους «βρυκόλακες», αλλά και για τους συνεργούς τους, εάν το αίμα αυτό είναι χριστιανικό, μουσουλμανικό ή νέγρικο. Αυτό το αίμα είναι πάντως ο αληθινός «καθρέφτης» του πολιτισμού μας, ο οποίος καυχάται ότι έχει σήμερα τη γνώση και την δύναμη να φθάνει με τα διαστημόπλοιά του μέχρι τις εσχατιές του Σύμπαντος, δεν κατάφερε όμως να κάνει δίπλα του, επάνω στην γη κάτι απλούστερο: Να «χαράξει» τις καθημερινές διαδρομές των ανθρώπων με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι «βηματισμοί» σε μια ευημερούσα παγκόσμια κοινωνία μέσα σε συνθήκες ειρήνης και συναδέλφωσης μεταξύ των λαών. Εμπόδιο για αυτό είναι η εξουσιαστική μανία των «μεγάλων» και οι ανταγωνισμοί μεταξύ τους, για να κερδίσουν την αγορά των όπλων. Το ενδιαφέρον τους είναι, ποιος θα φτιάξει περισσότερα και πιο φονικά όπλα, που θα τους εξασφαλίσουν την επιβολή τους στους άλλους. Όχι, πώς θα συνεργασθούν, για να μειώσουν ή να εξαλείψουν την πείνα και την φτώχεια μεταξύ των λαών.

Όλοι οι μεγάλοι έχουν την αδυναμία να προβάλλουν με μια επιτηδευμένη δημοσιότητα τα ευτελή της ζωής, για να αποσπάσουν την συμπάθεια του κόσμου. Τα σπουδαία όμως και ολέθρια για τους λαούς έργα τους τα προωθούν «εν κρυπτώ και παραβύστω». Ο εκάστοτε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής έχει λ.χ. το προνόμιο βάσει σχετικού εθίμου, κατά την περίοδο των Ευχαριστιών, της Εορτής δηλ. λίγο πριν από τα Χριστούγεννα στην Αμερική, να εξαγγέλλει υπό το άπλετο φως της τηλεοπτικής δημοσιότητας και υπό τα «χάχανα» πολλών ανεγκέφαλων, που αναλώνουν τα ενδιαφέροντα και τον προβληματισμό τους σε τέτοια ανούσια ζητήματα, την απόφασή του να χαρίζει την ζωή σε μια γαλοπούλα! Είναι ο ίδιος γενναιόψυχος Πλανητάρχης, ο οποίος την επομένη χρονική στιγμή δεν διστάζει να υπογράψει υπό άκρα μυστικότητα τα διατάγματα, τα οποία ενεργοποιούν την αιματοχυσία σε χώρες ή περιοχές, που επελέγησαν να βομβαρδισθούν. Και κάτι άλλο συναφές: Ο νυν Πρόεδρος των Η,Π.Α., κ. Μπάϊντεν, κατά την ορκωμοσία του μετά την εκλογή του στο ύπατο αξίωμα της χώρας του, ζήτησε να ορκισθεί επάνω στην Αγία Γραφή, που αποτελεί παλαιόθεν οικογενειακό του κειμήλιο. Εάν αναλογισθεί κάποιος τις αιματοχυσίες που κηλιδώνουν την θητεία του κ. Μπάϊντεν με πρόσφατη αυτή της Λωρίδας της Γάζας, εύκολα θα καταλήξει στην σκέψη ότι δεν είναι το κάλυμμα της Βίβλου που καθαγιάζει τη πράξη της ορκωμοσίας κάποιου επάνω σε αυτήν, αλλά η τήρηση των εντολών της. Αυτές χάθηκαν φαίνεται ή ξεχάσθηκαν στην διαδρομή της μετοικεσίας της πατρικής του οικογένειας από τον τόπο της καταγωγής του στην Αμερική, στην νέα «Γη της Επαγγελίας», και έτσι απέμεινε στον κ. Μπάϊντεν το κάλυμμα της Βίβλου.

Επιστρέφοντας με αυτές τις σκέψεις στην «πληγή» της Γάζας πρέπει να πούμε ότι η «πληγή» αυτή δεν είναι σημερινή. Είναι πολύ παλιά. Δημιουργήθηκε πριν από πολλές δεκαετίες στο πλαίσιο του λεγομένου «πολέμου των έξι ημερών» στις αρχές Ιουνίου του 1967, όταν το Ισραήλ σε αυτό τον «πόλεμο αστραπή», μεταξύ των άλλων περιοχών που κατέλαβε, ήταν και η Λωρίδα της Γάζας, η κατ’ εξοχήν δηλ. Πατρίδα των Παλαιστινίων. Τα εδάφη αυτά της Γάζας τα προσάρτησε το Ισραήλ στο κράτος του και τα εποίκησε με Ισραηλινούς υπηκόους. Έτσι οι Παλαιστίνιοι ζουν έκτοτε χωρίς πατρίδα και με τα εδάφη τους υπό ισραηλινή κατοχή! Η κατοχή αυτή συνιστά παρούσα και άδικη επίθεση εναντίον των Παλαιστινίων, την οποία αυτοί δικαιούνται να αποκρούσουν με κάθε στρατιωτικώς νόμιμο μέσο, χωρίς ασφαλώς να εμπίπτουν στην έννοια αυτού οι προαναφερθείσες παραβάσεις των κανόνων διεξαγωγής του πολέμου. Επιβάλλεται λοιπόν η επιστροφή των υπό κατοχή παλαιστινιακών εδαφών στους Παλαιστινίους και η ίδρυση Παλαιστινιακού Κράτους. Όσο διατηρείται αυτή η κατάσταση – και γι’ αυτό έχουν τεράστια ευθύνη οι Η.Π.Α. – δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ η αιματοχυσία μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Ούτε πρόκειται να επικρατήσει ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή,