Ο θάνατος του Γεωργίου Αλεξανδρίδη μου έφερε αναμνήσεις από την συνεχιζόμενη Κοινωνική Πολιτική της ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ στην Κορινθία (Φ. 1869)

 

 Στην προσπάθεια αναζήτησης φωτογραφίας για τον εκδημήσαντα Γεώργιο Αλεξανδρίδη, Ανώτατο Διοικητικό Στέλεχος του Ομίλου της ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ  - Διυλιστήρια Κορίνθου Α.Ε., βρήκα στο αρχείο μου την πιο πάνω φωτογραφία. Με τον εν λόγω συνεργαστήκαμε στα πρώτα χρόνια  ίδρυσης της Εταιρείας από τον αείμνηστο Αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού ε.α. Νίκο Βαρδινογιάννη, όταν ήμουν Διοικητικό Στέλεχος των Διυλιστηρίων τη δεκαετία του 1970 με καθήκοντα Προσωπικού, Ασφαλείας και Γενικών Καθηκόντων.

Από την πληθωρική γνώση, την δυναμική παρουσία και την συνεργασία του ανωτέρω πολλά ωφελήθηκα. Ήταν για εμένα το πρότυπο μεταλλαγής μου από την Στρατιωτική Παιδεία της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων και των επί μέρους ετήσιων ανά βαθμό Σχολείων μετεκπαίδευσης, στον χώρο του πολιτικού ¨Επιχειρείν¨. Στον ίδιο και στην Οικογένεια Βαρδινογιάννη οφείλω μεγάλη ευγνωμοσύνη.

Σε μια περίοδο που η κεντρική διοίκηση της ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ επεξεργαζόταν τα στοιχεία συγγραφής του κανονισμού πολιτικής της Εταιρείας μου ζήτησε ο Γ. Αλεξανδρίδης να υποβάλλω προτάσεις για την αντιμετώπιση του τρόπου που η Εταιρεία θα ανταπέδιδε την «φιλοξενία» της Κορινθίας και των Κορινθίων στα εδάφη τους. Μεταξύ των προτάσεων για μέριμνα πρόσληψης του προσωπικού, αγορών ειδών και εφοδίων, κοινωνικής μέριμνας και άλλων από την περιοχή του Νομού, πρότεινα από ό,τι ενθυμούμαι και κάτι άλλο.

Αυτό το κάτι άλλο αφορούσε το επίμαχο τότε Αθλητικό θέμα της Ομάδας Ποδοσφαίρου του Παγκορινθιακού Αθλητικού Συλλόγου ΚΟΡΙΝΘΟΣ, που αγωνιζόταν στη Β΄κατηγορία της ΕΠΟ. Πρότεινα να αναλάβει η ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ την οικονομική ενίσχυση σε ετήσια βάση, όπως και την υλικοτεχνική βοήθεια σε Α΄ φάση. Οι προτάσεις έγιναν αποδεκτές και ο Αείμνηστος Γ. Αλεξανδρίδης μου ανέθεσε να συντονίσω μία κοινή σύσκεψη με το Προεδρείο και τοπικούς Αθλητικούς παράγοντες, ώστε μετά από συζήτηση να παρθούν τελικές αποφάσεις. 

 

 

 

Η κοινή σύσκεψη οργανώθηκε κα έγινε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα στα Γραφεία της Ομάδας που ήταν στο ίδιο κτίριο στον Β΄ όροφο της Γενικής Τράπεζας με την ακόλουθη σύνθεση: Τρεις εκπρόσωποι της ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ με επικεφαλής την Κυρία Μανουέλα σύζυγο του ιδρυτή Νίκου Βαρδινογιάννη, που την εποχή εκείνη ήταν Πρόεδρος προσωρινά της Εταιρείας, λόγω θανάτου του συζύγου της, του Γεωργίου Αλεξανδρίδη και του Ευάγγελου Κόκκινου, ενώ από πλευράς της Ομάδας ήταν ο τότε Πρόεδρος Γιάννης Μακρής, μέλη του Δ.Σ., ποδοσφαιρικοί παράγοντες και εκπρόσωπος των παικτών του ΠΑΣ ΚΟΡΙΝΘΟΣ. Η φωτογραφία δείχνει και δικαιολογεί με τη σύνθεση των προσώπων μια από τις πολλές συνεργασίες της εποχής εκείνης.

Στη φωτογραφία από αριστερά προς τα δεξιά διακρίνονται οι αείμνηστοι, πλην Κυρίας Βαρδινογιάννη και Ευάγγελου Κόκκινου: Ντίνος Κόης εκπρόσωπος ποδοσφαιριστών,  Βλάσης Σωτηρόπουλος, Σπύρος Τσερώνης, Χρήστος Καραντάνης, Μανουέλα Βαρδινογιάννη, Γεώργιος Αλεξανδρίδης, Ηλίας Λαρσινός, Ευάγγελος Κόκκινος, Γιάννης Τσιπάς και Δημήτριος Βακάλογλου ( Ο Πρόεδρος Ι Μακρής τράβηξε την φωτογραφία).

Στη σύσκεψη αυτή τέθηκαν  οι βάσεις συνεργασίας μεταξύ της ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ και του ΠΑΣ ΚΟΡΙΝΘΟΣ, που στην αρχή ήταν μία γενναία οικονομική ενίσχυση της ομάδας όπως και υλικοτεχνική βοήθεια, που στα μετέπειτα χρόνια μετουσιώθηκε σε πλήρη συνεργασία όταν ή ΜΟΤΟΡ ΟΙΛ ανέλαβε τα ηνία του Παναθηναϊκού. Στα χρόνια που ακολούθησαν η «Μπάρτσα» και οι χιλιάδες των φιλάθλων όλης της Κορινθίας έζησαν στιγμές ποδοσφαιρικού μεγαλείου. Η Ομάδα μας έπαιξε επί χρόνια στην Β΄και Α΄κατηγορία της ΕΠΟ. Η Εποχή αυτή έχει χαραχτεί  στις καρδιές των Κορινθίων και παραμένει άσβεστη από γενιά σε γενιά, ελπίζοντας στην ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ της ιστορικής Ομάδας, ώστε το όνειρο όλων να γίνει πραγματικότητα…

Κλείνοντας, επιθυμώ να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Μεγάλο Όμιλο της ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ και στους ανθρώπους της «Ανθρώπινης Οικογένειας Βαρδινογιάννη», που με την Κοινωνική και Εργατική Πολιτική της συνεχίζει και εξακολουθεί να Μεγαλουργεί στην Ελλάδα και στην Κορινθία!

Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή του «Ανθρώπου» που ανάλωσε τη ζωή του ανάμεσά μας. Χωρίς τον Γεώργιο Αλεξανδρίδη, σύντροφο και Ομοτράπεζο του Βαρδή Βαρδινογιάννη δεν θα ήταν, ίσως,  σήμερα ο όμιλος εκεί που είναι!

Βαγγέλης Δ. Κόκκινος