Τί θα ήταν ελληνοπρεπής πολιτιστική διπλωματία; (Φ. 1870)

 

 *γράφει ο Κώστας Τζαναβάρας

 

ΚΑΤΑ ΡΗΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΘΕΣΗ, "η αξιοποίηση της πολιτιστικής διπλωματίας, ως εργαλείο ανάδειξης και εξωστρέφειας του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού", αποτελεί "στρατηγική προτεραιότητα" της χώρας.  Με επενδύσεις "πάνω στις ισχυρές βάσεις που υπάρχουν στον πολιτισμό", σκοπείται η απόκτηση "αυξημένης εξωστρέφειας σε πολλούς διαφορετικούς τομείς". Και, ως τέτοιοι τομείς, κατονομάζονται "οι παραστατικές τέχνες, ο κινηματογράφος, οι τηλεοπτικές σειρές και το βιβλίο".

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ότι πρόκειται για θέση που συνδυάζει μετρημένα το ρεαλισμό και τη σύνεση με την αισιοδοξία και τη φιλοδοξία. Δεν υπάρχει καμία έπαρση, εννοώ, ούτε υπεραισιοδοξία, για την τελική έκβαση της σύγχρονης κρίσης της χώρας μας. Βαθειά κρίση εθνικής ταυτότητας, που αριθμεί τουλάχιστον δύο αιώνες, και που απλώς οξύνθηκε τις τελευταίες δεκαετίες.

ΑΥΤΗ Η ΒΑΘΕΙΑ ΚΡΙΣΗ, όμως, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι προορίζεται να "υποχρεώσει" τον Γερμανό φιλόσοφο Φρίντριχ Νίτσε (1844-1900) να "επαναλάβει" το ασύλληπτο "Πόσο θα υπέφερε αυτός ο λαός για να μπορέσει να γίνει τόσο ωραίος !" ("Η γέννηση της τραγωδίας"). Είναι λογικό δηλαδή να περιμένουμε ότι, αυτή η υπαρξιακών διαστάσεων κρίση της σύγχρονης Ελλάδας, θα οδηγήσει εν τέλει σε αναγέννηση που θα εκπλήσσει. Σε ένα νέο ελληνικό πολιτισμό.

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΗ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ, σε αυτήν την -κατ' ευχήν!- θετική έκβαση της κρίσης οφείλουμε και χρειάζεται να επενδύσουμε. Και η επένδυση αυτή θα πρέπει να πείθει ανά τον πλανήτη ώστε να ΠΡΟΕΞΟΦΛΕΙΤΑΙ αυτή η θετική έκβαση της σύγχρονης ελληνικής κρίσης. Να προεξοφλείται σταδιακά, και όλο και πιό βάσιμα.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ, πάντως, είναι από χρόνια στις προβλέψεις και τις προσδοκίες του πνευματικού κόσμου ανά τον πλανήτη. Εμείς είναι που δεν το πολυπιστεύουμε, ίσως ευλόγως. Ημεδαποί πολιτικάντηδες, άλλωστε, συμβάλλουν στη σύγχυση με καπηλεία και δημαγωγία. Ή, στην άλλη πλευρά, με συστηματική μειοδοσία.

ΣΚΙΡΤΗΜΑ ΒΑΣΙΜΗΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ, που είναι το πρώτο και απόλυτο προαπαιτούμενο, είναι η σεμνή και ταπεινή αρθρογραφία. Τουτέστιν: Πολιτιστική διπλωματία της Ελλάδας, σαν να επρόκειτο για πολιτιστική διπλωματία οποιουδήποτε κράτους. Αυτό είναι σε θέση να εμπνεύσει σοβαρότητα [όχι στην κάθε "κουτσή Μαρία" αλλά] στους σοβαρούς των στρατηγικών επενδύσεων. Εκεί θα κριθεί και το ακριβές νόημα της "άγνωστης" λέξης του τίτλου.

 

Κόρινθος 11 Δεκεμβρίου 2023

 

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας