ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ (Φ. 1873)

Χριστούγεννα στὴ φοβισμένη Εὐρώπη

22 Δεκεμβρίου, 2023

Τὰ Χριστούγεννα εἶναι ἡ κατεξοχὴν ἑορτὴ τῆς Εὐρώπης καὶ γενικότερα τοῦ λεγόμενου δυτικοῦ κόσμου. Ὅμως ταυτόχρονα εἶναι ἡ ἑορτὴ ἐκείνη, ποὺ περισσότερο ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἄλλη ἔχει ὑποστεῖ σχεδὸν πλήρη διαστροφή. Ἔχει χάσει παντελῶς τὸν πνευματικό της χαρακτήρα, ἔχει μετατραπεῖ σὲ ἐμπορικὴ γιορτή, ἀκριβέστερα στὴ μεγαλύτερη ἐμπορικὴ γιορτὴ τοῦ χρόνου. Αὐτὴ ἡ κακοήθης μετάλλαξη τῆς ἑορτῆς ἔχει ἱστορία μισοῦ αἰώνα καὶ πλέον.

Κι ὅμως, ὅσο κι ἂν προκαλοῦσε θλίψη αὐτὴ ἡ κακοποίηση καὶ ἐκμετάλλευση τῆς ἑορτῆς, δὲν ἔπαυε νὰ δίνει καὶ ἕναν τόνο μὲ τὸν συμβολικὸ διάκοσμό της: Μὲ τὴ Φάτνη, τὴν Παναγία καὶ τὸ Βρέφος, τοὺς Μάγους καὶ τὸ ἄστρο τους, τοὺς Ποιμένες, τοὺς Ἀγγέλους καὶ τὰ σχετικά. Αὐτὸ μέχρι πρὶν ἀπὸ δύο περίπου δεκαετίες, ποὺ σταδιακὰ ἀκόμη καὶ αὐτὰ τὰ χριστιανικὰ στοιχεῖα ἄρχισαν στὶς μεγάλες πόλεις τῆς Εὐρώπης νὰ καταργοῦνται. Παρέμεινε μόνο ὁ πλούσιος στολισμός, οὐδέτερος θρησκευτικά· στολισμὸς μὲ πολύχρωμα φῶτα, ζῶα, παιχνίδια καὶ ἄλλα.

Στολισμὸς πολὺ ἐντυπωσιακός, ἀρκεῖ νὰ μὴ θυμίζει Χριστούγεννα. Μέσα στὰ πλαίσια τῆς ἀποϊεροποιήσεως τῆς ἑορτῆς ποὺ ἐπιχειρεῖ ἡ Εὐρώπη, ὅπως σωστὰ ἐπισημαίνει στὴν «Καθημερινὴ» τακτικὸς ἀρθρογράφος, «ἡ εὐχὴ ἀπὸ ‘‘Καλὰ Χριστούγεννα’’ ἔγινε ‘‘Καλὲς Γιορτές’’, γιὰ νὰ μὴν προκαλέσει τὰ θρησκευτικὰ αἰσθήματα τῶν μουσουλμάνων πολιτῶν της. Ὅμως οἱ παράφρονες δημαγωγοὶ τοῦ τρόμου δὲν ξεγελιοῦνται. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ὁρατὸ διὰ γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ. Ἡ Εὐρώπη τοῦ 2023 φοβᾶται νὰ γιορτάσει τὰ Χριστούγεννα» («Καθημερινή» 5-12-2023: «Ἡ Εὐρώπη φοβᾶται τὰ Χριστούγεννα»).

Αὐτὴ ἡ φοβικὴ γιὰ τὴν ταυτότητά της Εὐρώπη ἔχει ἀρχίσει λοιπὸν νὰ ὑφίσταται ἐπώδυνα στὶς μεγάλες πόλεις της τὶς δραματικὲς συνέπειες τῶν ἐπιλογῶν της: «τὰνκς ξαναβγῆκαν στοὺς δρόμους, μονάδες τοῦ στρατοῦ ἔχουν ξεκινήσει περιπολίες», προκειμένου νὰ ἀποτρέψουν τρομοκρατικὲς ἐπιθέσεις ἐξτρεμιστῶν μουσουλμάνων.
Ὅλα αὐτὰ εἶναι μόνο ἡ ἀρχή. Διότι, ὅσο συνεχίζεται ὁ ἀντιχριστιανικὸς κατήφορος τῆς Δύσεως, τόσο οἱ συνέπειες θὰ πλήττουν βαρύτερα τοὺς λαούς της.

Καὶ οἱ μὲν λαοὶ τῆς Δύσεως ἀκολουθοῦν τοὺς ἀδιέξοδους δρόμους ποὺ ἀπὸ αἰῶνες ἔχουν ἐπιλέξει, ταλαντευόμενοι ἀνάμεσα στὸν Παπισμὸ καὶ τὸν Προτεσταντισμό. Ἐμεῖς ὅμως, οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, γιατί νὰ ἀκολουθοῦμε τυφλὰ τοὺς δικούς τους ὀλέθριους δρόμους; Δὲν ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι θὰ μᾶς ὁδηγήσουν σὲ γκρεμό;