ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ (Φ. 1878)

 Η ματαιότητα του ανθρώπινου μόχθου

Ενθυμούμαι ότι ο Εκκλησιαστής της Αγίας Γραφής μας λέγει αναφερόμενος στη «Ματαιότητα του ανθρώπινου μόχθου»:

«Στράφηκα εγώ ξανά και είδα ματαιότητα κάτω από τον ήλιο. Υπάρχει κάποιος που δεν έχει δεύτερον; Ναι, δεν έχει ούτε γιό, ούτε αδελφό και όμως δεν σταματάει από τον ολόκληρο τον μόχθο του μάλιστα. Το μάτι του δεν χορταίνει από πλούτο και δεν λέει: Για ποιόν κοπιάζω εγώ και στερώ την ψυχή μου από αγαθά; Και αυτό είναι ματαιότητα και λυπηρός περισπασμός. Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης.

Κι όμως σκέπτομαι ότι ο άνθρωπος θα ήταν φρόνιμο να κοπιάσει περισσότερο για την ψυχήν του, στον πνευματικό και όχι τον υλικό τομέα. Τα υλικά αγαθά έρχονται και παρέρχονται στη ζωή του καθενός, ενώ τα πνευματικά αγαθά παραμένουν αποθηκευμένα στο βάθος της αθάνατης ψυχής του, ως θετική παρακαταθήκη στη Θεϊκή τελική κρίση.

Κατά τη διδασκαλία του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού « Ο άνθρωπος ουκ επ΄άρτω ζήσεται μόνο…»

Φιλία και συντροφικότητα

Καλύτερα οι δύο παρά ένας επειδή οι δύο έχουν καλύτερη αντιμισθία στον κόπο τους. Επειδή, αν πέσουν ο ένας θα σηκώσει τον σύντροφό του, αλλά αλλοίμονο στον έναν που θα πέσει και δεν έχει δεύτερον να τον σηκώσει. Πάλι, αν δύο πλαγιάσουν μαζί ζεσταίνει ο ένας τον άλλον, ο ένας όμως πως θα ζεσταθεί; Και αν κάποιος υπερισχύσει ενάντια στον έναν οι δυο θα του αντιταχθούν και το τριπλό σχοινί δεν κόβεται γρήγορα…

Συντροφικότητα: Ημέρες να θυμηθούμε τα θετικά της συντροφικότητας και να νιώσουμε ευγνώμονες. Γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο και όταν υπάρχει πρέπει να το απολαμβάνουμε στο μέγιστο στην αγάπη, στην άδολη φιλία. Μεγάλη σημασία γιατί μας προσφέρει ζεστασιά, μας βγάζει θερμά συναισθήματα και χαρίζει στιγμές ευτυχίας στη ζωή μας… 

 

Πηγή: Αγία Γραφή – Ε.Δ.Κ.