ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ (Φ. 1882)

Με βαθιά πίστη στην αλληλοβοήθεια προς τον συνάνθρωπο

 

Με αφορμή την πλούσια δημοσιογραφία πάνω στο θέμα του ατυχήματος των Τεμπών, έψαξα στη μνήμη μου και θυμήθηκα ότι: Πριν από περίπου ένα χρόνο, είχε γράψει το Χριστιανικό Ημερολόγιο του Βιβλικού Κύκλου, πως η Ακαδημία Αθηνών απένειμε το βραβείο «Νικολάου Καρόλου», σε τρεις νεαρούς, ηρωικούς επιβάτες της αμαξοστοιχίας «Intercity» κατά τη γνωστή σύγκρουσή της στην κοιλάδα των Τεμπών. Τραυματισμένοι και οι ίδιοι, έτρεξαν να βοηθήσουν άλλους, ανήμπορους, τραυματισμένους συνεπιβάτες τους, σώζοντας κυριολεκτικά ζωές!

Και σκέφτηκα. Πως κάτι ανάλογο καλούμαστε να κάνουμε κι εμείς οι πιστοί, τα παιδιά του Θεού. Ο διάβολος καθημερινά σαν άγριο λιοντάρι μας περιτριγυρίζει, όπως αναφέρει και η επιστολή Α΄ Πετ. 5:8.  Προσπαθεί να μας εξουθενώσει, να μας τραυματίσει ψυχικά και πνευματικά με αποτέλεσμα εμείς, ξεχνώντας την επίγεια αποστολή μας, να ενδιαφερόμαστε εγωιστικά μόνο για τα δικά μας βάσανα και δυσκολίες της ζωής.

Αν όμως ρίξουμε μια ματιά στον περίγυρό μας θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχουν συνάνθρωποι με μεγαλύτερα προβλήματα από τα δικά μας. Και αναρωτιέμαι μήπως οφείλουμε να ενατενίσουμε διαφορετικά τον τρόπο σκέψης; Αντί της προσωπικής μας θεώρησης των πραγμάτων να δούμε τις προτεραιότητες αυτών των συνάνθρωπων που έχουν την ανάγκη μας; Ας τους απλώσουμε το χέρι βοηθείας και το σπουδαιότερο, ας τους μιλήσουμε για Εκείνον, τον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό.

Είναι σ΄αυτή την περίπτωση, αν η πράξη μας γίνεται από βαθιά πίστη στην αλληλοβοήθεια και στον Θείο Λόγο, ο δίκαιος Κριτής, στο τέλος θα μας τιμήσει με βραβείο, με «το στεφάνι της Δικαιοσύνης Του», όπως αναφέρεται και στην προς Β΄ Τιμ. Επιστολή 4:Β… Γέννητο.

Β.Δ.Κ.