Η αρθρογραφία του «Κορίνθιου» (Φ.1882)

 

 

 

 

Οι Ιταλοί κλείνουν Τζαμιά κι εμείς ανοίγουμε…

Το πρόβλημα του Ισλάμ δεν αποτελεί αποκλειστικότητα της Ελλάδας. Και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως της Νότιας Ευρώπης αντιμετωπίζουν την ίδια προσχεδιασμένη επίθεση του «Συστήματος». Που επιδιώκει την αποεθνοποίηση των κρατών. Η Ελλάδα, η Ιταλία, η Γαλλία και η Ισπανία όμως βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των εξωτερικών συνόρων της Ευρώπης και άρα δέχονται την εισροή λαθρομεταναστών. Οι Ιταλοί άρχισαν να αντιδρούν δυναμικά στο Ισλάμ. Έκλεισαν Τζαμιά σε περιοχή στα Βόρεια της χώρας, χωρίς να δώσουν σημασία στις χιλιάδες μουσουλμάνους που διαμαρτύρονται. Τόλμησαν!

Η Ιταλία έχει νόμους και τους τηρεί. Η Πρωθυπουργός κα Μελόνι, δεν υπάκουσε στο σχέδιο Αποεθνοποίησης και δηλώνει: « ΄Οσοι επιλέγουν να ζήσουν στην Ιταλία θα πρέπει να σέβονται τους Ιταλικούς κανόνες…». Σε πόλη της Ιταλίας κατοικούν 6600 μουσουλμάνοι σε σύνολο 9300 ξένων υπηκόων. Αυτόν τον τρόπο επιλέγουν οι Ιταλοί.

Εμείς εδώ στην Ελλάδα τι κάνουμε, όταν καταργούν οι πολιτικοί το ιστορικό 6ο Σ.Π. και αντί για νεοσυλλέκτους μας φορτώνουν με 3000 Αφρικανούς, Πακιστανούς κ. α. , χωρίς ούτε έναν Χριστιανό; Δεν βλέπουν, δεν το ξέρουν πού μας πάνε; Έγιναν οι αλλαγές στο Στρατόπεδο και δεν αντέδρασε καμία Τοπική Αρχή όταν έφεραν τους πρώτους λαθρομετανάστες, αλλά το μόνο που ζήσαμε ήταν η δίωξη του τότε βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Στάθη Μπούκουρα, ο οποίος με μια δράκα συντρόφων του αντέδρασε στην αποδοχή του μακάβριου σχεδίου. Μας είπαν τότε οι κυβερνητικοί πως είναι προσωρινό το θέμα και έκτοτε αποδείχθηκε ακόμη μια φορά ότι: «Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού».

Θα μπορούσε ο Δήμος Κορινθίων να αντιδράσει πρώτον για την κατάργηση του 6ου Σ.Π. και δεύτερον για τη μετατροπή του σε χώρο κράτησης μεταναστών, που μας ήλθαν φερτοί από την Τουρκία. Επισημαίνεται ότι οι άλλοι τέσσερις πόλεις της Πελοποννήσου που αντέδρασαν με πρώτους και καλύτερους τους βουλευτές τους κράτησαν σε λειτουργία τα Στρατόπεδά τους. Τρίπολη, Καλαμάτα, Ναύπλιο και Σπάρτη νέμονται την οικονομική και άλλη ωφέλεια από την παρουσία χιλιάδων στρατιωτών μέσα στον χρόνο.

Αν η Δημοτική Αρχή Κορινθίων δεν είναι Όμηρος του βάνδαλου σχεδιασμού δημιουργίας πολυπολιτισμικής Ελλάδας, αντί να ζητάει να ιδιοποιηθεί την περιουσία του Ταμείου Εθνικής Άμυνας, να ζητήσει την απομάκρυνση των μεταναστών και την επαναλειτουργία υπό κάποια άλλη μορφή Στρατιωτικής μονάδας. Αν ολιγωρήσει μετά από λίγα χρόνια θα είναι αργά… 

 

Ο «ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ»

Με τα νάματα Πατρίδας, Θρησκείας και Οικογένειας

Υπάρχουν μερικοί, ελάχιστοι θα έλεγα, αναγνώστες της Φωνής μας, που αναρωτιόνται πού βρίσκω αυτή τη δύναμη και συνεχίζω την έκδοση της εφημερίδας μας σ΄ αυτή την ηλικία. Πολλές φορές αναρωτήθηκα και προσωπικά, αν όφειλα να σταματήσω επιτέλους, στην ηλικία που διανύω, την έκδοση της εφημερίδας. Σας έχω εξομολογηθεί ότι τα αίτια που με οδηγούν στα δημοσιογραφικά βήματά μου δεν είναι κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Αν θα ήταν αυτοσκοπός το κέρδος, θα είχα κατεβάσει ρολά προ πολλού όπως έπραξαν δεκάδες εκδότες της Κορινθίας μετά την ολοσχερή καταστροφή των Παπανδρεϊκών μνημονίων, που οδήγησαν στην φτώχια χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Κάθισα και σκέφθηκα:

Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που τα πάντα αμφισβητούνται, ξεφτιλίζονται και οδηγούνται μακριά από τις Ηθικές Αξίες που μας δίδαξαν οι αιώνες, οι ριψάσπιδες πληθαίνουν. Οι Ηθική τάξη πραγμάτων που μας δίδαξε ο Ναζωραίος και τα πιστεύω μας που μας άφησαν παρακαταθήκη οι πρόγονοί μας με ποταμούς αιμάτων ως έθνος καταργούνται και τσαλαπατιούνται, εμείς πως οφείλουμε να φερθούμε; Είμαστε εδώ και συνεχίζουμε να ακολουθούμε τις εντολές εκείνων που έφυγαν και αυτών που θε να ΄ρθουν ή σηκώνουμε τους ώμους αδιάφορα, ως γνήσιοι φιλοτομαριστές;

Αρχής γενόμενης από τον «Κορίνθιο» και άλλα μέλη της οικογένειας, είμαστε μέλη των Ειδικών Δυνάμεων που η Πατρίδα μας επέλεξε μεταξύ άλλων εθελοντών και μας έδωσε δυνάμεις που ήταν κρυμμένες στον λεγόμενο εσωτερικό μας κόσμο. Μας δίδαξε και κατόπιν γίναμε οι ίδιοι εκπαιδευτές από αγάπη προς την Πατρίδα, γνήσιοι συνεχιστές των επίλεκτων σωμάτων της Αρχαίας Ελλάδας. Προσπαθούμε. όλη η ομάδα, να γίνουμε αντάξιοι των Σπαρτιατών, των Μαραθωνομάχων, του Ιερού Λόχου των Θηβών, της ξακουστής Μακεδονικής φάλαγγας και των Ιερολοχιτών – Καταδρομέων του «40».

Δεν μας διαφεύγει της προσοχής ότι το «Σύστημα» που χειραγωγεί το ανθρώπινο γένος, ιδέες σαν κι΄αυτές που σας εκφράζω τις έχει ρίξει μεθοδικά στη χλεύη των ηττημένων που έχουν καταθέσει τα όπλα χωρίς να πολεμήσουν. Δεν μας διαφεύγει επίσης το αναντίρρητο γεγονός ότι όλοι εμείς οι άνθρωποι, είμαστε φιλοξενούμενοι σαυτόν τον επίπλαστο κόσμο που ζούμε. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός έχει πει πως «Ουδείς αναμάρτητος» και αυτό είναι μοναδική αλήθεια. Πίστη μας βαθιά είναι ότι, τουλάχιστον, προσωπικά υπάρχω με τη Χάρη του Παντοδύναμου Θεού. Να σκεφθώ να τα παρατήσω τώρα που οφείλω να εργαστώ στον πνευματικό τομέα; Κοντά στον συνάνθρωπο ή να γίνω ρίψασπις; 

 

Ο «ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ»

Ξένα ΑΕΙ: ΝΑΙ ή ΟΧΙ; Ιδού η απορία…

Είναι μεγάλη η αντιπαλότητα μεταξύ των διαφόρων κομμάτων της Κυβερνητικής πλευρά και μειοψηφιών πάνω στο θέμα νομιμοποίησης ξένων Πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Και οι δύο πλευρές έχουν στη φαρέτρα τους επιχειρήματα που άπτονται στο ΝΑΙ το ΟΧΙ. Οι απλοί πολίτες παρακολουθώντας τις ειδήσεις στα παράθυρα της TV δεν είναι εύκολο να διαπιστώσουν ποιος έχει το πάνω χέρι στην πραγματικότητα. ¨Όλοι έχουν δίκαιο όταν ομιλούν κατά μόνας, αλλά όταν υπάρξει αντίλογος τότε μπλέκουν τα μπούτια τους και δεν βγάζουν εύκολα ακριβή συμπεράσματα.

Στη χώρα μας που μαστίζεται από την ανεργία των νέων, που έχει ξεπεράσει το 20%, πράγμα που σημαίνει πως ένας στους πέντε νέους δεν βρίσκει διέξοδο προς την εργασία εντός της Πατρίδας του. Είμαστε όλοι γνώστες ενός γεγονότος, που στην πραγματικότητα πρέπει να απασχολήσει πρωτίστως την Ελληνική Κυβέρνηση. Να γίνει έρευνα, αν δεν έχει ήδη γίνει, ώστε να υπάρχουν συγκριτικά στοιχεία, Μέσα από αυτά τα στοιχεία να εξακριβωθούν οι όροι σπουδών στο εξωτερικό, η ποιότητα των σπουδών, το κόστος και το συνάλλαγμα που διαρρέει στο εξωτερικό, η μετανάστευση των νέων και άλλοι παράγοντες, όπως είναι το οικογενειακό, αλλά και το κρατικό οικονομικό και πνευματικό κόστος.

Δυστυχώς αν πάει ένας νέος σε καλό πανεπιστήμιο στο εξωτερικό η σύγκριση είναι πολύ δύσκολη. Χάρη στην κομματικοποίηση των Ελληνικών ΑΕΙ η σύγκριση με καλό πανεπιστήμιο στην Αγγλία και άλλες χώρες δείχνει πως η διαφορά δυστυχώς είναι χαοτική. Από χώρους, οργάνωση, πρόγραμμα σπουδών, καθαριότητα, νοοτροπία των φοιτητών και επίπεδο σπουδών σε πολλές περιπτώσεις είναι πίσω τα Ελληνικά Πανεπιστήμια ακόμη και στην ετήσια κατάταξη, που το μόνο Ελληνικό ΑΕΙ, το οποίο διασώζει την τιμή των άλλων, είναι το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών ανάμεσα στα 100 πρώτα της Ευρώπης.

Για το υπόψη θέμα θα μπορούσα να επικαλεστώ πληθώρα παραγόντων, που συνιστούν τη δημιουργία ξένων Πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Κι αυτό επισήμως και υπό ευνοϊκούς όρους για τους ενδιαφερόμενους, αφού ήδη τα ξένα ΑΕΙ είναι εδώ μέσω των διαφόρων Κολλεγίων.

Αρκούμαι να πω ότι η αδειοδότηση ξένων Πανεπιστημίων θα μειώσει το εξωτερικό Συνάλλαγμα, τη διαρροή ταλέντων προς το εξωτερικό, την προστασία οικογενειακών βαρών και την μεταπτυχιακή εκμετάλλευση νέων ταλέντων από το εξωτερικό. Όλοι είναι χρήσιμοι για όλους όταν μια κοινωνία αναπτύσσεται και εξελίσσεται. 

 

 Ο «ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ»

Με ποιο δικαίωμα η βουλευτική ασυλία;

Οι Έλληνες πολίτες παρακολουθούν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τον τρόπο λειτουργίας της Ελληνικής Βουλής. Αυτές τις ημέρες δε αυτό το ενδιαφέρον εστιάζεται στον καταλογισμό ή όχι ευθυνών εναντίον μελών του Κοινοβουλίου για το θέμα των Τεμπών. Οι εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις αντί να διευκολύνουν την κατανόηση του όλου προβλήματος, αντίθετα το συσκοτίζουν. Δεν μπορούν οι απλοί πολίτες να κατανοήσουν τις έννοιες του βουλευτικού ασύλου, όπως αυτές συζητούνται σε επίπεδο βουλευτών ή επιστημόνων με νομικές γνώσεις.

Δεν είναι λίγοι οι πολίτες, οι οποίοι την ασυλία των βουλευτών την εκλαμβάνουν, ως αδικαιολόγητο προνομιακό δικαίωμα, που συγκρούεται με την αρχή της ισότητας ενώπιον του νόμου και άρθρου 4 του Συντάγματος. Δικαιολογημένα οι πολίτες ερμηνεύουν τις διαδικασίες της βουλής, όχι μόνο τις σημερινές, αλλά και πολλές άλλες στο παρελθόν, ως αδικαιολόγητο προνόμιο των βουλευτών προτάσσοντας το γνωστό «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει» ή το «Κόρακας κορακιού μάτι δεν βγάζει». Όλοι αυτοί δεν έχουν άδικο να κάνουν αυτές τις σκέψεις όταν βλέπουν να μην αποδίδονται ευθύνες σε κραυγαλέες περιπτώσεις που θίγουν με τις πράξεις τους Εθνικά ή άλλα συμφέροντα.

Αναρωτιέται κανείς γιατί αυτή η προστασία βουλευτών και υπουργών, γιατί οι σχετικοί νόμοι προνοούν την κάλυψη βουλευτικών και υπουργικών παραλείψεων στην άσκηση καθηκόντων και όχι σε δεκάδες άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Η αντίδραση αυτή είναι κατανοητή και δικαιολογημένη, όταν η ασυλία των βουλευτών παίρνει τη μορφή του ακαταδίωκτου, το οποίο τους θέτει στο απυρόβλητο από την ποινική δίωξη, ακόμη και όταν δεν πρόκειται για πράξη ή παράλειψη βουλευτή, η οποία να συνδέεται με την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων του. Αποτελεί κοινό μυστικό ότι ακόμη και σε ψηφοφορίες στο Κ/Β για την άρση ασυλίας βουλευτή ή Υπουργού γίνονται παραχωρήσεις συμφωνίας μεταξύ των κομμάτων.

Το κοινό αίσθημα περί δικαίου και ίσης μεταχείρισης των Ελλήνων επιβάλλει στη σημερινή Κυβέρνηση, που ευαγγελίζεται τον εκσυγχρονισμό και την ανανέωση να μελετήσει το θέμα και να αποδώσει το δίκαιο στο Ελληνικό Σύνταγμα, απαλλαγμένο από τις αγκυλώσεις του παρακράτους δικαίου, με την κατάργηση ή με τον εξορθολογισμό του… ΕΤΣΙ τα βλέπω.

 

 Ο «ΚΟΡΙΝΘΙΟΣ»