ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ (Φ. 1886)

Γιὰ τὴν «εὐλογία» ὁμόφυλων ζευγαριῶν

 

 

 15 Μαρτίου, 2024

Ἡ ἐκκλησιαστικὴ διακήρυξη «“Fiducia supplicans”, ποὺ υἱοθετήθηκε πρόσφατα ἀπὸ τὴν Ἐπιτροπὴ Διδασκαλίας τῆς Πίστεως τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, ἀφορᾶ στὰ ζητήματα εὐλογίας τῶν ἀστεφάνωτων ἑτερόφυλων ἑνώσεων καὶ ὁμοφυλόφιλων ζευγαριῶν. Σὲ αὐτὸ τὸ ἠχηρὸ θέμα», μεταξὺ ἄλλων, ἀναφέρθηκε σὲ μακροσκελὴ συνέντευξή του «ὁ πρόεδρος τῆς Συνοδικῆς Βιβλικῆς Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς» Μητροπολίτης Βουδαπέστης κ. Ἱλαρίων τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας. Μεταφέρουμε ἐδῶ ὁρισμένα καίρια σημεῖα τῆς συνεντεύξεως:

«Ἡ διακήρυξη “Fiducia supplicans” προκάλεσε ἀναμφιβόλως πολὺ ἀρνητικὴ ἀντίδραση στὴν Ἐπιτροπή μας. Ὁμοφώνως δεχθήκαμε ὅτι τὸ ἔγγραφο ἀποτυπώνει μιὰ πολὺ σοβαρὴ ἀπόκλιση ἀπὸ τοὺς χριστιανικοὺς ἠθικοὺς κανόνες. (…) Γιὰ τὰ ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια γίνεται λόγος ὡς γιὰ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι χρειάζονται τὴν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας γιὰ θεραπεία καὶ ἀνάταση. Δηλαδή, ἐπιτρέπεται νὰ εὐλογοῦνται ἀκριβῶς ζευγάρια, καὶ ὄχι ὁ καθένας ἐξ αὐτῶν ξεχωριστά. (…) Τὸ ἔγγραφο δὲν ἀναφέρεται καθόλου λ.χ. στὸ μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως, οὔτε στὴ μετάνοια ἢ τὴν καταπολέμηση τῆς ἁμαρτίας. Δηλαδή, ἡ ποιμαντικὴ βοήθεια, ποὺ παρέχεται στοὺς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι τελοῦν σὲ ἀδιευθέτητη κατάσταση ἢ σὲ ὁμοφυλοφιλικὴ συμβίωση, σύμφωνα μὲ τὸ ἐν λόγῳ ἔγγραφο, δὲν προϋποθέτει καθόλου ὅτι ὁ ἱερέας λ.χ. θὰ πεῖ σ᾿ ἐκείνους τοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὴν ἁμαρτωλότητα τοῦ τρόπου ζωῆς τους» («Ρομφαία» 2-3-2024).

Χαιρετίζουμε μὲ ἱκανοποίηση τὶς δηλώσεις αὐτὲς τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Ρωσικοῦ Πατριαρχείου Μητροπολίτη κ. Ἱλαρίωνα, διότι κινοῦνται στὰ παραδοσιακὰ πλαίσια τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ὅμως κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια ὁ ἴδιος ἔχει ἐνισχύσει τὰ «ἀνοίγματα» τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας πρὸς τοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς στὰ πλαίσια τοῦ περίφημου Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχει καταγγελθεῖ, ὅτι εἶναι ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, ἀπὸ στόματα κορυφαίων θεολόγων, ὅπως τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς. Ἄραγε ἀντιλαμβάνεται ὁ συγκεκριμένος Ἱεράρχης ὅτι ἔρχεται σὲ ἀντίφαση μὲ προγενέστερες ἐνέργειές του; Εἶναι σαφὲς ὅτι πρέπει νὰ ὑπάρξει πλέον μία σταθερὴ γραμμή, χωρὶς παλινδρομήσεις, ἐκ μέρους τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας τοῦ ὁμόδοξου Ρωσικοῦ λαοῦ στὶς ἐπίσημες ἐπαφὲς μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς στὰ πλαίσια τοῦ πολυδιαφημισμένου «Οἰκουμενικοῦ Διαλόγου».