Μέσα σε έναν κόσμο αδιαφορίας, τι κάνω εγώ; (Φ. 1898)
Να νοιάζεσαι!
Να παρατηρείς!
Να νοιώθεις!
«Να ζεις και να γίνεσαι καλύτερος!
Ως κοινωνία έχουμε πια κουραστεί να ακούμε θεωρίες, ηθικολογίες και γενικόλογους σχολιασμούς. Έχουμε κουραστεί να ασκείται αρνητική κριτική για τα πάντα και τους πάντες, «κριτική για την κριτική», χωρίς να ακούγονται προτάσεις με επιχειρήματα, με λόγο με θετικό πρόσημο, προτάσεις που στοχεύουν στην επίτευξη ενός θετικού αποτελέσματος.
Η απαξίωση των εννοιών, η απαξίωση των αξιών, η απαξίωση των δεξιοτήτων του ανθρώπου, η απανθρωποίηση της κοινωνίας μας σε έναν κόσμο όπου προβάλλεται υπέρμετρα ο υλισμός, ο σεξισμός, η βία, η εγκληματικότητα, η ανάγκη συνεχούς προσαρμογής στην «άπιαστη» για πολλούς τεχνολογική εξέλιξη, αγχώνει, αποκαθηλώνει και οδηγεί σταδιακά στην «απάθεια»…
Η «αδιαφορία» τείνει να γίνει φαινόμενο της εποχής μας!
Αδιαφορία για τον εαυτό μας, για την ταυτότητά μας, την εξέλιξή μας, αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, για την πόλη μας, την κοινότητά μας, το κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι.
Το είδαμε και στις πρόσφατες ευρωεκλογές. Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού «ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ» για το εκλογικό αποτέλεσμα, απαξιώνει τη συμμετοχή του στη ψηφοφορία και απέχει, αφού -προφανώς- θεωρεί ότι τίποτα δεν θα αλλάξει με τη συμβολή του.
«Χαστούκι» για μένα, όμως, υπήρξε και η αντίδραση νεαρού μέλους της κοινότητάς μας σε συζήτηση για τα της πόλης μας, όταν μου είπε:
«Γιατί να κάνεις ο,τιδήποτε, αφού τίποτα δεν θα αλλάξει;».
Πόση άρνηση και απαισιοδοξία για το μέλλον μας κρύβει αυτή η σκέψη;
Από την άλλη πόσο γόνιμη υπήρξε η συζήτηση που ακολούθησε…
Μέσα σε έναν κόσμο αδιαφορίας, τι κάνω εγώ και πόσα μπορώ να αλλάξω προς το καλύτερο;
Να ένα ερώτημα που χρήζει απάντησης.
Προσωπικά έχω επιλέξει εδώ και χρόνια τη στάση και τον τρόπο ζωής μου, έχω επιλέξει να ενδιαφέρομαι, να αγαπώ, να νοιάζομαι, να νοιώθω, να σκέφτομαι λύσεις και να ενεργώ ανάλογα, έχω επιλέξει να προσπαθώ, να αγωνίζομαι…
Είναι σίγουρο ότι θαύματα δεν θα κάνουμε, αλλά, αγαπητοί μου, έστω και έναν άνθρωπο να βοηθήσουμε, τον πόνο κάποιου να απαλύνουμε, το σπίτι, τον κήπο, το πεζοδρόμιό μας να ομορφύνουμε, τον φίλο μας να ακούσουμε, τον σύντροφό μας να ελαφρύνουμε από τα βάρη, το παιδί μας να ανακουφίσουμε από την τρέλα του δήθεν «εκπαιδευτικού» συστήματος, είναι σημαντικό, σημαντικό για τον άλλον και ακόμη πιο σημαντικό και ευεργετικό για μας...
Φανταστείτε πόσο διαφορετική θα ήταν η γειτονιά μας και κατ’επέκταση η πόλη μας κι εμείς μέσα σε αυτήν, εάν σκεφτόμασταν και ενεργούσαμε με τον παραπάνω τρόπο.
Αντίδοτο στην αδιαφορία είναι η προσεχτική παρατήρηση των πάντων γύρω μας.
Η προσοχή που δείχνουμε σε ό,τι βλέπουμε, ακούμε, αισθανόμαστε καθορίζει και την ενδόμυχη παρότρυνση να κάνουμε κάτι θετικό για μας και τους άλλους γύρω μας, μας «βγάζει» από την απάθεια και την απραξία… και μας οδηγεί σε ενέργειες θετικές, καλοσύνης και ομορφιάς.
Χρειάζεται άσκηση σε αυτό και ναι, η άσκηση βοηθά τον άνθρωπο να γίνεται καλύτερος.
Όλοι μπορούμε να ασκηθούμε στο «Να νοιαζόμαστε!», «Να παρατηρούμε!», «Να νοιώθουμε!», «Να ζούμε και να γινόμαστε καλύτεροι!»
Δικηγόρος - Διαμεσολαβήτρια
Msc Διοίκηση Τουρ/κών
Επιχειρήσεων
Απ. Παύλου 40, Κόρινθος
τηλ. 27410 84568 -6944964225
email: ekokklaw@otenet.gr
https:/evikokkinoulaw.gr
Αφήστε ένα σχόλιο