ΦΕΝΕΟΣ 1944: Η ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΙΜΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΕΣ (Φ. 1901)
Του Ανδρέα Μητσόπουλου *
Παρήλθαν 80 έτη από τότε που εν μέσω γερμανικής κατοχής ακόμη, εκκίνησαν οι κομμουνιστικές θηριωδίες εις βάρος των Ελλήνων Πατριωτών. Εις βάρος εκείνων των Ηρωικών Ελλήνων οι οποίοι στην συντριπτική πλειοψηφία τους, πολέμησαν κατά την δεκαετία 1940-1949, εναντίον τριών ολοκληρωτικών καθεστώτων, ήτοι κατά του ιταλικού φασισμού, του γερμανικού ναζισμού και του εγχώριου κομμουνισμού, ο οποίος υπακούοντας τυφλά στο σοβιετικό σταλινικό καθεστώς, αδιαφορούσε πλήρως για την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδος μας. Μία εδαφική ακεραιότητα που θα έπαυε να υφίσταται, εφόσον υλοποιείτο ο επαπειλούμενος εδαφικός ακρωτηριασμός που θα προκαλείτο ένεκα της αποσπάσεως της Μακεδονίας και της Θράκης από τους Σλάβους και τους Βούλγαρους αντίστοιχα, με σκοπό την δημιουργία προτεκτοράτων, υπαγόμενων στον «πατερούλη» Στάλιν. Ως εκ τούτου, λίγο πριν απαλλαγεί η Ελλάς από την φρικώδη γερμανική κατοχή, οι ντόπιοι κομμουνιστές επεδίωκαν την πολιτική κατίσχυσή τους σε μία μετακατοχική Ελλάδα, δεδομένου ότι η ήττα του Άξονος διεφαίνετο από το 1943. Επομένως, όποιος Αγνός Εθνικόφρων Έλλην ανθίστατο στα ανωτέρω ανίερα και αντεθνικά σχέδια, κατετάσσετο στους “προδότες” και εξοβελίζετο, ώστε να μην υπάρξει ίχνος πατριωτικής αντιστάσεως.
Ως εκ τούτου, από το 1943, οι οπαδοί του κομμουνισμού επεδίδοντο στοχευμένα σε ομαδικές σφαγές, ιδίως σε περιοχές που εφημίζοντο για τον πηγαίο πατριωτισμό των κατοίκων τους και η ελληνική ύπαιθρος βάφτηκε με Αίμα Αθώων Ελλήνων. Οι πλέον παραδοσιοκρατικές περιοχές της Ελλάδος, που διέθεταν Αλύγιστο Εθνικό Φρόνημα, πλήρωσαν δυσβάστακτο φόρο αίματος. Οι Ακλόνητες Μάνες Απαράμιλλων Πατριωτών, όπως η Πελοπόννησος, η Μακεδονία, η Ήπειρος, που παραμένουν εσαεί πανίσχυρα προπύργια της Εθνικής Δεξιάς και χώρος απαξιώσεως του αριστερισμού.
Η βιαιότητα του κομμουνισμού, εξεδηλώθη και στον Φενεό Κορινθίας, με επίκεντρο την Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου, οδηγώντας στον θάνατο 2.500 Ελλήνων Πατριωτών της Βορείου Πελοποννήσου από τον Ιούλιο του 1943 έως τον Ιούλιο του 1944. Θύματα υπήρξαν κληρικοί, επιστήμονες, δάσκαλοι, αγρότες, οικογένειες ενθέρμων πατριωτών και στρατιωτικών, οι οποίοι κατά την άποψη των κομμουνιστών θα προέβαλαν αντίσταση στα σχέδια κομμουνιστοποιήσεως της Πατρίδος. Οι εχθροί της Ελληνορθοδοξίας, εδολοφόνησαν τους μοναχούς της Ιεράς Μονής και χρησιμοποίησαν τον χώρο του Μοναστηριού ως στρατόπεδο συγκεντρώσεως των αντιφρονούντων αιχμαλώτων. Δεν σεβάστηκαν ως άθεοι ούτε τον ιερό χώρο, ούτε την ανθρώπινη ζωή του άμαχου πληθυσμού, επιδιδόμενοι σε εξευτελισμούς, φρικτά βασανιστήρια, βιασμούς και σφαγές των αιχμαλώτων. Τα θύματα οδηγούνταν σε τραγική κατάσταση, ως την γνωστή Τρύπα ή Βάραθρο και δολοφονούνταν από ανηλεείς δήμιους, χωρίς να εξαιρεθούν μανάδες και βρέφη. Οι ομαδικές σφαγές στον ΦΕΝΕΟ, την ΣΤΙΜΑΓΚΑ, το ΑΓΙΟΝΟΡΙ, το ΔΕΡΒΕΝΙ, το ΜΕΛΙΓΑΛΑ, τους ΜΟΛΑΟΥΣ, το ΒΑΛΤΕΤΣΙ, την ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ, την ΗΠΕΙΡΟ, τη ΜΟΥΡΓΚΑΝΑ, το ΚΙΛΚΙΣ και όλη τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, μας θυμίζουν λίγες μόνο μαρτυρικές γωνιές της Πατρίδος μας, στις οποίες εφονεύθησαν από φανατικούς ιδεοληπτικούς, χιλιάδες Ελλήνων Πατριωτών που αποτελούσαν στην πλειονότητά τους άμαχο πληθυσμό.
Αυτά τα φρικτά εγκλήματα, η σύγχρονη Αριστερά που επικρατεί ιδεολογικά από το 1974, αρνείται να καταδικάσει. Το σημερινό αριστερόστροφο μεταπολιτευτικό σύστημα, υποκρίνεται πως αγνοεί τις ως άνω θηριωδίες και επικροτεί την διαστρεβλωμένη και ιστορικά ατεκμηρίωτη προπαγάνδα των τότε ηττημένων, οι οποίοι χαρακτηρίζουν ξεδιάντροπα ως «φασιστικές εορτές μίσους», τα Εθνικά Μνημόσυνα εις μνήμην των Αθώων Ελλήνων Πατριωτών που δολοφονήθηκαν από τους κομμουνιστές, αλλά και αυτά στα οποία τιμώνται οι Ήρωες των Σωμάτων Ασφαλείας του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ και του Ελληνικού Στρατού στον ΓΡΑΜΜΟ και το ΒΙΤΣΙ, που με απαράμιλλη αυταπάρνηση, νίκησαν τον ερυθρό ολοκληρωτισμό και κράτησαν την Πατρίδα Ελεύθερη. Αυτή η ασέβεια προς την Ιστορία, τροφοδοτείται από την ατολμία της Νέας Δημοκρατίας, η οποία τρέμει να παραστεί στα Εθνικά Μνημόσυνα για να μην κριθεί ως Ακροδεξιά και τιμά τους «αγώνες» της Αριστεράς.
Η Μεταπολίτευση εξακολουθεί έως σήμερα να τελεί σε ιδεολογική ομηρία από την Αριστερά. Από την παράταξη που 75 έτη μετά την ήττα της το 1949, συνεχίζει να αδιαφορεί για τα Εθνικά Δίκαια της Ελλάδος μας, όπως απεδείχθη με την υπογραφή της κατάπτυστης Συμφωνίας των Πρεσπών. Συνεχίζει να ονειρεύεται μία Ελλάδα με ανίσχυρες Ένοπλες Δυνάμεις και αναποτελεσματικά Σώματα Ασφαλείας. Μία Ελλάδα χωρίς Ορθόδοξη Πίστη, χωρίς Εθνική Ομοιογένεια, αλλά με υποκουλτούρα, πολυπολιτισμό και ανεξέλεγκτους λαθρομετανάστες που θα εγκληματούν ακατάπαυστα κατά του Ελληνικού Λαού. Ονειρεύεται μια Νέα Γενιά με αντεθνισμό, ανήθικες “αξίες”, ευάλωτη στα νεοταξικά κελεύσματα και στον δικαιωματιστικό παραλογισμό κάθε κατασκευασμένης μειονότητος.
Στους παρακμιακούς καιρούς που διανύει η Πατρίδα μας, απαιτείται Εθνική Ομοψυχία. Για να επιτευχθεί όμως η Εθνική Συμφιλίωση, προϋπόθεση είναι να εμφορούνται οι Έλληνες που θα ομονοήσουν, από την Εθνική Ιδέα και τα Ευγενή Ιδανικά της Φυλής, ήτοι να είναι Ελληνόψυχοι και όχι απλώς Ελληνόφωνοι. Οι θιασώτες της Αριστεράς επομένως, ας υποβάλλουν στον εαυτό τους, το ερώτημα εάν πιστεύουν στα Πατριωτικά Ιδεώδη και εάν είναι ταγμένοι να υπηρετούν δια βίου τις Ελληνορθόδοξες Αξίες. Και εάν απαντήσουν θετικά, τότε κάθε έντιμος Έλληνας Πατριώτης θα τείνει χείρα φιλίας και αδελφοσύνης, χάριν του Εθνικού Καλού. Η λήθη όμως, δε μπορεί να είναι μονόπλευρη. Άλλωστε, οι Λαοί που λησμονούν την Ιστορία τους, είναι καταδικασμένοι να ξαναζήσουν τραγικά γεγονότα. Κανείς λοιπόν δεν νομιμοποιείται να αγνοεί την τέλεση των απάνθρωπων συμβάντων στους αιματοβαμμένους τόπους μαρτυρίων ανά την Ελλάδα. Τόποι που πρέπει να ανακηρυχθούν ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΙ, ανεξαρτήτως ποια ιδεολογία υπήρξε ο θύτης των εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητος. Δίπλα λοιπόν στα Καλάβρυτα, το Δίστομο, το Δοξάτο και κάθε τόπο που μαρτύρησε από τον μαύρο ολοκληρωτισμό, η Ελληνική Πολιτεία οφείλει έστω και καθυστερημένα, να ανακηρύξει ως τόπους μαρτυρίου, τον Φενεό Κορινθίας, τον Μελιγαλά Μεσσηνίας και δεκάδες άλλες περιοχές που μετρούν χιλιάδες αθώων θυμάτων του ερυθρού ολοκληρωτισμού, τροποποιώντας αναλόγως το άρθρο 18 παρ. 5 του Ν. 2503/1997. Αυτό επιτάσσει η Ιστορία και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, δεδομένου ότι με απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η 23η Αυγούστου καθιερώθηκε το 2009, ως Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα αναρίθμητα θύματα του Ναζισμού και του Σταλινισμού. Αυτό θα είναι το καλύτερο Μνημόσυνο για τις Ψυχές των Θυμάτων και το Ιδεώδες Μάθημα για τα Ελληνόπουλα, τα οποία διδασκόμενα το παρελθόν κατά τρόπο αντικειμενικό και δίκαιο, θα οικοδομήσουν σε στέρεες βάσεις το παρόν της Χώρας, ώστε να οδηγηθεί η Ελλάς και οι Έλληνες σε ένα Ελπιδοφόρο Μέλλον.
Ως εκ τούτου, από το 1943, οι οπαδοί του κομμουνισμού επεδίδοντο στοχευμένα σε ομαδικές σφαγές, ιδίως σε περιοχές που εφημίζοντο για τον πηγαίο πατριωτισμό των κατοίκων τους και η ελληνική ύπαιθρος βάφτηκε με Αίμα Αθώων Ελλήνων. Οι πλέον παραδοσιοκρατικές περιοχές της Ελλάδος, που διέθεταν Αλύγιστο Εθνικό Φρόνημα, πλήρωσαν δυσβάστακτο φόρο αίματος. Οι Ακλόνητες Μάνες Απαράμιλλων Πατριωτών, όπως η Πελοπόννησος, η Μακεδονία, η Ήπειρος, που παραμένουν εσαεί πανίσχυρα προπύργια της Εθνικής Δεξιάς και χώρος απαξιώσεως του αριστερισμού.
Η βιαιότητα του κομμουνισμού, εξεδηλώθη και στον Φενεό Κορινθίας, με επίκεντρο την Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου, οδηγώντας στον θάνατο 2.500 Ελλήνων Πατριωτών της Βορείου Πελοποννήσου από τον Ιούλιο του 1943 έως τον Ιούλιο του 1944. Θύματα υπήρξαν κληρικοί, επιστήμονες, δάσκαλοι, αγρότες, οικογένειες ενθέρμων πατριωτών και στρατιωτικών, οι οποίοι κατά την άποψη των κομμουνιστών θα προέβαλαν αντίσταση στα σχέδια κομμουνιστοποιήσεως της Πατρίδος. Οι εχθροί της Ελληνορθοδοξίας, εδολοφόνησαν τους μοναχούς της Ιεράς Μονής και χρησιμοποίησαν τον χώρο του Μοναστηριού ως στρατόπεδο συγκεντρώσεως των αντιφρονούντων αιχμαλώτων. Δεν σεβάστηκαν ως άθεοι ούτε τον ιερό χώρο, ούτε την ανθρώπινη ζωή του άμαχου πληθυσμού, επιδιδόμενοι σε εξευτελισμούς, φρικτά βασανιστήρια, βιασμούς και σφαγές των αιχμαλώτων. Τα θύματα οδηγούνταν σε τραγική κατάσταση, ως την γνωστή Τρύπα ή Βάραθρο και δολοφονούνταν από ανηλεείς δήμιους, χωρίς να εξαιρεθούν μανάδες και βρέφη. Οι ομαδικές σφαγές στον ΦΕΝΕΟ, την ΣΤΙΜΑΓΚΑ, το ΑΓΙΟΝΟΡΙ, το ΔΕΡΒΕΝΙ, το ΜΕΛΙΓΑΛΑ, τους ΜΟΛΑΟΥΣ, το ΒΑΛΤΕΤΣΙ, την ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ, την ΗΠΕΙΡΟ, τη ΜΟΥΡΓΚΑΝΑ, το ΚΙΛΚΙΣ και όλη τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, μας θυμίζουν λίγες μόνο μαρτυρικές γωνιές της Πατρίδος μας, στις οποίες εφονεύθησαν από φανατικούς ιδεοληπτικούς, χιλιάδες Ελλήνων Πατριωτών που αποτελούσαν στην πλειονότητά τους άμαχο πληθυσμό.
Αυτά τα φρικτά εγκλήματα, η σύγχρονη Αριστερά που επικρατεί ιδεολογικά από το 1974, αρνείται να καταδικάσει. Το σημερινό αριστερόστροφο μεταπολιτευτικό σύστημα, υποκρίνεται πως αγνοεί τις ως άνω θηριωδίες και επικροτεί την διαστρεβλωμένη και ιστορικά ατεκμηρίωτη προπαγάνδα των τότε ηττημένων, οι οποίοι χαρακτηρίζουν ξεδιάντροπα ως «φασιστικές εορτές μίσους», τα Εθνικά Μνημόσυνα εις μνήμην των Αθώων Ελλήνων Πατριωτών που δολοφονήθηκαν από τους κομμουνιστές, αλλά και αυτά στα οποία τιμώνται οι Ήρωες των Σωμάτων Ασφαλείας του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ και του Ελληνικού Στρατού στον ΓΡΑΜΜΟ και το ΒΙΤΣΙ, που με απαράμιλλη αυταπάρνηση, νίκησαν τον ερυθρό ολοκληρωτισμό και κράτησαν την Πατρίδα Ελεύθερη. Αυτή η ασέβεια προς την Ιστορία, τροφοδοτείται από την ατολμία της Νέας Δημοκρατίας, η οποία τρέμει να παραστεί στα Εθνικά Μνημόσυνα για να μην κριθεί ως Ακροδεξιά και τιμά τους «αγώνες» της Αριστεράς.
Η Μεταπολίτευση εξακολουθεί έως σήμερα να τελεί σε ιδεολογική ομηρία από την Αριστερά. Από την παράταξη που 75 έτη μετά την ήττα της το 1949, συνεχίζει να αδιαφορεί για τα Εθνικά Δίκαια της Ελλάδος μας, όπως απεδείχθη με την υπογραφή της κατάπτυστης Συμφωνίας των Πρεσπών. Συνεχίζει να ονειρεύεται μία Ελλάδα με ανίσχυρες Ένοπλες Δυνάμεις και αναποτελεσματικά Σώματα Ασφαλείας. Μία Ελλάδα χωρίς Ορθόδοξη Πίστη, χωρίς Εθνική Ομοιογένεια, αλλά με υποκουλτούρα, πολυπολιτισμό και ανεξέλεγκτους λαθρομετανάστες που θα εγκληματούν ακατάπαυστα κατά του Ελληνικού Λαού. Ονειρεύεται μια Νέα Γενιά με αντεθνισμό, ανήθικες “αξίες”, ευάλωτη στα νεοταξικά κελεύσματα και στον δικαιωματιστικό παραλογισμό κάθε κατασκευασμένης μειονότητος.
Στους παρακμιακούς καιρούς που διανύει η Πατρίδα μας, απαιτείται Εθνική Ομοψυχία. Για να επιτευχθεί όμως η Εθνική Συμφιλίωση, προϋπόθεση είναι να εμφορούνται οι Έλληνες που θα ομονοήσουν, από την Εθνική Ιδέα και τα Ευγενή Ιδανικά της Φυλής, ήτοι να είναι Ελληνόψυχοι και όχι απλώς Ελληνόφωνοι. Οι θιασώτες της Αριστεράς επομένως, ας υποβάλλουν στον εαυτό τους, το ερώτημα εάν πιστεύουν στα Πατριωτικά Ιδεώδη και εάν είναι ταγμένοι να υπηρετούν δια βίου τις Ελληνορθόδοξες Αξίες. Και εάν απαντήσουν θετικά, τότε κάθε έντιμος Έλληνας Πατριώτης θα τείνει χείρα φιλίας και αδελφοσύνης, χάριν του Εθνικού Καλού. Η λήθη όμως, δε μπορεί να είναι μονόπλευρη. Άλλωστε, οι Λαοί που λησμονούν την Ιστορία τους, είναι καταδικασμένοι να ξαναζήσουν τραγικά γεγονότα. Κανείς λοιπόν δεν νομιμοποιείται να αγνοεί την τέλεση των απάνθρωπων συμβάντων στους αιματοβαμμένους τόπους μαρτυρίων ανά την Ελλάδα. Τόποι που πρέπει να ανακηρυχθούν ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΙ, ανεξαρτήτως ποια ιδεολογία υπήρξε ο θύτης των εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητος. Δίπλα λοιπόν στα Καλάβρυτα, το Δίστομο, το Δοξάτο και κάθε τόπο που μαρτύρησε από τον μαύρο ολοκληρωτισμό, η Ελληνική Πολιτεία οφείλει έστω και καθυστερημένα, να ανακηρύξει ως τόπους μαρτυρίου, τον Φενεό Κορινθίας, τον Μελιγαλά Μεσσηνίας και δεκάδες άλλες περιοχές που μετρούν χιλιάδες αθώων θυμάτων του ερυθρού ολοκληρωτισμού, τροποποιώντας αναλόγως το άρθρο 18 παρ. 5 του Ν. 2503/1997. Αυτό επιτάσσει η Ιστορία και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, δεδομένου ότι με απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η 23η Αυγούστου καθιερώθηκε το 2009, ως Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα αναρίθμητα θύματα του Ναζισμού και του Σταλινισμού. Αυτό θα είναι το καλύτερο Μνημόσυνο για τις Ψυχές των Θυμάτων και το Ιδεώδες Μάθημα για τα Ελληνόπουλα, τα οποία διδασκόμενα το παρελθόν κατά τρόπο αντικειμενικό και δίκαιο, θα οικοδομήσουν σε στέρεες βάσεις το παρόν της Χώρας, ώστε να οδηγηθεί η Ελλάς και οι Έλληνες σε ένα Ελπιδοφόρο Μέλλον.
Δημοσιεύθηκε και στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ”
*Ο κ. Ανδρέας Μητσόπουλος, είναι Δικηγόρος, Συγγραφέας από το Λέχαιο Κορινθίας.
*Ο κ. Ανδρέας Μητσόπουλος, είναι Δικηγόρος, Συγγραφέας από το Λέχαιο Κορινθίας.
Αφήστε ένα σχόλιο