ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ (Φ. 1905)

 

Ὁ ἀπόλυτος ξεπεσμὸς τῶν Ὀλυμ­πιακῶν Ἀγώνων

 

 

2 Σεπτεμβρίου, 2024

Τὰ ὅσα εἶδε ὅλος ὁ πλανήτης στὴ μαραθώνια τελετὴ ἐνάρξεως τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τοῦ Παρισιοῦ δὲν ντροπιάζουν μό­νο τὴν ἱστορία τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων καὶ τῆς Ἀρχαίας Ἑλλάδος, ἢ ἀκόμη καὶ τὸν γαλλικὸ πολιτισμό, ἀλλὰ γενικότερα τὴν εὐρωπαϊκὴ ταυτότητα καὶ σκέψη.

Διότι ἡ τελετὴ αὐτὴ ἀποτελοῦσε σαφέστα­τα μιὰ προσπάθεια ἀποδομήσεως τοῦ εὐ­ρωπαϊκοῦ χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῶν εὐ­ρωπαϊκῶν ἀξιῶν, καθὼς ἕνα ἀπὸ τὰ κεν­τρι­­κότερα θέματα τῆς τελετῆς ἦταν ἡ φρικτὴ ἀ­πομίμηση καὶ ἀπροκάλυπτη γελοιοποίηση τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου (ὅπως παρουσιάζεται στὸν ζωγραφικὸ πίνακα τοῦ Leonardo da Vinci) ἀπὸ μία ὁμάδα ὁμοφυλόφιλων, τράνς καὶ drag queens. Εἶναι σαφὲς ὅτι τὸ ἀδίστακτο λόμπι τῶν ΛΟΑΤΚΙ χρησιμοποίησε τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες τοῦ Παρισιοῦ γιὰ νὰ βεβηλώσει τὸ ἱερότερο μυστήριο τῆς χριστιανικῆς πίστεως, νὰ προβάλει τὴν ἀποθέωση τοῦ ἄκρατου δικαιωματισμοῦ καὶ τὴν προαγωγὴ τῆς λεγόμενης «woke ἀτζέντας». Ταυτόχρονα ὅμως ἀποκάλυπτε τὴν πνευματικὴ γύμνια ὄχι μόνο τῆς Γαλλίας, ἀλλὰ γενικότερα τῆς Εὐρώπης, ἡ ὁποία δυστυχῶς βρίσκεται σὲ ἔσχατη πνευματικὴ παρακμή. Τὸ «πτῶμα» τῆς Εὐρώπης βρίσκεται πλέον σὲ βαθιὰ σήψη καὶ ἀναδίδει ἀνυπόφορη ἀποφορὰ σὲ ὁλόκληρο τὸν πλανήτη!

Φυσικὰ οἱ διοργανωτὲς τῆς τελετῆς δὲν διανοήθηκαν νὰ γελοιοποιήσουν τὸ Ἰσλάμ, διότι ἤξεραν τί θὰ τοὺς περίμενε. Ὅμως μὲ τὴ στάση τους αὐτὴ ἀπέδειξαν ὅτι ὁ μεγάλος ἐχθρός τους δὲν εἶναι κάποιος ἱδρυτὴς ὁποιασδήποτε θρησκείας, ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος Κύριος!
Ἡ τελετή, ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο, προκάλεσε σφοδρὲς ἀντιδράσεις ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων σὲ ὅλο τὸν πλανήτη καὶ ἀνάγκασε τοὺς διοργανωτὲς νὰ ζητήσουν συγγνώμη ἀπὸ ἑκατομμύρια Χριστιανούς.

Σὲ σχετικὴ ἀνακοίνωση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀναφέρεται ὅτι «δὲν εἶναι πρόοδος ἡ βλασφημία πρὸς τὸν Θεό, οὔτε δικαίωμα ἡ προσβολὴ τῶν θρησκευτικῶν πεποιθήσεων τῶν συνανθρώπων μας. Ἡ αὐθόρμητη ἔκφραση ἀποστροφῆς καὶ ἀποδοκιμασίας ἀπὸ πλευρᾶς τοῦ κόσμου, εὐελπιστοῦμε ὅτι ἔστειλε ἕνα ἀρκούντως ἠχηρὸ μήνυμα στοὺς ἰθύνοντες».Τὸ κωμικοτραγικὸ εἶναι ὅτι ἀνάμεσα στοὺς ἡγέτες ποὺ διαμαρτυρήθηκαν εἶναι καί μουσουλμάνοι ἡγέτες (ὅπως ὁ Ταγὶπ Ἐρντογὰν καὶ ὁ θρησκευτι­κὸς ἡγέτης τοῦ Ἰράν, Ἀλὶ Χαμενεΐ), οἱ ὁποῖοι γιὰ τοὺς δικούς τους λόγους ἔσπευσαν νὰ ἐκφράσουν τὴ δυσαρέσκειά τους, τὴ στιγμὴ ποὺ ἄλλοι ἡγέτες χριστιανικῶν χωρῶν σιώπησαν. Σημεῖο τῶν καιρῶν κι αὐτό!

Βέβαια τὸ ὅλο αὐτὸ θέμα δὲν ἀντιμετωπίζεται μόνο μὲ ἔντονες διαμαρτυρίες. Ἀλλὰ πρέπει νὰ γίνει μιὰ ἀφετηρία γιὰ οὐσιαστικὸ προβληματισμό, ποὺ θὰ καταδείξει τὴν κατεπείγουσα ἀνάγκη ἀλλαγῆς πορείας ὅλης τῆς Εὐρώπης. Ἡ ἀπόλυτη ἀνάγκη ἐπιστροφῆς τοῦ δυτικοῦ κόσμου στὶς ρίζες του, στὶς ἀξίες του, στὴν πίστη του, στὸν πολιτισμό του, πρέπει νὰ γίνει ἀντιληπτὴ ἀπὸ ὅλο τὸν πνευματικὸ κόσμο τῆς Δύσεως, πρὶν χαθεῖ τελείως ἡ Εὐρώπη· πρὶν χαθεῖ μιὰ ἱστορία αἰώνων· πρὶν χαθεῖ ἡ ἀνθρωπότητα ὅλη!