Header Ads

UNICS - Φόνου ἀπέχου Να απέχεις από φόνους (Μη φονεύεις) (Φ. 1905)

 

    

 


Από Unics (Δημοσιεύσεις Facebook)

 Κυριάκος Κόκκινος *


 51ο από τα 147 Δελφικά Παραγγέλματα

 

Τα δελφικά παραγγέλματα είναι συλλογή από αποφθέγματα που ήταν χαραγμένα στον πρόσθιο τοίχο του πρόναου, επί των παραστάδων της πύλης του κυρίως Ναού του Απόλλωνος, στο υπέρθυρο του ναού και επί των στηλών περιμετρικά του Μαντείου των Δελφών. Ηταν οι υποθήκες που παρέδωσαν οι Ιερείς και οι Επτά Σοφοί στις επερχόμενες γενιές, ωφελήματα ανθρώποις ες βίον.

Τα παραγγέλματα αυτά ήταν λιτά αποφθέγματα 2 έως 5 λέξεων, αλλά μεστά σοφίας, και τα περισσότερα ανήκαν στους 7 σοφούς της αρχαιότητας (Θαλής ο Μιλήσιος, Πιττακός ο Μυτιληναίος, Βίας ο Πριηνεύς, Σόλων ο Αθηναίος, Κλεόβουλος ο Ρόδιος, Περίανδρος ο Κορίνθιος, Χίλων ο Λακεδαιμόνιος) και ήσαν χαραγμένα στον πρόσθιο τοίχο του Πρόναου ή επί των παραστάδων της πύλης του μεγάλου ναού ή επί του υπέρθυρου ή επί των πολλών στηλών, που είχαν τοποθετηθεί στις πλευρές του ναού περιμετρικά.

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα

ΠΛΑΤΩΝ - Πρωταγόρας [343a -b]

[343a] τελέως πεπαιδευμένου στν νθρώπου. τούτων ν κα Θαλς Μιλήσιος κα Πιττακς Μυτιληναος κα Βίας Πριηνες κα Σόλων μέτερος κα Κλεόβουλος Λίνδιος κα Μύσων Χηνεύς, κα βδομος ν τούτοις λέγετο Λακεδαιμόνιος Χίλων. οτοι πάντες ζηλωτα κα ραστα κα μαθητα σαν τς Λακεδαιμονίων παιδείας, κα καταμάθοι ν τις ατν τν σοφίαν τοιαύτην οσαν, ήματα βραχέα ξιομνημόνευτα κάστ ερημένα· οτοι κα κοιν συνελθόντες [343b] παρχν τς σοφίας νέθεσαν τ πόλλωνι ες τν νεν τν ν Δελφος, γράψαντες τατα δ πάντες μνοσιν, «Γνθι σαυτόν» κα «Μηδν γαν». το δ νεκα τατα λέγω; τι οτος τρόπος ν τν παλαιν τς φιλοσοφίας, βραχυλογία τις Λακωνική· κα δ κα το Πιττακο δί περιεφέρετο τοτο τ ῥῆμα γκωμιαζόμενον π τν σοφν, τ «Χαλεπν σθλν μμεναι».

[343a] Σ αυτούς ανήκει κι ο Θαλής ο Μιλήσιος κι ο Πιττακός ο Μυτιληναίος κι ο Βίας από την Πριήνη κι ο Σόλων ο συμπολίτης μας κι ο Κλεόβουλος από τη Λίνδο και ο Μύσων από τις Χηνές· έβδομο μαζί τους λογαριάζουν τον Χίλωνα τον Λακεδαιμόνιο. Όλοι αυτοί ήταν φανατικοί οπαδοί και εραστές και μαθητές της σπαρτιατικής παιδείας. Απόδειξη ότι κάτι τέτοιο ήταν η σοφία τους είναι οι σύντομες φράσεις, οι αξιομνημόνευτες, που έχει πει ο καθένας τους και που, αφού συγκεντρώθηκαν όλοι αυτοί, [343b] τις έκαναν κοινό αφιέρωμα στον Απόλλωνα, στο ναό του στους Δελφούς, σαν τον πρώτο καρπό της σοφίας τους, χαράζοντας τα επιγράμματα που λέει και ξαναλέει όλος ο κόσμος: «γνώρισε τον εαυτό σου» και «μακριά από τις υπερβολές». β) Ο Πιττακός και το γνωμικό του – Ο εριστικός τόνος της ωδής του Σιμωνίδη. Τώρα, για ποιόν λόγο τα λέω αυτά; Γιατί τον παλιό καιρό μ αυτό τον τρόπο φιλοσοφούσαν: με σύντομες φράσεις, σαν τους Λάκωνες. Έτσι και το ρητό αυτό του Πιττακού περνούσε από στόμα σε στόμα και το εκτιμούσαν ιδιαίτερα, και οι σοφοί το επαινούσαν, δηλαδή το «να ναι κανείς καλός είναι δύσκολο».

 

Δεν υπάρχουν σχόλια